ท่องโลกเกมออนไลน์กับหนุ่มดอย

ลำดับตอนที่ #3 : เหตุวุ่น ๆ ที่เมืองเริ่มต้น

นักรบสิบทิศ เป็น ชื่อที่ เก่งกาจ ใช้ออนไลน์   
ยมราชทวงวิญญาณ เป็นชื่อที่ คมชาย ใช้ออนไลน์ และ
เจ้าเกาทัณฑ์ทอง เป็นชื่อที่  โค้วซิ่นซิน ใช้ออนไลน์ 

ทั้งสามคนเป็นเพื่อนสนิทกัน เล่นเกมออนไลน์มาด้วยกันมานาน บัดนี้ พวกเขาอยู่ท่ามกลางเหล่ายอดฝีมือที่นั่งรับประทานอาหารกันเนืองแน่นบนชั้น 2 ของโรงเตี้ยมที่ดีที่สุดและแห่งเดียวของเมืองเริ่มต้น    โต๊ะของพวกเขามีเก้าอี้ว่างอยู่ 1 ที่ แต่ดูเหมือนไม่มีใครกล้าหาญพอจะมาร่วมนั่งรับประทานด้วย

 มันเป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว เสียงตะโกนพร้อมเสียงโห่ฮา ดังเป็นระยะ ทำให้ทั้งสามคนเครียดขึ้นมาได้ไม่ยาก เมื่อเรื่องราวที่กำลังเป็นหัวข้อสนทนากันขณะนี้

“ พวกเจ้ามีความคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องที่ พวกกิลด์ฟ้าไพศาล ถูก กิลด์ห้าสะท้านภพ บุกยึดที่มั่นของพวกมัน” นักรบสิบทิศ เอ่ยกระซิบขึ้นมาเบา ๆ

“ ข้าว่าพวกกิลด์ห้าสะท้านฟ้าเตรียมตัวมาดี ทำให้การต่อสู้ไม่ยืดเยื้ออย่างที่คิด”  ยมราชทวงวิญญาณ ครุ่นคิดขึ้นก่อนจะแสดงความเห็น

“ข้าแทบไม่เชื่อว่า เลิศล้ำคุณธรรม จะพ่ายแพ้อเนจอนาถขนาดนี้ ไม่รู้ว่าคราวนี้จะสูญเสียหนักจนถึงขั้นต้องยุบกิลด์เลยหรือเปล่า”    เจ้าเกาทัณฑ์ทอง เอ่ยขึ้นมาอย่างเห็นใจ

“ ข้าว่าพวกเราต้องรีบดำเนินการตามแผน หากปล่อยไว้อย่างนี้อีกไม่นาน เจ้าพวกห้าสะท้านภพคงจะยึดกิลด์โน้นกิลด์นี้จนกิลด์เทพพิชิตศึกของพวกเราก็คงล่มสลายไปด้วย”  นักรบสิบทิศ กล่าวขึ้นมาด้วยความหนักใจ

……………………………………………………….

ตั้งแต่เช้า ผู้เล่นมือใหม่ ต่างทยอยกำเนิดรอบ ๆ บริเวณ   จัตุรัสกลางเมืองเริ่มต้น ที่มีขนาดกว้างใหญ่ประมาณสองเท่าของสนามฟุตบอล    จอห์น เป็นอีกหนึ่งผู้เล่นที่ออนไลน์ตอนเช้าของวันนี้

 ทันทีที่ จอห์น ถือกำเนิด ขึ้นมาท่ามกลางผู้เล่นใหม่ด้วยกัน  เขาก็มองเห็นชายหญิง 10 - 12 คนซึ่งส่วนใหญ่สวมชุดแรกเริ่มที่เป็นเสื้อผ้าทำจากผ้าธรรมดาเหมือนพวกเขากำลังล้อมดูกระดานประกาศข่าวของเมืองเริ่มต้น    พลางวิพากษ์วิจารณ์กัน  อยู่ถึงสงครามระหว่างกิลด์ ที่เพิ่งเกิดขึ้นและจบลงไม่นานมานี้
 

