[Fic TVXQ] Paris Vacation >>> เมื่อรักมาพักร้อน

ลำดับตอนที่ #1 : InTro

<<< InTro >>>

“ ทำแบบนี้จะดีเหรอ .... พี่จุนซู ” เสียงหวานของร่างบางคนเอ่ยขึ้นอย่างไม่มั่นใจกับสิ่งที่ตัวเองกำลังจะทำ

“ มันก็ต้องดีสิแจจุง .... พี่ยังไม่เห็นว่ามันจะไม่ดีตรงไหนเลย ” เสียงเล็กของคนที่ชื่อจุนซูเอ่ยขึ้นกับคนที่นอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนเตียง

“ แต่ว่า ..... ”

“ ไม่ต้องแต่อะไรทั้งเลยนะ แจจุง !!!! ” จุนซูเอ่ยเสียงดังขึ้นเมื่อร่างบางทำท่าจะปฏิเสธในสิ่งที่เขาเสนอไปให้

“ มันเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลยนะพี่จุนซู ..... ” แจจุงพยายามเอ่ยบอกเหตุผล

“ เอาหน่า .... แจจุง มันไม่ได้เลวร้ายอะไรอย่างที่คิดหรอก ”

“ ........ ”

“ ถ้าแจจุงไม่ทำตามที่พี่บอก .... พี่จะถือว่าเราไม่รักพี่แล้ว ” จุนซูงัดเอาไม่เด็ดไม้สุดท้ายออกมาใช้กับร่างบาง

“ อ๊า !!!!! มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ ..... ผมรักพี่นะ พี่จุนซู ..... ” แจจุงที่กลัวว่าจุนซูจะเข้าใจตัวเองผิดไปก็รีบแก้ตัวเป็นทันที

“ ........ ” จุนซูก็ยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น .... เหมือนกับว่ากำลังรอคำตอบอะไรบางอย่างจากร่างบางอยู่

“ เฮ้อ ..... ก็ได้ฮะ .... ตกลงว่าผมจะไปปารีสกับพี่ ”

แล้วก็เป็นอย่างที่แจจุงคาดไว้ .... จุนซูรีบเข้ามากอดร่างของแจจุงไว้แน่น

“ ดีมากจ๊ะ .... ต้องได้อย่างนี้สิ น้องพี่ .... รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงเรามากแค่ไหน .... ”

“ ผมทราบดีครับพี่ .... แต่จะให้ทำไงได้หล่ะครับ .... ผมอยู่ตัวคนเดียวแบบนี้มานานแล้ว ไอ้เรื่องที่ต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยแบบนี้ ..... ผมชินแล้วหล่ะ ”

“ พี่เข้าใจนะ .... แต่ที่พี่อยากให้เราไปปารีสกับพี่เนี่ย .... ส่วนหนึ่งคือพี่อยากให้เราไปพักบ้าง .... ปิดเทอมแล้ว มัวแต่ทำงานงกๆ ..... ร่างกายมันจะไม่ไหวนะ ”

ร่างเล็กเอ่ยพลางนึกไปถึงเมื่อช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา ร่างบางของน้องรหัสที่คณะที่ทำงานหาเงินมาเป็นค่าหน่วยกิตด้วยตัวเองเพราะไม่อยากรบกวนพ่อกับแม่ไปมากไปกว่านี้ ต้องทำงานหนักเพียงไหน ขนาดบอกให้หยุดพักบ้างเจ้าตัวก็ไม่เชื่อ .... จนเกิดเรื่องเข้าจนได้

ในวันนั้นคงเป็นเพราะแจจุงทำงานมาทั้งวัน ช่วงที่เค้าหยุดพัก ร่างบางก็ไม่หยุด ทำงานอยู่คนเดียว บวกกับตัวเองก็ไม่ค่อยสบาย เลยเกิดเป็นลมล้มพับขึ้นมา ต้องนอนพักรักษาตัวเองอยู่เกือบสัปดาห์

หลังจากนั้นเป็นต้นมาจุนซูก็เลยต้องมาคอยควบคุมการทำงานของแจจุง .... แล้วก็มั่นพารุ่นน้องคนนี้ไปพักผ่อนตามชายทะเล หรือ ไม่ก็ไปเดินเล่นตามห้างสรรพสินค้าจะได้ไม่เหนื่อยมาก

“ ขอบคุณฮะ ที่เป็นห่วงผม .... แต่พี่แน่ใจนะ ว่าระหว่างที่รอเดินทางแล้วผมไปดูพี่ทำงาน พี่จะไม่โดนว่าหน่ะ ”

“ โอ้ย !!!! ไม่ต้องห่วงเลยจ๊ะน้องรัก .... ระดับพี่จุนซูซะอย่าง ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว .... รับรองว่าน้องแจของพี่จะต้องเกิดอาการอยากเรียนจบเร็วๆแล้วมาทำงานกับพี่แน่นอนจ๊ะ ” ร่างเล็กเอ่ยอย่างภาคภูมิใจในฐานะหน้าที่การงานของตัวเองในตอนนี้เป็นอย่างมาก

“ โอ้โห ... ไม่ค่อยเลยนะพี่ ”

