ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 3 สะเดาะ?(-..-v)
Vongola IV
แอ๊ด
ยามาโมโตะที่ออกมานอกห้องพร้อมกล่องคลิบหนีบกระดาษกล่องหนึ่ง ที่เตรียมมาเผื่อเพราะอาจได้
นอนคนละห้องกับฮิบาริน่ะนะซึ่งมันก็เป็นไปตามคาด(ห้องนอนอยู่ตรงกันข้ามเหมือนตอนไปเที่ยว
ฮาวาย)ยามาโมโตะหันซ้ายหันขวาก็เจอประตูห้องข้างๆตัวเองเปิดอ้าซ่าอยู่ทั้งสี่ห้อง=[]=! แต่เมื่อ
กวาดสายตาไปมองพบว่า...
โกคุเทระกำลังใช้ไชควงแงะประตูห้องสึนะ เบลใช้มีดขึงกับลวดพังประตูห้องของมาม่อนแต่ไม่เป็นผล
ซันซัสใช้เพลิงพิโรธแต่ประตูก็ไม่บุบสลาย(ประตูอะไรจะแข็งแรงปานนั้น-_-^^) เบียคุรันกำลังใช้คีม
ปากตายงัดห้องมุคุโร่อยู่(ทั้งสี่คนเป็นกันเอามากนะเนี่ย:P)
"ฮะๆ นี่ฉันมาคนสุดท้ายเลยเหรอเนี่ย^O^แต่ว่านะวิธีที่พวกนายใช่น่ะไม่ได้หรอก มันต้องนี่"นิ้วเรียว
ยาวหยิบคลิบกระดาษขึ้นมาหนึ่งอันขึ้นโชว์ ทุกคนได้ยินถึงกับหูผึ่งทันที และรีบพุ่งตรงมาหาเจ้าพ่อ
จอมเนียน-W-
"ทำยังไงเจ้าบ้าเบสบอล บอกมานะเว้ย!-O-"โกคุเทระตะคอกใส่
"บอกมาเถอะ ยามาโมโตะคุง~ เดี๋ยวฉันให้มาชเมโล่นะ^O^"คนที่มีดีกรีเทียบเท่ายามาโมโตะพูดขึ้น
บ้างพร้อมกับยิ้มไร้เดียงสา(แน่นะ-_-?)
"ชิชิชิ เร็วๆเข้าสิ"เบลเริ่มเร่งขึ้นเรื่อยๆ
"ไอ้สวะ ทำให้ดูด้วย-_-"เพราะปกติแค่ซันซัสใช้เท้าเตะประตูมันก็พังแล้วสำหรับที่ปราสาทวาเรีย จน
มาม่อนบ่นเป็นบ้าเป็นหลังเกี่ยวกับค่าประตูห้องนอนของสคอลโล่(สมควรอ่านะ-_-;;)
"ฮะๆอย่าใจร้อนสิ^O^ ก็แค่เนี้ย...!"มือเรียวใช้คลิบหนีบกระดาษเสียบเข้าไปในรูกลอน ก่อนจะบิด
ออก ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ ราวกับคุณครูกำลังสอนเด็กนักเรียนภาคปฏิบัติยังไงอย่างงั้น-_-^^
แกร็ก
"ก็แค่เนี้ย^O^ ฉันให้พวกนายคนละหนึ่งอันนะ"ว่าจบมือเรียวก็หยิบให้คนละอัน
"รักษาดีๆล่ะ ฉันไม่ให้อีกแล้วนะ ไปล่ะ:P"ว่าจบร่างสูงๆของยามาโมโตะก็หายไปหลังประตูเป็นที่
เรียบร้อย ส่วนพวกที่เหลือก็เริ่มทยอยเข้าไปทีละคนสองคน
ซันซัสxสคอลโล่
"อ...อืม"ร่างบางครางอย่างหงุดหงิดเพราะมีคนเข้ามาในห้อง(สัญชาติญาณนักฆ่าชัดๆ=[]=)ยังไม่
ทันที่สคอลโล่จะลุกออกจากเตียงก็โดนซันซัสทับลงมาซะก่อน ริมฝีปากร้อนๆประกบแนบลงมากับ
ริมฝีปากบางดุนดันเข้ามาในโพรงปากนุ่ม เมื่อได้โอกาสก็รีบแทรกเข้ามาทันที ลิ้นร้อนชื้นที่มีรสชาติ
เหล้าและบุหรี่ขมๆปะปนไปทั่วกำลังทำให้สติร่างบางพร่าเลือน เมื่อคนตัวเล็กจำสัมผัสที่คุ้นเคยได้ก็
รีบยกแขนโอบรอบคอแกร่งอย่างเคลิบเคลิ้มและหลงใหล ต้นขาขาวๆขยับแนบชิดกับเอวแกร่งของ
ซันซัสให้เบียดกันมากกว่าเดิม มือสากๆเริ่มซนไปตามกระดุมเสื้อและปลดออกอย่างรวดเร็ว
เมื่อจูบจนพอใจก็เลื่อนลงมาที่ใบหูขาวที่ซ่อนตัวอยู่ในเรือนผมสีควันบุหรี่แทบมิดจนขึ้นเป็นสี
แดงจางๆ ก่อนจะมาหยุดลงที่หน้าอกซุกใบหน้าคมคายและขบเม้มไปมา จนตอนนี้หน้าอกของ
ร่างบางมี
แต่รอยสีแดงเป็นจ้ำๆปรากฎอยู่ มือเรียวเล็กดันใบหน้าคมคายออกและเริ่มต้นยิงคำถาม
"เข้ามาได้ไงน่ะ-///-"
"เดินเข้ามาสิ"พูดจบก็ประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้งราวกับไม่รู้เบื่อ
สองชั่วโมงผ่านไป...