จอห์น มองไปรอบ ๆ ภายในเมืองมีถนนสี่สาย ตัดตรงมาจากประตูเมือง มุ่งสู่จัตุรัสกลางเมือง   
รอบ ๆ จัตุรัสมีถนนโดยรอบอีกทีหนึ่ง  ตรงกลาง จัตุรัสเป็น สวนหย่อม และ น้ำพุหลากหลายสี 

ตรงสุดถนนก่อนถึงจัตุรัสทุกเส้น มีกระดานประกาศข่าว เรียงกันไป ทั้งสองข้างทางมีตึกอยู่หลายหลัง มีป้ายบอกทางไปตึกแนะนำอาชีพ  โรงเตี้ยม ร้านค้า สถานที่สำคัญ ๆ ต่าง ๆ รวมถึง อาคารเริ่มต้น 

                 
เมื่อมองดูที่รูปปั้นกลางลานน้ำพุ พญาครุฑ ยืนอยู่บนแท่น เด่นเป็นสง่า ด้านหลังของพญาครุฑ คือ อาคารเริ่มต้น ที่ผู้เล่นมือใหม่ทุกคนจำเป็นต้องไปติดต่อนั่นเอง

               
จอห์น เดินตรงไปยัง อาคารเริ่มต้นเดิน ซึ่งเป็นอาคารที่มี สถาปัตยกรรมแนวทันสมัย ชั้นเดียว ตัวอาคาร เป็นรูปวงกลม    เหนือประตู ติดป้ายขนาดใหญ่  เขียนด้วยตัวอักษรสีทองสุกปลั่งว่า  “อาคารเริ่มต้น”

               
จอห์น  จึงรีบสาวเท้าเดินเข้าไปข้างในอาคารเริ่มต้นทันที พอเข้าไปปุ๊บ ก็เห็นห้องโถงกว้างขวางใหญ่โต   ผนังรอบด้านตกแต่งอย่างงดงามตระการตา รอบ ๆ ห้องโถงมีที่รับแขก เป็นโซฟานุ่ม ๆ ตั้งอยู่เป็นชุด ๆ คาดว่ามีประมาณเกือบ 100 ชุดทีเดียว แสดงว่าห้องโถงนี้จุคนได้เกือบ 500 – 600 คนทีเดียว

               
จอห์น เดินเข้าไปติดต่อที่เคาเตอร์ ซึ่งมีหญิงสาวสวมชุดขาว คอยบริการเกือบห้าสิบคน    หญิงสาวคนหนึ่งที่ต้อนรับ จอห์น ที่เขาติดต่อด้วย เธอยิ้มสวยมาก พูดจาเป็นกันเอง ท่วงทีกิริยาสง่านุ่มนวลจน จอห์น มองตาไม่กระพริบ 
 

               
“ สวัสดีท่านผู้งามสง่า ยินดีต้อนรับสู่สำนักงานอาคารเริ่มต้น ตัวข้าชื่อ ซิลลี่ รับผิดชอบให้การต้อนรับที่นี่ " 

               
" ไม่ทราบว่าต้องการให้ข้าช่วยอะไรไหม?”   เสียงใส ๆ ดังขึ้นเมื่อ  

               
จอห์น จ้องมองเธอ ตาเป็นมันส์เช่นเดียวกับผู้เล่นมือใหม่คนอื่น ๆ
 

               
จอห์น  อึกอัก “สวัสดีคนสวย ง่า... ข้าเป็นมือใหม่  เพิ่งจะเข้ามาในเกมนี้เป็นครั้งแรก เลยยังไม่ทราบอะไรทั้งนั้น...”

               
“ ขออนุญาตตรวจสอบคุณสมบัติผู้เล่นก่อนนะ ”

               
ซิลลี่  ใช้เครื่องสแกนม่านตา และร่างกาย  หลังจากนั้น ตาเธอก็เปล่งประกายวาบ ไม่รู้สื่อความหมายว่าอย่างไร

               
ซิลลี่ เธอ อุทานว่า “ว้าว ! จริง ๆ ด้วย !  username ของท่าน ‘ จอห์นผู้อหังการ์ ’ เพิ่งจะเปิดใช้ ออนไลน์ครั้งแรก " 

                
เธอ เล่าให้ฟังว่า  การตรวจสอบผู้เล่นทุกคนที่เข้ามาในอาคารเริ่มต้น เป็นมาตรการป้องกันการสวมรอยเป็นผู้เล่นมือใหม่มาแอบอ้างเบิกของใช้ที่จำเป็นต่าง ๆ ในการเล่นเกม ซึ่งมีเหตุการณ์จริงเคยเกิดขึ้นแล้ว ทางบริษัทเกมจึงป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก
  

