ศาสตราเวทย์(โรงเรียนของมนุษย์ เทวดา และซาตาน)

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 อาวุธ อาวุธเวท อาวุธกึ่งเวท และคทา(ในที่สุดมันก็เต็ม100%แล้ว)

              "คุณรากุสครับมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะครับ"ดราฬพูดประโยคนี้ซ้ำๆมาตั้งแต่ที่บ้านจนตอนนี้ถึงที่ตลาดก็ยังไม่ยอมหยุด"คุณรากิเขาไม่สบายผมก็แค่เช็ดตัวก็แค่นั้นเองนะครับ"

              รากุสอยากบอกว่าเขาก็ไม่ได้คิดอะไรตั้งแต่เห็นอาการซึมไม่ร่าเริงเหมือนก่อนของรากิแล้ว   แต่การที่จะพูดอะไรบ่อยๆก็ไม่ใช่นิสัยเขาและการที่เห็นดราฬหน้าเสียอย่างนี้ก็สนุกดีเหมือนกัน 

               "ถึงแล้วค่ะ"เอเทียน่าพูดขึ้น

               ร้านที่พวกของรากิจะเข้าไปเป็นร้านกึ่งบ้านที่ดูสดุดตาเพราะค่อนข้างใหญ่และทาสีโดดเด่น   แต่ก็แปลกที่ดูเหมือนน้อยคนนักจะสังเกตุเห็น

               "เข้าไปกันเถอะครับ"ดราฬพูดอย่างตื่นเต้น

               รากิที่นั้งเงียบมาตลอดเพราะเป็นไข้อยู่ๆก็ยื่นมือไปจับมือของรากุสพร้อมกับจ้องตาจนรากุสรู้สึกขนลุก   แต่เขาก็สังเกตุเห็นพลังเวทสีดำที่อยู่ในดวงตาของ
รากิเขาเลยจ้องตาตอบ   ซักพักเวทสีดำในดวงตาขดงรากิก็หายไปไปอยู่กับ
รากุสแทน

                เอเทียน่าพยักหน้าอยากเข้าใจ   แต่ดราฬอ้าปากค้างอย่างนึกสยิว
หรือว่าเมื่อเช้า   นึกแล้วดราฬก็กลืนนำลายดังเอือก

                "ไปข้างในกันเถอะ"รากิพูดอย่างร่าเริงก่อนเดินนำเข้าไป

                คุณรากิร่าเริงขนาดนี้หรือทำซึมๆเพราะว่าอยากจับมือคุณรากุส

                "นี้นายไม่รู้จักคาถาเวทขั้นสูงคาถานี้จริงๆเหรอ"เอเทียน่าพูดขึ้น

                "ไม่รู้ครับคุณเอเทียน่า"

                 "เวทคืนพลังไงล่ะ   โง่จริง"เอเทียน่าพูดพร้อมกับเดินเข้าไปข้างในร้าน

                "ขอบคุณครับคุณเอเทีนน่า   เอ๊ะ  คุณด่าผมนี่นา   ไม่น่าความรู้สึกช้าเลยเรา"ดราฬเดินตามเข้าไป


                 "รากิ   รากุส   หลานมากันแล้วหรือ   เอเทียน่ากับดราฬก็มาด้วย"ชายรูปร่างอ้วนเตี้ย   รากุสแนะนำว่าชื่อเวนอลเป็นลุงแท้ๆของเขา

             "พวกเธอนี้ท่าทางจะมีเวทสูงกันทุกคนเลยนะ
ทั้งมองทะลุผ่านข่ายเวทที่ลุงกางไว้   ทั้งไอเวทที่แผ่ออกมาอีก   พวกเธอคงใช้พวกคทา   อาวุธเวท   หรือไม่ก็อาวุธกึ่งเวท   จะมาเอาของหายากไปจากลุงอีกแล้วสิรากุสก็เอาคทาดวงตาแห่งราตรี   เอเทียน่าก็ธนูกึ่งเวทน้ำตาจันทรา   มีแต่ของแพงๆทั้งนั้น"

