ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : PLEASE STAY WITH ME (SF2)
- P L E A S E S T A Y W I T H M E -
P A R T 2
06.30 a.m.
Seoul, South Korea
ฮยอวอนลืมาึ้นมา แนแร่อโฮอวาพาบนเอวบาอเา เมื่อนึไ้ว่าเมื่อืนเิอะไรใบหน้าหวาน็ร้อน่าึ้นมาื้อ ๆ
ร่าายอฮยอวอนมีแ่เสื้อเิัวโร่ ึ่น่าะเป็นอร่าสูนั่นล่ะ
พี่โฮอใส่ให้เาล่ะมั้...
ฮยอวอน่อยๆลุาเีย หยิบเสื้อผ้าในระเป๋าอน แล้วเินไปเ้าห้อน้ำเพื่อำระล้าร่าาย
สายน้ำอุ่นๆไหลผ่านร่าบา วามิหลาหลายในหัวอร่าบาปะปนันไปหม ทั้เรื่อโฮอ เรื่อหนี้ เรื่อแม่ เรื่อเรียน
...สาบานสิว่านี่ีวิเ็อายุสิบแป
เหนื่อยะมั อยาหยุ อยาพัผ่อน ไม่อยาทำอะไรทั้นั้นแล้ว...
ฮยอวอนออมาาห้อน้ำ ร่าบาสวมเสื้อยืสีเหลือลายทาับาเยีนส์สีี ูเสริมใหู้น่ารัเพิ่มมาึ้นไปอี
พรึ่บ!
"หนูื่นแล้วทำไมไม่บอพี่ะ หื้ม?" โฮอสวมอฮยอวอนา้านหลั ใบหน้าหล่อลอเลียแถวๆออพลาสูลิ่นหอมอ่อนๆที่เาอบ
"หนูเห็นพี่โฮอนอนหลับอยู่รับ ล..เลยไม่ไ้ปลุ" ฮยอวอนพูิัเมื่อโฮอใ้ปาัเบาๆที่ใบหูอน
"หึ ๆ เป็นเ็ีัเลยนะะ" โฮอผละัวาฮยอวอน่อนะยิ้มให้ร่าบา
"แล้วทำไมหนูื่นเ้า?"
"หนู็ไม่รู้..อยู่ีๆ็ื่นมาเยๆ" ฮยอวอนำแห้
"ั้นเี๋ยวหนูไปหาอะไรให้พี่โฮอทานนะรับ" ฮยอวอนว่า่อนะเินรไปที่ห้อรัวเพื่อทำอาหารให้ร่าสู
โฮอยิ้มบา่อนะเ้าห้อน้ำเพื่อำระล้าร่าายอน เมื่อร่าสูออมาาห้อน้ำ เาเห็นฮยอวอนำลัั้อั้ใับารทำอาหาร โฮอ่อยๆย่อไป้านหลัอฮยอวอน ส่วนร่าบานั้นไม่รู้ัวเลย...ว่าโฮอไ้อยู่้านหลัอน
"แืะอร่อยไหมเนี่ย ถ้าไม่อร่อยะโนพี่โฮอ่าไหมนะ.." ฮยอวอนพูเบาๆ
"พี่็ไม่ใร้ายนานั้นหรอนะ"โฮอพู้าหูร่าบานอีนสะุ้โหย
"อุ๊ย! พี่โฮอ! หนูใหม" ฮยอวอนใ่อนะนำมือทาบอ้วยวามใ
"ะอร่อยหรือไม่อร่อยพี่็ินไ้ทั้นั้นล่ะ ถ้ามันเป็นฝีมืออฮยอวอน"โฮอยิ้ม
"ฮื่อ.." ฮยอวอนรารับเบาๆในลำอ โฮอยิ้มเอ็นูให้ับวามน่ารัอฮยอวอน ่อนะส่มือไปลูบหัวอีนเบาๆ
"ให้พี่่วยหนูไหม?"
"หื้อ? พี่โฮอทำรัวเป็นหรอรับ?" ฮยอวอนเอียอถาม
"ป...เป็นสิ ระับพี่แล้ว" โฮอยิ้มแหยๆ่อนะ่อยๆหยิบมีที่วาอยู่บนเาท์เอร์
"ให้พี่่วย เอ่อ สับหมูไหม? หนูะทำแืใ่ไหม?"
"ใ่รับ"
"โอเ! ั้นเี๋ยวพี่่วยหนูสับหมูนะ"
"รับผม"
โฮอเินไปหยิบหมูสับในู้เย็น ัารหยิบเีย นำเนื้อหมูวาบนเียและ...