               
ซิลลี่  ให้เวลากับ จอห์น ได้ซักถามปัญหาต่าง ๆ เกี่ยวกับเมืองเริ่มต้น จนกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบยี่สิบนาที  

               
ซิลลี่ จึงได้ มอบของใช้พื้นฐานที่จำเป็นในการเล่นเกมสำหรับมือใหม่ทุก ๆ คน  เป็นไอเทมถาวรส่วนบุคคล ที่ปลดผนึกแล้ว  ได้แก่ 

กระเป๋ามิติสำหรับคาดเอว ใบเล็ก ๆ หนึ่งใบ  ชิลลี่ อธิบายว่า กระเป๋าใบนี้ เปรียบเสมือนกระเป๋าวิเศษของโดเรมอน  เป็นไอเทมระดับ 3 บรรจุไอเทมได้ 100 ชิ้น  บรรทุกของได้ 1 กิโลกรัม (ไอเทมจะย่อส่วนเมื่อใส่ในกระเป๋ามิติ 1:1,000)    โดยใช้ทักษะหลัก “ เก็บ ” และ “ใช้ ” ที่ทุกคนมีติดตัวทุกคน    สามารถอัพเกรดได้สูงสุดถึงระดับ 5 บรรจุของได้ 1,000 ชิ้น   บรรทุกของได้ 10  กิโลกรัม 

ไอเทม ชิ้นต่อมา เป็น   แผนที่เมืองเริ่มต้น 1 ม้วน ทำด้วยหนังสัตว์ ระดับ1 บอกรายละเอียดของสถานที่ต่าง ๆของเมืองเริ่มต้นอย่างละเอียด ยกเว้น แหล่งของมอนสเตอร์ และ ระดับของมอนสเตอร์ที่ ให้รายละเอียดอย่างคร่าว ๆ ถ้าหากต้องการ รายละเอียดของ แผนที่มอนสเตอร์ ชิลลี่ แนะนำว่าให้ ซื้อหา จากร้านค้า เป็นกรณีพิเศษ

ไอเทม ชิ้นสำคัญ เป็น นาฬิกาข้อระบบ 1 อัน  คุณสมบัติของนาฬิการะบบ นี้พิเศษมาก ๆ นอกจาก มีเมนู บอก สเตตัส และ เมนู อื่น ๆ เหมือนเกมออนไลน์ทั่วไปแล้วยังมีปุ่มใช้ตรวจสอบไอเทมอีกด้วย เวลาเราได้ไอเทมจากการดรอปของมอนสเตอร์ ก็กดปุ่มที่นาฬิกายิงแสงเลเซอร์ออกมากระทบไอเทม   นาฬิการะบบก็จะแจ้งให้ทราบว่า   ไอเทมนั้นมีคุณสมบัติอย่างไร ใช้ง่ายเหมือนในห้างที่มีจุดให้ตรวจสอบราคาสินค้านั่นเอง
 
ไอเทม ที่เป็นอาวุธ จอห์น ได้รับ มีดสั้นระดับ 1 จำนวน 1 เล่ม
จอห์น  หยิบเอามีดสั้นขึ้นมาดู เป็นมีดสั้นที่คมมากเป็นมันวาววับ คาดว่าน่าจะทำมาจากเหล็กเนื้อดี ตัวมีดสั้น ไม่สั้นเท่าไร ขนาด 8 นิ้ว ตัวใบมีด กว้าง 1 ½  นิ้ว น้ำหนักเหมาะมือ เป็นมีดสั้น ชั้นต้น ระดับ 1 พลังโจมตีตั้ง 100 จุด  สามารถอัพเกรดได้ถึงระดับ 5  อายุการใช้งาน 500 ครั้ง

สุดท้ายเป็น ถุงเงิน สำหรับเป็นค่าใช้จ่ายเบื้องต้นสำหรับมือใหม่ 2,000 บาท   

ซิลลี่ อธิบายว่า เงินในระบบจะเป็นเหรียญ โดยมีมูลค่า 1 เหรียญ 5 เหรียญ 10 เหรียญ100 เหรียญและ 1,000 เหรียญ ซึ่งมีอัตราแลกเปลี่ยนดังนี้

