ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : >
หลังจากที่จุนซูวิ่งหน้าแดงออกมาจากห้องยูชอนแล้วแต่ดูเหมือนร่างเล็กจะยังไม่เลิกบ่นถึงชายหนุ่มที่นั่งยิ้มภูมิใจในความน่ารักของแฟนตัวเองอยู่เมื่อกี้เลย
“ บ้า !!! ยูชอนบ้าที่สุดเลยอ่ะ ^///^ พูดอะไรก็ไม่รู้ คอยดูเถอะวันนี้จะไม่ให้นอนกอดเลยด้วย !!!! ”
“ บ่นถึงใครอยู่หรอจ๊ะ จุนซู ”
“ อ้าว !!! หวัดดีฮะพี่ฮีชอล .... ดงแฮด้วย .... นี้กำลังจะไปไหนกันหรอ ถือของเยอะจัง ... ผมช่วยถือไหม ” ร่างเล็กรีบอาสาช่วยถือของให้กับร่างบางทั้ง 2 ..... ก็แหม่ .... ตัวเล็กทั้งคู่แล้วยังถือของเต็มมืออีก จะให้ใจดำไม่ช่วยถือก็กระไรอยู่ ..... ก็นะ มันเป็นหน้าที่ของพนักงานต้อนรับที่ดีนี่นะ ...... ^^
“ อ่อ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะจุนซู พี่กับดงแฮกำลังจะไปสอนหน่ะ .... นี้ก็เตรียมอุปกรณ์อะไรไปนิดหน่อยหน่ะ ”
“ อืม ... ดีจังเลยอ่ะ ... ผมอยากสอนแบบนี้บ้างจัง น้องๆคงน่ารักดีนะฮะ ” จุนซูแอบอิจฉาเล็กน้อย เขาอยากเป็นครูฝึกแบบนี้บ้างจัง
“ น่ารักบ้าอะไรหล่ะจุนซู ... นายไม่ได้สอนหน่ะดีแล้ว เดี๋ยวจะเจอแบบฉัน ... บรึ่ย !!! นึกแล้วสยอง ”
“ ทำไมหรอดงแฮ มันมีอะไรหรอ ”
“ อิอิ ... มันก็ไม่มีอะไรหรอกนะจุนซู .... ^^ แค่เจ้าดงแฮมันถูกลูกศิษย์ของพี่ตามจีบหน่ะ 55+ เมื่อช่วงสายนี่เอง กำลังสดๆร้อนๆเลย ” ฮีชอลเอ่ยล้อน้องชายคนสนิทอย่างสนุกสนานตามภาษาคนชอบแกล้งเป็นชีวิตจิตใจ
“ มันไม่ขำเลยนะ !!! พี่ฮีชอล .... ฝากไปบอกลูกศิษย์พี่ด้วยนะ ว่าผมหน่ะเป็นครูฝึกนะ .... หัดมีสัมมาคารวะซะบ้าง ”
“ 55+ พี่จะไปพูดให้นะ .... แต่เจ้าตัวจะทำตามหรือเปล่าเนี่ย ... พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ” ฮีชอลเอ่ยตามความคิดของเขา .... ก็แหม่ให้ไปพูดหน่ะได้อยู่ ..... แต่เจ้าตัวเขาดูจะตั้งมั่นมาจีบเจ้าดงแฮซะขนาดนั้น ไปบอกแบบนั้นจะทำตามก็คงจะยากอยู่
“ (-*-) ”
“ โอ้โห .... เด็กเดี๋ยวนี้เขาเป็นถึงขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย .... ของยูชอนไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้างนะ ” ร่างเล็กนึกไปถึงภาพของเด็กฝึกหัดที่ยูชอนต้องฝึกแล้วก็อดคิดตามไม่ได้ว่าชอง ยุนโฮอะไรเนี่ยจะเป็นแบบนั้นด้วยหรือเปล่า
“ โอ้ย !!! ของไอ้ยูชอนหน่ะนะไม่ต้องห่วงหรอก ... มันได้เด็กดีไปฝึก ”
“ จริงหรอ ... ”
“ อืมก็ใช่หน่ะสิ .... เห็นแบบนี้แล้วอิจฉายูชอนชะมัด ไหนจะพี่ฮันกยองอีก ... ”
“ ใช่เลยหล่ะ .... ยูชอนได้ฝึกยุนโฮ ฮันก็ได้ฝึกชางมิน ... สองว่าที่นักบินมือหนึ่งของสายการบินเราเลยหล่ะ ..... บลา บลา บลา ..... ”
ฮีชอลได้โอกาสอวดสรรพคุณว่าที่นักบินทั้ง 2 เสียยกใหญ่ ..... อิอิ ขอหน่อยเถอะนะ นานๆทีจะมีนักเรียนฝีมือดีมาฝึกเป็นนักบินทั้งที ขออวดหน่อยแล้วกัน นี่ขนาดไม่ได้สอนเองนะ ยังโม้ได้ขนาดนี้ ถ้าเป็นคนฝึกเองนะจะพูดให้มากกว่าอีกหลายเท่าเลยหล่ะ ^^ เจ๊มีความสุขจ๊ะ
“ โห .... นี่เขาเก่งขนาดนั้นเลยหรอ ” เท่าที่ฟังจากเจ๊ฮีชอลพูดแล้วเนี่ย .... รู้สึกได้เลยว่า 2 คนนี่คงต้องเป็นเทพทางการบินมาเกิดหรือไงกันนะ ถึงได้เก่งอย่างนี้
“ ก็ใช่หน่ะสิ ... สองคนนี้นะเวลาสอบทีไรไม่เป็นที่หนึ่งก็ที่สองของรุ่นทุกทีหล่ะ ”
“ พูดถึงแบบนี้บ่อยๆก็อดอิจฉาไม่ได้ .... เฮ้อ ได้เวลาสอนแล้วหล่ะ พี่ขอตัวก่อนแล้วกันนะ จุนซู ”
“ โอเคฮะ .... แล้วเจอกันฮะพี่ฮีชอล ดงแฮด้วยนะ มีความสุขกับการสอนนะ ” ดงแฮพยายามจะคิดแบบที่จุนซูพูด แต่มันคงยากหน่อยนะ ...... เฮ้อออออออออ นี่ฉันต้องไปเจอเด็กบ้านั้นอีกแล้วหรอเนี่ย
<<< Paris Vacation >>>
ย้อนกลับไปกับเหตุการณ์เมื่อช่วงสาย .... ณ ห้องพักนักบิน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ เชิญครับ ”
“ เออ ... สวัสดีครับพี่ดงแฮ ” เสียงทุ้มของหนุ่ม(น้อย)ร่างสูงเอ่ยอย่างสดใส
“ สะ ... สวัสดีครับ ” ร่างบางแอบงงเล็กน้อยว่า เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขานี้คือใคร .... แล้วรู้จักเขาได้ยังไง
“ ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ..... ผมชื่อ คิม คิบอม เป็นนักเรียนการบินของที่นี่ครับ ”
“ อ๋อ .... แต่พี่ไม่ได้สอนเรานะ แล้วเรามาหาพี่ทำไมหล่ะ ” ร่างบางพยายามคิดแล้วคิดอีกว่าที่ผ่านมาเขาเคยสอนนักเรียนที่ชื่อ คิม คิบอมด้วยหรอ ..... แต่ก็นะ ไม่ได้สอนนี่จะให้นึกออกได้ยังไง
“ คือ .... ผมแค่จะมาบอกอะไรพี่ดงแฮอย่างนึงหน่ะฮะ ”
“ อะไรหรอ ????? ”
“ ผมชอบพี่มากๆเลยฮะ .... ต่อจากนี้ไปผมก็มาคอยดูแลพี่ดงแฮนะฮะ ^^ ”
“ เฮ้ย !!! นี่เราล้อพี่เล่นใช่ไหม ” ร่างบางมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด .... ผิดกับอีกฝ่าย ยิ้มได้ยิ้มดีจริงๆ
“ ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ ผมพูดจริงทำจริงนะ ”
“ ................. ” ดงแฮที่ยังอึ้งกับการสารภาพรักของหนุ่มตรงหน้าเลยทำให้ต่อมที่ช่วยในการพูดเกิดไม่ทำ
งานขึ้นมากระทันหัน
“ เอาเป็นว่า ต่อจากนี้ไปพี่ก็จะไม่ต้องลำบากแล้วหล่ะฮะ เพราะผมจะมาช่วยพี่ในทุกๆเรื่องเลย ”
“ เออ ... คือ พี่ไม่รู้จะพูดยังไงดีนะ .... แต่พี่ไม่ได้ชอบเรา แล้วพี่ก็ไม่รู้ด้วยว่าพี่จะมีวันที่ชอบเราหรือเปล่า ”
“ ไม่เป็นไรครับ .... ผมจะตามจีบพี่จนกว่าพี่จะใจอ่อนยอมคบกับผมครับ ”
“ เย้ย .... ” ไอ้นี่ถ้าจะบ้า .... คนไม่เล่นด้วยยังจะตื้ออีก
“ อ้าว !!! คิบอม มาหาพี่หรือเปล่าเนี่ย ” ร่างบางเฉียบของใครคนหนึ่งก้าวเข้ามาในห้อง
“ พี่ฮีชอล หวัดดีครับ ”
“ พี่ฮีชอลจ๋า .... ช่วยผมทีสิ ” เมื่อเห็นโอกาสดงแฮจึงเข้าไปขอความช่วยเหลือจากรุ่นพี่คนสวยทันที
“ มีอะไรหรอ ดงแฮ ”
“ ก็ลูกศิษย์พี่อ่ะ .... มาทำลุ่มล่ามกับผมอ่ะ ”
“ จริงหรอ คิบอม ” ฮีชอลถามเสียงเครียด
“ ผมเปล่านะครับ .... ผมแค่จะมาจีบพี่ดงแฮแค่นั้นเองฮะ ” คิบอมรีบปฏิเสธทันที .... ก็เขายังไม่ได้ทำรุ่มรามอะไรกับพี่ดงแฮสักหน่อย ..... จริงไหมครับ ^^
“ อ้าว .... ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยดงแฮ .... ” ฮีชอลหันไปถามร่างบางของรุ่นน้องที่ตอนนี่ไปแอบอยู่ข้างหลังเขาเรียบร้อยแล้ว
“ ไม่มีอะไรได้ไงอ่ะ .... ก็ผมไม่ได้จะอยากเป็นแฟนกับเขานี่ .... พี่ช่วยพูดให้หน่อยสิ ”
“ เอ่อ .... คิบอม เราออกไปก่อนได้ไหม พี่กับดงแฮจะเตรียมการเรียนการสอนแล้ว มีอะไรค่อยคุยกันอีกทีนะ ”
คิบอมที่คิดว่าตอนนี้คงยังเร็วเกินไปที่จะคุยเรื่องนี้กับพี่ดงแฮจึงพยักหน้ายอมออกไปจากห้อง
ทันทีที่ร่างของคิบอมหายออกไปจากห้องพักนักบิน ดงแฮยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เจ้าตัวปัญหาออกไปได้สักที
..... แต่ ......