“ อิอิ .... นิดหน่อยหน่ะ ”

“ แล้วนี้ ..... พี่กับพี่ยูชอนเป็นยังไงบ้างฮะ .... เมื่อไหร่จะมีข่าวดีมาฝากผมสักทีอ่ะ ” อยู่ๆแจจุงก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเล่นเอาจุนซูอ้ำๆอึ้งๆอยู่ในตอนแรกพอตั้งสติได้ก็รีบเอ่ยคัดค้านทันที

“ บ้า !!! เราพูดเรื่องอะไรหน่ะ .... พี่เขินนะ ”

“ อิอิ .... เห็นพี่เป็นแบบนี้ .... แสดงว่าความรักยังหวานฉ่ำอยู่ ..... ดีจังเลยนะฮะ ” สีหน้าของร่างบางดูหมองๆไปอย่างเห็นได้ชัด

“ แล้วเราไม่คิดจะลองหาดูบ้างหล่ะ .... ” จุนซูที่เป็นห่วงและรักน้องคนนี้มากเอ่ยบอกให้กับคนที่ไม่เคยมีความรักมาก่อน

“ ไม่ดีกว่าฮะ .... ถ้ามันจะมีเดี๋ยวก็คงมาเองหล่ะฮะ .... อยู่แบบนี้ก็ดีแล้วหล่ะ .... สบายๆดี ” คนสวยเอ่ยอย่างที่ใจคิด

“ เอาเถอะ .... พี่ว่าสักวันน้องคนสวยของพี่จะต้องมีหนุ่มมารุมจีบแน่นอน ..... ฟันธง !!! ” เสียงหัวเราะใสๆดังออกมาจากริมฝีปากอิ่มฉ่ำแถบจะตลอดคืน ..... ถ้าไม่ติดตรงที่ในวันพรุ่งนี้คนสวยกับคนน่ารักต้องไปทำธุระด้วยกันแล้วละก็คงจะได้ยินเสียงใสๆหัวเราะร่วมกันแบบนี้ไปตลอดทั้งคืนแน่ !!!!

<<< Paris Vacation >>>

ณ โรงเรียนการบิน .... ประจำสนามบินอินชอน ประเทศเกาหลี

เช้าวันใหม่ วันแรกของสัปดาห์ ..... ผู้คนเดินกันขวักไขว่ .... ชวนให้ลายตามากขึ้นทุกนาที

หนึ่งในกลุ่มคนมากหน้าหลายตานั้นยังมีหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งก้าวเดินอย่างเร่งรีบ .....

ด้วยเหตุที่ว่านี้ก็ใกล้จะได้เวลาเข้าเรียนในคลาสปฏิบัติแล้ว ถ้าช้าอาจจะโดนอาจารย์ดุเอาได้

แต่ถึงแม้ว่าร่างสูงจะเร่งรีบ หน้าตาตื่นตกใจแค่ไหน ก็ยังคงดูดีมากในสายตาของผู้ที่พบเห็น

ดูเหมือนว่าพระเจ้าจะเลือกแต่สิ่งดีๆมาให้ร่างสูงคนนี้ ..... ทั้งใบหน้าที่แม้จะดูเรียวเล็ก .... แต่ก็ไม่ได้ทำให้หนุ่มคนนี้ดูแปลก แตกต่างออกจากคนอื่น มันกลับยิ่งทำให้เขาดูน่าค้นหา น่ามาทำความรู้จักมากยิ่งขึ้น ....

ดวงตา .... ที่ไม่ว่าใครที่ได้มองเป็นอันต้องหลงเสน่ห์ ราวกับดวงตาคู่นั้นกำลังท่องมนต์สะกดให้ผู้พบเห็นหลงใหล .... ริมฝีปากหนา อวบอิ่ม ชวนให้น่าลิ้มลอง .....

หรือแม้แต่จมูก ที่ดูเรียวยาวได้รูปก็เข้ากับส่วนอื่นๆของใบหน้าได้อย่างลงตัว

หลังจากที่ปล่อยให้ตัวเองถูกแทะโลมจากทางสายตามานาน .... เขาก็เดินทางมาถึงห้องเรียนของเขาสักที

ก๊อก ... ก๊อก ... ก๊อก

“ เชิญ ”

....... ครืด .......

“ ขอโทษครับอาจารย์ .... ที่ผมมาสาย ” ร่างสูงค้อมตัวเล็กน้อยแสดงความเคารพให้กับบุคคลคนหนึ่งที่ยืนรออยู่ที่ห้องเรียน

“ ไม่ต้องพูดเพราะขนาดนั้นก็ได้ เรา 2 คนก็อายุห่างกันแค่ไม่กี่ปีเอง ..... อีกอย่างนะ ผมคงไม่ได้แก่มากถึงขนาดเป็นอาจารย์ได้หรอก .... เรียกผมว่าพี่น่าจะดีกว่า ” ร่างโปร่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบายๆ และไม่เป็นพิธีการมากจนเกินไป

“ เอ่อ .... ก็ได้ครับ พี่ยูชอน ”

“ อืม ..... อย่างนี้ค่อยดูดีขึ้นมาหน่อย .... เอาหล่ะ ชอง ยุนโฮ ”