                    1 เหรียญทองเท่ากับ 100 เหรียญเงิน    
                    1 เหรียญเงินเท่ากับ 100 บาท 
                   
ชนิดของเหรียญ มีตั้งแต่  1, 5 ,10 , 20 , 50 และ 100 เหรียญ  หรือ ถ้าต้องการพกพาบัตรเครดิต ต้องไปติดต่อขอทำการ์ดที่ธนาคาร
 
นอกจากนี้ จอห์น  ยังได้ กล่องของขวัญใบใหญ่ พิเศษ สำหรับ ผู้เล่นมือใหม่ ที่มี ID เฉพาะเท่านั้น ซึ่ง ซิลลี่ค่อนข้างแปลกใจว่า จอห์น หน้าตาธรรมดา ๆ คนนี้ ไปได้ IDพิเศษ นี้มาได้อย่างไร ปกติจะ มีไม่ถึง 100  คนด้วยซ้ำ

จอห์น จึงได้สวมนาฬิการะบบ และ เอากระเป๋ามิติคาดเอว   หลังจากนั้นเก็บไอเทมทุกอย่างลงกระเป๋ามิติ  เมื่อถือกล่องของขวัญใบใหญ่ ใส่ในกระเป๋ามิติ ก็ปรากฏเป็นแสงถูกดูดเข้าไปเก็บในกระเป๋ามิติทันที เช่นเดียวกับไอเทมอื่น ๆ  

หลังจากนั้น ชิลลี่แนะนำให้ไปพูดคุยทำความรู้จักกับ  เจ้าหน้าที่ของระบบเกม ที่ใช้คนจริงทำหน้าที่แทน พนักงานที่เป็นโปรแกรมอัจฉริยะ (NPC) ตามแผนที่ที่ให้ไว้  ส่วน NPC และ เจ้าหน้าที่อิสระ ของระบบ สามารถพบได้ตามภารกิจทั่วไปในเกม 

จอห์น ขอบคุณ ชิลลี่ แล้ว ออกจาก อาคารเริ่มต้นหลังใช้เวลานานเกือบหนึ่งชั่วโมง

 “ เรา คงจะได้เวลา ศึกษาสภาพแวดล้อม ของเมืองเริ่มต้นให้ละเอียด อืมม์... เริ่มจากไหนก่อนดี? ” 

จอห์น นิ่งคิด  สถานที่ ๆ สำคัญ ที่เขาต้องไปเยี่ยมเยียนแน่ ๆ เช่น ร้านขายไอเท็ม   ร้านปลดผลึก   ร้านรับฝากของ ร้านรับฝากสัตว์เลี้ยง   ธนาคาร   โรงแรม หรือโรงเตี้ยม ร้านเหล้า ร้านรับฝากข้อความประกาศ   ตลาด ที่ตั้งสมาคมต่าง ๆ เป็นต้น 
 
“ ไปร้านค้า ขายไอเทม ก่อนละกันนะ”  จอห์น เลือกหาข้อมูลอาวุธและเครื่องป้องกัน

               
“ สวัสดี เจ้าหนู วันนี้จะรับอะไรดีล่ะ?” ลุงเจ้าของร้าน เอ่ยถามเมื่อเห็น จอห์น เดินเข้าร้านมา

“ สวัสดีท่านลุง....เออ! ท่านลุงชื่อไรอ่ะ!  ข้าชื่อ จอห์นผู้อหังการ์  ข้าต้องการดูอาวุธสำหรับการล่าสัตว์หน่อยน่ะ”

               
“ ฮ่ะ !  ฮ่ะ !  ฮ่ะ !  เจ้านี่ อยากรู้จักข้ารึ? ข้าชื่อ ไกร อยากได้อาวุธอะไรล่ะ? ”

               
“ ไม่ทราบเหมือนกัน ข้าเพิ่งเข้าเกมครั้งแรก ยังไม่รู้อะไรเลย ” จอห์น บอกให้ ไกร ทราบ

