ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : มีแขกมาบ้านหรอ?
เ้าวันอาทิย์
พระอาทิย์ึ้นมาไ้สัพั อยอนื่นลืมาึ้นามเวลาประำอเธอ เธอไม่สามารถะระิัวไปไหนไ้เลย ็นายอนน่ะสิ่ นอนอเธอทั้ืน วามใล้ันอทั้สอนทำให้อยอนสัมผัสไ้ถึลมที่เป่าใบหน้าเธอเป็นัหวะๆ (หายใใส่ันมันเป็นแบบนี้นี่เอสิ่นะ)อยอนเผลอิ
พอิถึเรื่อเมื่อืน อยอน็อที่ะรุ่มร้อนไปทั้ัวไม่ไ้ เธอไ้รับรู้วามรู้สึอนายอนที่มี่อเธอ และยัโนพราูบแรไปโยนที่ำลันอนหลับลึอยู่รหน้า
อยอนนอน้อปาอมมพูออิมนายอน ริมฝีปานี้ที่เธอหลไหลมานาน เธอไ้ิมมันแล้ว แ่ทำไมเธอถึรู้สึว่าอยาลิ้มรสมันอีสัรั้ อยอน่อยๆยับเ้าใล้ใบหน้านายอนที่ำลัหลับไหลอยู่ (แ่แอบุ๊ปเอ ไม่เป็นไรหรอ)อยอนิ แล้วเริ่ม้มลไป้าๆ แ่รู้สึไ้ว่าวาอนรหน้าำลั่อยๆเปิึ้น
"เธอะลัหลับันหรอ ยูอยอน?" นายอนพู ส่วนอยอนผละัวเอออแล้ววาท่า ทำเป็นว่า เธอำลัะเ้าไประิบ้าหูนายอน
"ันะปลุพี่่าหา มันเ้าแล้วแ่พี่ไม่ื่นสัที ันลุไปไหน็ไม่ไ้เพราะพี่อันอยู่" อยอนพูสีหน้าเื่อนๆ เธออายที่โนับไ้ว่าำลัะแอบูบนื่นสายอิมนายอน
"ูบเลยสิ่ ันยัไม่ไ้ว่าอะไรเธอสัหน่อย" นายอนยื่นหน้าเ้าไปใล้อยอน หวัะให้อยอนมอนิ่ิส
"ั้นันไปอาบน้ำ่อนนะ" อยอับท่อนะระโนัวออาเีย แล้ววิ่เ้าห้อน้ำไป
(เธอนี่มันปาแ็ริๆ ยูอยอน เอ๊ะไม่ใ่สิ่ๆ ปานุ่มและหวานริๆ หึๆๆ) นายอนนอนอมยิ้มอยู่บนเียนเียว เธอมีวามสุับท่าทาเอะเิน และวามาออยอน
พออยอนอาบน้ำเสร็เธอ็หยิบเสื้อผ้าในู้ให้นายอนไปอาบน้ำ ่อนะเินลมาทำอาหารเ้าให้นผมยาวิน
"หอมัเลยยยยย" นายอนเพิ่อาบน้ำเสร็็เินามลิ่นไ่าวอโปรเ้ามาในรัวนถึัวอยอน อยอน็ทำเป็นไม่สนในายอน เอาแ่ั้ใทอไ่รหน้า
"ันอแบบรอบๆ แ่ไ่แไม่สุนะ" นายอนเย่เท้าึ้นไประิบ้าๆหูเฟยูอยอน อยอนพยัหน้ารับทราบ
เ้านี้ อิมนายอนมีวามสุเหลือเิน เธอรู้สึเหมือนไ้ย้ายเ้ามาอยู่บ้านแฟนอย่าไอย่าั้น อนนี้เธอมั่นใว่าอยอนไม่ไ้รัเียเธอแ่อย่าใ ออะล้อยามเธอ้วย้ำ อย่าน้อยอยอนน่าะมีใให้เธอบ้าไม่มา็น้อย
อาหารเ้าฝีมืออยอน็เสร็เรียบร้อย ไ่าวหนึ่ฟอ ับไส้รออี2อันในานส่ลิ่นหอมอบอวนไปทั้รัว อยอนวาานลรหน้านายอนที่ำลันั่รออยู่ที่โ๊ะอาหาร แล้วเินอ้อมไปหยิบอสมะเือเทศมายื่นให้นายอน
นายอนมอามนที่เธออบมาลอ 5 ปีอย่าหลไหล เธอไม่เยิับอยอนแบบเพื่อนไ้เลยสัรั้ เธอเอาแ่ัวาทุนที่เ้าหาอยอน เหุาร์เมื่อืนทำให้เธอมีวามสุมา แ่็เรียมาเ่นัน ที่รู้ว่าเพื่อนรัอย่ามินะ็อบอยอน้วยเหมือนัน เธออิไม่ไ้ว่าระหว่าอยอนับมินะะเป็นอย่าไร ในวิาเ้นรำมินะ ็ไ้เ้นู่ับอยอนอเธอ้วย