“ พี่ดงแฮฮะ ” คิบอมโผล่หน้าหล่อเข้ามาในห้องอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจมาให้ร่างบางของรุ่นพี่ที่เขารัก
“ เฮ้ย !!! นี่นายยังไม่ไปอีกหรอ ” ดงแฮหุบยิ้มดีใจแทบไม่ทัน .... นึกว่าออกไปแล้วซะอีก
“ กำลังจะไปแล้วฮะ .... แต่ผมลืมบอกอะไรพี่ไปอย่าง .... ”
“ ??????? ”
“ รักนะ .... จุ๊บๆ ^^ ” ไม่พูดเปล่า คิบอมยังส่งจูบมาให้อีก 1 ที
(-*-) >>>>> นี่คือสีหน้าของทั้ง ดงแฮ และ ฮีชอล ที่มีต่อ นาย คิม คิบอม
<<< Paris Vacation >>>
การเรียนการสอนในวันนี้ก็ยังคงผ่านพ้นไปได้ด้วยดี .... หนุ่มหล่อทั้ง 6 คนต่างก็จดจำกฎเกณฑ์ต่างๆให้ขึ้นใจ ด้วยเหตุที่ว่าการเรียนในคลาสนี้นั้นเหมือนเป็นตัววัดเลยว่าเราจะได้เลื่อนขึ้นไปเป็นผู้ช่วยนักบินได้หรือเปล่า ถ้าไม่ผ่านก็เท่ากับที่เรียนมานั้นศูนย์เปล่าไป เพราะจะต้องไปลงเรียนใหม่ตั้งแต่ต้น
“ เฮ้อ ”
“ เป็นอะไรว่ะยุนโฮ ” คยูฮยอนที่นั่งอยู่ใกล้ๆถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
“ ฉันกลัวจะสอบครั้งนี้ไม่ได้จัง ” อาชีพนักบินเป็นสิ่งที่เขาใฝ่ฝันและอยากจะทำให้ได้ ..... นี่เขาก็เดินมาถึงเกือบครึ่งทางแล้ว แต่เขากลัวว่าสิ่งที่เขาพยายามมาตลอดเวลาที่เรียนอยู่ที่นี่จะล้มเหลวเพราะการสอบที่กำลัง
จะเกิดในอีกไม่นานนี้
“ โอ้ย !!! มีอะไรให้น่ากังวลว่ะ .... ถ้าเราตั้งใจเรียน ตั้งใจสอบซะอย่าง ผลมันต้องออกมาดีอยู่แล้ว ..... ”
“ มันก็จริงอย่างที่ไอ้ฮยอกมันบอกนะโว้ยไอ้ยุน .... อีกอย่างนะนายกับชางมินอ่ะคะแนนสะสมเยอะกว่าพวกเราอีก แถบจะไม่ต้องกังวลเลยนะ ”
“ แต่ฉันกลัวว่าถ้าครั้งคะแนนมันออกมาไม่ดี ฉันจะไม่ได้เลื่อนไปเป็นผู้ช่วยหน่ะสิ ”
“ นี่ยุนโฮ ชางมิน ฉันจะบอกอะไรให้นะ ...... ตอนนี้ชื่อพวกนาย 2 คนอ่ะ ขึ้นไปเป็นว่าที่ผู้ช่วยนักบินแล้ว
เหลือแค่รอผลสอบครั้งนี้นายก็ได้ไปเป็นผู้ช่วยแล้ว ”
“ นายไปรู้มาจากไหนหน่ะไอ้ฮยอก ”
“ ก็ฉันไปถามพี่คังอินมาว่า คะแนนเท่าไหร่ถึงจะได้ไปเป็นผู้ช่วยฯ แล้วพี่เขาก็บอกว่าปีที่แล้วอ่ะ คนที่ได้สูงสุดเขาได้ 84 คะแนน ส่วนต่ำสุดอ่ะ 68 คะแนน แล้วเท่าที่ฉันจำได้นะ นาย 2 คนอ่ะ มีคะแนนอยู่แล้วเกิน 70
เพราะฉะนั้นนายผ่านมาตรฐานคนที่ได้ต่ำสุดจากปีที่แล้วทั้งๆที่เรายังสอบไม่ครบเลยด้วย ..... แล้วดูอย่างพวกฉันสิ คะแนนยังไม่ถึงเลยด้วย น่ากังวลกว่าอีก ”
“ อืม ..... มันก็จริงนะ .... แต่ฉันว่านะนายทำลายสถิติคะแนนสูงสุดปีที่แล้วน่าจะดีนะโว้ย เอามัน 90 คะแนนไปเลย ”
“ ถ้าอย่างนั้นนะไอ้ยุน ชางมิน มาช่วยติวให้พวกฉันเลย เอายังไงก็ได้ให้ฉันจำไอ้สัญลักษณ์พวกนี้ให้ได้ก่อนสอบ ”
แล้วบทหนักก็ตกอยู่ที่ยุนโฮและชางมิน ..... แต่ก็ดีนะ อย่างน้อยมันก็ช่วยให้เขาจำสัญลักษณ์พวกนี้ได้ไปในตัว
“ เฮ้ย พวกเรา .... ว่าแต่มีใครเห็นไอ้คิบอมบ้างไหม ”
“ ไม่เห็นเลยว่ะ ...... รู้สึกมันจะแยกจากพวกเราตอนจะกลับหออ่ะ ”
“ โอ้ย !!! อย่างไอ้คิบอมอ่ะนะ มันไม่ได้ไปไหนไกลหรอก .... มันคงจะไปคลุกอยู่กับครูฝึกฉันเองหล่ะ ”
“ หา !!!! ” ทุกคนพร้อมใจกันร้องด้วยความที่ไม่คิดว่าไอ้เพื่อนรักมันจะมุ่งมั่นได้ถึงขนาดนี้
“ ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ ..... ไอ้คิบอมอ่ะนะมันเริ่มรุกแล้วโว้ย .... เล่นเอาตั้งแต่เมื่อเช้าเลย ”
“ .............. ”
“ เห็นมันบอกว่าจะให้พี่ฮีชอล .... ครูฝึกของมันอ่ะนะ ช่วยมันในการจีบพี่ดงแฮหน่ะ นี่สงสัยคงจะคุยกับพี่ฮีชอลแล้วก็เลยไปจีบพี่ดงแฮด้วยซะเลย ”
“ โอ้โห ..... ท่าทางมันจะเอาจริงนะเนี่ย ..... รักจริงหวังแต่งหรือเปล่าเนี่ย ”
“ 55+ อันนี้ก็ไม่รู้ต้องลองดูโว้ย !!! ”
แอ๊ดดดดดดดดดดดด
“ อ้าว !!! นั้นไงคุณคิม คิบอม มาแล้ว ”
“ เฮ้ย !!! เป็นไงบ้าง ..... ” เพื่อนๆต่างก็ถามในคำถามเดียวกันแบบไม่ได้เตี้ยมกันไว้ก่อน
“ ????? ” หนุ่มอินเตอร์มองหน้าเพื่อนๆทีละคนอย่างไม่เข้าใจในคำถาม
“ ไม่ต้องมาทำหน้างงไอ้คิบอม .... แกไปตามจีบพี่ดงแฮมาใช่ไหม ” อึนฮยอกที่เห็นคิบอมทำหน้างงๆก็เลยพูดในสิ่งที่เพื่อนๆต่างก็คิดเหมือนๆกัน
“ เฮ้ย ..... ฉันเปล่า ที่ฉันหายไปเนี่ยฉันไปให้พี่ฮีชอลช่วยติวเรื่องกฎให้เฉยๆ ..... ” คิบอมตอบไปตามความเป็นจริงแต่ดูท่าเพื่อนๆจะไม่คิดเหมือนเขา
“ จริงอ่ะ .... ” นั้นไง .... เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย
“ ก็จริงดิ .... แต่ไม่ปฏิเสธนะว่าฉันก็แอบไปคุยกับพี่เขาเรื่องพี่ดงแฮเหมือนกัน ^^ ”
“ แล้วได้เรื่องอะไรมาบ้างหล่ะ ”
“ ก็ .... ได้มาเยอะเลยหล่ะ ตอนนี้ฉันก็รู้แล้วว่าพี่เขาชอบไม่ชอบอะไรบ้าง ”
“ อย่างนี้ก็ดีสิ ..... สบายนายเลย ” เพื่อนๆต่างก็ดีใจกับคิบอมไปด้วย
“ มันก็ไม่ได้สบายอะไรมากหรอก .... ”
“ ทำไมว่ะ ” ยุนโฮถามขึ้นพร้อมกับสีหน้ากังวลนิดๆค่อยๆปารกฏบนใบหน้าของทุกๆคน
“ ก็ไอ้สิ่งที่พี่เขาไม่ชอบอ่ะ .... มันคือสิ่งที่ฉันเป็นอยู่เกือบทุกอย่างเลยอ่ะ ”
“ เย้ย !!!! ”
...... T^T ......
“ ไม่เห็นเป็นไรเลย ..... มันไม่ใช่ทุกอย่างสักหน่อย ก็แค่เกือบ นายก็ลองเอาไอ้สิ่งที่ดีที่เหลืออยู่เนี่ยมาปรับสิว่ะ ”
“ ใช่ ๆๆๆ นายต้องปรับตัวเว้ย !!! ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพวกฉันช่วย ”
แล้วเพื่อนๆต่างก็ช่วยนำข้อดี(ที่เหลืออยู่)ของคิบอมมาปรับให้เข้ากับตัวของเพื่อนรักมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
และเท่าที่หนุ่มๆรู้จักคิบอมมาก็ไม่เคยเห็นครั้งไหนที่เพื่อนรักจะจริงจังกับคนที่จะจีบมากที่สุดเท่ากับพี่ดงแฮเลย
สงสัยเพลย์บอยจากแดนไกลคงได้มาสยบอยู่แทบเท้าหนุ่มน่ารักในดินแดนบ้านเกิดซะแล้วหล่ะ
‘เฮ้อ’
เสียงๆหนึ่งดังขึ้นในใจของยุนโฮ .... ไม่ใช่เพราะเขาเหนื่อยจากการที่ต้องช่วยคิบอมปรับตัวเข้าหาคนที่ตัวเองชอบ แต่เขากำลังคิดอยู่ว่า อีกนานแค่ไหนกันนะที่เขาจะมีโอกาสได้ทำในสิ่งที่คิบอมกำลังทำอยู่แบบนี้
เมื่อไหร่กันที่เขาจะได้มีโอกาสได้รักใครสักคน
ได้คอยห่วงหาอาทร .... ได้เอ่ยคำว่ารัก
ได้บอกให้เขาคนนั้นฝันดี .....
หรือได้ตื่นขึ้นมาพบกับคนที่เขารักคอยอยู่เคียงข้าง
คอยให้กำลังใจในยามที่เขาเหนื่อยล้า ....
หรือว่าชีวิตของเขาจะไม่มีโอกาสได้ทำแบบนั้นนะ
“ เฮ้ย !!! ไอ้ยุนโฮ .... ได้ยินฉันไหม !!!! ” ชางมินโบกมือทั้ง 2 ข้างไปมาตรงหน้าเพื่อนร่างสูงที่อยู่ดีๆก็นิ่งเงียบไป
“ อะ ..... เออ มีอะไรหรอ ”
“ เห็นนายเหม่อหน่ะ ..... มีอะไรหรือเปล่า ” ชางมินเอ่ยอย่างเป็นห่วง .... แม้เขาจะเป็นเพื่อนกันในเวลาไม่นาน แต่เขาก็ไม่ชอบให้เพื่อนรักทำหน้าแบบนี้เลย .... มันดูไม่ใช่ชอง ยุนโฮที่เขารู้จัก
“ เปล่าหรอก แค่คิดอะไรเพลินๆหน่ะ .... ขอโทษทีนะ มีอะไรให้ช่วยอีกไหม ” ยุนโฮตัดสิ่งที่ติดอยู่ในใจออก
ไปแล้วหันไปเตรียมจะช่วยเพื่อน
“ ไม่มีแล้วหล่ะ .... เดี๋ยวพรุ่งนี้เตรียมตัวฟังข่าวดีจากไอ้คิบอมได้เลย ” ซีวอนดูมีความมั่นใจในแผนการณ์ของตัวเองเอ่ยกับยุนโฮ
“ แน่ใจนะเว้ย ว่าจะได้ผลอ่ะ ” หนุ่มหล่อจากฝั่งอเมริกาเอ่ยอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
“ พวกฉันก็ไม่รู้เว้ย .... ทุกอย่างอยู่ที่ตัวแก .... ว่าแกจะทำได้หรือเปล่า ” ซีวอนตบหลังให้กำลังใจคิบอม .... แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะคิดว่านี่ไม่ใช่เป็นการไปสารภาพรักครั้งที่สองกับรุ่นพี่ดงแฮแต่มันเป็นการออกสู่สนามรบ ที่ผลตอบแทนครั้งนี้อาจจะทำให้เขาผิดหวังในความรักยังไงยังนั้นเลย
<<< Paris Vacation >>>
เช้าวันใหม่ ณ มหาวิทยาลัยโซล .....
