ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : คิดหนัก
นายอนเริ่มัวลใ ถึแม้เมื่อรู่เธอับอยอนเพิู่๋ี๋ปานะลืนินันนาไหน็าม แ่เธอ็ยัไม่เยไ้รับำอบแบบรๆาอยอนสัที แล้วนี่มินะ็มาหาอยอนอนึื่นถึบ้านอี เธอรีบแ่เนื้อแ่ัวนเสร็แล้วิ่ลไปที่ั้นหนึ่ห้อรับแทันที
"ุยอะไรันอยู่หรอะ?" นายอนเอ่ยถามมาั้แ่้าวลบันไ เสียอเธอทำให้ทุนทีุ่ยันอยู่หน้าทีวีหันมามอันเป็นาเียว
"ัน้อ้อมเ้นรำวิารูปาร์ับมินะน่ะสิ่ ะสอบพรุ่นี้แล้ว" อยอนอบนายอนแบบไม่ล้ามอหน้านถาม เพราะเธอยัเินับเหุาร์เมื่อรู่ ที่เธอไ้สัมผัสส่วนเว้าส่วนนูนอพี่สาวนสนิทแบบที่ไม่เยสัมผัสมา่อน
ส่วนนายอนที่เินมา็นั่ลบนโฟา้าๆอยอน เธอมอมินะ้วยสายาที่สสัยปนอารม์แฝบาอย่า ถึแม้อยอนะไม่ทันสัเถึพฤิรรมอนายอน แ่ีฮโยผู้รู้ทุอย่า็สัเเห็นรัสีบาอย่าที่แผ่ออมาาสายาอมินะและนายอน
(เอาแล้วไอยอนน้อพี่ รถไฟนันัู๊มมมมม!!! ะมีารรำฟ้อนเล็บันรนี้รึเปล่าเนี่ย)ีฮโยิในใ
"อ่าว พี่นายอนมาทำอะไรบ้านอยอนหรอะ?" มินะถาม้วยสายาสสัย
"ันมาิวฟิสิส์ให้อยอนน่ะ" นายอนอบพลาเอาแนสอไปวแนอยอนที่นัู่ทีวีอยู่้าๆ
(น่านไ นายอนปล่อยไปหนึ่หมัแล้ว่าาาา) ีฮโยิ ะที่นัู่สมรภูมิรบรหน้า แล้วหันไปมออยอนที่ไม่รู้อะไรเอาะเลย เอาแู่่าวในทีวี
"อ่อ อยอน็เ้าใอยู่แล้วนี่ะ อนนั้นยั่วยสอนันับโมโมะอยู่เลย" มินะอบามที่เธอำไ้ มินะรู้มานานแล้วว่านายอนิอย่าไรับอยอน แ่เธอยัไม่รู้ว่านายอนบออยอนไปแล้ว และเธอรู้ว่าอนนี้นายอนรู้สึยาะให้เธอออไปาบ้านอยอนมาแ่ไหน เธอเลือแล้วที่ะสู้เพื่อให้ไ้อยอนมา
"็ที่อยอนเ้าใเพราะันสอนนี่ไ" นายอนอบลับไปทันที
(สวนันมันส์เลย้าาาา ันะเียร์ฝ่ายไหนีนะ ระหว่าฝ่ายน้ำเิน(มินะ)เ็สาวิใี นิ่เียบเรียบร้อย ับฝ่ายแนายอนนริที่บอรัน้อันทุวัน)ีฮโยิ
"ไว้่อย้อมพรุ่นี้็ไ้นี่ เ้นรำน่ะ เธอเป็นนับัลเล่ เ้นไ้อยู่แล้ว" นายอนหันไปถามมินะ
"ันเป็นห่วอยอน่าหาล่ะะ ยิ่ไม่เ่ารเ้นรำแบบนี้อยู่" มินะหันไปหาอยอน อยอนเมื่อไ้ยินื่อัวเอ็หันมาพร้อมพยัหน้าทันที
"ใ่ๆ ันน่ะ ไม่อบเ้นแบบนั้นเอาะเลย" อยอนล้อยามมินะ
"ั้น็้อมันเลยสิ่ นั่อยู่ทำไม เี๋ยวมินะ็ลับบ้านึหรอ" นายอนรุึ้นยืนพร้อมึัวอยอนให้ยืนึ้นามเธอ
