ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : PLEASE STAY WITH ME (SF4)
- P L E A S E S T A Y W I T H M E -
P A R T 4
08.20 a.m.
ฮยอวอนื่นึ้นมาบนเียในเ้าออีวัน อนนี้ร่าายอฮยอวอนเปลือยเปล่า ามัวร่าบามีราบน้ำรัิอยู่ สะโพระบมไปหม มุมปาอฮยอวอนมีราบเลือิเล็น้อย ่อทารัที่บวมแ ับหัวใอฮยอวอนที่แหลสลายเพราะนที่ำลัอเาอยู่...แนแร่อโฮอำลัพาบนัวร่าบา ฮยอวอนพยายามยแนอนใร้ายนนั้นออไป ฮยอวอนพยายามลุึ้นเินแ่็้อล้มลเนื่อาวามปวร้าวบริเวสะโพ
"ฮึ..." ฮยอวอนลั้นเสียสะอื้นเพื่อไม่ให้อีนื่นึ้นมา ร่าบา่อยๆลานไปทีู่้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าอน่อนะลานเ้าไปในห้อน้ำ
เมื่อเ้ามายัห้อน้ำ ฮยอวอนพยายามลุึ้นยืนเพื่อที่ะนำเสื้อผ้าอนพาวาบนราวแวน เมื่อฮยอวอนพาผ้าแล้ว็้อล้มลอีรั้เพราะไม่สามารถทนวามเ็บปวนั้นไ้...
'ถ้ามึยัไม่หยุพู...ูะทำให้มึเินไม่ไ้ไปสออาทิย์เลย!'
เสียอนใร้ายัึ้นในหัวอฮยอวอน วามเสียใและวามน้อยใ็ีื้นึ้นมาอีรั้
'นามาอยู่ไม่ถึอาทิย์เายัทำับเราแบบนี้...ืนยัอยู่่อไปเา้อ่าเราายแน่ๆ' ร่าบาิ มันแทบอยาายๆไปให้รู้แล้วรู้รอ ถ้าไม่ิว่ามีแม่ที่้อูแลแล้วละ็...
ร่าบาพิับผนัห้อน้ำ ่อยๆหยิบฝับัวมาราน้ำบนร่าายอนพลาสะอึสะอื้นไป้วย ่อนที่ะ่อยๆละเลสบู่บนัวอย่าทุลัทุเล
ปั๊!!!
ประูห้อน้ำถูระานเือบพั โฮอเินเ้ามาเห็นฮยอวอนที่ำลัอาบน้ำ้วยท่าทาที่ไม่สบอารม์
"อวเ่! ิว่าวันนี้ะอาบเสร็ไหม?" ฮยอวอนสะุ้เนื่อาเสียะโน มือบาทั้สอปิลาายอนไว้
"ฮึ ออไป่อนไ้ไหมรับ อผม..."
"มึเป็นใรมาสัู่? นี่ห้อู เป็นแ่ลูหนี้ระอๆไม่ใ่รึไ! สำเหนียัวเอหน่อยเถอะ!"
"ฮือ...ไ้โปร ผม...ผมอแ่ล้าสบู่ออ ผม..."
"น่ารำาัวะ!!!" โฮอเินไปฮยอวอนพลาถูสบู่บนัวฮยอวอนแรๆ ่อนะระาฝับัวในมืออฮยอวอน ราน้ำอย่าไม่ใส่ใ
"ออไปไ้แล้ว!" โฮอับ้อมือบาออีนเพื่อให้ร่าบาลุึ้น
พรึ่บ...!
"โอ๊ย! ผม...ผมลุเินไม่ไ้" ฮยอวอนร้อเมื่อร่าายอนล้มล เิวามเ็บปวบริเวสะโพอีรั้หนึ่
"มึะอะไรนัหนาวะ!" โฮออุ้มร่าบาพลาเินไปหยิบเสื้อผ้าออีนที่พาอยู่บนราว ่อนะปล่อยร่าบาลับพื้นหน้าห้อน้ำอย่าแรนเิเสียั
ปั้!
โฮอปิประู้ห้อน้ำ ฮยอวอนร้อไห้ออมาเบาๆเพราะไม่อยาให้อีนรำา บันี้...ฮยอวอนไ้รู้ัวแล้วว่า เาเป็นไ้แ่ลูหนี้อโฮอ และไม่มีทาเปลี่ยนสถานะเป็นอย่าอื่นไ้...
