ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 แมว?
บ้าน(คฤหาสน์)ของเบียคุรัน
"มุคุโร่คุง^^~"ร่างสูงพูดพลางใช้มือเกี่ยวคอเสื้อด้านหลัง ลากมานั่งบนตักของตัวเอง
"มีอะไรครับ....O///O"ร่างบางถึงกับอายเพราะเมื่อมือเรียวยาวของร่างสูงเอื้อมไปเล่นกับหูของร่างบางอย่างอารมณ์ดี
"อืม...แบบนี้ก็น่ารักดีนะ^^"มือเรียวยาวเลื่อนลงไปที่หาง แล้วก็ลูบไปมา หางที่นุ่มเลื่้อนราวกับเส้นไหม โดยที่ร่างสูงรู้อยู่แก่
ใจดีว่า
ใจดีว่า
จะเกิดอะไรขึ้น!?
"อ...อา ย...หยุดนะครับ///"ร่างสูุุุุงยังคงลูบไปมาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว และจงใจลูบหางเร็วขึ้น
"อ๊า...ย...หยุดนะครับ"ร่างบางพยายามสะบัดหางหนี แต่ก็ไม่เป็นผล
"เสียงครางน่ารักเหมือนเดิมเลยน้า^^~"มือเรียวยาวเริ่มสอดเข้าไปในเสื้อเชิ้ตและปลดกระดุมไปด้วย
ร่างเล็กประกบริมฝีปากร่างสูงไล้ลิ้นเล็กไปมา ร่างสูงถึงกับสะดุ้ง....เมื่อตนเองเผลอไปแตะกับเขี้ยวที่อาจงอกมาเพราะผลพวง
จากยาที่กิน จึงผละออกมา และสัมมผัสถึงกลิ่นคาวเลือดภายในปาก ร่างสูงจึงคิดแผนแกล้งคนตัวเล็ก
"โอ๊ย! เธอกัดปากฉันนะมุคุโร่คุง T^T \" ร่างสูงพูดพลางทำสีหน้าเจ็บปวด(สมจริงมากจนร่าบางหลงเชื่อ- -;;)
"ข...ขอโทษครับ(. .)" ร่างบางเอ่ยอย่างรู้สึกผิด (ใบหูแนบลู่ แสดงให้เห็นว่ารู้สึกผิดจริงๆ)
"ทำแผลให้สิ"
"ครับ...เดี๋ยวผมไปหยิบยาก่อนนะครับ"ร่างบางลุกทำท่าจะลุกไปหยิบยา แต่โดนอ้อมแขนของร่างสูงรัดไว้
"ฉันหมายถึงให้มุคุโร่คุงทำแผลให้^^+" ร่างสูงเอ่ยก่อนจะกระชับอ้อมแขนให้แนบชิดมากขึ้น
"ก็ผมจะไปหยิบยาอยู่นี่ไง-*-"
"ฉันหมายถึงใช้ลิ้นเธอรักษาให้ฉันสิ"ร่างสูงพูดอย่างอารมณ์ดี แต่ร่างบางถึงกับหน้าแดงเถือกและพยายามส่ายหน้าปฏิเสธ แต่
กลับโดนคำพูดที่ถึงกับให้ร่างบางสะอึกทันที
"ถ้าเธอไม่ทำฉันจะ'จัดหนัก'นะ"ในที่สุดร่างบางก็ประคองหน้าร่างสูงเข้ามาใกล้ และเริ่มใช้ลิ้นเล็กของตัวเองเลียเลือดที่มีอยู่
ประปรายเต็มลิ้นร้อน มือเรียวยาวกดท้ายทอยให้เข้ามาใกล้ขึ้นก่นจะประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง
และอีกหลายครั้งอย่างไม่รู้เบื่อ...
