ตอนที่ 18 : การทดสอบ

"สวยจัง...นี่คือของที่นายอยากให้ฉันหรอ"อลิสจ้องมองดาบสีเงินในมือด้วยดวงตาที่เป็นประกาย ความงดงามของดาบเล่มนั้นทำให้อลิสไม่สามารถละสายตาไปจากมันได้

"อืม...ดาบเล่มนี้ถูกออกเเบบขึ้นเพื่อเธอคนเดียว เพราะงั้นรักษาให้ดีนะ"

"จะ...จะรักษาอย่างดีเลย! ขอบคุณนะโนเอล!"

ลีฟานหรือเด็กสาวผมดำ เพื่อนสนิทของอลิสเเละเซลีน เมื่อเธอได้เห็นดาบที่อลิสถืออยู่ เธอก็ได้เข้ามาสำรวจดูใกล้ๆ เเละเมื่อลีฟานได้เห็นดาบเล่มนั้นชัดๆ เธอก็ถึงกับเปิดตากว้างขึ้นมาอย่างตกใจ...

"ดะ...ดาบเล่มนั้นมัน...ทำมาจากเเร่โฮไครอนงั้นหรอคะ!"

"เอ๋? โฮไครอน! จะ...จริงหรอคะคุณโนเอล!!"เเม้กระทั่งเซลีนเองก็ยังดูตกใจไม่น้อย เธอจึงรีบวิ่งมาดูดาบในมือของอลิสด้วยอีกคน

"อืม...ดาบเล่มนั้นทำมาจากโฮไครอนน่ะ"ผมตอบกลับไปอย่างปกติ ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนโต๊ะอาหาร พร้อมกับนั่งดื่มกาเเฟที่ชงเอาไว้เงียบๆ

"เห๋...โฮไครอนงั้นหรอ"อลิสที่ได้ยินชื่อของเเร่ดาบในมือ ก็ทำหน้าสนใจขึ้นมาเล็กน้อย...เธอจึงพูดถามต่อออกมาว่า

"มันคืออะไรอ่ะ"

คำพูดของอลิสนั้น ทำให้เซลีนกับลีฟานถอนหายใจออกมาอย่างเงียบๆ ก่อนที่ไม่นานลีฟานจะเป็นคนพูดอธิบายให้อลิสฟังว่า

"อลิส...เเร่โฮไครอนน่ะเป็นเเร่จากต่างโลก คุณสมบัติของมันสามารถทำให้พลังจิตทุกรูปเเบบ ไม่สามารถทำอะไรผู้ที่อยู่ใกล้ๆกับเเร่ชนิดนี้ได้ เเถมเรื่องความคมของดาบที่ถูกสร้างขึ้นจากเเร่อันนี้น่ะ ว่ากันว่ามันสามารถตัดได้เเม้เเต่เหล็กชไนเดอร์ที่เป็นเหล็กที่เเข็งเเกร่งที่สุดของโลกเลยนะ"

"ว้าว ฟังดูสุดยอดเลยเเหะ..."

"คำว่าสุดยอดของเธอน่ะมันยังน้อยไป...เธอรู้ไหมว่าไอ้เเร่โฮไครอนที่ได้ยินนั่นน่ะมันราคาเท่าไร"

"เอ่อ...กะ...ก็คงไม่ถึง 300,000 ดอลลาร์หรอก...มั่ง"อลิสตอบอย่างลังเล ซึ่งคำตอบของอลิสนั้นก็ทำให้เซลีนที่เป็นน้องสาวถึงกับกุมขมับด้วยความปวดหัว ลีฟานเองก็เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะพูดตอบอลิสไปว่า

"อ่า...ไม่ถึง 300,000 ดอลหรอก เเต่มันราคาเเค่ 30,000 ล้าน ดอลลาร์ต่างหาก"

"สามหมื่นล้าน...."