ช่วงเวลาอันแสนทรมานร่างกายและหัวสมองของแจจุงก็เริ่มขึ้น .... การสอบปลายภาคอันสุดแสนหฤโหด
ผลการสอบในเทอมนี้จะเป็นตัวชี้วัดแล้วว่าแจจุงจะสามารถเข้าไปฝึกงานที่ โคเรีย แอร์ ได้หรือไม่
“ โอ้ย !!!! ทำไมข้อสอบมันถึงยากอย่างนี้นะ ” เสียงใสๆของหญิงสาวสุดสวยคนหนึ่งดังขึ้นหลังจากออกมาจากห้องสอบ
“ นั้นหน่ะสิ .... ฉันกลัวจะได้คะแนนน้อยจังเลยอ่ะ ” หนุ่มน้อยร่างบางที่เดินตามออกมาติดๆก็มีอาการไม่ต่าง
ไปจากสาวสวยข้างหน้าสักเท่าไหร่
“ โธ่ แจจุง อย่างนายอ่ะนะ ได้คะแนนเยอะอยู่แล้ว ภาษาจีนนายถนัดจะตาย .... คะแนนดีอยู่แล้ว แต่ของฉันนี่สิ ไม่น่าดันทุลังเรียนต่อเลยอ่ะ ..... จะดรอปก็ไม่ทันแล้วอ่ะ T^T ”
“ เอาหน่า .... สเตฟ อย่างเธอคะแนนก็คงไม่แย่ขนาดนั้นหรอก มิดเทอมเธอก็ทำได้ดีนะ คะแนนสูงออก ”
“ เฮ้อ .... ช่างเถอะ ส่งข้อสอบไปแล้วนี่ ผลจะเป็นยังไงก็ช่างมัน .... ว่าแต่ แจจุงนายจะไปฝึกงานที่ไหนอ่ะ ” สเตฟเอ่ยอย่างปลงๆ
“ อ๋อ ... ฉันว่าจะไปฝึกงานที่โคเรีย แอร์หน่ะ ”
“ ว้าว .... นี่นายจะไปเป็นสจ๊วตหรอ ..... แจจุง ” ร่างสวยเอ่ยอย่างตื่นเต้น ....
ความจริงอาชีพแอร์ก็เคยเป็นความฝันอย่างหนึ่งของเธอเหมือนกัน ..... แต่พอเติบโตขึ้นมาเธอก็คิดว่าไอ้อาการออกแนวฮ้าวๆของเธอคงจะไปเป็นแอร์ไม่ได้หรอก เธอก็เลยเปลี่ยนความคิดไปเป็นพวกนักธุรกิจน่าจะดีกว่า
“ ก็ .... อืม ฉันอยากเป็นเหมือนพี่จุนซูหน่ะ แล้วเธอหล่ะสเตฟ ”
“ อ๋อ .... ของฉันลงฝึกงานไว้ที่บรรษัทการเงินของตระกูลชองหน่ะ .... ที่นั้นคนจีนเยอะ เห็นอาจารย์แกบอกว่าอย่างฉันน่าจะไปฝึกการใช้ภาษาที่นั้นหน่ะ ก็เลยลงไว้ หวังว่าคะแนนจะถึงนะ ฉันหล่ะอยากฝึกภาษาให้ได้ดีเหมือนนายจังแจจุง ”
“ ฉันเองก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอก ... แต่ยังไงก็ขอให้ได้นะ ” ร่างบางเอ่ยให้กำลังใจเพื่อนสุดสวย
“ ขอบใจนะแจจุง ..... เอ่อ ฉันกลับก่อนนะ ปวดหัวกับการสอบ ..... อยากนอนอย่างแรง ”
“ อืม .... ฉันก็จะรีบกลับเหมือนกัน ไว้เจอกันนะ ”
แล้วหนุ่มร่างบางกับสาวสวยร่างอ้อนแอ้นก็แยกกันเดินกลับไป ทิ้งไว้แต่สายตาของหนุ่มๆที่มองบุคคลทั้ง 2 ได้อย่างไม่เกรงใจใคร .... ก็นะ คนนึงแม้จะเป็นผู้ชายแต่ก็หน้าหวานหยดย้อย แม้แต่ผู้หญิงยังอาย แล้วไหนจะกริยาท่าทางของร่างบางอีกหล่ะ เรียบร้อยกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก ..... โอ้ย !!! แบบนี้ต่อให้ถูกหาว่าเป็นเกย์ ชอบผู้ชายด้วยกันก็ยอมครับ
ส่วนอีกคน ..... มีดีกรีเป็นถึงดาวของมหาลัย หน้าตาสวยหวาน ฮ้าวนิดๆ แอบเซ็กซี่เล็กน้อย ไม่ว่าจะเดินไปไหนก็ชวนให้ต้องมองตามไปทุกที
โอ้ย !!!! รู้สึกขอบคุณที่สอบติดมหาลัยนี้ ^^
เนื่องจากวันนี้แจจุงมีสอบแค่ช่วงเช้าเท่านั้น ตอนบ่ายก่อนกลับบ้านร่างบางจึงตัดสินใจแอบไปหาจุนซูโดยไม่บอก
ก็เขาอยากรู้ว่าเวลาทำงานนั้นรุ่นพี่คนนี้จะเป็นยังไง จะเฉิ่มเบ๊อะ หรือว่าจะจริงจังกับการทำงานกันนะ
เมื่อได้อย่างนั้นร่างบางก็รีบบึ่งแท็กซี่ไปที่สนามบินอินชอนทันที
<<< Paris Vacation >>>
ทางด้านจุนซูนั้น ..... วันนี้เขามาทำงานด้วยร่างกายที่ไม่เต็มร้อยนัก ..... เหตุผลหน่ะหรอ ????
“ โอ้ย !!! ปวดไปหมดทั้งตัวเลย ..... เพราะนายคนเดียวเลยยูชอน นี่ขนาดบอกแล้วนะว่าวันนี้ต้องมาทำงาน ไม่ได้นอนตีพุงรอเวลาไปสอนแบบตัวเองซะทีไหนหล่ะ ..... ฮึ่ย !!!! ”
ตอนนี้จุนซูก็ทำได้แค่บ่นไปตลอดทางที่เดินไปทำงาน ..... ใครมันจะไปคิดหล่ะว่าแฟนหนุ่มของตัวเองนั้นจะกล้าทำอย่างที่พูดเอาไว้จริงๆ
‘ ปาร์ค ยูชอน .... ต่อไปนี้ผมจะไม่ตามใจคุณอีกแล้ว !!! รอไปอีก 5 เดือนเลย .... ’
ทางด้านประตูด้านหน้าสนามบินนานาชาติอินชอน ..... แจจุงได้เดินทางมาถึงแล้ว ตอนนี้เขากำลังเดินไปยังห้องทำงานของจุนซู
จุนซูเคยพาเขามาที่ห้องทำงานของพวกพนักงานต้อนรับแล้ว เขาเลยไม่จำเป็นต้องถามว่าห้องทำงานของจุนซุอยู่ที่ไหน
จากที่ด้อมๆมองๆอยู่ที่หน้าห้องอยู่นาน เขาก็ไม่เห็นร่างเล็กๆของรุ่นพี่คนสนิทสักที ร่างบางก็เลยตัดสินใจเคาะกระจกห้องเบาๆให้พี่สาวคนสวยที่กำลังเตรียมตัวจะไปขึ้นเครื่องหันมาสนใจเขาแปปนึง
“ เอ่อ .... ขอโทษนะฮะ พี่จุนซูอยู่ไหมครับ ”
แอร์โฮสเตสสาวแสนสวยที่นั่งแต่งหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นจากกองสัมภาระที่เจ้าตัวเตรียมเพื่อเดินทาง มองเจ้าของเสียงหวานๆที่ยืนเกาะขอบกระจกเพื่อขอความช่วยเหลือ
สาบาลได้เลยว่าตั้งแต่เกิดมา ลี จียอนไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนที่หน้าตาสวยได้ขนาดนี้มาก่อนเลย
สวยซะจนแอร์ฯอย่างเธอต้องอาย กระเด็นตกเครื่องบินไปได้เลย ......
ยังไม่พอค่ะ หน้าก็ยังใสกิ๊กเลย แก้ม(ที่ดูน่าจะ)นิ่มอมชมพู ปากอิ่มแดงแบบธรรมชาติให้มา .... น่าจับมาจูบทีนึงจังเลย อ๊ายยยยยยย
“ น้องมาหาจุนซูหรอ ..... ยังไม่มาเลยจ๊ะ แต่อีกสักพักคงมาแล้วหล่ะ เพราะวันนี้จุนซูเขาจะเข้ามาช่วงบ่ายๆหน่ะ น้องมีอะไรหรือเปล่า ” หลังจากที่คุณเธอเพ้อในความสวยของคนตรงหน้าอยู่พักใหญ่ก็ได้สติมาถามร่างบางตรงหน้า
“ อ๋อ ไม่ได้มีธุระอะไรหรอกฮะ ผมจะมาหาพี่จุนซูเฉยๆหน่ะฮะ ”
“ อืม งั้นน้องรอที่เก้าอี้นั้นก่อนนะ แล้วถ้าจุนซูมาแล้วพี่จะบอกเขาให้ ” จียอนส่งยิ้มหวานๆไปให้ พลางชี้ไปที่กลุ่มของเก้าอี้ที่ตั้งอยู่บริเวณด้านหน้าของห้อง
“ ขอบคุณครับ ”
ก่อนจากไป แจจุงแอบโปรยเสน่ห์น่ารักๆไปให้ด้วยนิดหนึ่ง ..... เล่นเอาจียอนเพ้อไปได้พักใหญ่ๆเลยทีเดียว
เวลาผ่านไปประมาณ 5 นาที จุนซูมาถึงห้องทำงาน
“ จุนซูจ๊ะ ..... มีคนมาขอพบหน่ะ ” ยังไม่ทันที่จุนซูจะก้าวเข้าห้อง จียอนก็ทำหน้าที่ผู้ส่งข่าวในทันที
“ เอ่ะ !!! ใครหรอครับพี่จียอน ” จุนซูเอ่ยอย่างสงสัย ก็วันนี้เขาไม่ได้นัดใครไว้สักหน่อย
“ พี่ก็ลืมถามชื่อเขาน่ะ ..... แต่พี่ให้เขารออยู่ที่เก้าอี้ด้านหน้าหน่ะ ..... ใส่เสื้อกันหนาวสีดำ หน้าตาสวยๆน่ารักๆอ่ะ ”
“ ขอบคุณครับพี่ ” เอ .... ใครกันนะที่มาหาเขา แถมยังดูสวยๆน่ารักๆอีก ....