"ไม่้อห่วหรอ่ะ ันอแม่ว่าะนอน้าบ้านอยอนแล้ว" มินะอบสีหน้ายิ้มแย้ม ลายเป็นารปล่อยหมัอันหนัหน่วอมินะ ประาศัเนว่าะสู้ับนายอน
นายอนไ้ยินอย่านั้น เธอ็นิ่ไปพัให่ (มินะั เธอเป็นเพื่อนที่ันรันะ ทำไมเธอ้อมาอบนอัน้วย) นายอนิในใ
"โอเๆ ั้นันึ้นไปนอน่อนนะ เธอ้อมันไปนะ" นายอนพยายาม่มอารม์ร้อนอน เธอไม่อยาให้ำว่าเพื่อนระหว่าเธอับมินะเปลี่ยนแปลไปในทาลบ เธอะยอมถอยให้มินะทำะแนน (ใรือนที่อยอนรั ให้อยอนเป็นนเลือเอาเอแล้วัน ันนายอนนริ้อไม่เอาเปรียบใร ในเมื่อมีู่แ่็้อมีารผลัันทำะแนน ถ้าันเอาแ่ัทาเินอู่แ่ ารแ่ันมันะไม่เที่ยร)นายอนิ
มินะอึ้ไป เธอรู้สึผิา ทำไมนายอนถึยอมเธอ่ายนานี้
"ว้าาาาาาาาว" ีฮโยหลุปา้วยวามอึ้
(าร่อสู้ยนี้บล โยฝ่ายแยอมให้อีฝ่าย่ะ ว้าววว!! มีน้ำในัีฬามาๆ เอฟีนายอนนริ) ีฮโยิ
"พี่ว้าวอะไรหรอ?" อยอนหันไปมอพี่สาวอเธอที่อนนี้มอนายอน้วยสีหน้าปลื้มปริ่มผิปิ
"ป่าวๆ ั้นืนนี้นายอนนอนับพี่ละันนะ" ีฮโยหันไปบอนายอน พอนายอนไ้ยินอย่านั้น็หน้าีึ้นทันที ถึแม้เธอะยอมปล่อยให้มินะและอยอน้อม้วยันสอนโยเธอะไม่เ้าไปวน แ่เธอ็ไม่อยาปล่อยให้มินะอยู่ับอยอนสอ่อสอในห้อนอน้วยันทั้ืนหรอนะ
ส่วนมินะที่่ำลัสอนอยอนเ้นอยู่นั้น็เผลออมยิ้มึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่า เธอะไ้นอนับอยอนแ่สอน
"่ะ" นายอนถอนหายใเฮือให่ ัใยอมให้อยอนและมินะนอน้วยัน เธอเื่อใว่าอยอนไม่ทำแบบนั้นับนอื่นนอาเธอ แ่อีใ็ไม่มั่นใ
"อยอน!! ืนนี้ันนอนับพี่ีฮโยนะ เธอ็ั้ใ้อมล่ะ" นายอนเินเ้าไปบออยอนที่ำลั้อมเ้นอยู่ับมินะ แ่เธอรู้สึว่านายอนเปลี่ยนไป ปินายอน้อไม่อบที่เธอับมินะอยู่้วยัน เพราะ่อนหน้านี้็หวเธอับมินะแทบาย แ่วันนี้มาแปลยอมให้นอนับมินะ้วย้ำ (เธอเ้าใแล้วสิ่นะว่าันับมินะเราไม่ไ้รู้สึอะไร่อัน)อยอนิในใพลายิ้มออมาเมื่อรู้ว่านายอนมีเหุผลึ้นว่าเิมในเรื่อนี้ และนายอนเื่อใเธอ
"ไ้ๆ ันะรีบเ้นให้ไ้นะ"อยอนอบนายอน
หลัานายอนเินึ้นไปนอนับพี่ีฮโย อยอน็้มหน้า้มา้อมเ้นอย่าั้ใ
อยอนและมินะ้อมเ้นเ้าู่ันนเวลาผ่านไปประมาสอั่วโม
"เธอเป็นยัไบ้ามินะั เรื่อน้อแยอับุแทู?" อยอนเอ่ยถามะที่ำลัเ้นู่ับมินะ