“ ครับ ”

“ นายคงเรียนทฤษฎีมาเยอะแล้ว .... หวังว่าคงจะจำรายละเอียดสำคัญๆได้ไม่มากก็น้อยหล่ะนะ ”

“ ........ ”

“ วันนี้พี่ก็จะมาสอนเกี่ยวกับกฎเกณฑ์ต่างๆ แล้วก็ระเบียบเล็กๆน้อยๆที่ต้องใช้เวลาเราอยู่บนเครื่อง ” เมื่อร่างโปร่งพูดจบก็เดินนำยุนโฮไปยังห้องเรียน

“ อืม ... เอาหล่ะ เราหน่ะถือว่าเป็นคนที่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้มากเลยนะ น้อยคนนักที่จะได้ก้าวเข้ามาเรียนในห้องนี้ได้ตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนาย ” ร่างโปร่งเอ่ยชื่นชมนักบินฝึกหัดคนนี้ ....  พลางนึกไปถึงตอนที่เขาเข้ามาสมัครเรียนที่นี้ ..... ในตอนนั้นเขาอายุมากกว่ายุนโฮในตอนนี้ 2-3 ปี จึงไม่แปลกที่เขาจะเห็นอนาคตอันสดใสจากตัวของลูกศิษย์คนนี้

“ ขอบคุณครับ ”

“ ก่อนอื่น พี่ต้องบอกนายก่อนว่า นายจะต้องมาเรียนกับพี่เป็นเวลา 1 สัปดาห์ โดยจะเรียนเรื่องกฏเกณฑ์ต่างๆ 4 วันแล้วอีก 3 วัน นายจะได้เข้าไปลองขับเครื่องบินจำลองที่ห้องนั้น ..... ถ้านายผ่านคลาสนี้ไปได้ด้วยดี นายก็จะได้เลื่อนขึ้นไปเรียนในคลาสสุดท้าย ที่จะให้นายได้เข้าไปเป็นผู้ช่วยนักบิน ทดลองขับเครื่องบินจริงๆ ”

เมื่อได้ยินว่า ถ้าเขาสามารถผ่านคลาสนี้ไปได้ด้วยดีแล้วนั้นเขาจะได้ขึ้นไปนั่งบนเครื่องบิน เป็นผู้ช่วยนักบิน ปากอิ่มก็ยกยิ้มขึ้นมาทันที

อาชีพที่เขาใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็กๆว่าเขานั้นอยากเป็นหนักหนา ก็คือ นักบิน

พอเรียนจบในชั้นไฮสคูล เขาก็ขอร้องพ่อแม่มาเรียนที่โรงเรียนการบินแห่งนี้ทันที แรกๆก็ถูกคัดค้าน เพราะทั้งคู่อยากให้เขาเรียนต่อทางด้านบริหารจะได้มาดูแลธุรกิจของครอบครัวต่อ ..... แต่เขาก็ได้อธิบายเหตุผลไปว่างานนักบินนั้นเป็นอาชีพที่เขารักและอยากจะทำมากที่สุด ..... พ่อกับแม่ก็เลยใจอ่อนยอมให้ลูกชายคนเดียวของตระกูลมาสานต่อความฝันของตัวเองให้เป็นจริง

“ ว้าว .... ดีจังเลยครับพี่ยูชอน แล้วนี้เราจะเริ่มเรียนกันวันนี้เลยหรือเปล่าครับ ” เมื่อเห็นว่าสิ่งที่ตัวเองอยากเป็นนั้นอยู่ไม่ไกลแล้วร่างสูงก็เกิดแรงฮึด .... อยากจะเรียนขึ้นมาทันที

“ อะไรกันยุนโฮ .... วันนี้พี่ยังไม่สอนหรอกนะ เพิ่งเปิดคลาสวันแรก พี่จะแค่แนะนำสิ่งที่ต้องเรียนในคลาสนี้เท่านั้น ไม่ต้องกังวลไปหรอก .... พรุ่งนี้นายได้เจอของจริงแน่นอน .... ”

“ ว้า .... ผมก็นึกว่าวันนี้เราจะเริ่มเรียนกันเลยซะอีก ” ร่างสูงมีสีหน้าหม่นไปนิดๆ แต่ก็ยังรักษาอาการไว้ได้อย่างดี

“ หึหึ นายนี้กระตือรือร้นมากเลยนะ .... เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ในฐานะที่มันยังเหลือเวลาอยู่พอสมควร พี่จะสอนกฎเกณฑ์เบื้องต้นเป็นบางข้อให้เราก่อนเลยแล้วกันนะ ”

แล้วยูชอนที่ทนลูกตื้อของยุนโฮไม่ไหวเลยเริ่มการสอนตั้งแต่วันแรก .... แต่ก็ดีเหมือนกันนะ .... จะได้มีเวลาเทรนในเรื่องของการลองขับเครื่องบินมากกว่าคนอื่นสักเล็กน้อย

ชื่อของ ชอง ยุนโฮ นั้นเป็นที่เลื่องลือมากว่า เป็นนักเรียนการบินที่มีผลการเรียนดีเด่นมาตลอด และจะควงคู่มากับ ชิม ชางมิน ที่จะผลัดกันเป็นที่ 1 ที่ 2 ตลอดในทุกคลาส ....