ร่างเล็กรีบเดินไปยังเก้าอี้ที่จียอนบอกเพื่อหาบุคคลปริศนาที่มาหาเขา แล้วก็ดูว่าเขาจะหาบุคคลนั้นได้ไม่ยาก
ก็ตามที่พี่สาวสุดสวยบอก เขาใส่เสื้อกันหนาวสีดำ แล้วตรงก็มีคนที่ใส่เสื้อกันหนาวแค่คนเดียวเท่านั้น
จะว่าไปแล้วก็ดูคุ้นๆจังเลย ..... ตัวเล็กๆแบบนี้ .... ผมสีดำละต้นคอ .... เหมือนแจจุงเลย
“ เอ่อ ..... ”
“ อ๊ะ !!! พี่จุนซู ..... มาแล้วหรอฮะ ” ร่างบางที่กำลังจะหันไปดูว่าจุนซูใกล้ๆจะเดินมาถึงหรือยัง ก็ต้องเอ่ยทักอย่างตกใจที่เห็นร่างเล็กของรุ่นพี่มายืนจ้องๆที่ข้างหลังเขาพอดี
“ แจจุง นี่เรามาได้ไงเนี่ย ..... วันนี้มีสอบไม่ใช่หรอ ” จุนซูเอ่ยอย่างสงสัยก็เมื่อวานยังบอกอยู่เลยว่าวันนี้มีสอบ
“ ก็ฮะ ..... เพิ่งสอบเสร็จไม่รู้จะทำอะไรเลยนั่งแท็กซี่มาหาพี่หน่ะ ”
“ แล้วทำไมไม่กลับไปอ่านหนังสือหล่ะ ..... เหลวไหลใหญ่แล้วนะเราหน่ะ ” แอบตักเตือนในความเป็นเด็กของแจจุงไปเล็กน้อย ..... ความจริงจุนซูไม่ได้รู้สึกเหมือนอย่างที่พูดหรอก
เพราะเขาเข้าใจดีว่าสอบเสร็จใครๆของอยากพักกันทั้งนั้น ..... สมัยเขาก็เป็น สอบเสร็จในแต่ละวันไม่เคยจะรีบกลับบ้านไปอ่านหนังสือต่อหรอก ..... แอบไปเที่ยงห้างกับเพื่อนบ้าง ไปดูหนังบ้างหล่ะ ..... แต่จะให้ทำไงได้หล่ะ พูดไปแล้วด้วย แล้วดูสิ แจจุงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยอ่ะ
อ๊ากกกกกก จุนซูอยากตบปากตัวเองจัง T^T
“ ง่ะ ..... พี่จุนซูโกรธหรอ .... ผมขอโทษฮะ ผมไม่รู้ว่าพี่จะยุ่งจนไม่สามารถคุยกับผมได้ งั้นเอาไว้วันหลังผมมาใหม่นะฮะ ..... ” แจจุงพูดไปก็ก้มหน้าไปเรื่อยๆ เพราะกลัวว่ารุ่นพี่คนนี้จะเห็นน้ำตาของเขาที่ปริ่มจนใกล้จะไหลออกมาแล้ว
“ ก็ ..... เปล่า พี่ไม่ได้โกรธอะไรเรา อย่าร้องไห้สิ ..... โอ๋ ..... ” ร่างเล็กค่อยๆเข้าไปกอดร่างของรุ่นน้อง แต่จนแล้วจนรอด น้ำใสๆก็ไหลออกจากดวงตาคู่สวยอย่างห้ามไม่อยู่
“ ฮึก ..... ฮือ ..... ”
“ เอาอย่างนี้แล้วกันนะแจจุง ..... วันนี้เรากลับไปก่อนนะ พี่ไม่สะดวกจริงๆ พี่ไม่รู้ว่าเราจะมา ” จุนซูผละออกจากร่างบางที่เช็ดน้ำตาของตัวอย่างน่าสงสาร
“ ฮึก .... กะ ก็ได้ฮะ ... เอาไว้หลังสอบเสร็จผมจะบอกพี่ว่าจะมาหานะฮะ ” รอยยิ้มเล็กปรากฏบนใบหน้าสวยที่เปรอะคราบน้ำตา
“ ดีมากจ๊ะ .... ” เมื่อเห็นว่าแจจุงยิ้มออกมาได้แล้วเขาก็พลอยยิ้มตามออกไปด้วย
“ เอ๊ะ !!! พี่จุนซูเป็นอะไรหรอฮะ .... เดินแปลกๆ ” ร่างบางที่เดินตามหลังจุนซูไปก็แอบเห็นความผิดปกติของรุ่นพี่
“ อ๋อ .... เปล่าหรอก พอดีเมื่อวานพี่ .... นอนตกเตียงหน่ะ ” จุนซูยิ้มแหยๆส่งไปให้ พลางแอบด่าคนรักของตัวเองอยู่ในใจ
‘ ปาร์ค ยูชอน ..... วันนี้นายได้ไปนอนที่ห้องนั่งเล่นแน่ๆ ’
“ หรอฮะ .... ยังไงก็อย่าลืมทายานะฮะ จะได้หายปวด ”
ยังไงแจจุงก็ยังคงไร้เดียงสาอยู่วันยังค่ำ .....
“ จ้า ” ร่างเล็กเอ่ยตอบรับความเป็นห่วงของแจจุง ..... แต่ด้วยความอายกับกิริยาท่าทางของตัวเองที่ตอนนี้ดูท่าคนทั้งแอร์พอร์ตคงจะเห็นแล้วหล่ะ ..... ก็เล่นมองมาแปลกๆอย่างนี้ คิม จุนซูก็อายเป็นนะครับ ก็เลยรีบทำการจ้ำออกไปทันที
ส่วนแจจุงนั้นก็มัวแต่ค้นหาของในกระเป๋าก็เลยไม่ทันได้สังเกตว่าจุนซูเดินนำไปไกลแล้ว .....
“ โอ๊ะ !!!! ”
“ โอ๊ะ !!!! ”
“ ขอโทษครับ ..... คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ ” ร่างสูงรีบเอ่ยถามร่างบางที่ลงไปนั่งพับเพียบกับพื้นคนที่ตนเองชนเข้าไปเต็มแรง
“ เอ่อ ..... ไม่เป็นไรฮะ .... ขอบคุณนะฮะ ” แจจุงที่ล้มลงไปก็ค่อยๆพยุงร่างของตัวเองให้ยืนขึ้นโดยมีมือแกร่งคอยช่วงอีกแรง
“ ................ ” ทันทีที่ร่างบางเงยหน้าขึ้นมาเพื่อยิ้มขอบคุณ ยุนโฮก็เหมือนตกอยู่ในภวัง
“ คุณครับ .... ” แจจุงที่เห็นร่างสูงตรงหน้าอยู่ๆก็เอาแต่จ้องหน้าเขาไม่พูดไม่จาก็เอ่ยถามขึ้น
“ ครับ ???? ”
“ ปล่อยมือผมด้วยฮะ ” เสียงหวานเอ่ยพลางส่งสายตาไปมือของตัว
“ เอ่อ .... ขอโทษฮะ ” เมื่อเห็นว่าตัวเองนั้นแอบล้วงเกินคนน่ารักเข้าให้ ร่างสูงก็รีบปล่อยมือพร้อมกับเอ่ยขอโทษ
หลังจากที่ยุนโฮปล่อยมือตัวเองแล้วเขาก็รีบเดินไปหาจุนซูที่เดินลิ่วไปไม่สนใจน้องนุ้งเล้ย ว่าเมื่อกี้แอบโดนคนหน้าตาหล่อบาดใจจับมือมา ..... ^^
ความจริงเหตุการณ์เมื่อกี้นั้นก็เกือบทำเอาเขาใจหลุดล่องลอยไปไม่ได้เหมือนกัน
คนอะไรก็ไม่รู้หล่อไม่ลืมหูลืมตาจริงๆ ..... แถมมือที่คอยช่วยพยุงเขาให้ลุกนั้นก็อบอุ่นมากเลยอ่ะ ^^
อ๊ายยยย ดีใจอ่ะ อยากเจออีกจัง ชื่ออะไรก็ไม่รู้ ..... เฮ้อ .... เราจะได้เจอกันอีกไหมนะ สุดหล่อ ^///^
ตัดกลับมาที่ยุนโฮ .....รู้สึกว่าสุดหล่อของเรานั้นจะยังอึ้งไม่เลิก จนเพื่อนๆที่แอบดูอยู่เอ่ยแซวขึ้น
“ นั้นแน่ ..... แกทำอะไรคนสวยคนวะไอ้ยุน ” ซีวอนหนุ่มช่างแหย่เพื่อนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนยุนเพ้อมองตามหลังแจจุงไป
“ ทำบ้าทำบอ อะไรหล่ะ ก็ฉันรีบเดินไปหน่อย เลยไปชนเขาเข้าหน่ะ ”
“ ยิ้มมีความสุขแบบนี้ แอบคิดอะไรกับคนสวยเปล่าว่ะ ” อึนฮยอกที่เห็นรอยยิ้มมีความสุขบนใบหน้าหล่อของเพื่อนก็เอ่ยสมทบกับซีวอน รวมหัวกันล้อยุนโฮอย่างมีสนุกสนาน
“ เฮ้ย !!!! คิดอะไรหล่ะ เขามีคนรักแล้ว ”
“ แกรู้ได้ไงวะ ” ซีวอนแย้งขึ้นทันที
“ ก็ดูดิ ...... เขาเดินอยู่กับคนๆหนึ่งอยู่ เกาะแขนซะแน่นแบบนั้น ไม่ใช่แฟนจะให้เป็นอะไรวะ ” ยุนโฮชี้ให้เหล่าบรรดาเพื่อนๆดูร่างบางที่เดินไปเกาะแขนใครคนหนึ่งที่ดูๆแล้วก็ตัวเล็กๆไม่ต่างกันเท่าไหร่ให้เดินเคียงข้างกันไป
“ ก็อาจจะเป็นพี่น้องก็ได้นี่ ..... ใครจะไปรู้ ” ชางมินที่ยืนเงียบๆอยู่นานพูดออกความเห็น
“ เอาเถอะ .... ถึงยังไงฉันก็คงไม่ได้เจอเขาแล้วหล่ะ ”
“ ว้าว ..... ไอ้ยุนรักคนสวยคนนั้นเข้าแล้ววะ เพื่อนๆ ” นี่ขนาดยุนโฮอยู่ในโหมดเศร้าที่ความรักครั้งแรกเกิดขึ้นแต่มันคงเป็นจริงไม่ได้ ก็ยังคงถูกไอ้บ้า 2 คนนั้นล้อไม่เลิก T^T
แต่ !!!!! แทนที่เพื่อนๆที่เหลือจะเห็นใจยุนโฮ ..... พวกเขากลับ
“ วี๊ด ..... วิ๊ว ”
“ พวกแกจะร้องเสียงดังทำซากไรวะ .... อายชาวบ้านเขาไหมเนี่ย ” ตอนนี้ร่างสูงเริ่มซึ้งใจในความเป็นห่วงเป็น
ใยของเพื่อนๆทั้ง 5 คนนี้มากๆเลย ............ (-*-) ............
“ ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลยไอ้ยุน .... แกยอมรับมาสะดีๆว่าชอบคนสวยนั้นเข้าแล้วใช่ไหม ”
“ โว้ย !!! เออ !!! ฉันยอมรับ ฉันชอบเขา แต่จะให้ทำไงวะ เขาอาจจะมีคนรักอยู่แล้ว หรือถ้าเขายังไม่มีคนรัก ฉันจะได้เจอเขาอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ”
“ มันก็ไม่แน่นะเว้ย .... นายอาจจะได้เจอเขาอีกครั้งก็ได้ ... พรหมลิขิตหน่ะ เอาแน่อะไรไม่ได้นะ ดูอย่างฉันกับพี่ดงแฮสิ .... ตอนแรกอยู่กันคนละทวีปยังมาเจอกันได้เลย ”
“ แหว่ะพอเลยไอ้คิบอม ..... ฉันอยากจะอ้วกกับพรหมลิขิตของแกจริงๆ ฉันหละสงสารพี่เขาสุดๆเลยวะ .... ที่พระเจ้าส่งเขาให้มาเจอกับแกหน่ะ ฮาๆ ” ตอนนี้รอบๆตัวของหนุ่มๆมีการวิ่งไล่จับระหว่างคิม คิบอม และ ชเว ซีวอน
“ เออ .... เพื่อนๆครับ ..... กระผมว่าถ้าเรายังไม่รีบออกจากตรงนี้ เราอาจจะเข้าเรียนสายได้นะครับ ” คยูฮยอนที่เหลือบไปเห็นนาฬิกาของสนามบินก็ทำให้รู้ตอนนี้พวกเขามีเวลาไม่ถึง 5 นาทีที่จะต้องไปเข้าเรียนให้ทัน
แล้วก็นะ ..... ห้องเรียนของพวกเขาก็ดันอยู่อีกฟากของที่พวกเขากำลังยืนอยู่ในตอนนี้ ...... แล้วอย่างนี้มันจะไปทันกันไหมเนี่ยถ้าไม่ ......