แมนชั่นของโกคุเทระ
"นี่ โกคุเทระคุงฉันขอกินช็อคโกแลตนะ( . .)" นิ้วเรียวเล็กชี้ไปที่ตู้เย็น ซึ่งมีขนมมากมายหลายชนิด ที่โกคุเทระซื้อมาให้ร่าง
บางโดยเฉพาะ
"ได้ครับ^^"เมื่อร่างสูุงอนุญาติร่างบางกก็รีบไปหยิบทันที ก่อนจะมานั่งข้างๆร่างสููง พลางยื่นกล่องช็อกโกแลตมาให้
"กินไหม?เดี๋ยวฉันป้อนนะ" คนตัวเล็กพูดก่อนจะค่อยๆแกะฟลอยกระดาษออก และยื่นไปจ่อริมฝีปากร่างสูุง ร่างสูงจึงทำอะไร
ไม่ได้นอกจากค่อยๆงับเข้าไปในปาก
"อร่อยมั้ย โกคุเทระคุง^^"ร่างบางพูดยิ้ม และสะบัดหางไปมาอย่างอารมณ์ดี
"อืม...ก็อร่อยนะครับ^^" ร่างสูุงพูดก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบช็อกโดกแลต มาก่อนจะแกะฟลอยกระดาษออก และยื่นไปจ่อที่ริม
ฝีปากของร่างบาง
"ลองชิมดูสิครับ เร็วสิเดี๋ยวก็ละลายหรอก^^" เมื่อร่างสูงเร่ง ร่างบางจึงรีบๆงับเข้าไปอย่างรวดเร็ว จนทำให้เลอะริมฝีปากเล็ก
น้อย
"รีบกินจนเลอะแล้วนะครับ..." ร่างสูงพูดก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้....และเริ่มใช้ลิ้นร้อนเลียบริเวณที่มีช็อกโกแลตอยู่ (ความจริง
ช็อกโกแลตหมดไปตั้งนานแล้ว แต่เมื่อกี้ร่างสูงเผลอไปมองริมฝีปากที่เผยออย่างไม่รู้ตัวของร่างบาง)
"ม...หมดรึยัง โกคุเทระคุง" ร่างสูงไม่ตอบอะไรแต่กลับผลักร่างบางให้นอนราบไปกับโซฟา แล้วเริ่มซุกซอกคอขาวของร่าง
บาง(มือเรียวยาวปลดกระดุมเสื้อไปด้วย)
ร่างสูงประกบริมฝีปากลงมา ลิ้นร้อนที่ยังมีรสชาติของช็อกโกแลตอยู่
ทำให้ร่างบางแทบจะละลายไปพร้อมๆกับช็อกโกแลตเลย ทีเดียว...
ร้านทาเคะซูชิ
"พ่อ2-3วันนี้ฮิบาริมานอนด้วยนะ^^" ยามาโมโตะพูดเมื่อเข้าไปในร้าน(บ้าน)และก็ไม่ลืมที่จะลากอิบาริเข้ามาด้วย...
"อืม แล้วใครล่ะนั่น"สึโยชิพูดพลางหั่นนู่นหั่นนี่ หยิบนูุ่นหยิบนี่ไปทั่ว
"นี่ ฮิบาริ เคียวยะแฟนผมเอง^^"ยามาโมโตะพูดจบก็ลากฮิบาริขึ้นห้อง เมื่อมาถึงห้องแล้ว ก็หยิบกระดาษแถวๆนั้น เขียนอะไร
บางอย่างลงไปแปะไว้หน้าห้อง แล้วเดินเข้าห้องตามฮิบาริไป(หงุกหงิดจนเดินเข้าไปก่อนแล้ว- -;;)
กระดาษแผ่นนั้นเขียวว่า...ห้ามเข้า!(เขียนตัวโครตใหญ่- -;;)
ในห้อง
"ฮิบาริ^^~"ยามาโมโตะ เรียกอย่างอารมณ์ดี
"..."แต่ฮิบาริกลับทำเหมือนไม่สนใจ(เดินหนีด้วยซ้ำ)
"^^"เดินเข้ามาใกล้
"..."ฮิบาริทำหูกระดิกเป็นสัญญาณว่าได้ยิน แต่ไม่คิดจะสน
"^^"เดินเข้ามาใกล้กว่าเดิม จนตอนนี้ร่างสูงก็เดินมากอดร่างบางทางด้านหลัง...
"-///-" เอาแต่เงียบแต่หน้าขึ้นสีเล็กน้อย
"ทำไมนายไม่ตอบฉันเลยอ่ะ -^-"ยามาโมโตะดึงร่างเล็กให้มานั่งตักตัวเอง พ่นลมหายใจร้อนๆรดซอกคอขาว ก่อนจะขบ
ย้ำๆตรงใบหูแมวเล่น
"ป...ปล่อยนะ!"