ฮยอวอน่อยๆัารใส่เสื้อผ้า ึ่ินเวลานานไปหลายนาที ่อนะ่อยๆลานไปนั่ล้าเีย พยายามนึถึเรื่อราวีๆที่ผ่านมา ถึะไม่นานเท่าไหร่ แ่มัน็ผ่านมาให้ฮยอวอนไ้ำมันไว้ในส่วนลึ ฮยอวอนหลับาลปล่อยให้วามิแล่นในหัวสมอ
แอ๊...
เสียเปิประูห้อน้ำัึ้นพร้อมับโฮอที่ออมาาห้อน้ำ โฮอมอใบหน้าอฮยอวอนที่อนนี้มีราบน้ำาเปรอะอยู่ ะว่าไปเา็พึ่รู้สึว่าพูแรเินไปหน่อยนึ...แ่ไม่เป็นไรหรอ มันไม่สำัอยู่แล้ว ฮยอวอนไม่สนใเรื่อนี้หรอ
"ื่น ื่นึ้นมาเี๋ยวนี้" โฮอสัมผัสไหล่บา่อนะเย่าแรๆให้อีนื่น
"ฮึ..." ฮยอวอนันพื้น่อนะ่อยๆลุึ้น พยายามพยุัวเอไว้ให้อีนเ้าใว่านไม่เป็นอะไร ทั้ๆที่ร่าายแทบาิ้น
"หึ...ูะไปทำาน มึอยู่นเียวนะ แล้วอย่าเสร่อออไปหาผัวที่ไหนล่ะ"
"ะ..รับ" ฮยอวอนเม้มปาแน่น่อนที่โฮอะเินไปแ่ัวแล้วออาห้อไป
เมื่อโฮอออไปแล้ว ฮยอวอน็ปล่อยโฮออมาระบายวามรู้สึอน พร้อมับิไปที่อ้ายเพื่อระบายวามเ็บปวในหัวใ แม่บ้านไ้ยินเสียร้ออฮยอวอน็สสารับใ ่าน่าเวทนา ฮยอวอนร้อไห้นาบวม วาลูแมวบันี้แ่ำ ผมเผ้ายุ่เหยิไม่เป็นทร เสื้อผ้าเปียเนื่อาน้ำาที่ไหลลมา
ฮยอวอนทรุลับพื้น ร่าบาเริ่มปวหัวเนื่อาอาารเรีย ร่าายร้อน ฮยอวอนระุัวิ่อัน
...เาเป็นลมั
ฮยอวอนัอยู่นาน ร่าายระุเร็ าเหลือ ัวสั่นไปหม ฮยอวอนเริ่มไม่มีสิ เาทำอะไรไม่ไ้เลย...
โฮอเหมือนะลืมเอสารสำัไว้บนห้อ เาึ้อีรถลับมายัอนโ ร่าสูสถบอย่าหัวเสีย เา่าเป็นนสัพเพร่าเสียริ...
โฮอแะีย์าร์่อนะเินเ้ามา่อนะเห็นฮยอวอนที่อนนี้นอนไม่ไ้สิอยู่ที่เิมบนพื้น น้ำลายฟูมปา าเหลือ ัวเร็ไปหม
"ฮยอวอน!" โฮอัารอุ้มร่าบาทันที่อนะรีบไปโรพยาบาล วามลัว วามผิหวั วามเสียใ่อย ๆ ่อัวึ้นในหัวใอโฮอ เาไม่เยรู้สึแย่นานี้มา่อนเลย
"นีอพี่ อย่าพึ่เป็นอะไรนะ อยู่ับพี่่อน พี่อโทษ...ไ้โปร" โฮอร่ำไห้อยู่หน้าห้อไอียู
เานั่รออีนประมาหลายั่วโม ใบหน้าอโฮอเหมือนนไม่มีสิ เาร่ำรว่อพระเ้า อให้อีนมีีวิรอ ถ้าเาไม่ึ้นไปบนห้ออีรั้ ไม่รู้ว่าฮยอวอนเป็นอะไร...
แอ๊...