                
“ อ้อ! เจ้าต้องรู้พื้นฐานเกี่ยวกับอาวุธ และ เครื่องป้องกัน ก่อนนะ "  แล้ว ไกร เจ้าของร้านก็ให้ รายละเอียด เกี่ยวกับระดับชั้นของไอเทม และ เงื่อนไข ต่าง ๆ  ปกติ อาวุธและเครื่องป้องกันมีอยู่ 5 ชั้น คือ   

ชั้นต้น (D)                               ระดับ 1 – 3                      สำหรับผู้เล่นมือใหม่ 

ชั้นกลาง (C)                           ระดับ 4 – 5                      สำหรับผู้เล่นมืออาชีพ

ชั้นสูง (B)                                ระดับ 6 – 7                      สำหรับผู้เล่นระดับสูง    

ชั้นเลิศ (A)                              ระดับ 8 – 9                       สำหรับผู้เล่นระดับเทพ

และชั้นสุดยอดในฝัน                ระดับ 10 , S และ SS       สำหรับผู้เล่นที่มีวาสนาสูงส่ง

โดยรายละเอียดเกี่ยวกับอาวุธและเครื่องป้องกัน ทุกคนจำขึ้นใจ ว่าผู้เล่นสามารถสวมใส่เครื่องป้องกันได้ทุกระดับ สามารถใช้ อ๊อฟชั่น หรือ คุณสมบัติเสริมต่าง ๆ ได้ตามปกติ

ส่วนด้านอาวุธ นั้นมีเงื่อนไข เช่น ต้องปลดผนึกเสียก่อนจึงจะใช้ได้ 100 % และ บางไอเทมก็จำกัดเฉพาะบางสายอาชีพ”

             
จอห์น   ถึงกับอึ้งทีเดียว เมื่อเขาเห็นรายละเอียดเกี่ยวอาวุธและเครื่องป้องกัน 

               
“ เป็นไรไป ฮึ ! เจ้าหนู...เห็นกับที่เจ้าอยากรู้จักข้า ข้าจะแนะนำอาวุธที่ดี ๆ สำหรับมือใหม่อย่างเจ้าละกัน"

               
" ไอ้นี่ เป็นดาบสั้นระดับ 3 ทำจากเหล็กดำ คม เหนียว แข็งแรง น้ำหนักพอดีมือ อานุภาพ ฟันทีเดียว 260 จุด น่าสนไหม”

               
“ ท่านลุงจะขายราคาเท่าไร ”

               
“ ข้าขายให้ถูก ๆ เลยเอ้า 2,500 บาท ”

               
“ ฮ้า! ตั้ง 2,500 บาท ข้าจะไปเอาเงินที่ไหนมาซื้อละเนี่ย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ 2,000 บาทเอง ”

                
“ เอาแบบนี้ ข้าให้เชื่อไว้ก่อนแล้วรับดาบสั้นเล่มนี้ไปเลย โดยเจ้าต้องไปฆ่ากระต่าย ถ้าเจ้าไปฆ่ากระต่ายรอบ ๆ เมือง  สัก 40 ตัว กระต่ายจะตกเงินให้ตัวละ 50 – 100 บาท    เจ้าหนูน้อยก็ค่อยมาจ่าย ภายใน 3 วัน ตกลงเจ้าจะรับงานนี้ไหม? ”

               
“ตกลง ข้ารับงาน”  จอห์น ก็ได้รับ ภารกิจแรก คือฆ่ากระต่าย 40 ตัว
 
                  
หลังจากนั้นเขาก็ตรงไปยังนอกเมืองเริ่มต้นทางด้านทิศเหนือไปประมาณ 1 ลี้ ปรากฏเป็นทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ มีหนองน้ำขนาดเล็กสามแห่ง เขาเห็นผู้เล่นมือใหม่    จับกลุ่มกันตั้งแต่ 3 – 5 คน ทั้งหญิงและชาย ประมาณเกือบ 200 คน กำลังไล่จับ ไล่แทงกระต่ายกันเป็นที่วุ่นวาย


จอห์น สังเกตเห็นว่า กลุ่มนี้เป็นผู้เล่นมือใหม่ที่ไปยังอาคารเริ่มต้นพร้อม ๆ กับเขานั่นเอง เฉพาะท้องทุ่งด้านหน้าของประตูเมืองก็มีคนอยู่เกือบเต็มแล้ว