        "อาวุธมีแยกประเภทด้วยเหรอครับ"รากิถามขึ้น

"มีสิ อย่างแรกก็คทาจะสั้นหรือยาวก็ตามแต่ถนัด คทาจะมีอัญมณีเวทเป็นตัวเร่งพลัง พวกคนที่ใช้คทาจะไม่ค่อยเก่งเรื่องการต่อสู้แบบประชิด แต่ระยะกลางกับระยะไกลก็ลองถามรากุสดู อย่างที่สองก็อาวุธเวท พวกนี้จะทำขึ้นจากวัสดุที่มีเวทในตัวเอง อย่างที่สามก็อาวุธกึ่งเวท พวกนี้จะสามารถช่วยเพิ่มหรือกระตุ้นพลังของเราใช้ออกมารวดเร็วและรุนแรงขึ้นได้ อย่างสุดท้ายก็อาวุธ พวกนี้จะไม่มีพลังพิเศษแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกนี้ทุกชิ้นจะทำลายได้ง่ายๆนะ มันขึ้นอยู่กับวัสดุบางชิ้นสามารถตัดเวทมนต์ได้ก็มี จะเลือกใช้แบบไหนก็ขึ้นอยู่กับว่าพลังของเราจะสามารถควบคุมอาวุธนั้นได้หรือไม่ และอาวุธเหล่านั้นจะสามารถต้านทานพลังได้มากแค่ไหน มา มาเลือกอาวุธกันสักที”

เวนอลพารากิและดราฬมาที่กลางห้อง กระดาษลงอักขระแผ่นเก่าสีแดงซีดถูกเรียกมาอยู่ในมือ กระดาษแผ่นนั้นคมอย่างไม่น่าเชื่อเพราะมันสามารถเรียกเลือดออกจากข้อมือของทั้งสองเพียงแค่สัมผัสเบาๆ เลือดชาวอินทรีอย่างดราฬที่ข้นกว่าของมนุษย์ลอยขึ้นไปในอากาศสักครู่ก็พุ้งตรงไปยังดาบเล่มใสก่อนที่เลือดจะหยดลงบนดาบเล่มนั้นแล้วจางหายไป

ส่วนเลือดของรากิลอยแล้วแตกตัวออกไปยังดาบสีขาวเล่มยาว ผลึกสีแดงและฟ้า เล็บ เขี้ยว เขา และหนังผืนสวยสีฟ้า ก่อนที่ของทั้งหมดจะเปล่งประกายออกมาแล้วรวมตัวกันเป็นดาบเล่มยาวอยู่ในฝักดาบสีครามสวย เลือดก็ค่อยๆซึมลงไป

“นิยมของหายากกันจริงๆ”เวนอลส่ายหน้าแล้วหยิบดาบส่งมาให้ทั้งสอง

“ของดราฬคือดาบกึ่งเวทผลึกน้ำแข็ง สร้างจากผลึกน้ำแข็งที่มีความแข็งแกร่งจากโลก สวรรค์ นรก และดินแดนเรทีเชีย บางใสและคมกริบ กระตุ้นและเพิ่มพลังเวทที่ปล่อยออกไปได้หลายเท่า มีพลังพิเศษในการสมาน ราคาก็ 500 เหรียญทอง”

ดราฬหน้าซีด สีหน้าตกใจก่อนที่จะหันมามองรากิที่ยังทำหน้างงอยู่

“500 เหรียญทองมันประมาณกี่บาทเหรอครับ”

“อืม คงประมาณ 5,000,000 ดอลล่าค่ะ”เอเทียน่าตอบ รากิแทบเป็นลมไม่รู้ว่าเขาทำงานไปจนแก่จะได้เงินเท่านี้หรือปล่าว

