คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การปรากฎตัวของผู้มาเยือน
ณ โบสถแห่งหนึ่ง ในเมืองลู่ฟง
“เมื่อไหร่จะมีผู้เล่นหน้าใหม่เข้ามาบ้างน้า” ชายผู้มีผมสีทอง นัยน์ตาสีแดง เอ่ยขึ้น
“ลูกก็ไปรอที่เนินเขาลู่ฟงสิ อีกไม่นานหรอก พ่อว่าต้องมีมาแน่ ไม่นาน......... อืม........” บาทหลวงพูดกับชายผู้นั้นพร้อมเดินมาอยู่หน้าทางเข้าของโบสถและเหม่อมองไปไกล เหมือนกำลังรอคอยอะไรบางอย่างอยู่
“อะไรกันพ่อ ยังจะมีมาอยู่อีกเรอะ!? นี่ก็ปาไป 3 เดือนแล้วนะ ที่ไม่มีใครหน้าไหนเข้ามาเลยอ่ะ” ชายผู้นั้นยังพูดกับบาทหลวงผู้ซึ่งอุปถัมให้ที่อยู่ตนตั้งแต่เข้าเกมส์มาอย่างสงสัย หากแต่บาทหลวงผู้นี้ทำนายอนาคตแม่นยำดีนักแล
“ไปเถอะ..........ที่เนินเขานั่นน่ะ อีกไม่นานหรอก........” บาทหลวงยังคงมองเหม่อไปที่เนินเขานั่นอย่างไม่วางตา
“โอเคๆๆ ก็ได้ๆๆ ไปก็ไป เพื่อพ่อนะเนี่ย!!” ^^ ชายผู้นั้นพูดอย่างอารมณ์ดีพร้อมหันมาส่งยิ้มให้บาทหลวง ซึ่งบาทหลวงก็ได้ส่งยิ้มน้อยๆ อย่างเอ็นดูกลับคืนไป
.................................................................................................................................................................................................
ณ เนินเขาลู่ฟง
ครืน~…………ครืน~…………
จู่ๆ ท้องฟ้าที่เคยปรอดโปร่ง ไร้เมฆ แดดจ้า ก็พลันเกิดเมฆครึ้มขึ้นมามากมาย แสงแดดหายไปจากท้องฟ้าทันที
“มันเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย!?” ชายคนที่บาทหลวงส่งมา บ่นขึ้นกับตัวเอง เนื่องจาก ตอนเดินขึ้นเขามา แดดยังเปรี้ยงๆอยู่เลย ยังไม่ทันกระพริบตาเล้ย~~ มืดซะละ ทั้งๆที่ยังจำได้ว่า เพิ่งกินมื้อเที่ยงที่โบสถไปตะกี้เอง...
ครืน~…………ครืน~…………
ชายคนนั้นเดินมาถึงยอดเนินเขาลู่ฟง จึงหยุดอยู่ที่ยอดเขาและเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เพื่อสำรวจสภาพดินฟ้าอากาศ
ครืน~…………ครืน~…………
“ฟ้าครึ้ม แต่ไม่ยักกะได้กลิ่นฝน แปลกแฮะ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? แล้วไหนเล่า เจ้าคนที่ให้มารับน่ะ ไปซุกหัวหลบฝนอยู่ที่ไหนซะล่ะ” ชายหนุ่มพูดขึ้น พร้อมมองซ้าย มองขวา หาเจ้าคนที่ได้รับมอบหมายมาให้มาตาม ทันใดนั้นเอง......
ครืน~…………ครืน~…………
เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฉับพลันก็เกิดเสียงคล้ายๆฟ้าผ่าขึ้น แต่ไม่ใช่สายฟ้าฟาดแต่อย่างใด กลับกลายเป็นการแหวกตัวของอากาศ เหนือหัวชายผู้นั้นพอดี เด๊ะๆ ส่งผลให้ปรากฏร่างๆนึง หล่นตุ๊บออกมาจากช่องว่างของอากาศบริเวณนั้น
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” <<<<<<< !!!!!!!
“เหวอออออออออออออ” <<<<<<< O[ ]o!!