“ เฮ้ย !!!! จริงด้วย .... โกยอย่างเดียวแล้วโว้ย !!!!!! ”
:::::: TBC ::::::
Talk :::: แอบหายไปนานเลยอ่ะ ^^ ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่หายไป T^T
Part นี้ขอสนองความต้องการของใครหลายๆคนนะค่ะ
ว่าอยากให้ยุนได้เจอกับแจ .... อิอิ จัดให้แล้วนะค่ะ
แน่นอนว่ายังไงยุนก่ะแจก็ต้องได้เจอกันอีกครั้งแน่นอน
แต่จะเป็นตอนไหน แล้วจะเจอกันในรูปแบบไหน .... ก็ต้องติดตามกันนะค่ะ
แอบบอกอะไรอย่างนะค่ะ ..... ตอนหน้าเราจะมีคู่รักเพิ่มเข้ามาอีก 1 คู่ค่ะ
จะเป็นคู่ไหนก็คอยติดตามกันนะค่ะ
ขอบคุณมากๆนะค่ะ
หากมีตรงไหนที่พิมพ์ผิด ..... หรือไม่เข้าใจยังไงก็บอกได้นะค่ะ
บางทีก็แอบเบลอๆไปเหมือนกัน
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ^^
“ บ้า !!! ยูชอนบ้าที่สุดเลยอ่ะ ^///^ พูดอะไรก็ไม่รู้ คอยดูเถอะวันนี้จะไม่ให้นอนกอดเลยด้วย !!!! ”
“ บ่นถึงใครอยู่หรอจ๊ะ จุนซู ”
“ อ้าว !!! หวัดดีฮะพี่ฮีชอล .... ดงแฮด้วย .... นี้กำลังจะไปไหนกันหรอ ถือของเยอะจัง ... ผมช่วยถือไหม ” ร่างเล็กรีบอาสาช่วยถือของให้กับร่างบางทั้ง 2 ..... ก็แหม่ .... ตัวเล็กทั้งคู่แล้วยังถือของเต็มมืออีก จะให้ใจดำไม่ช่วยถือก็กระไรอยู่ ..... ก็นะ มันเป็นหน้าที่ของพนักงานต้อนรับที่ดีนี่นะ ...... ^^
“ อ่อ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะจุนซู พี่กับดงแฮกำลังจะไปสอนหน่ะ .... นี้ก็เตรียมอุปกรณ์อะไรไปนิดหน่อยหน่ะ ”
“ อืม ... ดีจังเลยอ่ะ ... ผมอยากสอนแบบนี้บ้างจัง น้องๆคงน่ารักดีนะฮะ ” จุนซูแอบอิจฉาเล็กน้อย เขาอยากเป็นครูฝึกแบบนี้บ้างจัง
“ น่ารักบ้าอะไรหล่ะจุนซู ... นายไม่ได้สอนหน่ะดีแล้ว เดี๋ยวจะเจอแบบฉัน ... บรึ่ย !!! นึกแล้วสยอง ”
“ ทำไมหรอดงแฮ มันมีอะไรหรอ ”
“ อิอิ ... มันก็ไม่มีอะไรหรอกนะจุนซู .... ^^ แค่เจ้าดงแฮมันถูกลูกศิษย์ของพี่ตามจีบหน่ะ 55+ เมื่อช่วงสายนี่เอง กำลังสดๆร้อนๆเลย ” ฮีชอลเอ่ยล้อน้องชายคนสนิทอย่างสนุกสนานตามภาษาคนชอบแกล้งเป็นชีวิตจิตใจ
“ มันไม่ขำเลยนะ !!! พี่ฮีชอล .... ฝากไปบอกลูกศิษย์พี่ด้วยนะ ว่าผมหน่ะเป็นครูฝึกนะ .... หัดมีสัมมาคารวะซะบ้าง ”
“ 55+ พี่จะไปพูดให้นะ .... แต่เจ้าตัวจะทำตามหรือเปล่าเนี่ย ... พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ” ฮีชอลเอ่ยตามความคิดของเขา .... ก็แหม่ให้ไปพูดหน่ะได้อยู่ ..... แต่เจ้าตัวเขาดูจะตั้งมั่นมาจีบเจ้าดงแฮซะขนาดนั้น ไปบอกแบบนั้นจะทำตามก็คงจะยากอยู่
“ (-*-) ”
“ โอ้โห .... เด็กเดี๋ยวนี้เขาเป็นถึงขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย .... ของยูชอนไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้างนะ ” ร่างเล็กนึกไปถึงภาพของเด็กฝึกหัดที่ยูชอนต้องฝึกแล้วก็อดคิดตามไม่ได้ว่าชอง ยุนโฮอะไรเนี่ยจะเป็นแบบนั้นด้วยหรือเปล่า
“ โอ้ย !!! ของไอ้ยูชอนหน่ะนะไม่ต้องห่วงหรอก ... มันได้เด็กดีไปฝึก ”
“ จริงหรอ ... ”
“ อืมก็ใช่หน่ะสิ .... เห็นแบบนี้แล้วอิจฉายูชอนชะมัด ไหนจะพี่ฮันกยองอีก ... ”
“ ใช่เลยหล่ะ .... ยูชอนได้ฝึกยุนโฮ ฮันก็ได้ฝึกชางมิน ... สองว่าที่นักบินมือหนึ่งของสายการบินเราเลยหล่ะ ..... บลา บลา บลา ..... ”
ฮีชอลได้โอกาสอวดสรรพคุณว่าที่นักบินทั้ง 2 เสียยกใหญ่ ..... อิอิ ขอหน่อยเถอะนะ นานๆทีจะมีนักเรียนฝีมือดีมาฝึกเป็นนักบินทั้งที ขออวดหน่อยแล้วกัน นี่ขนาดไม่ได้สอนเองนะ ยังโม้ได้ขนาดนี้ ถ้าเป็นคนฝึกเองนะจะพูดให้มากกว่าอีกหลายเท่าเลยหล่ะ ^^ เจ๊มีความสุขจ๊ะ
“ โห .... นี่เขาเก่งขนาดนั้นเลยหรอ ” เท่าที่ฟังจากเจ๊ฮีชอลพูดแล้วเนี่ย .... รู้สึกได้เลยว่า 2 คนนี่คงต้องเป็นเทพทางการบินมาเกิดหรือไงกันนะ ถึงได้เก่งอย่างนี้
“ ก็ใช่หน่ะสิ ... สองคนนี้นะเวลาสอบทีไรไม่เป็นที่หนึ่งก็ที่สองของรุ่นทุกทีหล่ะ ”
“ พูดถึงแบบนี้บ่อยๆก็อดอิจฉาไม่ได้ .... เฮ้อ ได้เวลาสอนแล้วหล่ะ พี่ขอตัวก่อนแล้วกันนะ จุนซู ”
“ โอเคฮะ .... แล้วเจอกันฮะพี่ฮีชอล ดงแฮด้วยนะ มีความสุขกับการสอนนะ ” ดงแฮพยายามจะคิดแบบที่จุนซูพูด แต่มันคงยากหน่อยนะ ...... เฮ้อออออออออ นี่ฉันต้องไปเจอเด็กบ้านั้นอีกแล้วหรอเนี่ย
<<< Paris Vacation >>>
ย้อนกลับไปกับเหตุการณ์เมื่อช่วงสาย .... ณ ห้องพักนักบิน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ เชิญครับ ”
“ เออ ... สวัสดีครับพี่ดงแฮ ” เสียงทุ้มของหนุ่ม(น้อย)ร่างสูงเอ่ยอย่างสดใส
“ สะ ... สวัสดีครับ ” ร่างบางแอบงงเล็กน้อยว่า เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขานี้คือใคร .... แล้วรู้จักเขาได้ยังไง
“ ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ..... ผมชื่อ คิม คิบอม เป็นนักเรียนการบินของที่นี่ครับ ”
“ อ๋อ .... แต่พี่ไม่ได้สอนเรานะ แล้วเรามาหาพี่ทำไมหล่ะ ” ร่างบางพยายามคิดแล้วคิดอีกว่าที่ผ่านมาเขาเคยสอนนักเรียนที่ชื่อ คิม คิบอมด้วยหรอ ..... แต่ก็นะ ไม่ได้สอนนี่จะให้นึกออกได้ยังไง
“ คือ .... ผมแค่จะมาบอกอะไรพี่ดงแฮอย่างนึงหน่ะฮะ ”
“ อะไรหรอ ????? ”
“ ผมชอบพี่มากๆเลยฮะ .... ต่อจากนี้ไปผมก็มาคอยดูแลพี่ดงแฮนะฮะ ^^ ”
“ เฮ้ย !!! นี่เราล้อพี่เล่นใช่ไหม ” ร่างบางมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด .... ผิดกับอีกฝ่าย ยิ้มได้ยิ้มดีจริงๆ
“ ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ ผมพูดจริงทำจริงนะ ”
“ ................. ” ดงแฮที่ยังอึ้งกับการสารภาพรักของหนุ่มตรงหน้าเลยทำให้ต่อมที่ช่วยในการพูดเกิดไม่ทำ
งานขึ้นมากระทันหัน
“ เอาเป็นว่า ต่อจากนี้ไปพี่ก็จะไม่ต้องลำบากแล้วหล่ะฮะ เพราะผมจะมาช่วยพี่ในทุกๆเรื่องเลย ”
“ เออ ... คือ พี่ไม่รู้จะพูดยังไงดีนะ .... แต่พี่ไม่ได้ชอบเรา แล้วพี่ก็ไม่รู้ด้วยว่าพี่จะมีวันที่ชอบเราหรือเปล่า ”
“ ไม่เป็นไรครับ .... ผมจะตามจีบพี่จนกว่าพี่จะใจอ่อนยอมคบกับผมครับ ”
“ เย้ย .... ” ไอ้นี่ถ้าจะบ้า .... คนไม่เล่นด้วยยังจะตื้ออีก
“ อ้าว !!! คิบอม มาหาพี่หรือเปล่าเนี่ย ” ร่างบางเฉียบของใครคนหนึ่งก้าวเข้ามาในห้อง
“ พี่ฮีชอล หวัดดีครับ ”
“ พี่ฮีชอลจ๋า .... ช่วยผมทีสิ ” เมื่อเห็นโอกาสดงแฮจึงเข้าไปขอความช่วยเหลือจากรุ่นพี่คนสวยทันที
“ มีอะไรหรอ ดงแฮ ”
“ ก็ลูกศิษย์พี่อ่ะ .... มาทำลุ่มล่ามกับผมอ่ะ ”
“ จริงหรอ คิบอม ” ฮีชอลถามเสียงเครียด
“ ผมเปล่านะครับ .... ผมแค่จะมาจีบพี่ดงแฮแค่นั้นเองฮะ ” คิบอมรีบปฏิเสธทันที .... ก็เขายังไม่ได้ทำรุ่มรามอะไรกับพี่ดงแฮสักหน่อย ..... จริงไหมครับ ^^
“ อ้าว .... ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยดงแฮ .... ” ฮีชอลหันไปถามร่างบางของรุ่นน้องที่ตอนนี่ไปแอบอยู่ข้างหลังเขาเรียบร้อยแล้ว
“ ไม่มีอะไรได้ไงอ่ะ .... ก็ผมไม่ได้จะอยากเป็นแฟนกับเขานี่ .... พี่ช่วยพูดให้หน่อยสิ ”
“ เอ่อ .... คิบอม เราออกไปก่อนได้ไหม พี่กับดงแฮจะเตรียมการเรียนการสอนแล้ว มีอะไรค่อยคุยกันอีกทีนะ ”
คิบอมที่คิดว่าตอนนี้คงยังเร็วเกินไปที่จะคุยเรื่องนี้กับพี่ดงแฮจึงพยักหน้ายอมออกไปจากห้อง
ทันทีที่ร่างของคิบอมหายออกไปจากห้องพักนักบิน ดงแฮยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เจ้าตัวปัญหาออกไปได้สักที
..... แต่ ......