"หมอ! เาเป็นยัไบ้าหมอ! บอผมสิ! บอผม!!" เมื่อประูถูเปิโฮอ็ัารเินเ้าไปหาหมอทันที เมื่อหมอไม่อบเาึระาอเสื้อออีน
"ุรับ ใเย็น ๆ ่อนนะรับ ่อนนี้นไ้ปลอภัยแล้ว แ่ยั้อูอาาร่อไปอี"
"...ฮึ"
"นไ้เือบไม่อบสนอ...แ่เพราะุมาทัน เราึรัษาีวินไ้ไ้รับ"
"ะ...รินะหมอ ผมเ้าไปหาเาไ้ไหม?" โฮอเบาใเมื่อไ้ยินำอบที่น่าพึพอใแบบนั้น
"ไ้รับ" เมื่อหมออนุาโฮอ็รีบวิ่เ้าไปหาฮยอวอนในห้อทันที
ร่าบาที่ำลันอนอยู่บนเีย รอย้ำบนใบหน้าและลำัวที่เิาฝีมืออเา มีสายโยระยาเื่อ่อับร่าายอฮยอวอนหลายเส้น โฮอลัวเหลือเิน ลัวะเสียอีนไป เามันี่เ่า ไม่มีสิ ถ้าเมื่อืนเาไม่ทำับฮยอวอนแบบนั้น รู้ัยับยั้ั่ใไ้ ฮยอวอน็ไม่เป็นแบบนี้...
"ฮยอวอน รีบื่น ื่นึ้นมาุยับพี่่อนนะ ื่นมารับฟัำอโทษ่อนนะะ..." โฮอว่า่อนะับมือบามาแนบับแ้มอน
"..."
"พี่อโทษที่พูาแย่ๆแบบนั้น ทำไม่ีับฮยอวอน พี่อโทษ...ฮึ...พี่ผิไปแล้ว ฮยอวอน้อื่นนะ ื่นมา่าพี่ มาบีพี่เลย็ไ้ แ่อย่านิ่ไปแบบนี้นะ..."
"..."
"ฮยอวอน...ฮึ ไ้โปรเถอะ..."
"..."
พูไปอีน็ไม่ไ้ยิน..ร่าสูึสั่ให้นสนิทเอาเสื้อผ้ามาให้เาสำหรับอยู่ที่โรพยายาลหนึ่อาทิย์ ่อนะย้ายฮยอวอนไปห้อเี่ยว
23.30 p.m.
"ฮยอวอน...หิวไหม? ถ้าหิว็้อรีบๆื่นึ้นมานะะ พี่ะไปเหมาอที่หนูอบให้หมร้านเลยนะะ..."
"..."
"พี่ะอยู่เฝ้าหนูแบบนี้นะ ฝันีนะะัวเล็อพี่" โฮอ้มลูบเบาๆที่ริมฝีปาสีหวานที่อนนี่ลับีเียว้วยวาทะนุถนอม
"..."
โฮอเินไปปิไฟ ่อนะล้อมัวนอนบนโฟาภายในห้อ ร่าสูหลับไปนานแล้วเนื่อาวามอ่อนเพลีย อีน็ลืมาึ้นมา ร่าบาไ้ยินสิ่ที่โฮอพู น้ำาอฮยอวอนไหลลมา เาไม่อยาอยู่ับโฮอแล้ว เาะรีบหาเินมาใ้หนี้อีนให้เร็วที่สุ เา...ลัวนนนี้เหลือเิน ฮยอวอนอาะโนทำร้ายอีเมื่อไหร่็ไม่รู้..
ทำร้ายร่าายยัพอว่า...แ่ิในี่สิ พอโนทำร้ายแล้วมันเ็บปวยิ่ว่าร่าายโนทำร้ายเสียอี นใร้ายแบบโฮอไม่มีทารับรู้ถึวามรู้สึอันแสนเ็บปวอเาหรอ
08.49 a.m.
ฮยอวอนื่นึ้นมาในเ้าวันใหม่ ่อนะระพริบาถี่ๆเพื่อให้ปรับโฟัส เาเห็นโฮอที่นอนอยู่บนโฟา้วยวามหนาว โฮอมีผ้าห่มผืนเียว เามีั้สอผืนแหน่ะ...แบ่ให้ผืนนึไม่เป็นไรมั้
ิไ้แบบนั้น ฮยอวอนึลุัวออาเีย อาารเ็บปวบนสะโพลน้อยล แ่็ยัปวๆอยู่ ฮยอวอนหยิบผ้าห่มอนหนึ่ผืน ่อนะเินไปห่มให้อีนที่นอนัวบนเีย
ฮยอวอนำลัะเินลับไปนอนลบนเีย แ่...