"เรื่องอะไรฉันจะปล่อยล่ะ หืม?..." คนตัวสูงยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะพลิกตัวคร่อมฮิบาริอย่างรวดเร็ว
"นายไม่ตอบฉันอย่างนี้ เด็กดื้อต้องโดนลงโทษ" ยามาโมโตะเอ่ยด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ร่างสูงประกบริมฝีปากลงมา ตวัดลิ้นไปทั่วโพรงปากนุ่ม ก่อนจะหันไปเกี่ยวกับลิ้นเล็กที่จูบอย่างประสีประสาทุกครั้ง แล้ว
เลื่อนไปเล่นกับเขี้ยว(ที่งอกออกเพราะฤิทธิ์ยา)อย่างหยอกล้อ แต่กลับโดนบาดจนได้เลือด
"โอ๊ย!..." ร่างสูงร้องอย่างเข็บปวด
"หึ! อยากลงโทษฉันดีนัก เป็นไงล่ะ" ฮิบาริลุกขึ้นนั่งและสะบัดหางสีดำอย่างเยาะเย้ย
"ไรอ่ะ TOT"ร่างสูงเบ้หน้าอย่างเจ็บใจ
"ได้เวลาเอาคืนแล้ว" ร่างบางแสยะยิ้มร้ายกาจ ฮิบาริผลักร่างสูงให้นอนราบไปกับที่นอน ก่อนจะใช้เขี้ยวกัดขบริมฝีปากร่าง
สูง กัดจนมีเลือดไหลซิบๆ
"อ...โอ๊ยๆ พอแล้วๆ TOT" เมื่อร่างบางแกล้งร่างสูงจนพอใจ ก็ทำท่าจะลุกหนีแต่ก็โดนมือเรียวคว้าข้อมือเล็กๆไว้
"ทำอะไรน่ะ.."ร่างบางหันมามองด้วยสายตาเย็นเหยียบอย่างต้องการจะข่มขู่ แต่กลับไม่ทำให้ร่างสูงกลัวสักนิด มือเรียวยาว
จึงฉุดเบาๆมาให้นั่งคร่อมอยู่บนลำตัว
"คิดจะหนีเหรอ..."ยามาโมโตะยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะกระชับอ้อมแขนให้แน่นมากขึ้น จนแผ่นอกบางเบียดชิดกับแผ่น
กว้างอย่างช่วยไม่ได้ มือเรียวยาวอีกข้างหนึ่งเริ่มถอดชุดของฮิบาริไปทีละชิ้น...ทีละชิ้น ร่างสูงประกบริมฝีปากลงมาอย่าง
รวดเร็ว จนคนตัวเล็กสูดลมหายใจเข้าไม่ทัน มือเรียวยาวที่พึ่งถอดเสื้อผ้าร่างบางเสร็จ ก็เลื่อนมากำข้อมือเล็กทั้งสองข้าง
เพื่อไม่ให้ขัดขืน เมื่อเห็นฮิบาริเริ่มอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัดจึงยอมถอนจูบ ริมฝีปากบางได้รับอิสระจึงรีบรับออกซิเจนเข้า
ปอดอย่างรวดเร็ว และซบลงกับแผ่นอกกว้างพลางหอบหายใจถี่ยิบ
"ไปกินข้าวกัน ^O^"ยามาโมโตะเมื่อเห็นฮิบาริไม่มีแรงจึงไม่อยากทำต่อ เพราะกลัวว่าคืนนี้จะไม่ไหว มือเรียวยาวจึงใส่เสื้อ
ของตัวเองที่กองอยูแถวนั้นให้
"ฮ...แฮ่กๆ อ...อื้ม"
ปราสาทวาเรีย
ณ ห้องของสคอลโล่
สคอลโล่ที่ยืนอยู่ในห้องและกำลังพิจรณาตัวเอง มีหูแถมมีหางด้วยและก็เป็นสีขาวเหมือนเส้นผมอีกต่างหาก อืม...ไอ้บ้า
รีบอร์นอาจจะจงใจก็ได้ หรือว่า... ขณะที่กำลังฟุ้งซ่านอย่างหนักอยู่ๆก็มีเสียงๆนึงเข้ามาก่อน
"สคอลโล่ มากินข้าวได้แล้วนะฮ้า เดี๋ยวยินหมอไม่รู้น้าาา"ลุซซูเรีย หรือ เจ๊ลุซ ผู้ที่รับหน้าที่เป็นแม่บ้านสาว(?)ของวาเรีย
ตะโกนเข้ามาในห้อง
"เออๆ ลงไปเดี๋ยวนี้แหละ "พูดจบก็เดินไปเปิดประตูห้อง แล้วเดินไปห้องอาหาร ขณะที่กำลังเดินลงบันไดอยู่นั้น ก็มีเสียง
โวยวายของใครบางคนดังขึ้น...