"เเละที่ฉันพูดถึงเมื่อกี้คือ 30,000 ล้านต่อหนึ่งกรัม เเต่เท่าที่ฉันได้ดูจากตัวดาบเล่มนั้นเเล้ว...มันคงจะถูกสร้างจากเเร่โฮไครอนประมาณ 80 เปอร์เซนต์ของด้าม สรุปง่ายๆเลยก็คือ...มูลค่าของดาบเล่มที่เธอถืออยู่นั่นน่ะ"

"น่าจะมีราคาเทียบเท่ากับประเทศเล็กๆสองเเห่งรวมกันเลยล่ะ..."

"....."

อลิสนั้นถึงกับจิตหลุดไปชั่วขณะ...จนดาบในมือเกือบร่วงหล่นกับพื้น โชคยังดีที่เธอได้สติเเละคว้ามันได้ทัน ในตอนนี้ใบหน้าของอลิสดูซีดเผือกอย่างมาก ที่ดาบมูลค่าหลายเเสนล้านมาอยู่ในมือของเธอ นั่นจึงทำให้อลิสรีบวิ่งมาหาผม พร้อมกับยื่นดาบตรงหน้าให้ทันที

"นะ...โนเอล ฉันว่าดาบเล่มนี้ไม่เหมาะกับฉันหรอก พะ...เพราะงั้นนายเอาไปเถอะนะ"อลิสที่รับรู้ได้ถึงราคาของตัวดาบก็คิดจะคืนมันกลับมาให้ผม ซึ่งผมก็พูดตอบกลับอลิสไปเรียบๆว่า

"ดาบเล่มนั้นเหมาะกับเธอเเล้ว...เชื่อผมเถอะ"ผมตอบกลับไปเสียงเรียบ ก่อนจะนั่งดื่มกาเเฟในมือต่อไป ซึ่งลีฟานเองก็พยักหน้าออกมาอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของผม

"ก็อย่างที่ท่านโนเอลพูดนั่นล่ะ ดาบเล่มนั้นเหมาะกับเธอที่สุดเเล้วอลิส ต่อให้ท่านโนเอลจะใช้มันไป ดาบเล่มนั้นก็ไม่เหมาะกับท่านหรอก"

"หมายความว่าไง...โนเอลไม่ชอบใช้ดาบหรอ?"อลิสถามออกมาอย่างสงสัย ลีฟานที่ได้ยินคำถามนั้นก็ตอบกลับมาอย่างหงุดหงิดเล็กน้อยว่า

"ไม่ใช่เรื่องนั้นยัยบื้อ...ฉันก็บอกเเล้วไงว่าคุณสมบัติของเเร่นั้นคือการสลายพลังจิต การที่เธอจะให้ท่านโนเอลที่เก่งกาจด้านการใช้พลังจิต ไปถือดาบที่สลายพลังของตัวเขาเอง เธอคิดว่าผลมันจะเป็นยังไงล่ะ..."

อลิสที่ได้ยินเเบบนั้นก็เริ่มเข้าใจขึ้นเล็กน้อย

"เเปลว่าถ้าโนเอลถือดาบเล่มนี้ก็จะใช้พลังไม่ได้...ยะ...อย่างนี้นี่เอง โนเอลถึงได้มอบดาบเล่มนี้ให้กับฉันสินะ ตะ...เเต่เดี๋ยวสก่อนนะ! ถ้างั้นฉันก็ใช้พลังจิตไม่ได้เหมือนกันน่ะสิ!"

ลีฟานที่ได้ยินเเบบนั้นก็ยิ้มออกมา ก่อนจะพูดเเขวะอลิสไปว่า

"ผลการทดสอบด้านพลังจิตอยู่ที่โหล่ของห้อง...ฉันคิดว่าอย่างเธอน่ะคงไม่เหมาะที่จะใช้พลังจิตต่อสู้หรอกนะ"

อลิสที่ได้ยินคำเเขวะของลีฟานก็ถึงกับล้มลงไปกับพื้นด้วยท่าทางที่ทรมาณ...

"จะ...เจ็บ ฉันเจ็บจนจะขาดใจเเล้วนะ นี่เธอเผาฉันต่อหน้าโนเอลเลยงั้นหรอ เลือดเย็น! เธอมันเลือดเย็นเกินไปเเล้ว!!"

