คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : การประลอง
ณ เวทีการประลอง ในเวลาเดียวกัน(กับที่มูชูไปรับผู้เล่นหน้าใหม่)
ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก! จบเสียทีการประลองครั้งนี้ หึหึหึ" -__,- ชายหนุ่มผมสีเทา ตาสีดำ เอ่ยขึ้น หลังจากใช้พลังของตนในการแช่แข็งแล้วระเบิดคู่ต่อสู้จนกระเด็นไปไกล ส่งผลให้พลังชีวิตของผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามหมดลง
"ยินดีด้วยริช เจ้าเป็นฝ่ายชนะ เจ้าจะได้ค่าประสบการณ์ตามจำนวนเลเวลของฝ่ายตรงข้าม" หญิงสาวในชุดคลุมสีทองที่ปิดบังร่างกายมิดชิดเอ่ยขึ้น
ปิ๊ป! ปิ๊ป! เสียงนาฬิกาของริชดังขึ้น ตอนนี้เขาได้ค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นมาอีก 35% ทำให้เขามีค่าประสบการณ์ทั้งหมด 70% แล้ว
"หึ อีก30% ก็เวล 49 ซะที จะมีหน้าไหนให้มาสอยร่วงมั่งน้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ชายผู้ได้ชื่อ ‘ริช’ เดินหัวเราะลงไปจากสนามประลอง PvP*
"เคลื่อนย้าย!" หญิงสาวผู้เป็นกรรมการการประลอง PvP เอ่ยขึ้น หลังจากเดินมาหยุดอยู่ข้างผู้เล่น ‘พัดลม’ หลังจากที่เจ้านี่เพิ่งหมอบ เพราะพลังหมดในการต่อสู้
"ไงริช หน้าบานมาเชียวนะ ชนะล่ะสิ" ซูชิ สาวน้อยน่ารักผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนมัดรวบไว้ด้านหลังรับกับในหน้ารูปใข่นั้น เอ่ยขึ้น
"ก็แน่ล่ะสิ ฉันมันพวกแพ้ใครไม่เป็นซะด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ว่าแต่เธอเถอะ ไม่มาประลองกับฉันหน่อยเรอะ เวล40ละนี่ 40%เหนาะๆ ฉันจะได้อัพซะที" ริชเอ่ยกับซูชิ
"เหอะ ไม่ล่ะ ชั้นขี้เกียจไปนอนรักษาตัวที่โดมขาว** หมอที่นั่นอย่างม่อเลย ชั้นล่ะรำคาญจริงจริ๊งงงงงงงงงงง" ซูชิพูดพลางทำท่าขยะแขยง
"เหอๆ ก็ช่วยไม่ได้นะ ก็เธอดันน่ารักเองนี่นา" ริชพูดเสียงแผ่วราวกับกระซิบให้ได้ยินแค่ 2 คน พลางเอามือจับปลายคางหล่อนเงยขึ้น แค่นั้นแหละ.... แค่นั้นแหละ!!!!! หน้าของซูชิก็แดงราวกับลูกตำลึงสุกแล้วย้อมสีแดงอีก 100 ครั้งเลยล่ะ
“บะ......บะ......บ้า! ทำอะไรน่ะ ตาบ๊องเอ๊ย!” ซูชิพูดโดยไม่สบตาริช แล้วก็เดินจากไป
“หึหึหึ ก็แค่หยอกเล่นนิดๆ หน่อยๆ เองน่า” ริชพูดตามหลังแต่ก็ไม่ได้เดินตามไป ตรงกันข้าม กลับเดินกลับมารอดูการประลอง PvP คู่ต่อไปต่างหาก
“การประลองรอบต่อไป ผู้เข้าประลองราฟ และอีกฝ่ายนีฟ” หญิงสาวในชุดคลุมสีทองคนเดิมเอ่ยจบ ทั้งราฟและนีฟก็เดินขึ้นมาประจันหน้ากันบนเวทีประลองทันที
“การประลอง เริ่มขึ้น ณ บัดนี้!!” เมื่อสิ้นสุดคำพูด ทั้งคู่ต่างก็พุ่งเข้าหาตะลุมบอนกันทันที
“เห้อ~ ท่าทางPvPครั้งนี้จะนานแฮะ” ริชพูดอย่างเซ็งๆ = =" เพราะเนื่องจากเคยตี้*** กันกับ 2 คนนี้มาแล้ว ทำให้รู้ฝีมือของแต่ละฝ่าย ริชจึงตัดสินใจเดินไปนั่งรอในโดมของผู้ชมการแข่งขัน
“ไหงไม่มีใครมาดูการแข่งขันเลยหว่า?? เห้อ~ มีสุดหล่ออย่างเรานั่งดูคนเดียว จูออนมันจะโผล่มานั่งเป็นเพื่อนมั๊ยเนี่ย ใกล้จะมืดแล้วซะด้วยสิ” เมื่อริชพูดจบก็หย่อนบั้นท้ายลงบนที่นั่งชมการแข่งขันทันที
. . . . . . . หลายนาทีผ่านไป . . . . . . .