ครั้งนี้เขาได้มาสอนชอง ยุนโฮ ก็ขอเทรนให้เต็มที่เลยแล้วกัน

และมันก็เป็นอย่างที่เขาพูดกันจริงๆนั้นแหล่ะ ยุนโฮเป็นคนหัวไวมาก จดจำกฎเกณฑ์ที่เขาสอนในวันนี้ได้ขึ้นใจ

“ เอาหล่ะ วันนี้เราพอแค่นี้ก่อนแล้วกัน กฎที่พี่สอนไปในวันนี้ กลับไปท่องจำมาให้ได้นะ แล้วพรุ่งนี้พี่จะสอนเรื่องกฎเกณฑ์ในข้อที่เหลือ พวกสัญญาณมือ แล้วก็โค้ดลับในการสื่อสารนะ ..... ” ยูชอนเอ่ยพลางเดินไปลบกระดานไวท์บอร์ดที่ตัวเองขีดเขียนเรื่องราวที่ได้สอนยุนโฮไปด้วย

“ ขอบคุณนะครับพี่ยูชอน ..... แล้วเจอกันพรุ่งนี้ครับ ”

<<< Paris Vacation >>>

หน้าตึกเรียน

“ เมื่อไหร่ไอ้ยุนมันจะออกมาสักทีเนี่ย ”

“ เดี๋ยวก็ออกมาแล้วหล่ะ .... นายจะรีบอะไรนักหนาห่ะ ซีวอน ” ชางมินที่ฟังเพื่อนซี้บ่นมาไม่ต่ำกว่า10รอบเอ่ยขัดขึ้น แต่จนแล้วจนรอดคุณชายชเวก็ยังคงไม่เลิกบ่น

“ ก็ฉันหิวแล้วนี้ หรือว่านายไม่หิวห่ะชางมิน .... ยิ่งรอนานคนในโรงอาหารก็จะยิ่งเยอะ แล้วพอคนเยอะเราก็จะ ..... ”

“ พอเถอะว่ะไอ้คุณชายชเว .... พวกเรารู้แล้วหล่ะ ” ฮยอกแจที่นั่งอยู่ข้างๆชางมินเอ่ยสมทบกับความเห็นของชางมิน

“ โน้นไงไอ้ยุน .... วิ่งดุ๊กๆมาโน้นแล้วอ่ะ ” คิบอมที่คอยมองไปยังห้องเรียนของยุนโฮชี้นิ้วพลางตะโกนบอกเพื่อนๆ

“ เฮ้ย !!! ขอโทษทีว่ะ ที่ออกมาช้า ” ร่างสูงเอ่ยขอโทษเมื่อเห็นว่าทุกคนอยู่ที่นี้กันหมดแล้ว มีเขาที่มาเป็นคนสุดท้าย

“ ไม่เป็นไรหรอกเพื่อนยุน ...... แค่ตอนนี้ฉันจะกินปลาวาฬได้หนึ่งตัวแล้วหล่ะ ” ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน ชายชเวนั้นเอง

“ เอาหล่ะ ในเมื่อตอนนี้มาครบกันหมดแล้ว เราก็ไปหาอะไรกินกันดีกว่า ”

แล้วก็เป็นชางมินเจ้าเก่าที่ตัดบทของคุณชายชเวเดินนำเพื่อนๆอีก 5 คนยกโขยงกันไปยังโรงอาหารที่อยู่ไม่ไกลจากตึกที่พวกเขาเรียนกันเมื่อครู่  เรียกได้ว่าเพื่อนซี้กลุ่มนี้นั้น มีแต่คนหน้าตาระดับเทพกันทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็น ....

คิม คิบอม – หนุ่มไฮโซ .... บินตรงจากอเมริกาเพื่อมาเรียนการบินและฝันจะเป็นนักบินที่นี้

ชเว ซีวอน – ทายาทบริษัทผลิตรถยนต์รายใหญ่ในเกาหลี

โจ คยูฮยอน – ลูกชายอดีตนักบินฝีมือเยี่ยมของเกาหลี ที่ตอนนี้ผันตัวเองไปทำธุรกิจเกี่ยวกับน้ำหอมส่งออก

อี ฮยอกแจ – ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเจ้าของค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ในเกาหลี

ชิม ชางมิน – ลูกชายเพียงคนเดียวของศัลยแพทย์มือ 1 แห่งโรงพยาบาลโซล

และสุดท้ายก็คือ ชอง ยุนโฮ – ทายาทเจ้าของบรรษัททางการเงินที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี

ไม่ว่าทั้ง 6 คนจะเดินไปที่ไหน .... ก็จะมีแต่คนมองตามไปทุกครั้ง เล่นเอาสาวๆ (หรือหนุ่มที่ใจเป็นสาว) อยากมาที่สนามบินนี้ทุกวันเลย

หลังจากที่หนุ่มนั่งทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อยเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลามานั่งเม้าท์ (ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นสาวๆจับกลุ่มคุยกันเลยอ่ะ) เพื่อเป็นการย่อยอาหารไปในตัว โดยมีคยูฮยอนเป็นผู้เปิดประเด็นนี้ขึ้นมา