"นี่ ลุซซูเรียทำไมเอาอาหารแมวมาให้ชั้นกับสคอลโล่กินฮะ>O<!"มาม่อนโวยวายเสียงดังพร้อมมองไปยังจานของตัวเอง
กับของสคอลโล่
"ก็แหม ทั้งสองคนเป็นแมวอยู่ไม่ใช่รึไง ก็กินอาหารไปสิฮ้า ^^ oi"ลุซซูเรียพูดก่อนจะชูสัญลักษณ์ประจำตัว(นิ้วก้อย)
"ไปเปลี่ยนเอาข้าวมาให้ชั้นเดี๋ยวนี้ ชั้นยังเป็นคนอยู่นะ แล้วก็เอาของสคอลโล่ไปเปลี่ยนด้วยล่ะ เดี๋ยวเจ้าตัวมา่ห็นจะ
โวยวายเอา- -;;"มาม่อนร่ายยาวแล้วเดินกับไปนั่งที่ ส่วนสคอลโล่ก็มาเดินมาถึงห้องอาหารพอดี แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้ว่าอะไร
5 นาทีผ่านไป...
ลุซซูเรียก็เอาอาหารคนมาให่มาม่อนกับสคอลโล่...
"แต่ว่าบอสยังไม่มานะฮ้า สคอลจังไปตามให้หน่อยสิ"ลุซซูเรียดุนหลังสคอลโล้ให้ขึ้นไปตามซันซัส
ร่างบางทำหน้าหน่ายๆก่อนจะยอมเดินขึ้นไปตามบอส
"นี่ โกคุเทระคุงฉันขอกินช็อคโกแลตนะ( . .)" นิ้วเรียวเล็กชี้ไปที่ตู้เย็น ซึ่งมีขนมมากมายหลายชนิด ที่โกคุเทระซื้อมาให้ร่าง
บางโดยเฉพาะ
"ได้ครับ^^"เมื่อร่างสูุงอนุญาติร่างบางกก็รีบไปหยิบทันที ก่อนจะมานั่งข้างๆร่างสููง พลางยื่นกล่องช็อกโกแลตมาให้
"กินไหม?เดี๋ยวฉันป้อนนะ" คนตัวเล็กพูดก่อนจะค่อยๆแกะฟลอยกระดาษออก และยื่นไปจ่อริมฝีปากร่างสูุง ร่างสูงจึงทำอะไร
ไม่ได้นอกจากค่อยๆงับเข้าไปในปาก
"อร่อยมั้ย โกคุเทระคุง^^"ร่างบางพูดยิ้ม และสะบัดหางไปมาอย่างอารมณ์ดี
"อืม...ก็อร่อยนะครับ^^" ร่างสูุงพูดก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบช็อกโดกแลต มาก่อนจะแกะฟลอยกระดาษออก และยื่นไปจ่อที่ริม
ฝีปากของร่างบาง
"ลองชิมดูสิครับ เร็วสิเดี๋ยวก็ละลายหรอก^^" เมื่อร่างสูงเร่ง ร่างบางจึงรีบๆงับเข้าไปอย่างรวดเร็ว จนทำให้เลอะริมฝีปากเล็ก
น้อย
"รีบกินจนเลอะแล้วนะครับ..." ร่างสูงพูดก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้....และเริ่มใช้ลิ้นร้อนเลียบริเวณที่มีช็อกโกแลตอยู่ (ความจริง
ช็อกโกแลตหมดไปตั้งนานแล้ว แต่เมื่อกี้ร่างสูงเผลอไปมองริมฝีปากที่เผยออย่างไม่รู้ตัวของร่างบาง)
"ม...หมดรึยัง โกคุเทระคุง" ร่างสูงไม่ตอบอะไรแต่กลับผลักร่างบางให้นอนราบไปกับโซฟา แล้วเริ่มซุกซอกคอขาวของร่าง
บาง(มือเรียวยาวปลดกระดุมเสื้อไปด้วย)
ร่างสูงประกบริมฝีปากลงมา ลิ้นร้อนที่ยังมีรสชาติของช็อกโกแลตอยู่
ทำให้ร่างบางแทบจะละลายไปพร้อมๆกับช็อกโกแลตเลย ทีเดียว...