"พี่ พี่อิมนายอน!!!" เสียอยอนเรียเธอให้ื่นาวามิ เพราะเห็นนายอนเหม่อลอยไปนาน
"เรียเบาๆัน็ไ้ยินแล้วน่า ยูอยอน!" นายอนสะุ้ัวใเสียเรียื่อเธอ
"พี่ะเทอสันหมวแล้ว นั่นน่ะ" อยอนอธิบาย่อนะี้ลไปยัานที่เ็มไป้วยอสมะเือเทศ นายอน้มลูาม
"เอ๊ะ!!!!"นายอนใรีบพลิวอสั้ึ้น แล้วรีบปิฝาทันที เธอำับวามุ่ม่ามอัวเออยู่ในลำอ
"เมื่อืนที่พี่ถามันว่าอบมินะไหมน่ะ ทำไมถึถามหรอ?" อยอนล่าวเปิำสนทนา ะิน้าวพร้อมสาวผมเปีย ฟันระ่าย
"็เาให้็อโแลับเธอนิ่" นายอนเอ่ยเสียเรียบ
"ันไม่ไ้ิอะไรับมินะหรอ มินะ็ไม่ไ้ิอะไรับัน เราเป็นเพื่อนัน" อยอน็ไม่เ้าใว่าทำไมเธอ้ออธิบายให้นรหน้าฟั พอนายอนไ้ยินอย่านั้น็ยิ้มว้าึ้นมาทันที
"ั้นันอถามเธออีสั้อสิ่...เธอน่ะ ิอะไรับันไหม?ยูอยอน" นายอนถามอยอน เธอทำท่าั้ใฟัำอบานผมสั้นรหน้า
"ันนนน..."อยอนำลัะอบ
๊อๆๆๆๆ เสียเาะประูบ้าน็ัึ้น อยอนรีบเินไปส่อาแมว แล้วเปิประูให้พี่สาวอนทันที
"อ่าว มีแหรอ?" ีฮโย ถามเมื่อเห็นรอเท้าู่แปลออยู่้าๆประู
"อ๋อ ันให้พี่นายอนมานอนเป็นเพื่อนน่ะ" อยอนอธิบาย
"สวัสี่ะพี่ีฮโย" นายอนรู้สึเอะเินอย่าบอไม่ถู เพราะเมื่อืนเธอเือบะทำมิีมิร้ายน้อสาวอนที่เพิ่ลับมาถึบ้าน
"เธอแพ้อะไรหรือเปล่านายอน" ีฮโยเินเ้าไป้อหน้านายอน นายอนๆิ้วเริ่มนัน
"ป่าวนี่ะ ทำไมหรอะ?" นายอนถาม
"็ปาเธอูบวมๆน่ะ" ีฮโยบอพร้อมี้ไปที่ริมฝีปาล่าอนายอน นายอนเผลอยิ้มออมาอย่าหยุไม่อยู่ เมื่อิถึสาเหุอารบวม
"พี่ึ้นห้อไปอาบน้ำ่อนเถอะ ัวเหม็นมาเลย" อยอนรีบันพี่อเธอเินึ้นบันไไป ่อนที่นายอนะหลุพูอะไรออมาเรื่อเมื่อืน
ีฮโยสัมผัสไ้ถึวามแปลไปออยอน อยอนูมีวามลับบาอย่า เธอรู้ทันวามรู้สึอน้อสาวเธอเสมอ เธอเป็นนที่ใส่ใรายละเอียทุอย่าอนรอบ้าเป็นอย่าี ท่าทาอายๆ วามีวามลับแบบนี้ออยอน เธอเพิ่เยเห็น ีฮโยิะที่ำลัอาบน้ำ
"นี่ันปาบวมนานั้นเลยหรอ?" นายอนยื่นริมฝีปาเ่ๆอเธอให้อยอนู ะที่ทัู้่ำลั่วยันล้าาน
"็นินึนะ" อยอนหันมามออย่าพิารา ปานายอนนั้น็ไม่ไ้บวมนน่าสัเนานั้น ีฮโยนี่สุยอเรื่อพวนี้ริๆ ทุวามลื่อนไหว แ่ีฮโยมอ็ูออทะลุปุโปร่
"เธอ้อรับผิอบันนะ ยูอยอน" นายอนปล่อยำหยอับอยอน พลาเอนหัวและหัวไหล่อเธอสีไปสีมาับแนอน้าๆเบาๆ แ่ราวนี้อยอนรู้สึไปับำหยอนั้น ปิเมื่อนายอนหยอำหวานใส่เธอ เธอะไม่รู้สึหวิวๆแบบนี้ แ่พอผ่านเหุาร์เมื่อืน วามรู้สึบาอย่ามัน็่อยๆเปลี่ยนไป
(นี่ันำลัอบพี่อยู่หรือแ่ำลัใ หัวใถึเ้นแรแบบนี้) อยอนิ ารไ้ล้าาน้าๆนายอนแ่นี้ ็ทำให้เธอใเ้นุ๊บั๊บๆๆๆแล้ว ู่ๆานที่อยู่ในมืออยอน็ไหลหลุลพื้น