“ เฮ้ย!!! ไอ้ยุน แกได้ใครเป็นครูฝึกในคลาสนี้ว่ะ ”

“ พี่ยูชอนหน่ะ .... แล้วแกหล่ะคยู ”

“ โห้ย !!! ทำไมแกโชคดีอย่างนี้ว่ะไอ้ยุน นี้แกได้ครูฝึกมืออันดับต้นๆของสายการบินมาฝึกให้เลยนะโว้ย !!!! ฉันนี่สิดันได้พี่คังอิน ..... ดูท่าทางจะโหดว่ะ .... หน้าพี่แกเครียดตลอดเวลาเลยอ่ะ ” แทนที่จะบรรยายไปแล้วดูน่ากลัวกลับสร้างเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนๆแทน

“ 55+ มึงนี้โคตรโชคดีเลยว่ะไอ้คยู ” เสียงเยาะเย้ยดังมาจากคนข้างๆนี้เอง ..... เขาคือ ???

“ ไม่ต้องมาล้อกูเลยนะไอ้ซีวอน แล้วมึงอ่ะ ได้ข่าวว่าก็ไม่ได้ดีไปกว่ากูเท่าไหร่หรอก ”

“ 55+ นี้จะบอกไรให้นะ ถึงแม้ของฉันจะไม่ได้ดีเท่าของไอ้ยุนมันนะโว้ย แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้ทำหน้าเครียดตลอดเวลาแบบของมึงหรอกไอ้คยู ”

“ แล้วตกลงว่าเขาคือใครหล่ะ???? ” ฮยอกแจยื่นหน้ายื่นตาออกมาถามซีวอน

“ พี่ดงฮี ..... ที่ตัวอ้วนๆกลมๆหน่ะ จำได้ป่ะ ” ซีวอนพยายามทำท่าทางประกอบลักษณะของครูฝึกไปด้วยเผื่อจะช่วยให้เพื่อนๆของเขานั้นนึกหน้าพี่คนนี้ออก แล้วก็ได้ผลเมื่อเพื่อนๆทุกคนพร้อมใจกันบอกว่า .....

“ อ๋อ ..... จำไม่ได้ว่ะ ”

“ เอาเถอะ .... ช่างมันไว้เจอกันแล้วจะชี้ให้ดู ..... แล้วของมึงอ่ะฮยอกแจ ครูฝึกเป็นไงบ้างว่ะ ”

“ โอ้ย !!! ไม่อยากจะพูดเลยว่ะ .... ” ฮยอกแจเอ่ยพลางทำเป็นส่ายหน้าไม่อยากบอก .... แบบว่าทำไปเผื่อจะดูดีขึ้นมาบ้าง

“ งั้นก็ผ่านมึงไปนะ ”

“ โห้ย !!! ไรอ่ะ แค่เล่นคำเฉยๆ ..... ต่อนะ ..... ครูฝึกของฉันนะโว้ย !!! โคตรน่ารักอ่ะ ”

“ ครูฝึกมึงเป็นผู้หญิงหรอ ถึงได้น่ารักอ่ะ ”

“ ป่าว .... ก็แค่ว่าหน้าตาเขาน่ารักดี แต่ไม่ใช่สเปกฉันว่ะ ”

“ ใครว่ะ???? ”

“ พี่ดงแฮ ”

“ จริงป่ะเนี่ย !!! ”

“ ก็จริงดิ .... มันมีอะไรหรอคิบอม ”

“ ป่าว .... ฉันแค่อยากจะบอกว่า .... นั้นหน่ะสเปคฉันเลยว่ะ ... ฉันขอจีบครูฝึกแกหน่อยนะโว้ย ฮยอกแจ ”

“ ก็แล้วแต่แกสิ .... ขอให้จีบติดก็แล้วกันนะ ”

“ ไอ้เรื่องจีบไม่ติดเนี่ยไม่ต้องมาพูดกับฉันเลย .... คนอย่างคิม คิบอมซะอย่าง เรื่องแค่นี้หมูๆว่ะ ”

แล้วเพื่อนๆก็ได้พร้อมใจกันถอนหายใจออกมาอย่างไม่ได้นัดหมายกันไว้

“ โห้ย .... อย่าทำร้ายจิตใจเพื่อนแบบนี้ดิ ”

“ แล้วพวกฉันจะคอยดูนะโว้ย .... ว่าแกจะจีบพี่ดงแฮติดหรือปล่า ..... เออใช่!!! แล้วครูฝึกนายหล่ะชางมิน เป็นไงยังบ้าง ”

“ ครูฝึกฉันหรอ เขาชื่อ พี่ฮันกยอง .... โคตรเข้มเลยอ่ะ .... กฎเป็นกฎ ผิดอะไรนิดอะไรหน่อยก็ไม่ได้ จะว่าดีไหมมันก็ดีนะ แต่มันจะแย่ก็ไอ้ตรงที่ฉันกลัวว่าถ้าฉันเกิดไปทำผิดกฎอะไรมาพี่แกเขาจะฆ่าฉันทิ้งหน่ะสิ ”

“ 55 น่ากลัวดีว่ะ .... เฮ้ย!!! พวกเรามีใครจะกลับหอพักเลยบ้าง ”