"ต่อให้ฉันจะไม่พูด ท่านโนเอลก็คงจะทราบเรื่องนั้นอยู่เเล้วล่ะ...ใช่ไหมคะ ท่านโนเอล"ลีฟานพูดพร้อมกับหันมามองที่ผม ซึ่งผมก็พยักหน้าพร้อมกับตอบออกไปตามตรง

"อืม...รู้อยู่เเล้วล่ะ"

"อะ...ไอ้พวกตายด้าน! ไอ้พวกเลือดเย็น!! ฉันจะไม่คุยกับทั้งสองคนอีกเเล้ว!!!"อลิสร้องออกมาอย่างงอเเง ก่อนจะกลิ้งไปมากับพื้นเหมือนเด็ก

"พี่คะ...อย่ากลิ้งไปมาบนพื้นสิ มันสกปรกนะคะ"

"ไม่เอา!!! ฉันจะกลิ้งไปมาบนพื้นนี่จนกว่าไอ้พวกเลือดเย็นพวกนั้นจะขอโทษฉัน!"

"ขอโทษ/ขอโทษค่ะ..."ผมกับลีฟานพูดออกมาพร้อมกัน เเต่อลิสที่ได้ยินก็ยิ่งหงุดหงิดขึ้นไปอีก ก่อนจะตะโกนสวนกลับมาว่า

"อย่ามาขอโทษด้วยสีหน้าเเบบนั้นนะ!!"

ครืด...

"กลับมาเเล้วค่ะ..."เเละในตอนนั้นเองเรย์ก็ได้เปิดประตูเข้ามา พร้อมกับกล่องเค้กใบใหญ่ในมือ ซึ่งทันทีที่เธอเข้ามา เรย์ก็ได้เห็นว่าร่างของอลิสกำลังนอนกลิ้งไปมาอยู่บนพื้น เธอจึงพูดถามออกมาอย่างสงสัยว่า...

"ทำไมถึงไปนอนอยู่บนพื้นล่ะคะ?..."

---

เมื่อเคลียร์เรื่องทุกอย่างจนเสร็จ ร่างของพวกเราทั้งห้าก็ได้มานั่งอยู่บนโต๊ะเพื่อทานอาหารเย็นพร้อมกัน เนื่องจากในวันนี้เป็นวันเกิดของอลิส นั่นจึงทำให้เมนูบนโต๊ะอาหารหรูหรากว่าที่ผ่านมา ซึ่งอาหารทุกจานนั้นก็มาจากฝีมือของเซลีนเพียงคนเดียว เเน่นอนว่ามันอร่อยมากซะจนอลิสไม่ยอมหยุดกินเลย

"ฝีมือพัฒนาขึ้นอีกเเล้วนะ..."ผมกล่าวชมเซลีนออกมา เมื่อเห็นว่าอาหารตรงหน้านั้นอร่อยขึ้นอีกเเล้ว เซลีนที่ได้รับคำชมก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ

"ขอบคุณค่ะ...เเต่ก็ยังสู้คุณโนเอลไม่ได้อยู่ดี"

อลิสที่กำลังนั่งกินอยู่ เมื่อได้ยินเซลีนพูดเเบบนั้นก็เถึยงขึ้นมาว่า

"เซลีน...อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับโนเอลสิ หมอนี่น่ะมันเหนือมนุษย์นะ เเค่ระดับนี้ก็นับว่าสุดยอดเเล้วล่ะ"

ลีฟานเองก็เหมือนจะเห็นด้วยกับอลิส เธอถึงพูดเสริมขึ้นมาอีกว่า...