"ัน็ไม่ไุ้ยอะไรับพวเาเท่าไหร่ เอาเวลาไป้อมอย่าเียวน่ะ ลับบ้านมา็เ้าห้อนอนพัเลย" มินะอบ
"อ่อ เธอลอเปิใมอพวเาหรือยัมินะั?" อยอนแนะนำ เท่าที่เธอเอแยอเ็ใหม่นนั้น เธอสัมผัสไ้ถึวามไม่เป็นพิษเป็นภัยอแยอ
"ันยัไม่พร้อมเลยอยอน แ่ันิถึพ่ออัน ัน็ไม่อยาเปิใให้พวเาเ้ามาในีวิันแล้วล่ะ" มินะอบอย่ารไปรมา สีหน้าริั
"ันเป็นำลัใให้เสมอนะ มินะั" อยอนให้ำลัในรหน้า ะที่โยัวและยับเท้าไปามัหวะเพล ทัู้่หันหน้าเ้าหาัน มือ้าหนึ่ออยอนับที่เอวบาๆอมินะ และมืออี้าหนึ่็ประสานอยู่ับมืออมินะอย่าแนบแน่น
"เธอเ้นไ้ีแล้วนะอยอน" มินะอบารเ้นรำู่ับอยอนแบบนี้ที่สุ เธอมีวามสุนเผลอยิ้มออมา เธออยาะอยู่แบบนี้ไปนานๆทั้ืนไ้ยิ่ี
"ันว่าันเ้นไ้แล้วนะ ูสิ่" อยอนบอให้มินะสัเุูเธอ เพราะอนนี้เธอสามารถเ้นโยไม่้มลไปมอเท้าไ้แล้ว แถมรัหวะี้วย
"ริ้วย"มินะอบ
"ั้นเราพอันแ่นี้เถอะนะ ันผ่านแล้วแหละสำหรับสอบเ้นพรุ่นี้น่ะ" อยอนปล่อยมือออาเอวบาๆอมินะแล้วเินรไปทีู่้เย็นในรัว
"แล้วเธออาบน้ำมาหรือยั?" อยอนรินน้ำใส่แ้วมายื่นให้มินะ พลารินใส่อีแ้วแล้วยึ้นื่ม
มินะรับมาแล้วื่มพรวเียวหมแ้ว ่อนะเินเ้าไปเอาแ้วืนให้อยอนที่หน้าู้เย็น
"ันอาบมาแล้วนะ"มินะอบพลาพยัหน้าไป้วย
"แ่เหื่อเธอออเยอะมาเลยนะ อาบน้ำใหม่ะไ้นอนสบายๆเนอะ ยืมเสื้อผ้าัน่อน็ไ้" อยอนี้ไปที่ใ้าอมินะที่อนนี้เ็มไป้วยหยาเหื่อ
"โอเๆ"มินะอบ
อยอนและมินะเินไปห้อนอนทันทีหลัเ็บวน้ำใสู่้เย็นเสร็
อี้านหนึ่อบ้าน นายอนนอนพลิบัวไปมาั้แ่เ้านอนแล้ว ทำให้ีฮโยนอนไม่หลับ
"นี่!!! ถ้าเธอัวลนานี้ ะไปนอนับพวเาสอน็ไ้นะนายอน ันเ้าใว่าเธอน่ะหวน้อสาวัน" ีฮโยเผลอพูในสิ่ที่เธอิออไป
"เหว๋!!!???" นายอนใ ที่เธอไ้ยินนั้นีฮโยพูผิหรือเปล่า
"็เธอน่ะ อบน้อันไม่ใ่หรอ มินะ็ูเหมือนะอบน้อันเหมือนัน ันว่าเธอ็รู้เรื่อนั้นี" ีฮโยถามเพราะสสัยและสสารที่เห็นนายอนนอนไม่อยู่สุเอาแ่ถอนหายใเฮือให่ลอเวลา
"พี่รู้หรอะ?" นายอนถามทวน เพื่อวามแน่ใ
"ันรู้ทุอย่าแหละ แ่ันแ่ไม่พูออมา" ีฮโยอบ
"ั้นันวรทำยัไีะพี่? อนนี้เาำลัะนอนห้อเียวัน" นายอนถามีฮโย เธอไม่รู้ว่าวระทำยัไ ับวามรู้สึัวลอัวเอ
"เธอรัน้อันริๆใ่ไหม? อิมนายอน" ีฮโยถามรไปรมา
