ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8 'เริ่มเลย...สึนะ'
Club VIII
บทที่ 8 'เริ่มเลย...สึนะ'
Sawada Tsunayoshi mode
เที่ยงคืนโดยประมาณ...
ณ cimon club
ผมก้าวเข้ามาในผับสไตล์ปราสาทโกธิค ที่นี่ออกแบบคล้ายๆกับ Vongola club ของเรา เพราะจิอ๊อตโต้และ
โคซาร์ทเป็นเพื่อนสนิทกัน มันเลยดูเข้าคู่กันสุดๆ อืม...จะว่าไปแล้ว ถ้าคลับของผมเรียกได้ว่าสวรรค์ของผู้ชาย ที่นี่
คงเป็นสวรรค์ของผู้หญิงล่ะมั้ง เพราะ 'นักร้อง' ที่นี่ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน! แล้วก็...สองคลับนี้น่ะติดอันดับ Top5
ทุกๆ เดือน ทั้งในด้านความหรูหรา ด้านของพนักงาน ด้านทำรายได้ บลาๆๆๆ มากมาย
"เฮ้ๆๆๆ สึนะนี่นา>_<~" สาวร่างบางเรือนผมสีบลอนด์อ่อนๆ นามโกวรี่โบกมือไปมาในขณะที่ตนนั่งอยู่ตรงโต๊ะ
VIP
"ทางนี้~"
"ว้าว พวกนายมากันจริงๆ ด้วย นึกว่าข่าวโคมลอยซะอีก -O-" ผมบ่นขณะที่เดินตรงไปที่โต๊ะคนอื่นๆ
ก็เดินตามมาด้วย
"ฉันน่ะขาเที่ยวตัวจริงน้า จะพลาดได้ไงเล่า ในเมื่อพวกนายมาถึงที่นี่น่ะ >O<" ร่างสูงเรือนผมสีบอลนด์นามรัสเซีย
เอ่ยอย่างหยอกล้อ ซึ่งนั่นทำให้ผมรู้สึกหมั่นไส้เล็กๆ
"นายรู้ได้ไง ในเมื่อสึนะไม่ได้บอกว่าจะมา =_=" โอลิเดียหันไปกัดรัสเซียอย่างหมั่นไส้
"เห็นปกติคลุกอยู่แต่คลับตัวเองนี่นา นานๆ ทีจะออกมาคลับข้างนอกบ้างอะไรบ้างคงไม่ใช่เรื่องแปลก" สเปน
พูดเสริม ผมคิดผิดรึเปล่านะที่มาเป็นเพื่อนกับพวกนี้น่ะ -^-
"แล้วสรุปพวกนายมาทำอะไรล่ะ คงไม่ใช่มาเที่ยวเฉยๆ หรอกนะ -_-" เวนิสพูดน้ำเสียงราบเรียบสมเป็นหัวหน้าวง
"ทุกคนฉันเห็นยัยนีน่าด้วยแหละ" โรซารี่พูดพลางปรายตามองไปยังร่างเพรียวบางที่พึ่งเดินเข้ามาในผับอย่าง
ห้าวหาญและไม่เกรงกลัว
"เกือบจะได้เวลาแล้วสินะ..." ฟรานพูดพลางผลิกนาฬิกาข้อมือข้างซ้ายดูพบว่าห้าทุ่มครึ่งแล้ว (ผมชะโงกหน้าไปดู
ด้วยน่ะ)
"เวลา...เวลาอะไรเหรอ O_o" จัสมินด์ถามด้วยสีหน้าแปลกใจ
"อย่าบอกนะว่า...อีกแล้ว -_-;;" โรมันเอ่ยอย่างรู้ทัน ผมถอนหายใจอย่างปลงๆ และตอบกลับ
"ใช่...ยัยนั่นท้าแข่งกับเราอีกแล้ว (- -)(_ _)(- -)(_ _)"
"มิน่า...คนสวยอย่างนายถึงออกมาข้างนอกได้" รัสเซียพูดแกมหยอกนิดๆ และซักพักโอลิเดียก็จิกสายตาใส่เขา
อย่างรุนแรงจนคนที่พูดเมื่อกี้ถึงกับทำหน้าจ๋อย -_-^^
"ฉันว่า...นีน่าเห็นพวกนายแล้วนะ" โรมันลากสายตาไปมองมุมหนึ่งของผับ นีน่ากำลังเดินมาคนเราด้วยการแต่งตัว
ที่จัดจ้านมาก -O-;;
"ว้า...อย่างนี้พวกเราก็โดนแย่งซีนน่ะสิ" สเปนหัวเราะคิกคักและเอนตัวพิงกับพนักโซฟาในขณะที่มือเรียวรองอยู่ตรง