ร้านทาเคะซูชิ
"พ่อ2-3วันนี้ฮิบาริมานอนด้วยนะ^^" ยามาโมโตะพูดเมื่อเข้าไปในร้าน(บ้าน)และก็ไม่ลืมที่จะลากอิบาริเข้ามาด้วย...
"อืม แล้วใครล่ะนั่น"สึโยชิพูดพลางหั่นนู่นหั่นนี่ หยิบนูุ่นหยิบนี่ไปทั่ว
"นี่ ฮิบาริ เคียวยะแฟนผมเอง^^"ยามาโมโตะพูดจบก็ลากฮิบาริขึ้นห้อง เมื่อมาถึงห้องแล้ว ก็หยิบกระดาษแถวๆนั้น เขียนอะไร
บางอย่างลงไปแปะไว้หน้าห้อง แล้วเดินเข้าห้องตามฮิบาริไป(หงุกหงิดจนเดินเข้าไปก่อนแล้ว- -;;)
กระดาษแผ่นนั้นเขียวว่า...ห้ามเข้า!(เขียนตัวโครตใหญ่- -;;)
ในห้อง
"ฮิบาริ^^~"ยามาโมโตะ เรียกอย่างอารมณ์ดี
"..."แต่ฮิบาริกลับทำเหมือนไม่สนใจ(เดินหนีด้วยซ้ำ)
"^^"เดินเข้ามาใกล้
"..."ฮิบาริทำหูกระดิกเป็นสัญญาณว่าได้ยิน แต่ไม่คิดจะสน
"^^"เดินเข้ามาใกล้กว่าเดิม จนตอนนี้ร่างสูงก็เดินมากอดร่างบางทางด้านหลัง...
"-///-" เอาแต่เงียบแต่หน้าขึ้นสีเล็กน้อย
"ทำไมนายไม่ตอบฉันเลยอ่ะ -^-"ยามาโมโตะดึงร่างเล็กให้มานั่งตักตัวเอง พ่นลมหายใจร้อนๆรดซอกคอขาว ก่อนจะขบ
ย้ำๆตรงใบหูแมวเล่น
"ป...ปล่อยนะ!"