"นี่ สรุปเข้ามาได้ไงน่ะ-///-"สคอลโล่เอี้ยวตัวไปมองร่างสูงที่แกล้งพ่นลมหายใจร้อนๆลงกับซอกคอ
ขาวอยู่
"ไอ้สวะยามาโมโตะ บอกวิธีมาน่ะ"ซันซัสพูดอู้อี้ในลำคอ
"เฮอะ!"ร่างบางสบถออกมาอย่างหงุดหงิด
"เป็นอะไรอีกล่ะ-*-"มือเรียวเอื้อมมือเรียวยาวจับผลิกตัวสคอลโล่ให้หันมามองตัวเอง
"โอ๊ย!TOT"ร่างบางกุมสะโพกตัวเองแน่นทันทีด้วยสีหน้าเจ็บปวด
"เหนื่อยล่ะสิ ผู้หญิงก็อย่างนี้ล่ะนะ"คนตัวสูงยักไหล่เบาๆและส่งสายตาเยาะเย้ยไปให้ สคอลโล่ได้แต่
ทำปากขมุบขมิบสาปแช่งบอสตัวเอง ก่อนจะผลิกตัวไปอีกฝั่งเพื่อตัดปัญหาและปิดเปลือกตาที่หนักอึ้ง
ลงทันที ซันซัสถอนหายใจอย่างหน่อยๆและสวมกอดร่างบางนุ่มๆแทนหมอนข้างอย่างทุกวัน...
ยามาโมโตะxฮิบาริ
หลังจากที่ยามาโมโตะสะเดาะกลอนเข้ามาแล้ว ก็แอบย่องไปให้ร่างบอบบาง(บนเตียง-..-)
"อืม..."ฮิบาริปรือตาขึ้นช้าๆเมื่อรู้สึกเหมือนว่ามีใครเข้ามา
"โย่ว~ ฮิบาริ^O^"ยามาโมโตะที่ขึ้นมานั่งบนเตียงเป็นที่เรียบร้อย และจับคนตัวเล็กให้ขึ้นมานั่งบน
ตักตัวเอง
"เข้ามาได้ไงน่ะ...-_-"ฮิบาริที่นั่งอยู่บนตักร่างสูง เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเหยียบ แต่กลับไม่สร้างความ
หวาดกลัวให้ยามาโมโตะแต่อย่างใด-*-
"ฮะๆ ก็ห้องนายมันล็อค ฉันก็ต้องสะเดาะกลอนเข้ามาน่ะสิ^O^"ยามาโมโตะตอบอย่างอารมณ์ดี
ก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาอย่างรวดเร็วลิ้นร้อนจัดตวัดหาความหวานไปทั่วโพรงปากนุ่ม เมื่อ
ร่างสูงจูบจนพอใจ ริมฝีปากก็เลื่อนลงมาที่ซอกคอขาวๆ ขบเม้มจนกลายเป็นรอยสีแดงไว้เป็นจ้ำๆ
"อ...อา"มือบางผลักยามาโมโตะให้ถอยออกห่างเมื่อรู้สึกถึงความไม่ปกติของร่างกายตัวเอง
"นี่แกรู้สึกว่ามันร้อนๆรึเปล่า-*-"
"ไม่นี่ ทำไมเหรอ"พูดจบก็ก้มลงใช้ริมฝีปากร้อนๆปลดกระดุมเม็ดบน
"ร...หรือว่าแกแทรกอะไรลงไปตอนจูบเมื่อกี้-///-"ร่างเล็กพูดไปหน้าแดงไปและเอ่ยด้วยน้ำเสียงจับ
ผิดสุดๆ
"อือ ของแลกเปลี่ยนจากซันซัสน่ะ"ยามาโมโตะตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่รู้สึกอะไร แต่เพราะฤมธิ์ยาหรือ
อะไรก็ไม่รู้ ทำให้ฮิบาริตวัดแขนโอบรอบคอแกร่งและออกแรงรั้งให้เข้ามาใกล้มากกว่าเดิม
"อือ...อ...อ๊า"
3-4ชั่วโมงผ่านไป...