“ ก็เนี่ยแหล่ะ .... ทั้งหมดนี้อ่ะ ไม่รู้จะออกไปไหน พรุ่งนี้ก็ต้องเผชิญกับคุณครูที่แสนดีอีก ไม่มีอารมณ์เที่ยวว่ะ ”

“ งั้นพวกเราก็ .... เก็บจานแล้วไปกันเถอะ ”

แล้วทั้ง 6 หนุ่มหล่อก็ค่อยๆลุกออกจากโต๊ะกินข้าวไปทีละคน แล้วต่างก็แยกย้ายกันเดินกลับไปที่หอพักโซนของตัวเอง

แต่เอ๊ะ !!! ทุกคนลืมอะไรไปหรือเปล่า .... ทำไมถึงไม่มีใครมาถาม คุณชายคิม คิบอมเลยว่าครูฝึกของเขาเป็นใคร ... ฮือ ... คนหล่ออยากร้องไห้ .... หึ แล้วทุกคนจะรู้สึกเสียใจที่ไท่รู้ว่าครูฝึกของเขาเป็นใคร ฮึ !!!

<<< Paris Vacation >>>

เช้าวันรุ่งขึ้น .... ณ กระทรวงการต่างประเทศ ประเทศเกาหลี

“ เอาหล่ะ .... แจจุง เอกสารพร้อมนะ ”

“ โธ่ พี่จุนซูฮะ พี่เล่นถามแบบนี้ตั้งแต่ออกจากบ้าน ขึ้นรถมา จนถึงที่กระทรวงพี่ก็ยังถามอีกนะ ” แอบมีการเอ่ยแซวแบบน่ารักๆเล็กน้อย

“ ก็จะได้สบายใจไง .... เดี๋ยวเกิดไปตกหล่นที่ไหนก็แย่สิ มันต้องเช็คตลอดเวลาจ๊ะ ”

“ ก็ได้ฮะ ....... เอกสารครบถ้วนทุกอย่างครับ ”

“ อืมดี งั้นเข้าไปเลย ”

เมื่อร่างบางทั้ง 2 เดินเข้าไปยังข้างใน ก็ตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนในกระทรวง

ด้วยความที่ทั้ง 2 ดูน่ารักแล้วยังจะมาเดินด้วยกันอีก .... ชายหนุ่มรวมถึงหญิงสาวบางคนใจจะละลายอยู่แล้วนะ

“ สวัสดีค่ะ .... ไม่ทราบว่ามาติดต่อเรื่องอะไรค่ะ ” ฝ่ายประชาสัมพันธ์เอ่ยถามอย่างเป็นมิตรทันทีที่เห็นบุคคลทั้ง 2 เดินเข้ามาหา

“ สวัสดีครับ .... ผมจะพาน้องมาติดต่อเรื่องพาสปอร์ตกับเรื่องวีซ่าหน่ะครับ ”

“ อ๋อ งั้นเชิญเข้าไปที่ห้องธุรการนะค่ะ แล้วค่อยติดต่อพนักงานอีกทีค่ะ ” หญิงสาวชี้ไปยังห้องธุรการที่อยู่ไม่ไกล

“ ขอบคุณครับ ” ร่างบางเอ่ยขอบคุณพลางส่งยิ้มละมุนไปให้หญิงสาว

“ ไม่เป็นไรค่ะ ” นักประชาสัมพันธ์สาวถึงกับใจสั่นไปเลย ... ขนาดทั้งแจจุงและจุนซูเดินเข้าไปยังห้องธรการแล้วเธอก็ยังคงเพ้อไม่เลิก ..... ใจล่องลอยไปแล้วหล่ะค่ะ

ที่ห้องธุรการ .... เมื่อทั้งแจจุงและจุนซูเดินเข้าไปเขาก็พบว่าตัวเองนั้นแถบจะไม่ต้องทำอะไรเองเลย เพราะจะมีพนักงานค่อยไปดำเนินเรื่องให้ ร่างบางนั้นทำได้แค่นั่งรอ .... แล้วก็ไปถ่ายรูปเพื่อนเอาไปลงพาสปอร์ตเพียงเท่านั้น

“ ดีจังเลยอ่ะพี่จุนซู เดี๋ยวนี้อะไรๆก็สะดวกไปซะหมดเลย ” แจจุงเอ่ยพลางเดินไปที่ลานจอดรถ

“ นั้นหน่ะสิ ... เออแจจุง เดี๋ยวพี่ไปส่งเราที่บ้านนะ ”

“ อ้าว แล้วพี่จุนซูจะไม่เข้าบ้านด้วยกันหรอ ” ร่างบางทำหน้ายู่แสดงถึงอาการงอนแบบน่ารักๆ

“ พี่ต้องแวะไปที่สนามบินหน่อยหน่ะ .... จะไปดูเรื่องขอลาพักร้อยด้วยแหล่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าเดือนหน้าจะว่างช่วงไหน ถ้ามันตรงกับที่แจจุงปิดเทอมพอดีก็ดีไป เราจะได้ไปเที่ยวกัน ” ร่างเล็กพยายามง้อรุ่นน้องสุดฤทธิ์