O__O <<< ใบหน้าของริชที่เฝ้ามองการประลอง
. . . . . . . เวลาผ่านไป . . . . . . .
O__o
. . . . . . .ผ่านไป . . . . . . .
o__o
. . . . . . .และผ่านไป . . . . . . .
-__-
. . . . . . .ผ่านไปอีกนิส . . . . . . .
=__=
. . . . . . . จนกระทั่ง . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . .
. . . . . . . .
. . . . . .
zzzzzzzzzZZZZZZZZZZZzZzZzZzz ( เย้ย~ น้ำจิ้มหยดแล้วนั่น – ผู้แต่ง )
ผัวะ!!!!!!! < < < < < เสียงสวรรค์ส่งมาปลุก จนกระทั่งริชหน้าคะมำจากเก้าอี้ลงพื้นในทันที
“โอ๊ย! ใครฟะ! กล้าบังอาจทำกับท่านริชผู้หล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้!!!!” ริชพูดพร้อมลุกขึ้นยืน และเอามือกุมหัว
“ชั้นเองย่ะ พ่อคนหลงตัวเอง ทำไม! กล้าหือเรอะ!? เดี๊ยะแม่ตบล้างน้ำซะเลยนี่ อุตส่าห์! ( ย้ำคำว่าอุตส่าห์ ) ลงทุนเดินมาปลุกนะยะ ไกลก็ไกล เหนื่อยก็เหนื่อย ถึงระยะทางจะแค่นี้ก็เถอะ แต่ชั้นเป็นผู้หญิงบอบบางนะยะ โดน UV จนผิวเสียหมดแล้วเนี่ย ใครจะรับผิดชอบห๊าาา!!!! แล้วนี่จะเดินไปไหนเนี่ย ชั้นยังพูดไม่จบเลยนะ ฟังชั้นสาธยายให้จบซะก่อนเซ่ มารยาทน่ะรู้จักมีมั๊ยฮะ! เดินหนียังงี้ได้ไงกัน ให้เกียรติผู้หญิงซะหน่อยสิ ชั้นเป็นผู้หญิงนะยะ...... นี่...... ฟังชั้นพูดอยู่รึป่าวเนี่ย อุ๊บ!!!” หญิงสาวต้องหยุดพูด ( อันที่จริงบ่น ) กะทันหัน เนื่องจากพ่อหนุ่มริชวาดมือมาปิดปากหล่อนซะก่อน
“จะบ่นไปรบรึไงแม่คู๊ณณณณณณณ~ แหม......แค่เดินมาปลุกแค่เนี๊ยะ บ่นซะยาวเหยียดเลย อ้าว!? แล้วนี่การประลองจบแล้วหรอ? จบนานยังอ่ะ? แล้วใครชนะ?” ริชถามพร้อมก้มดูนาฬิกาและก็พบตัวเลข 17.45 บนหน้าจอนั้น “โห! นี่ฉันพักผ่อนสายตาไปนานขนาดนี้เลยหรอเนี่ย” อันที่จริงก่อนการประลองเค้ายังพบเลข 16.21 บนหน้าปัดนาฬิกาอยู่เลย
หญิงสาวแกะมือริชออกจากปากของหล่อนและบ่น เอ้ย! ตอบทันที
“จบตั้งนานแล้วย่ะ จนเค้าจะปิดสนามแล้วเนี่ย ชั้นถึงได้เดินมาปลุกนายอ่ะ ทั้งคู่เสมอกัน ฝีมือดีจนกินกันไม่ลงเลยเชียวแหละ ตอนนี้ 2 คนนั้น ถูกส่งไปพักฟื้นที่โดมขาวเรียบร้อยแล้วแหละ ตะกี้นายน่าจะได้อยู่เห็นตอนจบนะ มัน...... ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
หญิงสาวผู้นั้นหัวเราะออกมาอย่างเต็มที่ เล่นเอาหนุ่มริชของเราเปิดฟาร์มงูเลยทีเดียว ( หมายถึง งง นะเห้ย – ริช )