ปั่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"พี่โฮอ! ใเย็นๆนะรับ ่อยๆทำ" ฮยอวอนห้ามปรามร่าสูหลัเห็นอีนสับแบบไม่เรให้อั้นล่า ืนเป็นแบบนี้ไม่ไ้ินแหๆ
"อ่าว ทำไมล่ะ?"
"เี๋ยวหมูระเ็นหมรับ เี๋ยวหนูทำเอีว่า พี่โฮอออไปรอ้านอ่อนนะรับ"
"อ่า โอเ ๆ ั้นถ้าทำเสร็แล้วออมาินรห้อนั่เล่นแล้วันนะ" พูหอย ๆ ่อนะเินาไป
"รับ" ฮยอวอนานรับ
'อุส่าห์ะโว์วามเป็นพ่อบ้านที่ีให้ฮยอวอนู เสียหม ๆ บ้าเอ๊ย!' โฮอิในใ
แ ฮโยลิน หรือแม่อฮยอวอนนั่นแหละ เยมาอยืมเินโฮอหลายรั้หลายรา รั้ละหลายๆวอน โฮอ็ให้ลอ แ่โฮอ็สสัยเสมอว่าทำไม้อใ้เินเยอะแยะนานั้นเท่าที่เารู้มาป้าฮโยลิน็ไม่ไ้ิารพนัน เหล้าหรือบุหรี่็ไม่ไ้ยุ่เี่ยว โฮอไปสืบไปสืบมา็ทราบว่าป้าฮโยลินมีลูายื่อ แ ฮยอวอน ที่ำลัศึษาอยู่ั้นมัถยมปลายปีที่ 3 ำลัะเ้ามหาวิทยาลัย ึำเป็น้อใ้เินมา
โฮอให้นสนิทไปสืบประวัิอฮยอวอน เมื่อไ้เห็นใบหน้าน่ารัอฮยอวอน โฮอึรู้สึรัและเอ็นูร่าบาทันที อยให้นไปูแลฮยอวอนห่าๆโยที่ไม่ให้เ้าัวรู้ โฮออยาไ้ฮยอวอนมาเป็นอนมา ถึมันะฟัูน่าลัว็เถอะ โฮอัารวาแผนโยารึ้นอเบี้ยเินู้ าสิบเปอร์เ็น์เป็นห้าสิบเปอร์เ็น์ ที่ึ้นแบบนี้เป็นเพราะโฮอรู้ว่ายัไ ๆ ฮยอวอน็้อหาทา่วยแม่อนอย่าแน่นอน เพราะฮยอวอนเป็นเ็ี แถมยัเรียนเ่ ถึะอายุเพียแ่สิบแปปี็าม ฮยอวอน่วแบ่เบาภาระอป้าฮโยลินผู้เป็นแม่ทุอย่า
แ่โฮอ็ไม่ไ้มีเนาะเอาอเบี้ย ที่เพิ่มึ้นมาาเิมสี่สิบเปอร์เ็น์อป้าฮโยลินเลยแม้แ่น้อย หาแผนที่เาิไว้สำเร็ เาะืนเินทุวอนืนให้ป้าฮโยลิน แถมะยหนี้ทั้หมให้ป้าฮโยลิน้วย
ึ่็เป็นไปามที่โฮอาไว้ ฮยอวอน่วยแม่อน...โฮอเลยัารวาแผน่อ โยให้้อเสนอับฮยอวอนโยารให้มาอยู่ับโฮอที่อนโในโล แล้วโฮอะยหนี้ให้ ฮยอวอน็ทำาม ึ่มัน็เป็นสิ่ที่เหนือวามาหมายมา ๆ เาไม่ิว่าฮยอวอนะมาอยู่ับเาโยที่พึ่รู้ัันไม่ถึวัน
"เสร็แล้วรับพี่โฮอ" ฮยอวอนเินออมาาห้อรัวพร้อมับลิ่นหอมอแืในามที่ฮยอวอนถือมา้วย
"มา่ะ เี๋ยวพี่่วยถือ หนูไปถือาน้าวมาีว่า" โฮอรีบลุึ้นาโฟามา่วยฮยอวอนถือามแื
"รับผม" ฮยอวอนรับำ่อนะเินไปหยิบาน้าวในรัว
"เอ่อ ือ พี่โฮอรับ ือหนู้อไปยื่นเรื่อที่มหาวิทยาลัยวันพรุ่นี้รับ.."