“ โอ้ย !!! ฟังพี่จุนซูพูดแล้วอยากไปเที่ยวจังเลยอ่ะ ” ดวงตากลมสวยของแจจุงเปล่งประกายวิ๊บวับขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงทริปไปท่องเที่ยว

“ อิอิ เอาเถอะนะ .... งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งเราก่อนดีกว่านะ ”

“ ฮะ ” เสียงออกรถดังขึ้นแถบจะในทันทีที่แจจุงเอ่ยตกลง

<<< Paris Vacation >>>

ณ ห้องรับรองของพวกพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินสายการบิน โคเรีย แอร์

“ พี่จองซูฮะ .... เดือนหน้าผมมีบินที่ไหนหรือเปล่า ” เสียงเล็กๆดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะปรากฎตัวออกมาให้เห็นซะอีก

“ คิม จุนซู ... เบาๆเสียงหน่อยสิ ” เสียงรุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยตักเตือนร่างเล็ก

“ ขอโทษฮะ .... ว่าแต่เรื่องที่ผมถามอ่ะ ” ดวงตาเป็นประกายถูกส่งไปให้กับจองซูทันที

“ แปปนึงนะ ... ขอพี่เช็คก่อน ...... อืม คิม จุนซู เดือนหน้ามีแค่ช่วงอาทิตย์แรกหน่ะ วันจันทร์บินไปที่กรุงปักกิ่ง แล้วก็มีวันพุธ บินไปที่ประเทศไทย กลับตอนเย็นวันพฤหัสนะ แล้วก็ .... ไม่มีแล้วหล่ะ เราหยุดได้ทั้งแต่วันศุกร์เป็นต้นไป  ”

“ ขอบคุณฮะ .... งั้นผมจะขอลาพักร้อนนะฮะ ” จุนซูเอ่ยขึ้นพลางหาใบลาพักร้อนที่อยู่ในตู้ข้างๆโต๊ะของพี่จองซู

“ เราไม่เห็นจะต้องขอลาพักร้อนเลยในเมื่อเราก็หยุดอยู่แล้วนี้ ”

“ ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวพี่เรียกผมมาทำงานแบบครั้งที่แล้วอีกอ่ะ ”

“ โธ่ก็ครั้งนั้นมันจำเป็นจริงๆนี้หน่า ... ไม่มีใครอยู่เลยสักคน .... เราก็พักอยู่ที่นี้ด้วยมันสะดวกที่สุดแล้วอ่ะ ”

“ ครั้งนั้นช่างมันเถอะฮะ แต่ครั้งนี้อ่ะ ... ผมขอนะ ผมจะพาน้องผมไปพักร้อน ”

“ โอเค ได้ พี่จะไม่เรียกใช้เราก็แล้วกัน ว่าแต่ไปพักร้อนกันที่ไหนหล่ะ ” จองซูพักงานตรงหน้าหันมาคุยกับรุ่นน้องทันที

“ ผมว่าจะพาน้องเขาไปที่กรุงปารีสหน่ะฮะ ” น้ำเสียงของจุนซูนั้นบ่งบอกได้เลยว่าเจ้ากำลังเพ้อฝันถึงสิ่งที่กำลังจะมาถึงในเวลาอันใกล้นี้

“ ว้าว ๆๆๆๆ ก็ดีนะ ”

“ เออใช่!! พี่จองซู ถ้าผมจะขอบัตรอนุญาตมาให้น้องผมจะได้ไหมฮะ ”

“ บัตรอนุญาตเข้าออกได้ทุกพื้นที่ในสนามบินหน่ะหรอ ” จองซูเอ่ยอย่างไม่แน่ใจ เนื่องจากใบอนุญาตของสนามบินนั้นมีอยู่หลายแบบมาก

“ ฮะ ”

“ อืม ... พี่หน่ะขอให้ได้ .... แต่ถ้ามันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย พี่กับเราต้องรับผิดชอบนะ ” นี่คงเป็นกฎใหญ่ข้อหนึ่งเลยที่ทำให้บางทีพนักงานไม่ค่อยอย่ากขอใบอนุญาตให้กับคนภายนอก

“ โอ้ย!! พี่จองซูไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นเลยฮะ น้องผมคนนี้หน่ะเขาอยากเป็นสจ๊วจ ผมเลยอยากให้เขามาดูว่าเขาทำงานกันยังไง .... น้องผมคนนี้เก่งนะ ตอนนี้กำลังเรียนที่คณะอักษรศาสตร์ เอกภาษาจีน มหาวิทยาลัยโซล ”

“ ถ้าเรามั่นใจขนาดนั้นงั้นเดี๋ยวพี่ไปออกมาให้ .... พี่ชักจะอยากเห็นหน้าน้องเราคนนี้ซะแล้วสิ ”

“ ก็ช่วงเดือนหน้าแหล่ะฮะ ผมจะพามาให้รู้จัก รับรองว่าพี่จองซูต้องถูกใจในความน่ารักของน้องคนนี้แน่นอน ”

“ จ้า .... ”

“ งั้นผมขอตัวก่อนนะฮะ .... บ๊ายบายครับพี่จองซู ”