พรึ่บ!
อ้อมออันอบอุ่นอร่าสูำลัโอบฮยอวอนไว้ ฮยอวอนรับรู้ไ้ถึวามื้นบริเวไหล่อน
"ฮยอวอนื่นแล้ว...พี่อโทษ ให้อภัยพี่เถอะนะ"
"..."
"พี่มันบ้า พี่ผิเอ...ฮึ พี่มันี่เ่า เอาแ่ใ"
"..."
"อย่าโรธพี่เลยนะะ พี่ทำไปเพราะรัทั้นั้น ฮึ"
"ยัล้าพูอีหรอรับ...ว่าุทำไปทั้หมเพราะรัผม?"
"..พี่ผิไปแล้ว ฮึ...ให้อภัยพี่เถอะนะ"
"..."
"พี่อร้อ...อย่าโรธพี่เลย ไ้โปร"
"..."
"พี่รัหนู...รัมานานแล้ว พี่รัหนูมา ที่พี่ทำไป...เพราะพี่หึหนู...พี่ ฮึ ไม่อบให้ใรมาอหนูแบบนั้น"
"ปล่อยผม้วยรับ..." ฮยอวอนพูเสียนิ่ ๆ เาอยาให้โฮอไ้รับรู้ถึรสาิอวามเสียใะบ้า ริ ๆ ็ไม่่อยโรธแล้วล่ะ...พูะนานี้
"พี่อโทษ...ให้อภัยพี่่อน พี่ถึะปล่อย..นะะ"
"..."
"ถ้าไม่พู...พี่ะอหนูไว้แบบนี้..."
"็...็ไ้ ปล่อยผม้วย"
"รินะะ" โฮอีในเผลอออีนแน่น
"ริรับ... ปล่อยผม้วย ไม่ใ่อผมแน่นว่าเิม"
"อโทษ่ะ พี่แ่ีใ อยาทานอะไรไหมะ?"
"ไม่รับ...ผมะออาโรพยาบาลแล้ว"
"ทำไมออเร็วัะ? รอให้อาารีึ้น่อนไม่ีว่าหรอะ?"
"ผมะออวันนี้" ฮยอวอนพูนิ่ๆ รัสีวามเย็นาแผ่ไปทั่วห้อ
"่ะ...พี่ พี่ะัารให้เี๋ยวนี้"
"ผม...ะไปหาแม่้วย"
"ะ? วันนี้หรอะ?"
"รับ"
"็ไ้่ะ พี่ามใหนูทุอย่าเลย่ะ" โฮอผืนยิ้ม ถึะัในึหน่อยที่ฮยอวอนออโรพยาลเร็ว แ่็ทำอะไรไม่ไ้..เมื่อร่าสูำเนินเรื่อออาโรพยาบาลให้ฮยอวอนเรียบร้อยแล้ว โฮอึพาฮยอวอนไปหาุป้าฮโยลินที่ปูาน
11.02 a.m.
โฮอแวะพัทาน้าวระหว่าทา่อนะเินทา่อ ทำให้ระยะเวลาล่า้าไปเือบั่วโม
อนนี้ทั้สอไ้ยืนอยู่บริเวหน้าบ้านอฮยอวอน ฮยอวอนเาะประูอยู่นาน็ไม่มีทีท่าว่ามาราะออมาเปิประูให้นเลย ผ่านไปนาน ฮยอวอนทนไม่ไหว เาหยิบุแสำรอเพื่อะมาไประูบ้าน แ่ว่า...
"หนู...ฮยอวอนใ่ไหม?" มีายแ่ๆนหนึ่เินผ่านมา่อนะเรียฮยอวอน
"รับ...ุลุมีอะไรรึเปล่ารับ?"
"มาหาแม่หรอ?" ายแ่ไม่อบฮยอวอน แ่เาถามฮยอวอนลับ
"รับ ุลุมีอะไรหรอรับ?"
"นี่เอ็ไม่รู้หรอ? แม่เอ็หัวใำเริบเมื่อวานนี้"
TBC.
เอาแล่ว นี่มันเรื่ออะไรันอีเนี่ย แว๊ อย่าปาเิบใส่ไรท์นะะ5555 ฝาิามอน่อไป้วยนะะ รัทุนเล๊ยยยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น