เพล้!!!! เศษระเบื้อแใส่เท้าอนายอนอย่าแร
"โอ้ย!!!!!" นายอนสะุ้รีบัเท้าึ้น เลือ่อยๆไหลออมาาแผลเศษระเบื้อบา
"พี่อยู่เยๆ่อนนะ อย่ายับ" อยอนที่รู้ว่าัวเอเป็น้นเหุอบาแผลนั้น ่อยๆ้มลหยิบเศษระเบื้อนั้นออารอบๆเท้าอนายอน
นายอนไม่ม่ีวามรู้สึเ็บแ่อย่าใ แ่พอเธอ้มลไปมอนที่ั้ใเ็บเศษระเบื้ออยู่้านล่า เธอ็รู้สึถึลำแสอวามห่วใยที่พุ่ออมาาัวอยอน เธอ็รู้สึอยาบออะไรสัอย่าับอยอน
"ันรัเธอนะ ยูอยอน" นายอนเอ่ยแล้วเอามือลูบหัวน้านล่าเบาๆ ล้ายะบอว่าเธอไม่เป็นไรมา
"เ็บนานี้แล้วยัะมาพูอะไรแบบนี้อี พี่นี่นะ" อยอนเ็บเศษระเบื้อออหมแล้ว เธอ่อยๆึัวอนายอนออมานั่รเ้าอี้รโ๊ะิน้าว
อยอนวิ่วุ่นเพื่อหาล่อปมพยาบาลประำบ้าน เธอรู้สึผิมาๆที่ทำให้สาวร่าบาฟันระ่ายับรอยยิ้มสใสๆนั้น้อเ็บัว เธอั้ใทำแผลให้นายอนนเสร็ านั้น็ไปวาเศษระเบื้อ่อ
ีฮโยที่รีบวิ่ออมาาห้อหลัไ้ยินเสียอแ ็แอบูเห็นเหุาร์อยู่รั้นบันไ ั้แ่อยอนเ็บเศษระเบื้อ และำบอรัานายอนที่บอับน้อสาวเธอ ทำให้เธออึ้อยู่อย่านั้น ไม่ล้าที่ะเินลไป เธอเินลับเ้าไปที่ห้อแล้วปล่อยให้ทัู้่อยู่้วยันไป่อน
"ันอโทษนะ ทำให้พี่เ็บัว ทั้ที่พี่อาสา่วยันล้าานแท้ๆ" อยอนเสียอ่อน รู้สึผิ มอไปยันที่นั่แว่เท้าไปมา
"ันไม่ไ้เ็บอะไรมามายนานั้นสัหน่อย เธอไม่เห็น้อพันผ้าึ้นมานานี้" นายอนเอ่ย ้มลมอเรียวาอัวเอที่อนนี้ถูพัน้วยผ้า็อั้แ่ปลายเท้าึ้นมานถึหัวเ่า
"็ันลัวมันหลุนิ่ พี่็หยุแว่าสัที เี๋ยวเลือ็ไม่หยุไหลหรอ" อยอนวาพื้นเสร็็ยานายอนไปพาไว้ที่โ๊ะอาหาร เพื่อให้เลือหยุไหล
หลัารือ้อเอาเท้าที่มีบาแผลไว้ในที่สู เลือ็ะหยุไหล
"เมื่อี้เสียอะไรแหรอ?" ีฮโยัสินใเินลมา แล้วทำทีเป็นถามำถามที่เธอรู้ำอบอยู่แล้ว
"ันเผลอทำานใส่เท้าพี่นายอนน่ะ" อยอนอบ แล้วี้ไปที่านายอน
"ายริ แล้วเป็นอะไรมาหรือเปล่านายอน" ีฮโยเินไปหานายอนที่นั่เอาเท้า พาไปบนโ๊ะ
"ไม่เป็นไรมาหรอ่ะ แ่อยอนน่ะสิ่พันาันอย่าับมัมมี่เลย" นายอนปล่อยมุ
พอ่วเย็นๆ นายอนเรียมะลับบ้าน
"พี่ลับไ้แน่นะ?" อยอนถามสีหน้าเป็นห่วอย่าเห็นไ้ั
"ไ้สิ่ ันโว่าเธออีนะอยอน" นายอนอววามอายุมาอเธอ
"ั้นลับบ้านีๆนะพี่ ถึบ้านแล้วโทรมาบอัน้วย" อยอนมอนายอนที่เินพ้นประูไป
"ไว้เอันที่โรเรียนนะ ยูอยอนอัน" นายอนพู ่อนะเินุๆๆๆไปึ้นรถอที่บ้านเธอ ที่อเทียบทาเท้าหน้าบ้านอยอน
อยอนโบมือบ้ายบายให้รถที่เลื่อนออไป้าๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น