"หื้ม? ยื่นเรื่อที่ไ้ทุนหรอ?" โฮอเลิิ้วึ้น
"อ่า...ใ่รับ ือ หนูรบวนพี่โฮอ่วยพาหนูไปไ้ไหมรับ?"
"ไ้สิ เี๋ยวพี่พาไป แล้วเรามีเสื้อผ้าแล้วหรอ?"
"ไม่มีรับ..."ฮยอวอนทำหน้าหอย
"ฮ่า ๆ ั้นเี๋ยวพี่รีบพาไปื้อแล้วันนะ" โฮอำเมื่อฮยอวอนทำหน้าแบบนั้น ้วยวามเอ็นูเ็น้อยรหน้า โฮอึลูบหัวทุย ๆ อฮยอวอน
"..." ฮยอวอนเียบ ้มหน้า้มาทาน้าวไม่เยหน้าึ้นมามอโฮอ
...หาเยหน้าึ้นไปมอร่าสู มีหวัอีนไ้เห็นใบหน้าร้อน่าอเาแน่ๆ
เมื่อทัู้่ทาน้าวเสร็็นั่พัสัรู่ ่อนะออเินทาไปยัห้าสรรรพสิน้าื่อั รถออีู้่ใอโฮอับออไปบนถนนในโล
วามสวยามภายในโลทำให้ฮยอวอนอที่ะื้นเ้นไม่ไ้ ฮยอวอน้อมอผ่านทาหน้า่านาเป็นประาย
"หนูอบหรอะ?" โฮอหันหน้ามาหาฮยอวอนในะที่รถำลัิไฟแ
"รับ! หนูอบมาๆเลย หนูมาที่โลเป็นรั้ที่สามในีวิเลยรับ" เสียในอนแรูื่นเ้น แ่ประโยสุท้ายวนเศร้าแปลๆนี่สิ
"ั้นไว้ว่า ๆ พี่ะพาหนูเที่ยวให้รอบโลเลย ีไหม?"
"ีรับ! อบุนะรับพี่โฮอ!" ฮยอวอนยิ้มว้า้วยวามีใ
"วันเิหนูวันที่เท่าไหร่?" โฮอถามอีนพลาใ้มือที่ว่าอยู่อบุมมืออฮยอวอนไว้
"สิบห้า มรามที่ะถึรับ" ฮยอวอนล่าวพลายิ้มน้อย ๆ
"หื้ม ใล้แล้วนี่ อีประมาสออาทิย์ว่า ๆ นี่เนอะ"
"ว่าแ่...พี่โฮอมีอะไรรึเปล่ารับ?" ร่าบาเอียอถาม้วยวามสสัย
"วามลับรับ" ร่าสูว่า่อนะใ้นิ้วี้อนแะไปที่ริมฝีปารูปหัวใอฮยอวอน
"...รับ" ฮยอวอนอบรับไปแ่นั้น่อนะมุหน้าลิับออนเอ
'วันนี้พี่โฮอทำเราเินไปี่รอบแล้วเนี่ย ฮื้อออ' ฮยอวอนิในใพลาใ้มือบาทั้สอปิหน้านเอไว้
10.14 a.m.
Department Store
ทัู้่เินเลือื้อเสื้อผ้าสำหรับฮยอวอน เ้าร้านนั้น ออร้านนี้ แ่ละร้านเสื้อผ้า็แพๆทั้นั้น บาร้านัวละเือบสามหมื่นสี่หมื่นวอน ฮยอวอนหน้าีเผือเมื่อเห็นราาอเสื้อผ้า
"พี่โฮอรับ ือ...มันแพเินไปรึเปล่ารับ?"
"เอาเถอะ พี่ื้อให้หนูนะ" โฮอว่า่อนะยื่นแบล็าร์ให้พนัาน
"อบพระุที่มาใ้บริารนะะ" พนัาน้มโ้ให้โฮอและฮยอวอน
"เหลืออะไรอีบ้า าเ? รอเท้า? เ็มั? อุปร์ารเรียน? ระเป๋า?"