“เทมปุระ เกิดอะไรขึ้นหรอ? บอกฉันหน่อยสิ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ริชจับไหล่หญิงสาวเขย่าเบาๆ แต่นั่นก็แรงพอที่จะทำให้ที่เส้นผมสีแดงที่หญิงสาวรวบไว้ลวกๆด้วยยางมัดผมสีชมพู ( แหม......หวานซะ -- ผู้แต่ง ) หลุดออกจากสิ่งพันธนาการแล้วปลิวไสวตามสายลม(อันน้อยนิด)
“โอ๊ย! ตาบ้า! จะเขย่าชั้นทำไมเนี่ย ดูซิ! ผมยุ่งเลย นายจะรับผิดชอบมัดให้ชั้นใหม่มั๊ย ห๊าาาาา!!!!!!” เทมปุระแวดๆๆขึ้นทันที พร้อมปัดมือริชออกจากไหล่
“ก็ได้ๆๆ ฉันมัดให้ใหม่ก็ได้ แต่เธอต้องเล่าให้ฟังนะ โอเค๊!?” ริชพูดพร้อมก้มตัวลงไปเก็บที่รวบผมของเทมปุระขึ้นมา และค่อยๆบรรจงรวบผมของหล่อนมามัดอย่างเบามือที่สุด
“สองคนนั่นน่ะนะ สุดจะต๊องเลยล่ะ ซัดกันจนเหลือพลังกายคนละประมาณ 40 หน่วยเห็นจะได้ ทั้งคู่เลยตกลงกันว่าจะใช้ท่าไม้ตายสู้กันให้รู้แพ้รู้ชนะไปเลย แต่พอวิ่งเข้าใส่กันแค่นั้นแหละ คนนึงดันสะดุดขอตัวเองล้ม อีกคนดันเหยียบชายผ้าคลุมตัวเองลื่นล้ม ฮะๆๆๆๆ สรุปก็คือ ล้มไม่เป็นท่า! แล้วพลังก็ลดลงทั้งคู่ หมดพร้อมกัน เลยไปนอนโดมขาวพร้อมกันยังไงล่ะ” เทมปุระเล่าเหตุการณ์ให้ฟังพร้อม โบกไม้โบกมือประกอบการเล่าจนทำให้ริชหัวเราะอย่างหลุดมาดเจ้าชายขี้เก๊กได้เลยล่ะ
“เธอเนี่ยน่าไปแสดงละครใบ้ได้แล้วนะ รับรอง.......รุ่ง!!” ริชพูดชมเทมปุระหลังจากที่หยุดหัวเราะมาราธอนได้แล้ว
“รุ่งริ่งน่ะสิ! ตาบ๊องเอ๊ย จะค่ำละ ชั้นไปก่อนล่ะ ทีหลังหลับบ่อยๆล่ะ ชั้นจะได้มาปลุกอีก ฮะๆๆๆๆๆๆ” เทมปุระเดินหัวเราะอย่างมีความสุข ( อันที่จริงสะใจ )จากไป ส่วนริชก็รีบเดินกลับที่พักก่อนตะวันจะตกดินเช่นกัน
เพราะเขารู้ดีว่า..........
ยามค่ำคืนนั้น.........
เป็นเวลาของใคร!............
---------------------------------------------------------------------------------------------------
หมายเหตุ :
* PvP => People vs People => เป็นการต่อสู้ตัวต่อตัว อย่างเป็นธรรม มีกรรมการควบคุม
** โดมขาว => สถานที่รักษาตัว,ฟื้นฟูพลังชีวิต หลังจากพลังชีวิตหมดจากการต่อสู้กับมอนสเตอร์ หรือ พลังชีวิตหมดจากการต่อสู้ PvP
*** ตี้ => ปาร์ตี้ => การจับกลุ่มเก็บค่าประสบการณ์จากมอนสเตอร์โดยได้รับค่าประสบการณ์เฉลี่ยหารเท่ากันสำหรับผู้เล่นในกลุ่มทุกคนจากการฆ่ามอนสเตอร์ 1 ตัว
ความคิดเห็น