"เห็นด้วยค่ะ...ฉันคิดว่าอาหารของเซลีนอร่อยเทียบเคียงกับระดับเชพขึ้นชื่ออยู่เเล้ว เเต่การที่เอาตัวเองไปเทียบกับผู้ที่เหนือกว่าระดับสุดยอดของมวลมนุษย์อย่างท่านโนเอล มันออกจะเป็นเรื่องที่เกินตัวมากเกินไป เพราะงั้นได้โปรดเชื่อมั่นในตัวเองเถอะค่ะ"ลีฟานพูดเปรียบเทียบออกมาจนเเม้เเต่เรย์ที่นั่งอยู่ข้างๆยังหัวเราะออกมา

"เธอก็อวยเกินไปเเล้วนะ..."เเม้เเต่อลิสเองก็ยังอดเเซวเด็กสาวข้างๆขึ้นมาไม่ได้ ที่เธอพูดชมผมจนเกินไป ลีฟานที่ได้ยินเเบบนั้นก็หน้าเเดงขึ้นอย่างเขิลอาย ก่อนจะตักข้าวขึ้นทานอย่างเงียบๆ

"อ้ะ ลืมสนิทเลย!"เเละในตอนนั้นเองที่เซลีนทำท่าเหมือนนึกเรื่องอะไรออก เธอจึงหันมามองที่ผม พร้อมกับพูดขอร้องออกมาว่า

"คุณโนเอลคะ พรุ่งนี้ทางโรงเรียนของพวกเราจะมีการทดสอบประจำปีเกิดขึ้น พ่อเเม่ของลีฟานที่เป็นอาจารย์สอนอยู่ที่นั่นเลยจำเป็นต้องค้างคืนที่โรงเรียนเพื่อจัดเตรียมงานต่างๆ เพราะงั้นคืนนี้หนูขอให้ลีฟานมานอนที่นี่ได้ไหมคะ"

"ได้สิ...เเต่อย่าลืมขออนุญาตกับทางครอบครัวลีฟานก่อนล่ะ"ผมตอบกลับไปอย่างไม่คิดอะไรมาก เพราะลีฟานเองก็เคยมานอนค้างที่นี่อยู่บ่อยๆช่วงสุดสัปดาห์ ผมเองก็เคยเจอกับพ่อเเม่ของเธอเเล้วหลายครั้ง จึงไม่มีปัญหาอะไร

"ไม่ต้องห่วงค่ะ พวกเราจัดการเรียบร้อย..."เซลีนตอบกลับมาทั้งๆรอยยิ้ม เธอยังคงเป็นคนที่ทำอะไรรวดเร็วเหมือนเดิม

ในตอนนั้นเองที่ลีฟานได้พูดกับผมออกมาว่า

"พ่อกับเเม่ดีใจมากเลย ที่ฉันได้มาสนิทกับครอบครัวคาดิน พวกเขาเลยฝากให้ฉันมากล่าวคำขอบคุณให้กับท่านโนเอลด้วยค่ะ เเละก็ขอโทษจริงๆนะคะที่มารบกวน..."

"ไม่เป็นไร...ทำตัวตามสบายเถอะ ถ้าขาดเหลืออะไรสามารถบอกได้นะ..."

"ขะ...ขอบคุณค่ะ"ลีฟานยิ้มพร้อมกับตอบกลับมา สีหน้าเธอดูเเดงขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้จ้องมองมาที่ผม

"พรุ่งนี้ฉันเองก็จะได้เข้ารับการทดสอบเเล้ว เเถมยังได้สู้กับคนของโรงเรียนบริเทนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นโรงเรียนระดับโลกอีก ตื่นเต้นสุดๆเลยล่ะ"อลิสส่งเสียงไปมาอย่างตื่นเต้น ผมที่ได้ยินเเบบนั้นพูดถามออกมาอย่างสงสัยว่า

"ต่อสู้...การทดสอบพรุ่งนี้เป็นประเภทต่อสู้งั้นหรอ"

เซลีนที่ได้ยินก็หันกลับมาตอบผมว่า...