                 
จอห์น จึงได้เข้าไปถามหัวหน้าทหารรักษาการณ์ประตูเมือง (NPC) ที่มีกองกำลังอยู่ 24 คน ทำหน้าที่รักษาประตูเมืองและคอยตรวจตราพวกสีแดงไม่ให้มาก่อความวุ่นวายภายในเมือง 

                   
“ สวัสดี ท่านนายกองผู้ยิ่งใหญ่  วันนี้ผู้เล่นมือใหม่เยอะจังนะ ไม่รู้ว่ากระต่ายจะพอให้เก็บเวเวลหรือไม่”

                  
“ ไอ้พอ นะพอ ไอ้น้องชาย แต่ถ้าไม่มีฝีมือ ไม่มีไหวพริบ ไม่มีกลุ่มละก็คงจะยากหน่อยนะไอ้น้องชาย”

                  
“ ทำไมละ  ข้าน้อยเพิ่งเล่นเกมวันแรก ยังไม่รู้ว่าจะไปฆ่ากระต่ายที่ไหนดี”

                  
“ กระต่ายพวกนี้ ระดับไม่สูงมาก ส่วนใหญ่ ระดับ 1 – 3 เป็นพวกไม่โจมตีผู้เล่น ตกเงินตัวละ 50 – 100 บาท แต่ว่าเจ้ากระต่ายพวกนี้ มันว่องไวใช่เล่น เดี๋ยวพลุบเดี๋ยวโผล่ เดี๋ยววิ่งเข้าพงหญ้า มุดดินหายไปเลย การจะเข้าไปใกล้ ๆ  แล้วแทงหรือฟันมันให้ตายนะ เลิกฝันไปได้เลย อ้อ! ที่สำคัญกระต่ายพวกนี้นะ มีอัตราการเกิดเท่ากับ 50 ตัว ต่อ ผู้เล่นมือใหม่ 1 คน ฉะนั้นไม่ต้องกังกลว่าจะมีกระต่ายไม่พอให้ฆ่า ขอให้กังวลว่าจะฆ่ามันอย่างไรดีต่างหากล่ะ ส่วนใหญ่กระต่ายพวกนี้จะปรากฏรอบ ๆ   เมืองตามท้องทุ่งไม่ห่างกำแพงเมืองมากนัก แต่ก็มีส่วนน้อยที่มุดรูออกมาริมกำแพงเมือง เช่นด้านนั้นเป็นต้น”
 
หัวหน้าทหารรักษาการณ์ประตูเมืองชี้ให้จอห์น ดู กระต่าย 2 ตัวที่มุดออกจากรูริมกำแพงเมืองที่ห่างออกไปราว ๆ 30 เมตร

               
จอห์น ขอบคุณ และขอตัวไปฆ่ากระต่าย โดย จอห์น นึกหาวิธีจัดการกระต่ายได้แล้ว

               .........................
               ................
               ........
               ....

               
“ ตัวที่ 39 แล้ว อีกตัวเดียวเท่านั้น” 

               
จอห์น ซุ่มเฝ้าโพลงกระต่ายที่ริมกำแพงอย่างอดทน  ห่างจากโพลงกระต่าย 6 – 7 รูที่เขาหมายตาไว้
 

                
ย้อนไปก่อนหน้านี้ หลังจากได้ฟังหัวหน้าทหารรักษาการณ์ประตูชี้แนะ เขาก็ไม่คิดไปแย่งผู้เล่นอื่นในท้องทุ่งเนื่องจากเขาเฝ้ามองอยู่นาน แล้วพบว่า อัตราการพบกระต่าย และ ฆ่ามันได้ต้องใช้เวลานาน เกือบ 20 นาที และต้องใช้ ผู้เล่นรวมกลุ่มกัน ต่างจาก จุดข้างกำแพงเมืองแม้กระต่ายจะโผล่ออกมาทีละ 2 – 3 ตัว แต่ก็โผล่ออกมาบ่อย ๆ ไม่เกิน 5 นาทีด้วยซ้ำ แต่เมื่อเขาย่องเข้าไปใกล้ ๆ พวกมันจะรู้ตัวก่อนและมุดโพลงหนีไปได้