"อ...อื้อ"เมื่อร่างบางตื่นขึ้นมา ก็พบกับการเจ็บปวดที่สะโพกอย่างหนัก มือบางคลำสะโพกเบาๆด้วย
ความทรมาน ยามาโมโตะที่นอนอยู่ข้างๆที่ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้กดฮิบาริลงกับเตียง
"ปวดสะโพกล่ะสิ"ยามาโมโตะถามด้วยน้ำเสียงขำๆ
"เออ! เพราะใครกันล่ะ-_-!"ร่างบางตอกกลับอย่างหัวเสีย
"แต่ว่านายนอนเถอะ เดี๋ยวจะปวดสะโพกยิ่งกว่าเก่านะ"ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์และส่งสายตาแวววาวเป็น
ประกายไปให้
"เออๆ"ฮิบาริข่มตาหลับเต็มที่และสุดท้ายก็ผล็อยหลังลงไปทันที ยามาโมโตะขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะ
สวมกอดไว้ทางด้านหลัง แล้วนอนต่อ...
สึนะxโกคุเทระ
หลังจากที่เข้ามาได้แล้ว โกคุเทระก็เดินไปร่างบางที่หลับตาพริ้มอย่างมีความสุขอยู่ ขึ้นคร่อมทันที
ประกบริมฝีปากแน่น ส่งผลให้สึนะที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมา เมื่อได้โอกาสลิ้นร้อนจัดตวัดหาไปทั่วโพรงปาก
นุ่มและเกี่ยวพันกลับลิ้นเล็กที่ไม่ประสีประสาและจัดการเก็บเกี่ยวความหอมหวานอย่างไม่รู้จักพอ
"อ...อื้อ~"มือบางที่รวบแน่นอยู่บนแผ่นอกเปลี่ยนมาเป็นทุบเบาๆเมื่อตัวเองหายใจเข้าปอดไม่ทัน
"ฮ...แฮ่กๆ โกคุเทระคุงเข้ามาได้ไงน่ะ-///-?"สึนะที่ถูกปลุกถามร่างสูงที่กำลังซุกซอกคอนุ่มๆและขบ
เม้ม
"เจ้าบ้าเบสบอลบอกวิธีมาน่ะครับ"โกคุเทระตอบก่อนจะลากริมฝีปากร้อนผ่าวลงมาตามร่างกายและ
ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก
"อ...อื้อ ย...อย่า"ร่างสูงไม่ฟังเสียงร้องห้ามแต่กลับใช้ริมฝีปากลากบราเซียร์ออกจากร่างเล็ก และ
ใช้ริมฝีปากซนๆสำรวจไปทั่วร่างกายของคนตรงหน้า
"อ...อา...อ๊า"
สองชั่วโมงผ่านไปโดยประมาณ...
"อ...โอ๊ยTOT" เมื่อร่างบางตื่นขึ้นมาเพราะการปวดสะโพกถึงกับร้องครางเสียงดัง
"รุ่นที่สิบครับ"คนที่นอนอยู่ข้างๆเรียก
"หือ มีอะไรเหรอโกคุเทระคุงT-T"สึนะพูดพลางคลำสะโพกตัวเองเบาๆ
"ปวดสะโพกเหรอครับ(.. )"
"อื้อ"สึนะตอบเสียงเบาและหันมามองหน้าคนรัก
”ผมนวดให้มั้ยครับ"ร่างสูงถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรมากหรอก โกคุเทระคุงนอนต่อเถอะ^^;;"แล้วทั้งคู่ก็หลับไปพร้อมกับความเหนื่อยอ่อน..
เบลxมาม่อน
ฉึก ฉึก ฟ้าว
นี่คือเสียงของเจ้าชายโรคจิตกำลังปามีดใส่มาม่อนที่นอนหลับอยู่ แต่มาม่อนก็ตื่นพอดีเลยใช้ภาพ
มายาป้องกันไว้ได้
"เข้ามาทำอะไรน่ะเบล เดี๋ยวก็เก็บเงินซะหรอก-_-"มาม่อนลุกขึ้นนั่งลงกับเตียงและเอ่ยด้วยน้ำเสียง
ติดจะงัวเงียนิดหน่อย
"ชิชิชิ"เบลหัวเราะอย่างโรคจิต ก่อนจะเดินไปหามาม่อนที่เตียง ขึ้นคร่อมทันทีร่างสูงประกบริมฝีปาก
ลงมาอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนจัดตวัดหาความหวานไปทั่วโพรงปากนุ่ม ลิ้นเล็กไม่ยอมแพ้เกี่ยวตวัดกับ
ลิ้นร้อนอยู่นาน เมื่อคนตัวสูงจูบจนพอใจก็เลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอขาวขบเบาๆพอให้เกิดรอยแดงเป็น
จ้ำๆ
"อะ...อ๊า"มือซนๆของเบลเริ่มปลดเสื้อตัวโปรดของร่างเล็กอย่างเชื่องช้าและอ้อยอิ่ง ก่อนจะขบเม้ม
อีกครั้งและอีกครั้งราวกับไม่รู้เบื่อ...