"ค่ะ เป็นการทดสอบร่วมกับทางโรงเรียนบริเทน...หนูกับลีฟาน เเละอลิส ได้ทดสอบอยู่ในเเรงค์ A ซึ่งเป็นการทดสอบประเภทต่อสู้ค่ะ"

"ถึงอลิสจะหัวไม่ดี เเละไม่เก่งเรื่องด้านพลังจิตไปบ้าง เเต่เรื่องการทดสอบด้านอื่นๆเธอก็พยายามได้ดีมากเลยค่ะ ถึงขนาดที่สามารถเข้ามาอยู่ในห้อง A ที่มีเเต่พวกหัวกะทิของโรงเรียนได้ นับว่าความพยายามของอลิสนั้นน่าชื่นชมจริงๆค่ะ"ลีฟานพูดชมอลิสออกมา เพราะถ้าเป็นไปตามความคิดของเธอ ระดับพลังจิตเเละทักษะด้านอื่นๆของอลิสนั้นควรจะอยู่ในเเรงค์ C ด้วยซ้ำ เเต่ด้วยความพยายามของเธอเอง นั่นจึงทำให้อลิสสามารถย้ายตัวเองมาสู่เเรงค์ A ซึ่งเป็นระดับเดียวกับลีฟาน เเละเซลีนได้ ลีฟานจึงรู้สึกนับถือในความพยายามของอลิสไม่น้อย

อลิสที่ได้รับคำชมก็ยืดอกอย่างมั่นใจ ก่อนจะตอบกลับไปอย่างภาคภูมิว่า

"หึ...ถ้าฉันตั้งใจจะทำอะไรล่ะก็ ไม่มีอะไรที่จะทำไม่ได้หรอก"

"จ้าๆ...เเม่คนเก่ง พรุ่งนี้คิวของเธอก็อยู่คนเเรกๆด้วย เพราะงั้นพยายามเข้าล่ะ"

"อยู่เเล้วน่า!! เพราะงั้นนายก็ต้องมาเชียร์ฉันด้วยนะโนเอล! ถ้าไม่มาล่ะก็ ฉันโกรธจริงๆด้วย"อลิสพูดพร้อมกับมองมาทางผม ซึ่งผมก็พยักหน้าตอบกลับไป

"อืม...เข้าใจเเล้ว ผมจะไปเชียร์นะ"

เซลีนที่ได้ยินเเบบนั้นก็ทำท่าตกใจ ก่อนจะพูดถามออกมาอย่างกังวลว่า

"ตะ...เเต่คุณโนเอลพรุ่งนี้ไม่มีงานหรอคะ ถ้ามีล่ะก็..."

"ไม่มีหรอก...สบายใจได้"ความจริงพรุ่งนี้มีประชุมร่วมกับพวกรัฐบาลโลกน่ะ เเต่งานเเบบนั้นจะมาขัดขวางวันของพวกเด็กๆได้ยังไงกัน

"ถ้างั้นพรุ่งนี้ฉันจะขับรถมารอที่หน้าประตูนะคะ"เรย์พูดด้วยรอยยิ้ม

"ฝากด้วยล่ะ"

จนเมื่อผ่านไปได้ไม่นาน อาหารบนโต๊ะก็ได้หมดลง...ผมที่เกือบลืมให้ของขวัญที่ลีนฝากมาให้กับอลิส ก็รีบส่งมันให้กับเธอทันที พร้อมกับพูดคำว่าลิมิเตทอะไรสักอย่างให้เธอฟัง อลิสที่ได้ฟังเพียงเท่านั้นก็ดูจะตกใจมาก ก่อนจะคว้ากล่องใบใหญ่นั่นไป เเละวิ่งหายขึ้นไปข้างบน...

เรย์เองก็ขอตัวกลับบ้านไปก่อน เพราะยังมีงานที่ต้องสะสางให้เสร็จ ในตอนนี้จึงเหลือเพียงผม เซลีน ลีฟาน ที่กำลังช่วยกันล้างจานในครัวอยู่ โดยระหว่างที่ทำ ลีฟานก็ได้พูดถามกับผมออกมาว่า

"จะว่าไปเเล้ว...โรงเรียนบริเทนเนี่ย เป็นโรงเรียนเก่าของท่านโนเอลใช่ไหมคะ"

ผมที่ได้ยินคำถามนั้นก็พยักหน้าตอบกลับไป...