ท้ายทอย
"ไงหนุ่มๆ วันนี้มากันครบเลยแฮะ" นีน่าทักทายพวกเราและยื่นมือมากลางวง ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกว่าบรรยากาศ
ภายในผับมันเย็นลงเรื่อยๆ ยังก็ไม่รู้อ่ะ สมาชิกทั้งสองวงเบือนหน้าหนีไปคนละทางราวกับไม่เต็มใจ เมื่อนีน่าและพวก
ของเธอย่างกายมาที่ Cimon club แห่งนี้
"ไม่รับมุขแฮะ..." เธอชักมือกลับและแจกยิ้มหวาน จนบริกรและลูกค้าแถวนั้นถึงกับเกิดคนหลงใหลเข้าเต็มเปา
"จะพูดอะไรก็พูดมา..." ซันซัสเป็นคนทำลายความเงียบ มือเรียวดึงซองบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบระบายความอึดอัดอย่าง
เห็นได้ชัด ทั้งๆ ที่ทางร้านห้ามสูบแท้ๆ แต่ก็นะ กฎไม่เคยมีผลต่อซันซัสอยู่แล้ว
"คิก...พวกนายนี่จะรีบไปไหนกันนะ เรายังไม่ทันเริ่มเกมกันเลย"
"เธอคงจะว่าง...แต่ฉันไม่ว่าง เพราะต้องกลับไปนอนต่อ -_-" รีบอร์นยกเตกีล่าขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว และ
ปรายสายตาไปมองร่างเพรียวบาง วินาทีต่อมาผมก็เข้าใจทันทีว่่าทำไมรีบอร์นถึงอยากนอนขึ้นมา ก็แฟนของเขา
หลับไปแล้วยังไงล่ะ! แถมยังนอนตักของเขาเฉยเลย นี่สรุปเรามาทำอะไรกันเนี่ย -_-;;
"อืม~ ในเมื่ออยากให้มันจบเร็วๆ ก็ทำตามที่ฉันบอกนะ" เธอยิ้มหวานอีกครั้ง
"ว่ามาสิครับ...คุณคงไม่อยากให้มือกลองของเราเดือดสินะ" นิ้วเรียวของมุคุโร่ม้วนผมตัวเองเล่นอย่างท้าทาย นีน่า
กัดริมฝีปากตัวเองแน่นเพื่อข่มอารมณ์ความโกรธ เป็นอันรู้กันว่า กิตติมศักดิ์ของรีบอร์นเป็นอันที่เลื่องลือมาก โดย
เฉพาะพวกเที่ยวกลางคืนนี่รู้กันถ้วนหน้า ไม่ว่าจะพึ่งเป็นหรือเป็นมานานแล้ว รีบอร์นเป็นพวกหึงโหดมากและโอ๋
แฟนตัวเองสุดๆ ใครเข้าใกล้แรมโบ้หรือเพียงแค่ยืนคุยก็โดนซัดกระเด็นไปนู้นแล้ว แต่ถ้าเป็นคนที่รู้จักกันดีเช่นวงผม
วงของเบียคุรัน วงของเวนิส และวงของโรสซารี่ ก็แค่ยืนเขม่นอยู่เงียบๆ แค่นั่นก็เสียวไปถึงกระดูกสันหลังแล้วแหละ -_-;;
"เอาล่ะ...ครั้งนี้ จะพิเศษหน่อยตรงที่ไม่มีการเปิดเพลง แต่พวกนายจะต้องเล่นเอง"
"ก็ดี...เพราะพวกเราก็หวังว่าจะเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว" โกคุเทระเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบายๆ
"แต่...ห้ามให้วงของเบียคุรันคุงเล่นนะ พวกนายจะต้องเล่นเอง" นีน่ายิ้มอย่างผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า
สคอลโล่ไม่ได้ว่าอะไรแต่กลับหันไปคุยกับเวนิสเรื่องเวทีเหมือนไม่มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจอย่างที่นีน่าอยากให้เป็น ใช่!