"่ะ รัริๆ ันรัน้อสาวพี่มานานมาแล้ว่ะ" นายอนอบัเน
"ั้นเธอ็ไม่้อัวลอะไรหรอ ันเป็นพี่สาวออยอนันูอยอนออ ันว่าอยอน็รู้สึแบบเียวันับเธอ แ่ปาแ็ไม่ยอมพูออมาแ่นั้นเอ เื่อันสิ่ ส่วนเรื่อมินะั ถึแม้มินะะอบอยอนนาไหน แ่อยอนไม่ไ้รู้สึอะไร ทัู้่ไม่ทำอะไรไม่ีันแน่นอน เธอ็ไม่้อัวลไปนะ"ีฮโยอธิบายทุอย่าที่เธอิ เธอสัมผัสไ้ว่าอยอนมอนายอน้วยสายาที่ไม่เหมือนมอนอื่นๆมาสัพัแล้ว
"ริหรอะ!!! ั้นันนอน่อนนะะ สบายใแล้ว่ะ" นายอนบอีฮโย่อนะึผ้าห่มึ้นมาห่มถึอแล้วหลับไปในทันที
"เธอนี่มันริๆเลยนะ อิมนายอน" ีฮโยอำับท่าทาอนายอนไม่ไ้ ่อนะหลับามไป
ลับมาที่ห้อออยอน
มินะเพิ่อาบน้ำเสร็ เธอเินออมาาห้อน้ำโยที่สวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย แล้วเธอ็เินไปที่เีย เห็นอยอนหลับไปปุ๋ยไม่ยอมห่มผ้า เธอึึผ้าห่มาปลายเท้าแยแนึ้นมาห่มให้นผมสั้นที่นอนไม่รู้เรื่ออะไร
"เหนื่อยเอามาๆเลยสิ่นะ" มินะพูลอยๆ พร้อมนั่ลไปับพื้น้าๆเียฝั่ที่อยอนนอนอยู่
มินะนั่ท้าวาไปับเีย เธอมออยอนอย่าหลไหล ิ้วโ้ๆนั่นูมีเสน่ห์มาๆ ไล่ลมาที่า แฝนาออยอนูยาวและอน มูโ่ๆ แล้วมาหยุสายาอยู่ที่ปาอวบอิ่มอมมพูไ้รูปรหน้า
(ันอสัรั้เถอะ ยูอยอน) มินะิพลายื่นหน้าเ้าไปใล้ๆหน้าอยอน้าๆและเียบสุๆ เพราะลัวนรหน้าะื่น
เธอ่อยๆ้มลปาบาๆอัวเอให้ประบับปาอวบอิ่มอนที่หลับไหลอยู่้านล่า ้าไว้อย่านั้นประมา3วิ แล้ว่อยๆผละออ (ฝันีนะะ อยอน)มินะบอฝันีอยอนในวามิ
เธอลุึ้นยืนไปปิไฟ ่อนะเินไปนอนบนเียอีฝั่
อยอนเมื่อรู้ว่ามินะนอนแล้ว เธอลืมาึ้นมาในวามมื แล้วับที่ริมฝีปาัวเอ (เธอทำอะไรลไปมินะั!!!)อยอนิ เธอรู้เหุาร์ทุอย่าเพราะเธอื่นั้แ่ที่มินะห่มผ้าให้เธอแล้ว แ่เธอแ่ไม่ลืมา อยอนไ้แ่นอนเียบๆอะไรไปมามาย
(เธออบัันั้นหรอมินะั)
(ันวระทำยัไีนะ)
(ที่เธอูบันเมื่อี้ ทำไมันถึไม่รู้สึเท่าที่พี่นายอนูบล่ะ)
อยอนนอนิทั้ืน
ส่วนมินะั ็มีำถามวนไปวนมาในหัวไม่า
(ทำไมันถึไม่ไ้รู้สึแบบที่รู้สึับเ็สาววยโอาสนนั้นนะ)
(ทำไมันถึรู้สึีับูบรั้นั้นมาว่า)
(หรือริๆแล้วันไม่ไ้รัอยอนแบบที่ันิมาลอ)
(ั้นแปลว่าันรู้สึับแยออย่าั้นหรอ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น