“ พี่ดงแฮฮะ ” คิบอมโผล่หน้าหล่อเข้ามาในห้องอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจมาให้ร่างบางของรุ่นพี่ที่เขารัก
“ เฮ้ย !!! นี่นายยังไม่ไปอีกหรอ ” ดงแฮหุบยิ้มดีใจแทบไม่ทัน .... นึกว่าออกไปแล้วซะอีก
“ กำลังจะไปแล้วฮะ .... แต่ผมลืมบอกอะไรพี่ไปอย่าง .... ”
“ ??????? ”
“ รักนะ .... จุ๊บๆ ^^ ” ไม่พูดเปล่า คิบอมยังส่งจูบมาให้อีก 1 ที
(-*-) >>>>> นี่คือสีหน้าของทั้ง ดงแฮ และ ฮีชอล ที่มีต่อ นาย คิม คิบอม
<<< Paris Vacation >>>
การเรียนการสอนในวันนี้ก็ยังคงผ่านพ้นไปได้ด้วยดี .... หนุ่มหล่อทั้ง 6 คนต่างก็จดจำกฎเกณฑ์ต่างๆให้ขึ้นใจ ด้วยเหตุที่ว่าการเรียนในคลาสนี้นั้นเหมือนเป็นตัววัดเลยว่าเราจะได้เลื่อนขึ้นไปเป็นผู้ช่วยนักบินได้หรือเปล่า ถ้าไม่ผ่านก็เท่ากับที่เรียนมานั้นศูนย์เปล่าไป เพราะจะต้องไปลงเรียนใหม่ตั้งแต่ต้น
“ เฮ้อ ”
“ เป็นอะไรว่ะยุนโฮ ” คยูฮยอนที่นั่งอยู่ใกล้ๆถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
“ ฉันกลัวจะสอบครั้งนี้ไม่ได้จัง ” อาชีพนักบินเป็นสิ่งที่เขาใฝ่ฝันและอยากจะทำให้ได้ ..... นี่เขาก็เดินมาถึงเกือบครึ่งทางแล้ว แต่เขากลัวว่าสิ่งที่เขาพยายามมาตลอดเวลาที่เรียนอยู่ที่นี่จะล้มเหลวเพราะการสอบที่กำลัง
จะเกิดในอีกไม่นานนี้
“ โอ้ย !!! มีอะไรให้น่ากังวลว่ะ .... ถ้าเราตั้งใจเรียน ตั้งใจสอบซะอย่าง ผลมันต้องออกมาดีอยู่แล้ว ..... ”
“ มันก็จริงอย่างที่ไอ้ฮยอกมันบอกนะโว้ยไอ้ยุน .... อีกอย่างนะนายกับชางมินอ่ะคะแนนสะสมเยอะกว่าพวกเราอีก แถบจะไม่ต้องกังวลเลยนะ ”
“ แต่ฉันกลัวว่าถ้าครั้งคะแนนมันออกมาไม่ดี ฉันจะไม่ได้เลื่อนไปเป็นผู้ช่วยหน่ะสิ ”
“ นี่ยุนโฮ ชางมิน ฉันจะบอกอะไรให้นะ ...... ตอนนี้ชื่อพวกนาย 2 คนอ่ะ ขึ้นไปเป็นว่าที่ผู้ช่วยนักบินแล้ว
เหลือแค่รอผลสอบครั้งนี้นายก็ได้ไปเป็นผู้ช่วยแล้ว ”
“ นายไปรู้มาจากไหนหน่ะไอ้ฮยอก ”
“ ก็ฉันไปถามพี่คังอินมาว่า คะแนนเท่าไหร่ถึงจะได้ไปเป็นผู้ช่วยฯ แล้วพี่เขาก็บอกว่าปีที่แล้วอ่ะ คนที่ได้สูงสุดเขาได้ 84 คะแนน ส่วนต่ำสุดอ่ะ 68 คะแนน แล้วเท่าที่ฉันจำได้นะ นาย 2 คนอ่ะ มีคะแนนอยู่แล้วเกิน 70
เพราะฉะนั้นนายผ่านมาตรฐานคนที่ได้ต่ำสุดจากปีที่แล้วทั้งๆที่เรายังสอบไม่ครบเลยด้วย ..... แล้วดูอย่างพวกฉันสิ คะแนนยังไม่ถึงเลยด้วย น่ากังวลกว่าอีก ”
“ อืม ..... มันก็จริงนะ .... แต่ฉันว่านะนายทำลายสถิติคะแนนสูงสุดปีที่แล้วน่าจะดีนะโว้ย เอามัน 90 คะแนนไปเลย ”
“ ถ้าอย่างนั้นนะไอ้ยุน ชางมิน มาช่วยติวให้พวกฉันเลย เอายังไงก็ได้ให้ฉันจำไอ้สัญลักษณ์พวกนี้ให้ได้ก่อนสอบ ”
แล้วบทหนักก็ตกอยู่ที่ยุนโฮและชางมิน ..... แต่ก็ดีนะ อย่างน้อยมันก็ช่วยให้เขาจำสัญลักษณ์พวกนี้ได้ไปในตัว
“ เฮ้ย พวกเรา .... ว่าแต่มีใครเห็นไอ้คิบอมบ้างไหม ”
“ ไม่เห็นเลยว่ะ ...... รู้สึกมันจะแยกจากพวกเราตอนจะกลับหออ่ะ ”
“ โอ้ย !!! อย่างไอ้คิบอมอ่ะนะ มันไม่ได้ไปไหนไกลหรอก .... มันคงจะไปคลุกอยู่กับครูฝึกฉันเองหล่ะ ”
“ หา !!!! ” ทุกคนพร้อมใจกันร้องด้วยความที่ไม่คิดว่าไอ้เพื่อนรักมันจะมุ่งมั่นได้ถึงขนาดนี้
“ ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ ..... ไอ้คิบอมอ่ะนะมันเริ่มรุกแล้วโว้ย .... เล่นเอาตั้งแต่เมื่อเช้าเลย ”
“ .............. ”
“ เห็นมันบอกว่าจะให้พี่ฮีชอล .... ครูฝึกของมันอ่ะนะ ช่วยมันในการจีบพี่ดงแฮหน่ะ นี่สงสัยคงจะคุยกับพี่ฮีชอลแล้วก็เลยไปจีบพี่ดงแฮด้วยซะเลย ”
“ โอ้โห ..... ท่าทางมันจะเอาจริงนะเนี่ย ..... รักจริงหวังแต่งหรือเปล่าเนี่ย ”
“ 55+ อันนี้ก็ไม่รู้ต้องลองดูโว้ย !!! ”
แอ๊ดดดดดดดดดดดด
“ อ้าว !!! นั้นไงคุณคิม คิบอม มาแล้ว ”
“ เฮ้ย !!! เป็นไงบ้าง ..... ” เพื่อนๆต่างก็ถามในคำถามเดียวกันแบบไม่ได้เตี้ยมกันไว้ก่อน
“ ????? ” หนุ่มอินเตอร์มองหน้าเพื่อนๆทีละคนอย่างไม่เข้าใจในคำถาม
“ ไม่ต้องมาทำหน้างงไอ้คิบอม .... แกไปตามจีบพี่ดงแฮมาใช่ไหม ” อึนฮยอกที่เห็นคิบอมทำหน้างงๆก็เลยพูดในสิ่งที่เพื่อนๆต่างก็คิดเหมือนๆกัน
“ เฮ้ย ..... ฉันเปล่า ที่ฉันหายไปเนี่ยฉันไปให้พี่ฮีชอลช่วยติวเรื่องกฎให้เฉยๆ ..... ” คิบอมตอบไปตามความเป็นจริงแต่ดูท่าเพื่อนๆจะไม่คิดเหมือนเขา
“ จริงอ่ะ .... ” นั้นไง .... เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย
“ ก็จริงดิ .... แต่ไม่ปฏิเสธนะว่าฉันก็แอบไปคุยกับพี่เขาเรื่องพี่ดงแฮเหมือนกัน ^^ ”
“ แล้วได้เรื่องอะไรมาบ้างหล่ะ ”
“ ก็ .... ได้มาเยอะเลยหล่ะ ตอนนี้ฉันก็รู้แล้วว่าพี่เขาชอบไม่ชอบอะไรบ้าง ”
“ อย่างนี้ก็ดีสิ ..... สบายนายเลย ” เพื่อนๆต่างก็ดีใจกับคิบอมไปด้วย
“ มันก็ไม่ได้สบายอะไรมากหรอก .... ”
“ ทำไมว่ะ ” ยุนโฮถามขึ้นพร้อมกับสีหน้ากังวลนิดๆค่อยๆปารกฏบนใบหน้าของทุกๆคน
“ ก็ไอ้สิ่งที่พี่เขาไม่ชอบอ่ะ .... มันคือสิ่งที่ฉันเป็นอยู่เกือบทุกอย่างเลยอ่ะ ”
“ เย้ย !!!! ”
...... T^T ......
“ ไม่เห็นเป็นไรเลย ..... มันไม่ใช่ทุกอย่างสักหน่อย ก็แค่เกือบ นายก็ลองเอาไอ้สิ่งที่ดีที่เหลืออยู่เนี่ยมาปรับสิว่ะ ”
“ ใช่ ๆๆๆ นายต้องปรับตัวเว้ย !!! ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพวกฉันช่วย ”
แล้วเพื่อนๆต่างก็ช่วยนำข้อดี(ที่เหลืออยู่)ของคิบอมมาปรับให้เข้ากับตัวของเพื่อนรักมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
และเท่าที่หนุ่มๆรู้จักคิบอมมาก็ไม่เคยเห็นครั้งไหนที่เพื่อนรักจะจริงจังกับคนที่จะจีบมากที่สุดเท่ากับพี่ดงแฮเลย
สงสัยเพลย์บอยจากแดนไกลคงได้มาสยบอยู่แทบเท้าหนุ่มน่ารักในดินแดนบ้านเกิดซะแล้วหล่ะ
‘เฮ้อ’
เสียงๆหนึ่งดังขึ้นในใจของยุนโฮ .... ไม่ใช่เพราะเขาเหนื่อยจากการที่ต้องช่วยคิบอมปรับตัวเข้าหาคนที่ตัวเองชอบ แต่เขากำลังคิดอยู่ว่า อีกนานแค่ไหนกันนะที่เขาจะมีโอกาสได้ทำในสิ่งที่คิบอมกำลังทำอยู่แบบนี้
เมื่อไหร่กันที่เขาจะได้มีโอกาสได้รักใครสักคน
ได้คอยห่วงหาอาทร .... ได้เอ่ยคำว่ารัก
ได้บอกให้เขาคนนั้นฝันดี .....
หรือได้ตื่นขึ้นมาพบกับคนที่เขารักคอยอยู่เคียงข้าง
คอยให้กำลังใจในยามที่เขาเหนื่อยล้า ....
หรือว่าชีวิตของเขาจะไม่มีโอกาสได้ทำแบบนั้นนะ
“ เฮ้ย !!! ไอ้ยุนโฮ .... ได้ยินฉันไหม !!!! ” ชางมินโบกมือทั้ง 2 ข้างไปมาตรงหน้าเพื่อนร่างสูงที่อยู่ดีๆก็นิ่งเงียบไป
“ อะ ..... เออ มีอะไรหรอ ”
“ เห็นนายเหม่อหน่ะ ..... มีอะไรหรือเปล่า ” ชางมินเอ่ยอย่างเป็นห่วง .... แม้เขาจะเป็นเพื่อนกันในเวลาไม่นาน แต่เขาก็ไม่ชอบให้เพื่อนรักทำหน้าแบบนี้เลย .... มันดูไม่ใช่ชอง ยุนโฮที่เขารู้จัก
“ เปล่าหรอก แค่คิดอะไรเพลินๆหน่ะ .... ขอโทษทีนะ มีอะไรให้ช่วยอีกไหม ” ยุนโฮตัดสิ่งที่ติดอยู่ในใจออก
ไปแล้วหันไปเตรียมจะช่วยเพื่อน
“ ไม่มีแล้วหล่ะ .... เดี๋ยวพรุ่งนี้เตรียมตัวฟังข่าวดีจากไอ้คิบอมได้เลย ” ซีวอนดูมีความมั่นใจในแผนการณ์ของตัวเองเอ่ยกับยุนโฮ
“ แน่ใจนะเว้ย ว่าจะได้ผลอ่ะ ” หนุ่มหล่อจากฝั่งอเมริกาเอ่ยอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
“ พวกฉันก็ไม่รู้เว้ย .... ทุกอย่างอยู่ที่ตัวแก .... ว่าแกจะทำได้หรือเปล่า ” ซีวอนตบหลังให้กำลังใจคิบอม .... แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะคิดว่านี่ไม่ใช่เป็นการไปสารภาพรักครั้งที่สองกับรุ่นพี่ดงแฮแต่มันเป็นการออกสู่สนามรบ ที่ผลตอบแทนครั้งนี้อาจจะทำให้เขาผิดหวังในความรักยังไงยังนั้นเลย
<<< Paris Vacation >>>
เช้าวันใหม่ ณ มหาวิทยาลัยโซล .....