"พอแล้วรับ แ่นี้็มาเินไปแล้วนะรับ" ฮยอวอนเรใโฮอเหลือเิน ที่้อมาื้ออให้เาโยที่ไม่ำเป็น
"มาอะไรอเรา พึ่ื้อเสื้อไปแ่ห้าัวเอ ไป ๆ ไปูาเ่อน" โฮอว่าปัๆ่อนะูมือพาฮยอวอนไปเลือื้ออ
ทัู้่เลือูออยู่นาน เมื่อไ้สิ่ที่้อารรบแล้ว โฮอึพาฮยอวอนไปทาน้าวลาวัน
"อยาินอะไรีะ?" โฮอถามร่าเล็ที่เาำลัูมืออยู่้าๆ
"อ..อะไร็ไ้รับ เอ่อ พี่โฮอเอาอมาให้หนูถือีว่ารับ"
"ไม่เป็นไร ให้พี่ถือีว่า อีมือพี่ะไู้มือหนู้วยไ"
'็เพราะแบบนี้ไ ผมถึอยาถือเออ่ะ เินะายั...'
"ั้น...ินสเ็ไหม?"
"ไ้ทั้หมรับ แล้วแ่พี่โฮอเลยรับ"
"โอเ ั้นเราไปันีว่า่ะ" โฮอพาฮยอวอนเินไปยัร้านอาหาร นอายุมายิ้มริ่มที่ไู้มือฮยอวอน ส่วนอีน็ไ้แ่้มหน้า้มา ่อนอาารเินอายอนเอไว้ ึ่โฮอิว่ามันน่ารัมา
ภายในร้านอาหารแ่อย่าสวยาม ร้านออโทนสีแ-เทา มี้นไม้ประับามมุม่าๆ ูเรียบหรูแ่ไม่ืนเินไป โฮอเลือมุมเียบๆในารทานอาหารเพราะไม่อยาให้นอื่นมารบวนเวลาส่วนัวอเา
"รับอะไรีรับ" พนัานยื่นรายารอาหารพร้อมถาม
"สัรู่นะรับ" โฮอว่า่อนเปิรายารอาหาร ฮยอวอนไม่ล้าเปิ เาลัวว่าอาหารที่เาสั่ะมีราาแพ ึไ้แ่นั่มอโฮอ
"สเ็เนื้อหนึ่ที่แล้วัน...อ้าว ฮยอวอนะินอะไร?"
"เอ่อ หนู..." ฮยอวอนอึอั
"ั้นเอาเป็นสเ็หมูอีหนึ่ที่ อไวน์หนึ่วับน้ำส้มแ้วหนึ่้วย"
"รับ" พนัานรับำ่อนะเินาไป
"เป็นอะไรไปะ? ไม่อบหรอ?" โฮอถามนรหน้าพลาับมือบา
"ป..เปล่ารับ หนูแ่รู้สึว่านี่มันมาเินไป"
"เฮ้อ...อย่าไปีเรียสเรื่อนั้นเลยนะ ่ามัน่อน ๆ " โฮอถอนหายใยาว
"เอ่อ ออนุานะรับ พี่โฮออายุเท่าไหร่แล้วรับ?" ถึมันะเป็นารถามทีู่เสียมารยาท แ่ให้เาเรียโฮอว่าพี่แบบนี้ ็อยาะรู้ริ ๆ ว่าอีนอายุเท่าไหร่ แู่าผิวพรรับรูปร่าแล้ว ไม่น่าเินยี่สิบห้าหรอ...
"พี่สามสิบแล้ว"
"หะ...ห๊ะ! โอ้!" ฮยอวอนอึ้ไปพัหนึ่ ไม่น่าเื่อว่านรหน้าะอายุเหยียบเลสามเ้าไปแล้ว
"ฮะ ๆ มีอะไรหรือเปล่าะ?"
"ือ หนูให้พี่โฮอแทนัวเอว่าพี่ ็เลยอยารู้ว่าริๆอายุเท่าไหร่น่ะรับ"
"พีู่ไม่แ่เลย?"
"ไม่เลยรับ! อนแรหนูิว่าพี่โฮออายุยี่สิบ้นๆ้วย" บประโย ทั้โฮอและฮยอวอน็ำเล็น้อย เสียหัวเราะอฮยอวอนทำให้โฮอรู้สึหายเหนื่อยเป็นปลิทิ้
"ออนุารับ" บริรหนุ่มเินมาเสริฟ์สเ็ น้ำส้ม และไวน์ั้นี โอพยัหน้าอนุาให้วาอาหารบนโ๊ะไ้
"ให้ผมรินไวน์ให้เลยไหมรับ?" บริรนเิมถาม
"อืม รินเลย"
เมื่อบริรรินไวน์ให้โฮอเรียบร้อยแล้ว เา็เินาไปรับรายารอาหารับลู้าโ๊ะอื่น
"ินสิ ทำไมไม่ินล่ะ?" โฮอถามเมื่อเห็นอีนนั่นิ่ๆ
"อ่า..รับ" ฮยอวอนว่า่อนะใ้มีหั่นสเ็ ทั้สอทานอาหารอยู่พัให่ ่อนะเินออมาาร้าน
"ลับอนโเลยไหม?"