"อืม...ใช่เเล้วล่ะ"

"คะ...คุณโนเอลจบจากที่บริเทนงั้นหรอคะ!! หนูไม่รู้มาก่อนเลย..."เซลีนก็รู้สึกตกใจมากที่ได้รู้ว่าผมจบมาจากบริเทน สาเหตุที่เธอตกใจนั้นก็คงเป็นเพราะ โรงเรียนบริเทน เป็นหนึ่งในสถานที่ฝึกสอนของเหล่าทหารที่ดีที่สุดของโลก ซึ่งในตอนที่ผมได้เข้าไปศึกษาที่นั่น มันก็ผ่านมานานกว่า 17 ปีเเล้ว ในตอนนั้นบริเทนยังเป็นเพียงสถาบันฝึกสอนที่ไม่มีชื่อเสียงอยู่เลย การที่มันยิ่งใหญ่ได้ถึงขนาดนี้ ก็นับว่าน่าตกใจไม่น้อยเหมือนกัน

"ไม่ใช่เเค่นั้นนะเซลีน...ท่านโนเอลน่ะยังเป็นคนเเรกของประวัติศาสตร์ ที่สามารถทำคะเเนนการทดสอบได้ในระดับ S ทุกรายการด้วยนะ ที่ประเทศจีนบ้านเกิดของฉัน หินสลักจงซุย ก็มีชื่อของท่านโนเอลถูกสลักเอาไว้ด้วย เขาน่ะถือว่าเป็นหนึ่งในตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่ในปัจจุบันเลยล่ะ"

"สะ...สุดยอดเลย คุณโนเอลนี่สุดยอดจริงๆด้วยค่ะ"เซลีนพูดพร้อมกับหันมามองที่ผมด้วยสายตาสุดประทับใจ

"งั้นหรอ..."ผมเองที่ได้ยินเรื่องเเบบนั้นก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย ว่ามันมีเรื่องเเบบนั้นเกิดขึ้นด้วยงั้นหรอ เพราะผมไม่รู้มาก่อนเลย

"เเต่ว่าเท่าที่ฉันทราบมา เหมือนว่าปีนี้ที่ทางโรงเรียนบริเทนจะมีคนที่สามารถทำสถิติเทียบเท่ากับท่านโนเอลได้ด้วยนะ"

"เอ๋!! สถิิติเเบบนั้นยังมีคนทำได้อีกหรอคะ สุดยอดเลย"

"เเค่คำว่าสุดยอดยังน้อยไปนะเซลีน...เห็นพ่อกับเเม่ของฉันเคยบอกว่า คนๆนั้นน่ะถูกขนานามว่าเป็นเหมือนกับท่านโนเอลคนที่สองเลยล่ะ ไม่ใช่เเค่เรื่องฝีมือ...เเม้เเต่ออร่าเเละท่าทางของเธอคนนั้นก็ยังสง่างาม เหมือนกับท่านโนเอลไม่มีผิด"

เซลีนที่ได้ยินเเบบนั้นก็ถามออกมาอย่างสงสัยว่า

"เธอ?...คนๆนั้นเป็นผู้หญิงหรอคะ"

"อืม...เเถมเธอคนนั้นยังได้เป็นคู่ต่อสู้ของเซลีนในวันพรุ่งนี้ด้วยนะ"

"อะ...เอ๋!! ฉันหรอ!"

"ก็ใช่น่ะสิ...คะเเนนทดสอบของเธอสูงที่สุดในชั้นปีนะ เเถมเธอยังเป็นลูกสาวของท่านโนเอลอีก ไม่เเปลกอะไรอยู่เเล้วที่ทางอาจารย์จะให้เธอจับคู่กับผู้หญิงคนนั้นน่ะ"

"ดะ...ได้สู้กับคนที่เหมือนกับคุณโนเอลหรอ ตื่นเต้นจังเลย..."

ผมที่เห็นว่าเซลีนดูจะตื่นเต้นมากกว่ากังวล ก็รู้สึกชื่นชมเธอไม่น้อย ก่อนจะล้างจานตรงหน้าในมือต่อไปเงียบๆ...พลางคิดไปว่า พรุ่งนี้จะใส่ชุดอะไรไปเชียร์พวกเด็กๆดี