"เรื่องอะไรฉันจะปล่อยล่ะ หืม?..." คนตัวสูงยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะพลิกตัวคร่อมฮิบาริอย่างรวดเร็ว
"นายไม่ตอบฉันอย่างนี้ เด็กดื้อต้องโดนลงโทษ" ยามาโมโตะเอ่ยด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ร่างสูงประกบริมฝีปากลงมา ตวัดลิ้นไปทั่วโพรงปากนุ่ม ก่อนจะหันไปเกี่ยวกับลิ้นเล็กที่จูบอย่างประสีประสาทุกครั้ง แล้ว
เลื่อนไปเล่นกับเขี้ยว(ที่งอกออกเพราะฤิทธิ์ยา)อย่างหยอกล้อ แต่กลับโดนบาดจนได้เลือด
"โอ๊ย!..." ร่างสูงร้องอย่างเข็บปวด
"หึ! อยากลงโทษฉันดีนัก เป็นไงล่ะ" ฮิบาริลุกขึ้นนั่งและสะบัดหางสีดำอย่างเยาะเย้ย
"ไรอ่ะ TOT"ร่างสูงเบ้หน้าอย่างเจ็บใจ
"ได้เวลาเอาคืนแล้ว" ร่างบางแสยะยิ้มร้ายกาจ ฮิบาริผลักร่างสูงให้นอนราบไปกับที่นอน ก่อนจะใช้เขี้ยวกัดขบริมฝีปากร่าง
สูง กัดจนมีเลือดไหลซิบๆ
"อ...โอ๊ยๆ พอแล้วๆ TOT" เมื่อร่างบางแกล้งร่างสูงจนพอใจ ก็ทำท่าจะลุกหนีแต่ก็โดนมือเรียวคว้าข้อมือเล็กๆไว้
"ทำอะไรน่ะ.."ร่างบางหันมามองด้วยสายตาเย็นเหยียบอย่างต้องการจะข่มขู่ แต่กลับไม่ทำให้ร่างสูงกลัวสักนิด มือเรียวยาว
จึงฉุดเบาๆมาให้นั่งคร่อมอยู่บนลำตัว
"คิดจะหนีเหรอ..."ยามาโมโตะยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะกระชับอ้อมแขนให้แน่นมากขึ้น จนแผ่นอกบางเบียดชิดกับแผ่น
กว้างอย่างช่วยไม่ได้ มือเรียวยาวอีกข้างหนึ่งเริ่มถอดชุดของฮิบาริไปทีละชิ้น...ทีละชิ้น ร่างสูงประกบริมฝีปากลงมาอย่าง
รวดเร็ว จนคนตัวเล็กสูดลมหายใจเข้าไม่ทัน มือเรียวยาวที่พึ่งถอดเสื้อผ้าร่างบางเสร็จ ก็เลื่อนมากำข้อมือเล็กทั้งสองข้าง
เพื่อไม่ให้ขัดขืน เมื่อเห็นฮิบาริเริ่มอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัดจึงยอมถอนจูบ ริมฝีปากบางได้รับอิสระจึงรีบรับออกซิเจนเข้า
ปอดอย่างรวดเร็ว และซบลงกับแผ่นอกกว้างพลางหอบหายใจถี่ยิบ
"ไปกินข้าวกัน ^O^"ยามาโมโตะเมื่อเห็นฮิบาริไม่มีแรงจึงไม่อยากทำต่อ เพราะกลัวว่าคืนนี้จะไม่ไหว มือเรียวยาวจึงใส่เสื้อ
ของตัวเองที่กองอยูแถวนั้นให้
"ฮ...แฮ่กๆ อ...อื้ม"
ปราสาทวาเรีย
ณ ห้องของสคอลโล่
สคอลโล่ที่ยืนอยู่ในห้องและกำลังพิจรณาตัวเอง มีหูแถมมีหางด้วยและก็เป็นสีขาวเหมือนเส้นผมอีกต่างหาก อืม...ไอ้บ้า
รีบอร์นอาจจะจงใจก็ได้ หรือว่า... ขณะที่กำลังฟุ้งซ่านอย่างหนักอยู่ๆก็มีเสียงๆนึงเข้ามาก่อน
"สคอลโล่ มากินข้าวได้แล้วนะฮ้า เดี๋ยวยินหมอไม่รู้น้าาา"ลุซซูเรีย หรือ เจ๊ลุซ ผู้ที่รับหน้าที่เป็นแม่บ้านสาว(?)ของวาเรีย
ตะโกนเข้ามาในห้อง
"เออๆ ลงไปเดี๋ยวนี้แหละ "พูดจบก็เดินไปเปิดประตูห้อง แล้วเดินไปห้องอาหาร ขณะที่กำลังเดินลงบันไดอยู่นั้น ก็มีเสียง
โวยวายของใครบางคนดังขึ้น...