"รับ ลับเลย็ไ้" โฮอและฮยอวอนเินไปยัลานอรถอห้าสรรพสิน้า และเินทาลับไปยัอนโอโฮอ
"วันนี้หนูเป็นอะไรไปะฮยอวอน?"
"หนู...หนูเรใพี่โฮอนี่รับ" ระหว่าารเินทา โฮอ็ถามฮยอวอนึ้นมาเนื่อาเห็นอีนแปลไป
"อ๋า บอแล้วไ ว่าไม่เป็นไร"
"แ่มัน็หลายเรื่อแล้วนะรับ...หนู..."
"ู่ว์.. ไม่เอาน่า ถ้าพูเรื่อนี้ให้พี่ไ้ยินอี..นะ." พูบอีน็โน้มใบหน้าลมาหาร่าบา
"อะ...อื้อ ับรถ่อนนะรับ" ฮยอวอนเปลี่ยนเรื่อ ใบหน้าแเป็นลูำลึ โฮอนี่...อบทำเาเินลอเวลาริๆนะ อยาะระเบิัวายไปให้รู้แล้วรู้รอ
ทั้สอลับมาถึอนโในเวลาเย็นเือบ่ำ เมื่อมาถึ ฮยอวอน็อัวไปอาบน้ำ่อน ไม่นานนัร่าบาๆอฮยอวอนเินออมาาห้อน้ำพร้อมุนอนลายน่ารัที่แม่เาเยื้อให้ แ่ไม่เยไ่ใส่ เพราะลัวะเลอะ
"น่ารั..." โฮอว่าเมื่อเห็นอีนเินออมาาห้อน้ำ
"อ๊ะ พ..พี่โฮอ็ไปอาบน้ำสิรับ" ฮยอวอนหลบหน้าอีน บปาล่าเพื่อ่อนอาารประหม่า
"ฮ่าๆ โอเ่ะ ั้นพี่ไปอาบน้ำ่อนนะ" โฮออไม่ไ้ที่ะยีหัวอีน้วยวามเอ็นู
21.30 p.m.
"พี่โฮอรับ พี่ะนอนเลยไหมรับ พรุ่นี้หนู้อื่นแ่เ้า้วย" ฮยอวอนหาววอๆ่อนะเินไปหาร่าสูทำำลัุ่นับารทำานบนโ๊ะในห้อนั่เล่น
"ถ้าหนู่ว็ไปนอน่อน็ไ้นะ พี่ยัเหลือานอีเยอะเลย" โฮอเยหน้าึ้นมาาแม็บุ๊อน
"รับ ั้น็รีบๆนอนนะรับ มันึแล้ว อ่า...ฝันีนะรับ" พูบ็รีบวิ่ไปที่ห้อนอน้วยวามเิน
'นี่นายพูอะไรออไปฮยอวอน! รู้ัวรึเปล่าเนี่ย อ๊า!!!' ฮยอวอนรีร้อในใ ่อนะใ้มือปิใบหน้านเอ้วยวามวยเิน
"หึๆ ฝันีรับ ัวเล็อพี่" เสียอโฮอัไปถึในห้อนอน ทำให้ร่าบายิ่เินึ้นไปอี ฮยอวอนล้มัวนอนบนเียพลาอหมอน้าที่อยู่บนเีย ไม่นานนัใบหน้าหวานราวเ็สาว็หลับาพริ้ม เ้าสู่นิทรา
23.23 p.m.
โฮอเินมาในห้อนอน เาเห็นร่าบาำลันอนหลับ ทำให้อที่ะยิ้มไม่ไ้.. โฮอล้มัวนอน แนแร่ทั้สอโอบอร่าบาไว้เหมือนลัวว่าอีนะหายไป ่อนะหลับาเ้าสู่นิทราามอีน
TBC.
อนนี้ไม่มีอะไรมา่ะ เินนิหน่อยพอเป็นพิธี555555555 พี่โฮอหล่อ ใี สปอร์ รวย โลมาเลยนะะ เป็นไรท์ไรท์็ยอม่ะแ ฝาิามอน่อไป้วยนะะ ีใที่ไ้เห็นฟีแบ็อหลาย ๆ นนะะ อบุทุนาใริ่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น