ตุ๊บ!!! <<<<<<< เสียงหล่น
พลั่ก!!! <<<<<<< กระแทกอะไรซักอย่าง
“อุ๊บ!!!” <<<<<<< เสียงปริศนา................................ เห้ย! โดนใครฟะ (หมอกคิด)
…………………………หลังจากเหตุการณ์ชุลมุนผ่านไป…………………………………
“โอย~~~~~ อะไรกันเนี่ย” หมอกลุกขึ้นนั่งพร้อมเอามือกุมหัว เนื่องจากตอนตกลงมา หัวกระแทกได้มะนาวหลายลูกอยู่พอควร
“อย่ามัวแต่ระลึกถึงความหลังสิฟระ!!! หนักนะโวย!!!” อีกเสียงนึงดังขึ้นมาจากด้านล่าง ผมลืมตาขึ้นมองทั้งที่มือยังกุมหัวอยู่
“อ้าวเห้ย!! คนนี่หว่า” ผมร้องอย่างตกใจ พร้อมกระโดดลุกขึ้นยืน
“แค่ก! แค่ก! แค่ก! โอ๊ย ก็คนน่ะสิฟะ จะให้เป็นแมวน้ำชุบแป้งทอดรึไง” -*- ชายหนุ่มผมสีทอง นัยน์ตาสีแดงตอบกลับมา พร้อมทั้งลุกขึ้นปัดฝุ่นออกจากเสื้อคลุมของเขา
“อะ......เอ่อ......ขอโทษทีฮะ......ไม่ได้ตั้งใจ” ผมพูดพร้อมทำหน้าสำนึกผิด
“ช่างมันเถอะ แต่โผล่มาแปลกจริงๆนะเนี่ย คนอื่นเค้ายังโผล่มาแบบเดินมาธรรมดาเลย นายเล่นซะโผล่กลางอากาศแบบนี้ น่าระทึกใจชะมัด” -*- ชายคนนั้นพูดแบบทีเล่นทีจริงกลับมา
“ว่าแต่......นายชื่ออะไรล่ะ ชั้นชื่อมูชูนะ” เจ้าหัวทองยิงคำถามต่อ
“หมอกฮะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ มูชู” ผมตอบกลับไปในทันใด
“ไอ้เจ้าบ้า! ใครเค้าเปิดเผยชื่อจริงในเกมส์กันเล่า ชั้นถามชื่อสมมติในเกมส์ต่างหาก ไม่ได้อ่านกฎก่อนเข้ามาเรอะ!?” เจ้าหัวทองนั่นบ่นเป็นชุดเลย พร้อมกุมขมับอย่างเอือมระอา
“ไม่ได้อ่าน แหะๆๆๆๆ” ^^” ผมตอบพร้อมเกาหัวแก้เขิน
-*-.................................เจ้าหัวทองหน้าบูดในทันใด
“แล้วชื่อในเกมส์ล่ะ” มูชูถามต่อ
“ก็หมอกฮะ” ^____^” ผมตอบกลับไปพร้อมยิ้มแห้งๆ
“อ้อ.....ยินดีที่ได้รู้จัก....................- -....................ไปกันเถอะ พ่อคงรอนานแล้ว” มูชูเอ่ยพร้อมเดินนำหน้าไป ซึ่งผมก็ไม่กล้าที่จะถามอะไร จึงได้เดินตามหลังไปอย่างสงบเสงี่ยม........ไม่ให้สงบเสงี่ยมได้ไงเล่า ก็บรรยากาศรอบข้างน่ากลัวชะมัด สองข้างทางเล่นมีต้นไม้ขึ้นหนาทึบซะขนาดนี้ ทั้งๆที่แดดเปรี้ยงๆ แต่อากาศรอบข้างกลับเย็นยะเยือกแปลกๆ(หมอกคิด)
แต่ทั้งสองคนหารู้ไม่ว่า..................ในความมืดของต้นไม้ที่ขึ้นหนาทึบนั้น ได้มีสายตาคู่นึง จ้องเล่นงานอยู่! - -+
ความคิดเห็น