ศาสตราเวทย์(โรงเรียนของมนุษย์ เทวดา และซาตาน)

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ (รากิและนครคาทีเชีย)

                   ณ  ดินแดนคาทีเชีย     นครที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยีที่มีความทันสมัยที่สุดในโลก  
สิ่งต่างๆถูกดูแลด้วยเจ้าคอมพิวเตอร์สมองกล    ที่มีขายอยู่ทั่วไปสนนราคาตำสุดแค่ไม่กี่พันบาท
จนถึงหลักล้าน     ทำให้คนที่พอมีฐานะประมาณ 95% ในคาทีเชียไม่คิดจะทำงานหรือสิ่งต่างๆ
ด้วยตนเองเลยจนทำให้คนเดียวนี้มักจะอ่อนแอ     อายุของคนที่เสียชีวิตโดยเฉลี่ยคือ43ปี
และมีการเพื่มขึ้นของจำนวนประชากรน้อยมาก      จนทำให้นครที่สามารถมีผู้อาศัยอยู่ได้ประมาณล้านคนแบบสบายๆกลับมีคนอาศัยอยู่แสนกว่าคนเท่านั้น

                   บางคนอาจคิดสงสัยว่าไม่มีใครย้ายเข้ามาอาสัยในคาทีเชียบางหรือ     คำตอบก็คือไม่มีเลย
เพราะว่าถึงจะเป็นสถานที่ที่สุดแสนจะทันสมัย     แต่ปริมาณของมลพิษที่สูงมากอย่างไม่น่าเชื่อ
ทำให้คนที่ไม่มีสายเลือดที่มีภูมิคุ้มกันอยู่บ้างป่วยได้ภายในเวลาแค่ 2 ชั่วโมง

                   รากิเป็นคนที่รวมอยู่ใน 5% หรือชนชั้นระดับล่างนั้นด้วย     รากิเป็นเด็กหนุ่มที่จัดว่าหน้าตาดี
เขามีผิวกายขาวเหลืองแม้จะทำงานที่ต้องโดนแดดอยู่เสมอ     ผมสีนำตาลอมทองที่สั้นแค่บ่า       
ดวงตาสีฟ้านำทะเลดูสดใส     และร่างกายที่สูงถึง  187  ซม.     ดูเหมาะที่จะอาศัยอยู่ในชนบทที่สงมสุข     มีลำธารและต้นไม้     มีอากาศที่บริสุทธิ์มากกว่าที่จะต้องมาอาศัยอยู่ในป่าเทคโนโลยีแบบนี้

                    รากิก็ฝันถึงภาพแบบนั้นเช่นกัน     แต่เขาก็ไปจากนครคาทีเชียไม่ได้เพราะว่าบ้านที่คนทั่วไปมองว่าเป็นคฤหาสน์ของเขาอยู่ที่นี่      บ้านหลังนี้เป็นสิ่งที่เขาภูมิใจมาก     ไม่ใช่เพราะว่ามันสูงถึง  6  ชั้น  
ไม่ใช่เพราะว่ามันมีห้องกว่าร้อยห้อง     แต่เป็นเพราะว่ามันเป็นบ้าน     บ้านที่ไม่ใช่แค่สิ่งก่อสร้างรูปร่าง
สี่เหลียมจัตุรัสที่คนในเมืองนี้ชอบสร้างกัน     แต่บ้านของเขาคล้ายกับมีชีวิต     มันช่วยทำให้เขารู้สึกอุ่นใจเสมอ     ตั้งแต่วันที่ป้าเพนิสคุณป้าที่เป็นแม่บ้านที่เป็นมนุษย์ไม่ใช่แม่บ้านหุ่นยนต์ที่มีอยู่ในเกือบทุกบ้านและเป็นคนเดียวที่รู้จักพ่อและแม่ของเขาหายตัวไปเมื่อ7ปีก่อน     ตอนที่เขาอายุครบ  6  ขวบพอดีซึ่งก็ตรงกับวันนี้

                     รากิบิดขี้เกียจแล้วลุกจากโซฟาในห้องสมุด   เขาใช้ห้องสมุดเป็นทั้งที่หาความรู้และที่นอนในบางครั้ง  รากิไม่มีโอกาศได้เรียนเพราะว่าลำพังเงินที่จะนำมาใช้กินอยู่ยังแทบไม่พอ   เงินของรากิได้มาจากการที่เขาทำงานอย่างเน็ดเหนื่ยในอาชีพเด็กปั๊ม   อาชีพเพียงไม่กี่อาชีพที่ยังสงนไง้เฉพาะมนุษย์
ไม่ใช่ว่าพวกนักการเมืองจะมีความกรุณาอะไรหรอกแต่เป็นเพราะว่าพวกหุ่นยนต์ชอบขโมยนำมันไปกินต่างหาก

                       ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว   รากิเดินไปหยิบเค้กที่เขาทำเองมาจากห้องครัวก่อนที่จะเดินไปสู่ห้องนอน   เขาจะทำอย่างนี้ทุกครั้งเมื่อถึงวันเกิด   ตัดเค้กในเวลาที่ยงคืน   นาทีแรกของวันเกิดของเขา

                       รากิเปิดประตูห้องเข้าไปก็พบกับอินทรีสีเพลิงอยู่ตัวหนึ่ง   อีนทรีตัวนี้เขาพบมันบาดเจ็บ   อยู่ที่หน้าบ้านเขาจึงนำมารักษาจนแผลหายแต่มันก็ปินไม่ได้แล้ว   "ดราฬ"  เป็นชื่อของมัน   เค้กถูกวางบนโต๊ะพร้อมกับทั้งสองที่รอเวลาเที่ยงคืน

                        นาฬิกาเดินไปช้าๆอย่างเป็นจังหวะไม่นานนักก็ถึงเวลาเที่ยงคืน   รากิหยิบมีดขึ้นมาจะตัดเค้ก   ก่อนปลายมีดจะโดนเค้กก็มีแสงสว่างส่องจ้ามาจากทั่วทุกมุมห้องรากิเห็นเพียงเท่านั้นก่อนที่จะสลบไป