เบียคุรันxมุคุโร่
"อืม...คุณเบียคุรัน เข้ามาทำอะไรน่ะครับ"ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียทำเอาเจ้าตัวถึงกับสะดุ้ง
โหยง
"ไม่ต้องพยายามหลบหรอกครับ-_-++"มุคุโร่ลุกออกจากเตียง เดินมายังเบียคุรันที่พยายามจะหลบ
อยู่ในความมืด-_-;;
"แหะๆ^^;;"ร่างสูงฉีกยิ้มแห้งๆกับความรู้ทันของแฟนตัวเอง
"สรุป...คุณเข้ามาทำอะไรครับ"ร่างบางถามอย่างเจ้าเล่ห์และคล้องคอคนตัวสูงให้โน้มต่ำลงมา เพื่อ
ไม่ให้หนีไปไหน ก่อนจะเบียดตัวเองกับเบียคุรันให้แผ่นหลังแกร่งชิดกับผนังห้อง พลางเค้นคำตอบ
ออกมา
"อ...เอ่อ ก็ได้ๆ บอกก็ได้ ฉันก็มาแอ้มเธอยังไงล่ะ"ร่างสูงเปลี่ยนจากสีหน้าเศร้าสลดมาเป็นยิ้ม
เจ้าเล่ห์แทน และก้มลงบดริมฝีปากลงมาทันทีเพื่อไม่ให้มุคุโร่โต้แย้งใดๆ เมื่อจูบจนพอใจก็เลื่อนต่ำลง
มาที่ซอกคอ จนร่างบางรู้สึกแสบๆคันๆเมื่อเส้นผมสีอะเมทิสต์เสียดสีกับผิวอ่อนนุ่ม และยังไม่เท่าเมื่อ
ริมฝีปากร้อนจัดกดลงไปทำให้รอยจูบชัดเจนขึ้นจากที่เคยเริ่มจาง
"อึก...คนอย่างคุณนี่มัน"มุคุโร่ด่าเบียคุรันแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรมากมาย ร่างสูงจึงกดร่างบางลงกับ
เตียง และจูบลงมาอีกครั้ง
2-3ชั่วโมงผ่านไป...
"มุคุโร่คุงยังคงเหมือนเดิมเลยน้า^O^"เบียคุรันพูดขณะที่กอดมุคุโร่จากทางด้านหลัง
"โอ๊ย...คุณนี่ล่ะก็ทำซะหลายรอบเลยนะ-^-"ร่างบางเอี้ยวตัวไปมองคนตัวสูงอย่างคาดโทษ แต่เอี้ยว
มากๆยิ่งปวดสะโพกมากขึ้นเลยหยุดอยู่กับที่ ฝ่ามือเรียวจงใจกดลงไปบนสะโพกแรงๆหนึ่งทีเป็น
ทำโทษในการยั่วที่ทำให้เขาคลั่งมากขนาดนี้
"โอ๊ย คุณนี่นิสัยแย่มากๆเลยนะ"ด่าร่างสูงจบก็หันไปนอนอีกฝั่งและหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
"มุคุโร่คุงมายั่วฉันก่อนเองน้า"ร่างสูงตวัดโอบเอวร่างบางให้แน่นมากขึ้น แต่ร่างบางหลับไปแล้วเลย
ไม่รู้สึกอะไร เบียคุรันที่นอนอยู่ข้างจึงนอนบ้าง เขาเองก็เหนื่อยเหมือนกันนี่นา...
-อาหารเช้า-
ร่างบางทั้งห้าต้องแปลกใจเมื่อรีบอร์น แรมโบ้ และจางนีนิหายตัวไป-_-?
"อ้าว...แล้วรีบอร์นกับจางนีนิล่ะแรมโบ้ด้วย-*-"สึนะขมวดคิ้วเข้าหากันในขณะที่กวาดสายตามองไป
ทั่วห้องอาหาร
"นั่นสิ(_ _)(- -)(_ _)(- -)"ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย ยกเว้นร่างสูงทั้งห้าที่นั่งยิ้มกริ่มมองแฟนตัว
เองอยู่!?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น