“ไม่ต้องสนใจเรื่องเงินเหรอ คุณลุงครับพูดต่อเถอะครับ”ดวงตาสีนิลเปรยมองมาอย่างดุๆ

“ต่อไปก็ของรากิ ไอ้เจ้าหลานคนนี้สงสัยมันตั้งใจล้างผลานของหายากจริงเลยนะ”เวนอลส่งดาบให้รากิ”ดาบนี้เรียกว่าดาบเวทมังกรครามก็แล้วกันนะ ใช้ดีๆล่ะรู้ไหมมังกรเพลิงตัวหนึ่งกว่าจะกลายเป็นมังกรครามได้ใช้เวลาเป็น 6,000 ปี ดาบส่วนมากที่สร้างมาจากมังกรก็ใช้แค่บางส่วน อย่างดาบเขี้ยวมังกร แต่หลานใช้มังกรเกือบหมดตัวเลย กระดูกก็ไม่เว้น ส่วนคุณสมบัติลุงไม่รู้เพราะมันเป็นดาบผสมขึ้นมาเอง ราคาก็ประมาณ 10,000 เหรียญทอง”

รากิตกใจจนปล่อยดาบหลุดจากมือทันทีเมื่อได้ยินจำนวนเงิน แต่ก่อนที่ดาบจะสัมผัสพื้นเวนอลก็เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วมารับดาบไว้ได้

“ลุงบอกแล้วไงว่าให้ใช้ดีๆ ลุงให้เป็นของขวัญก็แล้วกันนะทั้งสองคนเลย”

รากุสจะปฎิเสธแต่รากิชิงขอบคุณเสียก่อนแล้วหันไปกระซิบบอกรากุสประมาณว่าไม่มีปัญญาจ่ายเงินหรอกน่า

“มีปัญญาจ่ายสิ หลานชายของท่านจอมปราชญ์ทั้งคน รวยกว่าราชาบางเมืองด้วยซ้ำไป”

“แล้วทำไมนายต้องมองหน้าฉันแปลกๆด้วย”

“ผมก็แค่ลุ่นแทนคุณรากิครับ ว่าจะได้อาวุธแบบไหน”หน้าตาไร้เดียงสา

ดารฬกับเอเทียน่าไปร่ำลาพวกพ้องที่หุบเขาวายุ ส่วนรากิก็หัดใช้เวทง่ายๆโดย

รากุสที่ดูไม่ค่อยเต็มใจช่วยสอนให้

“คุณหนูป้าจัดกระเป๋าให้นะค่ะ”

“เอ่อป้าครับ พ่อกับแม่หน้าตาเป็นยังไงหรือครับ”

“งดงามมากค่ะ ทั้งสวยสง่า ทั้งเข้มแข็ง ท่านชายเป็นถึงอัศวินประจำเมืองหลวง ส่วนท่านหญิงก็เป็นนักเวทที่เก่งมาก ตอนนี้ท่านทั้งสองไปทำภารกิจที่สำคัญมาก ป้าคิดว่าอีกไม่นานท่านก็คงกลับมา คุณหนูไปนอนได้แล้วนะคะพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า”รากิหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขอีกไม่นานเราจะสัมผัสถึงคำว่าครอบครัวจริงๆแล้ว

“คุณปู่ให้คนไปตามผมมามีอะไรหรือปล่าวครับ”

“รากุสหลานต้องดูแลสิ่งนั้นให้ดีนะ อย่าให้มันกำเริบขึ้นมาได้ มันอันตรายมาก”

“ครับ ผมจะดูแลให้สุดความสามารถ”

“มีแต่หลานเท่านั้นที่พอจะสะกัดมันไว้ได้ จนกว่าพ่อแม่หลานจะหาสิ่งแก้พบ”

“ผมขอตัวพักผ่อนก่อนนะครับ”

“อืม จงจำไว้นะหลานเรื่องนี้หลานควรเก็บไว้เป็นความลับที่ลึกที่สุดในใจหลาน”

“ครับ”ดวงตาสีดำฉายแววมุ่งมั่น