ช่วงเวลาอันแสนทรมานร่างกายและหัวสมองของแจจุงก็เริ่มขึ้น .... การสอบปลายภาคอันสุดแสนหฤโหด
ผลการสอบในเทอมนี้จะเป็นตัวชี้วัดแล้วว่าแจจุงจะสามารถเข้าไปฝึกงานที่ โคเรีย แอร์ ได้หรือไม่
“ โอ้ย !!!! ทำไมข้อสอบมันถึงยากอย่างนี้นะ ” เสียงใสๆของหญิงสาวสุดสวยคนหนึ่งดังขึ้นหลังจากออกมาจากห้องสอบ
“ นั้นหน่ะสิ .... ฉันกลัวจะได้คะแนนน้อยจังเลยอ่ะ ” หนุ่มน้อยร่างบางที่เดินตามออกมาติดๆก็มีอาการไม่ต่าง
ไปจากสาวสวยข้างหน้าสักเท่าไหร่
“ โธ่ แจจุง อย่างนายอ่ะนะ ได้คะแนนเยอะอยู่แล้ว ภาษาจีนนายถนัดจะตาย .... คะแนนดีอยู่แล้ว แต่ของฉันนี่สิ ไม่น่าดันทุลังเรียนต่อเลยอ่ะ ..... จะดรอปก็ไม่ทันแล้วอ่ะ T^T ”
“ เอาหน่า .... สเตฟ อย่างเธอคะแนนก็คงไม่แย่ขนาดนั้นหรอก มิดเทอมเธอก็ทำได้ดีนะ คะแนนสูงออก ”
“ เฮ้อ .... ช่างเถอะ ส่งข้อสอบไปแล้วนี่ ผลจะเป็นยังไงก็ช่างมัน .... ว่าแต่ แจจุงนายจะไปฝึกงานที่ไหนอ่ะ ” สเตฟเอ่ยอย่างปลงๆ
“ อ๋อ ... ฉันว่าจะไปฝึกงานที่โคเรีย แอร์หน่ะ ”
“ ว้าว .... นี่นายจะไปเป็นสจ๊วตหรอ ..... แจจุง ” ร่างสวยเอ่ยอย่างตื่นเต้น ....
ความจริงอาชีพแอร์ก็เคยเป็นความฝันอย่างหนึ่งของเธอเหมือนกัน ..... แต่พอเติบโตขึ้นมาเธอก็คิดว่าไอ้อาการออกแนวฮ้าวๆของเธอคงจะไปเป็นแอร์ไม่ได้หรอก เธอก็เลยเปลี่ยนความคิดไปเป็นพวกนักธุรกิจน่าจะดีกว่า
“ ก็ .... อืม ฉันอยากเป็นเหมือนพี่จุนซูหน่ะ แล้วเธอหล่ะสเตฟ ”
“ อ๋อ .... ของฉันลงฝึกงานไว้ที่บรรษัทการเงินของตระกูลชองหน่ะ .... ที่นั้นคนจีนเยอะ เห็นอาจารย์แกบอกว่าอย่างฉันน่าจะไปฝึกการใช้ภาษาที่นั้นหน่ะ ก็เลยลงไว้ หวังว่าคะแนนจะถึงนะ ฉันหล่ะอยากฝึกภาษาให้ได้ดีเหมือนนายจังแจจุง ”
“ ฉันเองก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอก ... แต่ยังไงก็ขอให้ได้นะ ” ร่างบางเอ่ยให้กำลังใจเพื่อนสุดสวย
“ ขอบใจนะแจจุง ..... เอ่อ ฉันกลับก่อนนะ ปวดหัวกับการสอบ ..... อยากนอนอย่างแรง ”
“ อืม .... ฉันก็จะรีบกลับเหมือนกัน ไว้เจอกันนะ ”
แล้วหนุ่มร่างบางกับสาวสวยร่างอ้อนแอ้นก็แยกกันเดินกลับไป ทิ้งไว้แต่สายตาของหนุ่มๆที่มองบุคคลทั้ง 2 ได้อย่างไม่เกรงใจใคร .... ก็นะ คนนึงแม้จะเป็นผู้ชายแต่ก็หน้าหวานหยดย้อย แม้แต่ผู้หญิงยังอาย แล้วไหนจะกริยาท่าทางของร่างบางอีกหล่ะ เรียบร้อยกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก ..... โอ้ย !!! แบบนี้ต่อให้ถูกหาว่าเป็นเกย์ ชอบผู้ชายด้วยกันก็ยอมครับ
ส่วนอีกคน ..... มีดีกรีเป็นถึงดาวของมหาลัย หน้าตาสวยหวาน ฮ้าวนิดๆ แอบเซ็กซี่เล็กน้อย ไม่ว่าจะเดินไปไหนก็ชวนให้ต้องมองตามไปทุกที
โอ้ย !!!! รู้สึกขอบคุณที่สอบติดมหาลัยนี้ ^^
เนื่องจากวันนี้แจจุงมีสอบแค่ช่วงเช้าเท่านั้น ตอนบ่ายก่อนกลับบ้านร่างบางจึงตัดสินใจแอบไปหาจุนซูโดยไม่บอก
ก็เขาอยากรู้ว่าเวลาทำงานนั้นรุ่นพี่คนนี้จะเป็นยังไง จะเฉิ่มเบ๊อะ หรือว่าจะจริงจังกับการทำงานกันนะ
เมื่อได้อย่างนั้นร่างบางก็รีบบึ่งแท็กซี่ไปที่สนามบินอินชอนทันที
<<< Paris Vacation >>>
ทางด้านจุนซูนั้น ..... วันนี้เขามาทำงานด้วยร่างกายที่ไม่เต็มร้อยนัก ..... เหตุผลหน่ะหรอ ????
“ โอ้ย !!! ปวดไปหมดทั้งตัวเลย ..... เพราะนายคนเดียวเลยยูชอน นี่ขนาดบอกแล้วนะว่าวันนี้ต้องมาทำงาน ไม่ได้นอนตีพุงรอเวลาไปสอนแบบตัวเองซะทีไหนหล่ะ ..... ฮึ่ย !!!! ”
ตอนนี้จุนซูก็ทำได้แค่บ่นไปตลอดทางที่เดินไปทำงาน ..... ใครมันจะไปคิดหล่ะว่าแฟนหนุ่มของตัวเองนั้นจะกล้าทำอย่างที่พูดเอาไว้จริงๆ
‘ ปาร์ค ยูชอน .... ต่อไปนี้ผมจะไม่ตามใจคุณอีกแล้ว !!! รอไปอีก 5 เดือนเลย .... ’
ทางด้านประตูด้านหน้าสนามบินนานาชาติอินชอน ..... แจจุงได้เดินทางมาถึงแล้ว ตอนนี้เขากำลังเดินไปยังห้องทำงานของจุนซู
จุนซูเคยพาเขามาที่ห้องทำงานของพวกพนักงานต้อนรับแล้ว เขาเลยไม่จำเป็นต้องถามว่าห้องทำงานของจุนซุอยู่ที่ไหน
จากที่ด้อมๆมองๆอยู่ที่หน้าห้องอยู่นาน เขาก็ไม่เห็นร่างเล็กๆของรุ่นพี่คนสนิทสักที ร่างบางก็เลยตัดสินใจเคาะกระจกห้องเบาๆให้พี่สาวคนสวยที่กำลังเตรียมตัวจะไปขึ้นเครื่องหันมาสนใจเขาแปปนึง
“ เอ่อ .... ขอโทษนะฮะ พี่จุนซูอยู่ไหมครับ ”
แอร์โฮสเตสสาวแสนสวยที่นั่งแต่งหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นจากกองสัมภาระที่เจ้าตัวเตรียมเพื่อเดินทาง มองเจ้าของเสียงหวานๆที่ยืนเกาะขอบกระจกเพื่อขอความช่วยเหลือ
สาบาลได้เลยว่าตั้งแต่เกิดมา ลี จียอนไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนที่หน้าตาสวยได้ขนาดนี้มาก่อนเลย
สวยซะจนแอร์ฯอย่างเธอต้องอาย กระเด็นตกเครื่องบินไปได้เลย ......
ยังไม่พอค่ะ หน้าก็ยังใสกิ๊กเลย แก้ม(ที่ดูน่าจะ)นิ่มอมชมพู ปากอิ่มแดงแบบธรรมชาติให้มา .... น่าจับมาจูบทีนึงจังเลย อ๊ายยยยยยย
“ น้องมาหาจุนซูหรอ ..... ยังไม่มาเลยจ๊ะ แต่อีกสักพักคงมาแล้วหล่ะ เพราะวันนี้จุนซูเขาจะเข้ามาช่วงบ่ายๆหน่ะ น้องมีอะไรหรือเปล่า ” หลังจากที่คุณเธอเพ้อในความสวยของคนตรงหน้าอยู่พักใหญ่ก็ได้สติมาถามร่างบางตรงหน้า
“ อ๋อ ไม่ได้มีธุระอะไรหรอกฮะ ผมจะมาหาพี่จุนซูเฉยๆหน่ะฮะ ”
“ อืม งั้นน้องรอที่เก้าอี้นั้นก่อนนะ แล้วถ้าจุนซูมาแล้วพี่จะบอกเขาให้ ” จียอนส่งยิ้มหวานๆไปให้ พลางชี้ไปที่กลุ่มของเก้าอี้ที่ตั้งอยู่บริเวณด้านหน้าของห้อง
“ ขอบคุณครับ ”
ก่อนจากไป แจจุงแอบโปรยเสน่ห์น่ารักๆไปให้ด้วยนิดหนึ่ง ..... เล่นเอาจียอนเพ้อไปได้พักใหญ่ๆเลยทีเดียว
เวลาผ่านไปประมาณ 5 นาที จุนซูมาถึงห้องทำงาน
“ จุนซูจ๊ะ ..... มีคนมาขอพบหน่ะ ” ยังไม่ทันที่จุนซูจะก้าวเข้าห้อง จียอนก็ทำหน้าที่ผู้ส่งข่าวในทันที
“ เอ่ะ !!! ใครหรอครับพี่จียอน ” จุนซูเอ่ยอย่างสงสัย ก็วันนี้เขาไม่ได้นัดใครไว้สักหน่อย
“ พี่ก็ลืมถามชื่อเขาน่ะ ..... แต่พี่ให้เขารออยู่ที่เก้าอี้ด้านหน้าหน่ะ ..... ใส่เสื้อกันหนาวสีดำ หน้าตาสวยๆน่ารักๆอ่ะ ”
“ ขอบคุณครับพี่ ” เอ .... ใครกันนะที่มาหาเขา แถมยังดูสวยๆน่ารักๆอีก ....