เรายังมีสิ่งหนึ่งที่นีน่ายังไม่รู้
"ฉันขอขึ้นก่อนนะเวสต์...หวังว่านายคงจะไม่โกรธ"
"อ่าฮะ...จะทำอะไรก็เชิญเลย เดี๋ยวเราขึ้นทีหลังก็ได้" รัสเซียพูดแทนเวนิส ซึ่งเขาก็พยักหน้าเบาๆ เป็นเชิงอนุญาต
"งั้น...ฉันให้เกียรติพวกนายด้วยการ...ให้ขึ้นก่อน!" นีน่าประกาศกร้าว พวกผมจึงค่อยๆ ทยอยลุกขึ้นและเดินไป
ด้านหน้าเวที แต่วงของเวนิสและโรซารี่ยังคงอยู่ที่เดิม พวกเขาแค่ยิ้มบางๆ เป็นเชิงให้กำลังใจน่ะ
"อ้อ...เพื่อให้กำลังใจฉันให้นายดื่มแก้วนี้ด้วย" มือเรียวยื่นแก้วเหล้าทรงสูงที่บรรจุน้ำสีอำพันเอาไว้ ผมมองอย่าง
ชั่งใจว่าจะดื่มหรือไม่ดี
"ดื่มเถอะ ฉันไม่ได้ใส่ยาพิษไว้หรอก" นีน่าพูดหว่านล้อมและออกแนวบังคับหน่อยๆ ผมเลยกลั้นใจดื่มเข้าไปอย่าง
เลี่ยงไม่ได้
"แรมโบ้"
"อื้อ~ มีอะไรเหรอ" มือเรียวยกขึ้นขยี้ตาแรงๆ และพยายามปรับโฟกัสภาพ
"จะแข่งแล้ว ยังจะนอนอีก" รีบอร์นเอ่ยเสียงดุ และฉุดมือแรมโบ้เบาๆ ให้ลุกตามเดินตามมาที่พวกผม
"ไม่ไหวแล้วอ่า ฉันขอนอนต่อได้ปะ" แรมโบ้สะบัดหัวไปมาและกล่าวเสียงมึนๆ
"ไม่ได้! เดี๋ยวนายค่อยนอนอีกรอบก็แล้วกัน" ร่างบางไม่ฟังคำเตือนแต่พิงหัวลงกับไหล่แกร่งและทำท่าจะหลับต่อ
"พวกนายเล่นได้มั้ยล่ะ ของพวกนี้น่ะ" นีน่าว่าพลางผายมือไปยัง เครื่องเล่นดนตรีที่ตั้งตระหง่านอยู่
เธอยิ้มเหยียดเมื่อไม่มีใครเขยื้อนตัวไปไหน ในที่สุดโกคุเทระก็กระโดดขึ้นไปบนเวทีคนแรก และหยิบกีต้าร์ขึ้นมา
เตรียม
"เฮอะ...อย่ามาดูถูกพวกเราดีกว่า" โกคุเทระแค่นหัวเราะเบาๆ และซักพักสคอลโล่ก็กระโดดตามขึ้นไปหยิบเบสขึ้น
มาบ้าง และฟรานก็ขึ้นเป็นคนถัดไป แน่นอนว่า...มือเรียวเลือกที่จะหยิบกีต้าร์อีกตัวขึ้นมา มุคุโร่ก็ตามไปและหยิบ
เบสขึ้นมาบ้าง ตอนนี้ก็เหลือแต่กับผม และแรมโบ้ที่งอแงจะกลับไปนอนให้ได้
"อ๊ะๆๆ...อย่าพึ่งสิ ลืมไปหรือเปล่าว่ามีคีย์บอร์ดอีกหนึ่งเครื่อง" เธอใช้นิ้วเรียวแตะที่ริมฝีปากล่างเบาๆ ร่างเล็กเรือน
ผมสีเทาส่งเสียงในลำคออย่างขัดใจ ก่อนจะหันไปคุยกับมุคุโร่
"นายมาเล่นแทนฉันหน่อยสิ ฉันจะเป็นคนเล่นคีย์บอร์ดเอง"
"คึหึหึ ได้อยู่แล้วครับ" มือเรียวของมุคุโร่หยิบกีต้าร์ต่อจากโกคุเทระ ร่างเพรียวบางเดินไปประจำที่และลองเสียง
เบาๆ ตอนนี้เท่ากับว่า...โกคุเทระเล่นคียบอร์ด มุคุโร่กับฟรานเล่นกีต้าร์ สคอลโล่เล่นเบส
"แรมโบ้นายเล่นกลองได้มั้ยล่ะ" นีน่าเลิกคิ้วถาม คนตัวเล็กส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอและหันไปคุยกับรีบอร์นที่ยืนกอดอก
ตีหน้านิ่งต่อ
"แค่เล่นเพลงเดียวใช่ปะ -^-?"