ณ ห้องทำงานของนักบิน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ เชิญครับ ”

แอ๊ดดดดด

“ หวัดดีฮะพี่คังอิน ..... แล้วยูชอนหล่ะฮะ ”

“ ยูชอนหรอ .... อยู่ในห้องคอมหน่ะ เข้าไปดูสิ ”

“ ขอบคุณฮะ ”

ที่หน้าห้องคอมร่างเล็กได้แอบดูคนรักของตัวที่กำลังก้มหน้าก้มตาจดอะไรยิกๆอยู่ก็ไม้รู้ด้วยความสงสัย

แต่จุนซูก็ไม่ได้กำลังคิดในสิ่งที่ไม่ดี ... เพราะเขาเชื่อมั่นในตัวยูชอนว่า ยูชอนจะไม่ทำให้เสียใจเด็ดขาด ... หวังว่าผมคงไม่ได้แค่คิดไปเองคนเดียวนะยูชอน คุณต้องทำตามที่คุณพูดด้วยนะ

แอ๊ดดดดดด

“ ทำอะไรอยู่หรอ ยูชอน ” เสียงใสๆเอ่ยทักทายทันทีที่เจ้าตัวก้าวเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว

“ อ้าว !! จุนซู กลับมาแล้วหรอ .... ผมคิดถึงคุณจัง ” ยูชอนที่หันเก้าอี้มาทักทายก็ต้องอ้าแขนรับร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด ... คิดถึงร่างนิ่มๆที่ ไม่ได้กอดมาหลายคืน

“ กลับเข้ามาได้สักพักแล้วหล่ะ .... ทำอะไรอยู่หรอ ” จุนซูถามพลางหันหน้าไปดูหน้าจอคอมที่ปรากฎประวัติและรูปภาพของใครบางคนอยู่

“ อ๋อ .... ผมกำลังลงข้อมูลของนักเรียนที่ผมต้องฝึกเขาอยู่หน่ะ ”

“ ชอง ยุนโฮหรอ ... หน้าตาหล่อจัง ” เสียงเพ้อฝันแบบหลอกๆถูกส่งไปให้ร่างโปร่งที่อยู่ด้านหลัง

“ จุนซู !!! คุณกำลังคิดอะไรอยู่ห่ะ ” จากเสียงทุ้มนุ่มๆกลายมาเป็นเสียงเข้มในทันที

“ แหม่ยูชอน ... ทำไมต้องทำเสียงเข้มด้วยหล่ะ .... เค้าแค่พูดเล่นเฉยๆ ไม่มีใครหล่อได้ใจคิม จุนซูหรอกนอกจากปาร์ค ยูชอนคนนี้หรอกนะ ” คำเรียกแทนตัวเองที่สุดแสนน่ารักของจุนซูก็ทำให้ร่างโปร่งคลี่ยิ้มออกมาได้

“ อิอิ จุนซูเรียกแทนตัวเองแบบนี้แล้วน่ารักจังเลย ..... ทำตัวน่ารักๆแบบนี้บ่อยๆระวังตัวเองดีๆนะ คืนนี้อาจจะไม่ได้นอน .... ” ยูชอนแกล้งร่างเล็กโดยการเอาจมูกโด่งๆไปซุกไซร้ซอกคอขาวๆให้จั๊กจี้เล่นๆ

“ บ้า !!! ทะลึ่ง !!! พูดอะไรก็ไม่รู้ .... เค้าจะกลับหอพักแล้ว .... ปล่อยเลยนะ ” จุนซูพยายามดิ้นสุดฤทธิ์เพื่อให้หลุดออกมาอ้อมกอดของคนบ้ากาม

“ 55 แล้วค่อยเจอกันที่ห้องนะจ๊ะดาร์ลิ้ง .... แต่งตัวน่ารักๆรอชายปาร์คด้วยนะ ” ยังไม่เลิกค่ะ ... ปาร์ค ยูชอนยังคงสนุกกับการแกล้งคนรักของตัวเอง

“ คนบ้า !!! ทำงานของตัวเองไปเลยนะ .... ” ภาพสุดท้ายที่ร่างโปร่งได้เห็นก่อนที่คนน่ารักจะวิ่งปรู๊ดออกจากห้องไปนั้นก็คือใบหย้ากลมๆนั้นแดงเรื่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

‘ เฮ้อออออ ในโลกนี้จะมีใครน่ารักได้เท่าคิม จุนซูของผมอีก .... ปาร์ค ยูชอนภูมิใจครับ ’ ร่างโปร่งได้แต่คิดอยู่ในใจ แล้วค่อยเดินไปหยิบเอกสารที่ต้องใช้ในการสอน .... แล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกับคังอินที่ต้องไปสอนเหมือนกัน

TBC >>> Next Part ..... 1^st Trip

Talk ::: สวัสดีค่ะ .... อันนี้ก็เป็นเรื่องแรกนะค่ะ

ที่เอามาลงในเด็กดี ..... อิอิ หวังว่าจะชอบกันนะค่ะ

มีอะไรผิดพลาดตรงไหน บอกได้นะค่ะ .... ^^

แล้วเจอกันใหม่ในตอนหน้านะค่ะ ขอบคุณค่ะ