               
ดังนั้น ของเล่นเมื่อยามเด็ก ๆ จึงถูกนำมาใช้อีกครั้ง นั่นคือการ ฝึกปามีด ซึ่งในชีวิตเด็กชาวดอยอย่างเขา   มีดสั้นเป็นอะไรที่มากกว่าสำหรับพกติดตัว การขว้างปามีดให้แม่นยำสำหรับการสอยผลไม้ ล่าสัตว์ตัวเล็ก ๆ รวมถึงการป้องกันตัว จากกลุ่มอันพาลต่างหมู่บ้าน เขาชำนาญมากทีเดียว เมื่อเข้ามาอยู่ในเกมออนไลน์ หลังจากทำความคุ้นเคยกับน้ำหนักของมีดสั้น      ระยะที่แม่นยำ   ความแรงและความเร็วในการปา เขาฝึกปาจนชำนาญในที่สุดเขาก็สามารถ ปามีดฆ่ากระต่ายได้ในระยะ

6 – 8 เมตร นั่นเพียงพอสำหรับการซุ่มเฝ้าโพลงกระต่าย 6 – 7 รู และก็ไม่ผิดหวัง กระต่ายตัวที่ 40 ก็ถูกเขาฆ่าได้สำเร็จ

               
ก่อนเที่ยงเล็กน้อย เขาก็สามารถฆ่ากระต่ายได้มากถึง 53 ตัว ได้เงินทั้งหมด 3,500 บาท ได้เลื่อนระดับ เป็น ผู้เล่นระดับ 9 ประสบการณ์สะสม 2,190 แต้ม 
               
ทักษะที่ได้รับ เป็น ทักษะชำนาญมีด ของ มือมีด ระดับ 5  
ทักษะมีดบิน ของมือมีด   ระดับ 2   
ทักษะอาวุธลับ ของนินจา ระดับ 2   
ทักษะลอบสังหาร ของนินจา ระดับ 2 
 

               
เมื่อความหิวมาเยือน เขาจึงเลิกราการฆ่ากระต่ายแต่เพียงเท่านั้น เขาตรงไปร้านค้าขายไอเทม เพื่อส่งภารกิจซึ่งทำให้เขามีชื่อเสียงขึ้นมา ในฐานะผู้เล่นมือใหม่ที่สังหารกระต่ายได้รวดเร็วมากที่สุดในการทำภารกิจสังหารกระต่ายได้รับชื่อเสียงระดับ 1 ทำให้ลุงไกร เจ้าของร้านพึงพอใจมาก จึงลดราคาค่าดาบสั้นระดับ 3 ที่ทำจากเหล็กดำเหลือเพียง 2,250 บาท 

               
หลังจากดูราคาอุปกรณ์ป้องกัน แล้ว แต่ละชิ้นยังมีราคาสูงกว่าอาวุธในระดับเดียวกันมาก เช่น เกราะหนังจระเข้ ระดับ 3 ป้องกัน 1,750 จุด ราคา 12,500 บาท หรือ 125 เหรียญเงิน ทำให้ จอห์น ได้แต่เมียงมองด้วยความเสียดาย

                
ลุงไกร ยังใจดี บอกว่า ถ้าได้วัตถุดิบ เช่นหนังจระเข้มา 10 ผืนก็สามารถนำมาแลกชุดป้องกันนี้ได้ 1 ชิ้น โดยบอกแหล่งจระเข้น้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดของเมืองเริ่มต้นอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเมือง จะมีบึงนรกโลกันต์ซึ่งมีจระเข้อาศัยอยู่อย่างชุกชุม ภารกิจนี้ไม่จำกัดระยะเวลา จอห์น จึงได้รับภารกิจนี้ไปโดยปริยาย

               
เวลาเที่ยงวัน จอห์น โผล่ไปที่โรงเตี้ยม ขณะนี้ชั้นล่างไม่มีโต๊ะว่างเหลืออยู่เลย
 

               
“ ไม่ทราบ นายท่านต้องการรับอะไรดี ฮะ ” เสี่ยวเอ้อ เข้ามาต้อนรับ

               
“ ขออะไรอร่อย ๆ มาทานสัก 3 – 4 อย่าง อ้อ! ขอน้ำส้มคั้นแก้วหนึ่ง หิวน้ำเหลือเกิน”