"ใช่...แล้วนายจะได้นอนสมใจอยาก -_-"
"งั้น..." มือเรียวเล็กแบออก รีบอร์นจึงส่งไม้กลองให้ แต่เปลี่ยนใจเป็นตวัดโอบรอบเอวบางแทน
"ด...เดี๋ยวสิ...อื้อ~" ร่างสูงก้มลงประกบริมฝีปากอิ่มสีสด ในขณะที่ผมยืนเอ๋ออยู่ ฮิบาริซังที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็โอบรอบ
เอวบางและกระซิบข้างๆ หู
"ฉันจะให้กำลังใจนายเอง" จบคำนั้น ริมฝีปากอุ่นร้อนก็กดแนบลงมา ลิ้นร้อนชื้นตวัดไปทั่วริมฝีปากนุ่ม ก่อนจะมา
เกี่ยวตวัดกับลิ้นของผม สองขาล้าไปหมด ดีที่มือใหญ่กอดรั้งเอวบางไว้
"อื้อ~" ผมทุบแผ่นอกแกร่งเบาๆ เป็นเชิงเรียกสติ เมื่อมือหนาเริ่มสอดเข้าไปในเสื้อผม ร่างสูงจึงยอมปล่อยจูบแบบ
เลี่ยงไม่ได้ ในขณะที่ผมหันไปมองแรมโบ้ พบว่าคู่นั้นกำลังยืนนัวเนียกันใหญ่ เอาแล้วไง รีบอร์นคุมสติตัวเองไม่อยู่
แล้ว ไม่เกรงคนในคลับมั่งรึไงนะ -///-
"ด...เดี๋ยวก่อนรีบอร์น" มือเรียวเล็กของแรมโบ้พยายามยันแผ่นอกแกร่งออกแต่กลับไม่เป็นผล
"อะไร-_-?" ร่างสูงเงยหน้าจากซอกคอหอมๆ ที่เขาพึ่งตีตราเป็นเจ้าของ
"ฉันกำลังจะไปแข่งนะ นายให้กำลังใจบ้าอะไรเนี่ย >///<" ร่างเล็กดิ้นขลุกขลักไปมาในอ้อมแขนแกร่ง
และรีบคว้าไม้กลองขึ้นเวทีไปทันที ผมจึงรีบขึ้นตามไปและหยุดอยู่ที่ตำแหน่งนักร้องนำ
"ตายจริง...แรมโบ้นายเล่นกลองเป็นด้วยเหรอ?" นีน่ายิ้มเยาะๆ เมื่อแรมโบ้ขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้เรียบร้อยแล้ว
"ชิ...ฉันเล่นได้อยู่แล้ว อย่าลืมสิว่าแฟนของฉันเป็นใคร -_-" ร่างเล็กสะบัดคราบลุคอ่อนหวานและความเขินอายไป
ทั้งหมด เปลี่ยนเป็นตีสีหน้าเย็นชาๆ ใส่ นีน่าถึงกับหน้าเหวอ เมื่อคนตัวเล็กที่สุดในกลุ่มที่เห็นเมื่อกี้ ตอนนี้ราวกับเป็น
คนละคน
"เริ่มเลย สึนะ" แรมโบ้หันมาบอกผม ผมจึงเอื้อมไปจับไมค์ที่ตั้งอยู่ตรงหน้า...
-------------------------------------------
ขอแจ้งให้ทราบเรื่องที่ไรต์เตอร์เอามารวมกันนะคะ ขอให้นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน
ไปตามดูการ์ตูน 5 เรื่องนะคะ (รีบอร์น วันพีช แฟรี่เทล แบล็กบัตเลอร์ นูระหลานจอมภูต)
มันคือเรื่องที่จะเอาไปรวมค่ะ^^
*เอาแบบรู้คร่าวๆก็ได้นะคะ เช่น ลักษณะนิสัยของตัวละคร บุคลิก คู่เมะ-เคะประจำเรื่อง บลาๆๆๆๆ
**ขอบอกไว้ก่อนน้าา ว่าเรื่องที่ไรต์ดูเนี่ยสนุกหมดเลยน้า
***สุดท้ายขอความกรุณาถ้าไม่รบกวนมาก นักอ่านที่รักโปรดทำตามข้างบนด้วยนะคะ
****ถ้าไม่ทำตามด้วยไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ด้วยนา
cinna mon
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น