"นี่ ลุซซูเรียทำไมเอาอาหารแมวมาให้ชั้นกับสคอลโล่กินฮะ>O<!"มาม่อนโวยวายเสียงดังพร้อมมองไปยังจานของตัวเอง
กับของสคอลโล่
"ก็แหม ทั้งสองคนเป็นแมวอยู่ไม่ใช่รึไง ก็กินอาหารไปสิฮ้า ^^ oi"ลุซซูเรียพูดก่อนจะชูสัญลักษณ์ประจำตัว(นิ้วก้อย)
"ไปเปลี่ยนเอาข้าวมาให้ชั้นเดี๋ยวนี้ ชั้นยังเป็นคนอยู่นะ แล้วก็เอาของสคอลโล่ไปเปลี่ยนด้วยล่ะ เดี๋ยวเจ้าตัวมา่ห็นจะ
โวยวายเอา- -;;"มาม่อนร่ายยาวแล้วเดินกับไปนั่งที่ ส่วนสคอลโล่ก็มาเดินมาถึงห้องอาหารพอดี แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้ว่าอะไร
5 นาทีผ่านไป...
ลุซซูเรียก็เอาอาหารคนมาให่มาม่อนกับสคอลโล่...
"แต่ว่าบอสยังไม่มานะฮ้า สคอลจังไปตามให้หน่อยสิ"ลุซซูเรียดุนหลังสคอลโล้ให้ขึ้นไปตามซันซัส
ร่างบางทำหน้าหน่ายๆก่อนจะยอมเดินขึ้นไปตามบอส
ก๊อกๆ
"บอส ลงมากินข้าวได้แล้ว -o-"สคอลโล่พูด้วยน่ำเสียงปกติ(สำหรับคนอื่นจะดังและแสบแก้วหูมาก)
ร่างบางตะโกนเรียกไม่ได้ผล จึงบิดลูกบิดประตูเข้าไปอย่างเสียมารยาท(วาเรียทุกคนไม่มีมารยาทอยู่แล้ว ยกเว้นเลวี่อ่านะ-_-;;)'แปลกแฮะปกติมันจะล็อคประตูนี่หว่า วันนี้เกิดบ้าจี้อะไรเนี่ย-_-'เมื่อก้าวเข้ามาในห้องสุดหรู ก็เห็นร่างสูงนั่งเท้าคางเซ็นเอกสารสองสามแผ่นที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน ร่างบอบบางจึงเรียกอีกครั้ง
"บอสส~ ลงไปกินข้าวได้แล้ว"คนตัวเล็กเดินมาหยุดอยู่ตรงเก้าอี้ที่ซันซัสนั่งอยู่
"ฉันไม่หิว-_-"ปากตอบไปงั้นๆแหละแต่มือหนาเอื้อมไปคว้าเอวบางไว้ และออกแรงรั้งให้มาอยู่ใกล้ตน จนตอนนี้สคอลโล่ไปนั่งอยู่บนตักของซันซัสเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"ทำบ้าอะ...อื้อ~" ร่างสูงไม่ฟังเสียงก่นด่าของคนที่นั่งอยู่บนตักซักนิด แต่กลับประกบริมฝีปากลงมา
ลิ้นร้อนชื้นไล้ไปทั่วโพรงปากนุ่มเพื่อหาความหวานอย่างไม่รู้จักเบื่อ ลิ้นเล็กพยายามขัดขืนเพื่อไม่ให้เข้ามามากกว่านี้จึงดุนดันตอบ แต่กลับกลายเป็นว่าจูบตอบซะงั้น
"อื้อ~"สคอลโล่หอบหายใจเข้าปอดถี่เร็วขึ้นรื่อยๆ มือบางดันแผ่นอกให้ออกห่าง และร่างสูงก็มีแก่ใจสงสารเลยยอมตัดใจปล่อยจูบ
"แฮ่กๆ บอสไปกินข้าวเถอะน่า -///-"
"ฉันไม่หิว-_-++"ร่างสูงพูดพลางใช้มือหยาบม้วนผมสีควันบุหรี่เล่นอย่างสนุกมือ
"น่า บอสส(' ')"หางของสคอลโล่กระดิกไปมา จึงทำให้ซันซัสใจอ่อนยวบ สุดท้ายก็ยอมลุกออกจากที่นั่งแล้วเดินตรงไปห้องอาหารพร้อมกับร่างบาง ก่อนที่ตัวเองจะโดนอะไรก็ไม่รู้-..-
ด้านมาม่อนกับเบลเฟกอล
หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว...