               
“ ได้!  ได้!  แต่ว่า ที่นั่งชั้นล่างเต็มหมดเลี้ยว ชั้นบนมีที่นั่งอีกหนึ่งที่ นายท่านต้องการจะนั่งไหมฮ่ะ ”

               
จอห์น หันขึ้นไปมองยังบนเหลาชั้น 2 เห็น ชายสามคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว มีเก้าอี้ที่ว่างอยู่ 1 ที่จริง ๆ ด้วย

               
“ ตกลง เลือกที่ตรงนั้นแหละ” กล่าวเสร็จ จอห์น ก็ตรงไปนั่งยัง เก้าอี้ที่ว่างอยู่นั้น ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของบรรดาผู้เล่นทั้งหลาย

                 
“ ฮึ!  ฮึ! ฮึ!   ใจกล้ามากเจ้าหนุ่ม”   ยมราชทวงวิญญาณ ซึ่งใจร้อนที่สุดในบรรดา สามคนที่นั่งอยู่ เอ่ยขึ้นมา อย่างขัดใจ  

                
ในเมื่อผู้ที่มานั่งร่วมโต๊ะด้วยเป็นเพียง  ผู้เล่นมือใหม่ สวมชุดผ้าฝ้ายสีขาวธรรมดา  ทั้ง ๆ ที่หัวหน้าสาขาฝ่ายพันธมิตรอย่าง
                
                  กระบี่วิญญาณพิโรธ               หัวหน้าสาขากิลด์กระบี่เทพธาริน    
                  ดาบพลิกฟ้า                            หัวหน้าสาขากิลด์เลิศฟ้า

                  ปราชญ์เหนือฟ้า                     หัวหน้าสาขากิลด์ฟ้าไพศาล   
                  เทพสั่งตาย                              หัวหน้าสาขากิลด์เกาทัณฑ์ดับตะวัน   
                  นางแอ่นเหลืองทอง               หัวหน้าสาขากิลด์กระบี่อารีสัมพันธ์  และ 
                  ง้าวโลหิตเกินร้อย                   หัวหน้าสาขากิลด์ขุนศึกเทพสวรรค์  

                 ตลอดจนหัวหน้าสาขาฝ่ายจักรวรรดิมาร ที่มี
                 
                  มารฟ้าไร้ลักษณ์                     หัวหน้าสาขากิลด์มารฟ้า    
                  พนันต้องพ่าย                         หัวหน้าสาขากิลด์ กระบองไร้พ่าย   
                  ทวนโลหิตสายฟ้า                   หัวหน้าสาขากิลด์หอกโลหิต   
                  ปีศาจร้ายทวงวิญญาณ           หัวหน้าสาขกิลด์ดาบโลกันต์   
                  นักรบดำ                                   หัวหน้าสาขากิลด์นักรบทมิฬ    
                  นักบุญใจเกินร้อย                   หัวหน้าสาขากิลด์เวทย์ครองฟ้า 

                 พวกมันเป็นหัวหน้าสาขากิลด์ใหญ่ ทั้ง 12 ของเมืองเริ่มต้น ยังไม่มีใครกล้าบังอาจมาร่วมโต๊ะ หัวหน้ากิลด์เทพพิชิตศึก และ รองหัวหน้ากิลด์ทั้งสองคน
 

               
“ เอาน่า ใจเย็น ๆ น้องสาม” เจ้าเกาทัณฑ์ทอง ปรามเบา ๆ 

               
จอห์น เห็นแววตา ที่ยมราชทวงวิญญาณ   มองมาที่เขา ทำให้เขาต้องรีบขออภัย แต่เขาไม่ได้กลัวสายตาเช่นนี้เลย     
               
เขาเห็นมันจนชินแล้ว ตั้งแต่เด็ก จนเขาจบมหาวิทยาลัยออกมาทำงาน  
               
เขายังคงนั่งรออาหารอย่างใจเย็น เมื่ออาหารที่เสียวเอ้อยกมาเสริฟ 
               
เขาก็เชิญชวนผู้ร่วมโต๊ะร่วมรับประทานอาหารด้วยกันเสียนี่

               
“ ฮ่ะ! ฮ่ะ! ฮ่ะ !ฮ่ะ! ดีมาก ดีมาก สมใจข้าจริง ๆ เจ้าหนุ่ม”  นักรับสิบทิศกล่าวขึ้นมาอย่างถูกใจ