ร่างเล็กรีบเดินไปยังเก้าอี้ที่จียอนบอกเพื่อหาบุคคลปริศนาที่มาหาเขา แล้วก็ดูว่าเขาจะหาบุคคลนั้นได้ไม่ยาก
ก็ตามที่พี่สาวสุดสวยบอก เขาใส่เสื้อกันหนาวสีดำ แล้วตรงก็มีคนที่ใส่เสื้อกันหนาวแค่คนเดียวเท่านั้น
จะว่าไปแล้วก็ดูคุ้นๆจังเลย ..... ตัวเล็กๆแบบนี้ .... ผมสีดำละต้นคอ .... เหมือนแจจุงเลย
“ เอ่อ ..... ”
“ อ๊ะ !!! พี่จุนซู ..... มาแล้วหรอฮะ ” ร่างบางที่กำลังจะหันไปดูว่าจุนซูใกล้ๆจะเดินมาถึงหรือยัง ก็ต้องเอ่ยทักอย่างตกใจที่เห็นร่างเล็กของรุ่นพี่มายืนจ้องๆที่ข้างหลังเขาพอดี
“ แจจุง นี่เรามาได้ไงเนี่ย ..... วันนี้มีสอบไม่ใช่หรอ ” จุนซูเอ่ยอย่างสงสัยก็เมื่อวานยังบอกอยู่เลยว่าวันนี้มีสอบ
“ ก็ฮะ ..... เพิ่งสอบเสร็จไม่รู้จะทำอะไรเลยนั่งแท็กซี่มาหาพี่หน่ะ ”
“ แล้วทำไมไม่กลับไปอ่านหนังสือหล่ะ ..... เหลวไหลใหญ่แล้วนะเราหน่ะ ” แอบตักเตือนในความเป็นเด็กของแจจุงไปเล็กน้อย ..... ความจริงจุนซูไม่ได้รู้สึกเหมือนอย่างที่พูดหรอก
เพราะเขาเข้าใจดีว่าสอบเสร็จใครๆของอยากพักกันทั้งนั้น ..... สมัยเขาก็เป็น สอบเสร็จในแต่ละวันไม่เคยจะรีบกลับบ้านไปอ่านหนังสือต่อหรอก ..... แอบไปเที่ยงห้างกับเพื่อนบ้าง ไปดูหนังบ้างหล่ะ ..... แต่จะให้ทำไงได้หล่ะ พูดไปแล้วด้วย แล้วดูสิ แจจุงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยอ่ะ
อ๊ากกกกกก จุนซูอยากตบปากตัวเองจัง T^T
“ ง่ะ ..... พี่จุนซูโกรธหรอ .... ผมขอโทษฮะ ผมไม่รู้ว่าพี่จะยุ่งจนไม่สามารถคุยกับผมได้ งั้นเอาไว้วันหลังผมมาใหม่นะฮะ ..... ” แจจุงพูดไปก็ก้มหน้าไปเรื่อยๆ เพราะกลัวว่ารุ่นพี่คนนี้จะเห็นน้ำตาของเขาที่ปริ่มจนใกล้จะไหลออกมาแล้ว
“ ก็ ..... เปล่า พี่ไม่ได้โกรธอะไรเรา อย่าร้องไห้สิ ..... โอ๋ ..... ” ร่างเล็กค่อยๆเข้าไปกอดร่างของรุ่นน้อง แต่จนแล้วจนรอด น้ำใสๆก็ไหลออกจากดวงตาคู่สวยอย่างห้ามไม่อยู่
“ ฮึก ..... ฮือ ..... ”
“ เอาอย่างนี้แล้วกันนะแจจุง ..... วันนี้เรากลับไปก่อนนะ พี่ไม่สะดวกจริงๆ พี่ไม่รู้ว่าเราจะมา ” จุนซูผละออกจากร่างบางที่เช็ดน้ำตาของตัวอย่างน่าสงสาร
“ ฮึก .... กะ ก็ได้ฮะ ... เอาไว้หลังสอบเสร็จผมจะบอกพี่ว่าจะมาหานะฮะ ” รอยยิ้มเล็กปรากฏบนใบหน้าสวยที่เปรอะคราบน้ำตา
“ ดีมากจ๊ะ .... ” เมื่อเห็นว่าแจจุงยิ้มออกมาได้แล้วเขาก็พลอยยิ้มตามออกไปด้วย
“ เอ๊ะ !!! พี่จุนซูเป็นอะไรหรอฮะ .... เดินแปลกๆ ” ร่างบางที่เดินตามหลังจุนซูไปก็แอบเห็นความผิดปกติของรุ่นพี่
“ อ๋อ .... เปล่าหรอก พอดีเมื่อวานพี่ .... นอนตกเตียงหน่ะ ” จุนซูยิ้มแหยๆส่งไปให้ พลางแอบด่าคนรักของตัวเองอยู่ในใจ
‘ ปาร์ค ยูชอน ..... วันนี้นายได้ไปนอนที่ห้องนั่งเล่นแน่ๆ ’
“ หรอฮะ .... ยังไงก็อย่าลืมทายานะฮะ จะได้หายปวด ”
ยังไงแจจุงก็ยังคงไร้เดียงสาอยู่วันยังค่ำ .....
“ จ้า ” ร่างเล็กเอ่ยตอบรับความเป็นห่วงของแจจุง ..... แต่ด้วยความอายกับกิริยาท่าทางของตัวเองที่ตอนนี้ดูท่าคนทั้งแอร์พอร์ตคงจะเห็นแล้วหล่ะ ..... ก็เล่นมองมาแปลกๆอย่างนี้ คิม จุนซูก็อายเป็นนะครับ ก็เลยรีบทำการจ้ำออกไปทันที
ส่วนแจจุงนั้นก็มัวแต่ค้นหาของในกระเป๋าก็เลยไม่ทันได้สังเกตว่าจุนซูเดินนำไปไกลแล้ว .....
“ โอ๊ะ !!!! ”
“ โอ๊ะ !!!! ”
“ ขอโทษครับ ..... คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ ” ร่างสูงรีบเอ่ยถามร่างบางที่ลงไปนั่งพับเพียบกับพื้นคนที่ตนเองชนเข้าไปเต็มแรง
“ เอ่อ ..... ไม่เป็นไรฮะ .... ขอบคุณนะฮะ ” แจจุงที่ล้มลงไปก็ค่อยๆพยุงร่างของตัวเองให้ยืนขึ้นโดยมีมือแกร่งคอยช่วงอีกแรง
“ ................ ” ทันทีที่ร่างบางเงยหน้าขึ้นมาเพื่อยิ้มขอบคุณ ยุนโฮก็เหมือนตกอยู่ในภวัง
“ คุณครับ .... ” แจจุงที่เห็นร่างสูงตรงหน้าอยู่ๆก็เอาแต่จ้องหน้าเขาไม่พูดไม่จาก็เอ่ยถามขึ้น
“ ครับ ???? ”
“ ปล่อยมือผมด้วยฮะ ” เสียงหวานเอ่ยพลางส่งสายตาไปมือของตัว
“ เอ่อ .... ขอโทษฮะ ” เมื่อเห็นว่าตัวเองนั้นแอบล้วงเกินคนน่ารักเข้าให้ ร่างสูงก็รีบปล่อยมือพร้อมกับเอ่ยขอโทษ
หลังจากที่ยุนโฮปล่อยมือตัวเองแล้วเขาก็รีบเดินไปหาจุนซูที่เดินลิ่วไปไม่สนใจน้องนุ้งเล้ย ว่าเมื่อกี้แอบโดนคนหน้าตาหล่อบาดใจจับมือมา ..... ^^
ความจริงเหตุการณ์เมื่อกี้นั้นก็เกือบทำเอาเขาใจหลุดล่องลอยไปไม่ได้เหมือนกัน
คนอะไรก็ไม่รู้หล่อไม่ลืมหูลืมตาจริงๆ ..... แถมมือที่คอยช่วยพยุงเขาให้ลุกนั้นก็อบอุ่นมากเลยอ่ะ ^^
อ๊ายยยย ดีใจอ่ะ อยากเจออีกจัง ชื่ออะไรก็ไม่รู้ ..... เฮ้อ .... เราจะได้เจอกันอีกไหมนะ สุดหล่อ ^///^
ตัดกลับมาที่ยุนโฮ .....รู้สึกว่าสุดหล่อของเรานั้นจะยังอึ้งไม่เลิก จนเพื่อนๆที่แอบดูอยู่เอ่ยแซวขึ้น
“ นั้นแน่ ..... แกทำอะไรคนสวยคนวะไอ้ยุน ” ซีวอนหนุ่มช่างแหย่เพื่อนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนยุนเพ้อมองตามหลังแจจุงไป
“ ทำบ้าทำบอ อะไรหล่ะ ก็ฉันรีบเดินไปหน่อย เลยไปชนเขาเข้าหน่ะ ”
“ ยิ้มมีความสุขแบบนี้ แอบคิดอะไรกับคนสวยเปล่าว่ะ ” อึนฮยอกที่เห็นรอยยิ้มมีความสุขบนใบหน้าหล่อของเพื่อนก็เอ่ยสมทบกับซีวอน รวมหัวกันล้อยุนโฮอย่างมีสนุกสนาน
“ เฮ้ย !!!! คิดอะไรหล่ะ เขามีคนรักแล้ว ”
“ แกรู้ได้ไงวะ ” ซีวอนแย้งขึ้นทันที
“ ก็ดูดิ ...... เขาเดินอยู่กับคนๆหนึ่งอยู่ เกาะแขนซะแน่นแบบนั้น ไม่ใช่แฟนจะให้เป็นอะไรวะ ” ยุนโฮชี้ให้เหล่าบรรดาเพื่อนๆดูร่างบางที่เดินไปเกาะแขนใครคนหนึ่งที่ดูๆแล้วก็ตัวเล็กๆไม่ต่างกันเท่าไหร่ให้เดินเคียงข้างกันไป
“ ก็อาจจะเป็นพี่น้องก็ได้นี่ ..... ใครจะไปรู้ ” ชางมินที่ยืนเงียบๆอยู่นานพูดออกความเห็น
“ เอาเถอะ .... ถึงยังไงฉันก็คงไม่ได้เจอเขาแล้วหล่ะ ”
“ ว้าว ..... ไอ้ยุนรักคนสวยคนนั้นเข้าแล้ววะ เพื่อนๆ ” นี่ขนาดยุนโฮอยู่ในโหมดเศร้าที่ความรักครั้งแรกเกิดขึ้นแต่มันคงเป็นจริงไม่ได้ ก็ยังคงถูกไอ้บ้า 2 คนนั้นล้อไม่เลิก T^T
แต่ !!!!! แทนที่เพื่อนๆที่เหลือจะเห็นใจยุนโฮ ..... พวกเขากลับ
“ วี๊ด ..... วิ๊ว ”
“ พวกแกจะร้องเสียงดังทำซากไรวะ .... อายชาวบ้านเขาไหมเนี่ย ” ตอนนี้ร่างสูงเริ่มซึ้งใจในความเป็นห่วงเป็น
ใยของเพื่อนๆทั้ง 5 คนนี้มากๆเลย ............ (-*-) ............
“ ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลยไอ้ยุน .... แกยอมรับมาสะดีๆว่าชอบคนสวยนั้นเข้าแล้วใช่ไหม ”
“ โว้ย !!! เออ !!! ฉันยอมรับ ฉันชอบเขา แต่จะให้ทำไงวะ เขาอาจจะมีคนรักอยู่แล้ว หรือถ้าเขายังไม่มีคนรัก ฉันจะได้เจอเขาอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ”
“ มันก็ไม่แน่นะเว้ย .... นายอาจจะได้เจอเขาอีกครั้งก็ได้ ... พรหมลิขิตหน่ะ เอาแน่อะไรไม่ได้นะ ดูอย่างฉันกับพี่ดงแฮสิ .... ตอนแรกอยู่กันคนละทวีปยังมาเจอกันได้เลย ”
“ แหว่ะพอเลยไอ้คิบอม ..... ฉันอยากจะอ้วกกับพรหมลิขิตของแกจริงๆ ฉันหละสงสารพี่เขาสุดๆเลยวะ .... ที่พระเจ้าส่งเขาให้มาเจอกับแกหน่ะ ฮาๆ ” ตอนนี้รอบๆตัวของหนุ่มๆมีการวิ่งไล่จับระหว่างคิม คิบอม และ ชเว ซีวอน
“ เออ .... เพื่อนๆครับ ..... กระผมว่าถ้าเรายังไม่รีบออกจากตรงนี้ เราอาจจะเข้าเรียนสายได้นะครับ ” คยูฮยอนที่เหลือบไปเห็นนาฬิกาของสนามบินก็ทำให้รู้ตอนนี้พวกเขามีเวลาไม่ถึง 5 นาทีที่จะต้องไปเข้าเรียนให้ทัน
แล้วก็นะ ..... ห้องเรียนของพวกเขาก็ดันอยู่อีกฟากของที่พวกเขากำลังยืนอยู่ในตอนนี้ ...... แล้วอย่างนี้มันจะไปทันกันไหมเนี่ยถ้าไม่ ......
“ เฮ้ย !!!! จริงด้วย .... โกยอย่างเดียวแล้วโว้ย !!!!!! ”
:::::: TBC ::::::
Talk :::: แอบหายไปนานเลยอ่ะ ^^ ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่หายไป T^T
Part นี้ขอสนองความต้องการของใครหลายๆคนนะค่ะ
ว่าอยากให้ยุนได้เจอกับแจ .... อิอิ จัดให้แล้วนะค่ะ
แน่นอนว่ายังไงยุนก่ะแจก็ต้องได้เจอกันอีกครั้งแน่นอน
แต่จะเป็นตอนไหน แล้วจะเจอกันในรูปแบบไหน .... ก็ต้องติดตามกันนะค่ะ
แอบบอกอะไรอย่างนะค่ะ ..... ตอนหน้าเราจะมีคู่รักเพิ่มเข้ามาอีก 1 คู่ค่ะ
จะเป็นคู่ไหนก็คอยติดตามกันนะค่ะ
ขอบคุณมากๆนะค่ะ
หากมีตรงไหนที่พิมพ์ผิด ..... หรือไม่เข้าใจยังไงก็บอกได้นะค่ะ
บางทีก็แอบเบลอๆไปเหมือนกัน
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น