มาม่อนถึงกับกุมขมับตัวเองอย่างเซ็งจิต เมื่อคนตัวสูงที่ขึ้นเชื่อว่าโรคจิตพยายามหาเวลามาเล่นกับร่างบาง 'อย่างกับเด็กๆ'มาม่อนคิดในใจอย่างเหนื่อยหน่าย ไอ้ครั้นจะไปหาสคอลโล่ มันก็โดนลากขึ้นห้องทันทีที่กินข้าวเสร็จเลยไม่อยากรบกวนบอส เพราะจะเสียค่าใช้จ่าย บลาๆๆ ที่บอสทำลายข้าวของระบายอารมณ์อีก เพราะฉะนั้น! แบบนี้น่ะดีแล้ว(มั้ง) ขณะที่คิดอะไรเพลินๆในห้องของตัวเองก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้น มาม่อนหันขวับไปมองไปมองอย่างหัวเสีย จะใครซะที่ไหนล่ะ ถ้าไม่ใช่ไอ้เจ้าชายโรคจิต ยืนหน้าสลอนฉีกยิ้มกว้างอยู่
"ทำไมไม่เคาะประตูเข้าห้องก่อนล่ะ เบล-_-!"มาม่อนพูดด้วยน้ำเสียงหน่ายๆในความเอาแต่ใจของร่างสูง
"ชิชิชิ เพราะฉันเป็นเจ้าชายยังไงล่ะ^o^"อะไรๆก็อ้างแบบนี้ทุกทีสิน่า
"มาเล่นเกมกันเถอะน้า~ >^<"เบลพูดพร้อมกับนั่งลงบนเตียงอย่างเสียมารยาทราวกับตนเป็นเจ้าของ
"เกมอะไรล่ะ ถ้าฉันเล่นแล้วจะได่เงินมะ(' ' )"ร่างบางเริ่มให้ความสนใจกับข้อเสนอของเบล
"สามเท่าของงานระดับs แต่ถ้านายแพ้นายก็ต้องทำตามผู้ชนะอย่างฉันนะ"เบลพูดก่อนจะเอาหน้าเข้ามาใกล้แล้วถอดฮู้ดของมาม่อนออก
"ก...เกมอะไรล่ะ -_-;;"คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยของตัวเองเลยเขยิบหนี แต่ร่างสูงก็เขยิบตามมาทุกที จนแผ่นหลังบางเบียดชิดกับหัวเตียง
"ถ้าใครถอนจูบออกก่อนคนนั้นแพ้"สิ้นเสียงของเบล ยังไม่ทันที่มาม่อนจะแย้งใดๆก็รีบประกบ
ริมฝีปากลงมาอย่างรวดเร็ว ลิ้นร้อนชื้นไล้ไปทั่วโพรงปากนุ่มเพื่อควานหาความหวานที่ตนไม่รู้จักเบื่อ
ก่อนจะมาเกี่ยวตวัดกับลิ้นเล็กอย่างหยอกล้อ มือซนๆของเบลไม่อยู่นิ่งอีกต่อไปเมื่อเลื่อรมือมาเกี่ยวรั้งเอวบางให้เข้ามาใกล้ จนร่างทั้งสองเบียดชิดกันทุกสัดส่วนของร่างกาย ถ้าไม่ติดว่า...
ก๊อกๆ
"มาจังแล้วก็เบล บอสบอกให้ไปรับงานของพรุ่งนี้น่ะ"ร่างสูงส่งเสียงในลำคออย่างขัดใจ แต่ก็ยอมไปเปิดประตูให้อยู่ดี
"นี่มันเย็นแล้วนะ-*-"ไม่สิ นี่มันมืดแล้วต่างหากเล่า!
"ก็บอสเขาบอกว่า พรุ่งนี้จะไม่เข้างานนี่จ๊ะ อ้อ...สคอลโล่ด้วยน่ะ"ลุซซูเรียจีบปากจีบคอพูดด้วยท่าทีมีจริต จนทั้งคนทำหน้าเอือมระอากับผู้พิทักษ์แห่งอรุณ(ที่เจิดจ้าเกินไปจนแสบตา-_-^^)
"ชิชิชิ ครั้งนี้ยอมก็ได้"เบลพูดพลางเอื้อมไปจูงมือมาม่อน จนตลอดทางเดินของปราสาทวาเรีย(อันแสนจะสงบเกินไป)
TBC....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น