ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PLEASE STAY WITH ME (SF1)
- P L E A S E S T A Y W I T H M E -
P A R T 1
14.25 p.m.
Busan, South Korea
"แม่รับ! ผมไ้ทุนไปเรียน่อในโลรับ" แ ฮยอวอน เ็หนุ่มอายุ 18 ะโนเสียเสียัเมื่อรู้ว่านไ้รับทุนเรียน่อมหาลัยื่อัในโล ไม่ิไม่ฝันเลยว่านะมีโอาสไ้เ้าเรียนมหาวิทยาลัยื่อั โยที่มาราไม่้อเสียเินสัวอน
"ทุนมหาลัยหรอลู?" แ ฮโยลิน ผู้เป็นมาราถามลูายหัวแ้วหัวแหวนอน
"ใ่รับ ๆ นี่ไ ื่อผม" ฮยอวอนยื่นสมาร์ทโฟนเรื่อเล็ให้มาราู "แม่รับ ผมะทำยัไี ผมื่นเ้นัรับแม่"
"ไม่้อื่นเ้นนะลู แม่รู้ว่าหนูทำไ้ ฮยอวอนอแม่น่ะเ่ที่สุแล้ว" ฮโยลินพูให้ำลัใลูาย่อนะูบลรลาระหม่อมอลูายเบาๆ
"รับแม่ ผมะทำให้เ็มที่รับ พอเรียนบผม็ะมีานทำ พอผมมีานทำผม็ะมีเิน พอเรามีเินผมะื้อทุอย่าที่แม่อยาไ้เลย ีไหมรับ" ฮยอวอนวาภาพในินนาาร่อนะยิ้มว้าออมา เาหวัะทำให้แม่สุสบายว่าที่เป็นอยู่ เพราะั้นเมื่อโอาสมาถึึ้อไว่ว้าโอาสเอาไว้
"อบในะลู..แ่เราน่ะ มีเินแล้วหรือไ?"
"...มีรับแม่ พอสำหรับ่ารถแล้ว็่าินอยู่รับ ที่มหาลัยเามีหอพันัศึษา้วยนะ เพราะั้นแล้วแม่--" ไม่ทันที่ฮยอวอนะไ้พูบประโย ประูบ้าน็ถูเปิอออย่าแร
ปั๊!!!
ฮยอวอนัวน้อยใมา เมื่ออยู่ีๆมีผู้ายร่าำยำสามนเินเ้ามาภายในบ้านโยที่ฮยอวอน็ไม่รู้ัพวเาเลยแม้แ่น้อย
"ูมาเ็บหนี้ับอเบี้ยที่มึ้าับเ้านายูไว้สี่เือน" หนึ่ในพูึ้น้วยน้ำเสียทีูุ่ัน เราม และูน่าลัว
"เี๋ยว่อนนะรับ หนี้อะไรัน?" ฮยอวอนมอายร่าำยำทั้สามนที่ำลัมอไปที่มารา
"ถามแม่แูสิ! นี่เป็นลูภาษาห่าอะไรวะถึไม่รู้ว่าแม่มึมีหนี้ท่วมหัว?"
"แ่แม่มึไม่ไ้ิหนีู้หรอนะ นู่น! ิับนายูนู่น ุิน"
'ุิน..'
ฮยอวอนอึ้ไปสัพั ่อนะถาม่อ
"ล..แล้ว หนี้ทั้หมมันเท่าไหร่รับ"
"สามล้านห้าแสนวอน! อเบี้ยอีห้าสิบเปอร์เน์ ทั้หมเ็ล้านวอน"
ฮยอวอนแทบเป็นลม หน้าีเผือทันทีเมื่อไ้รู้ว่าแม่อนไปิหนี้เท่าไหร่
"แม่รับ ..ริหรอรับ?" ฮยอวอนน้ำาแทบไหล แม่อเา็อายุมาแล้ว ะหาเินที่ไหนมาใ้หนี้ัน
"ฮึ...ริลู แม่อโทษ แม่อโทษริ ๆ " ฮโยลินร้อไห้ออมาอย่าไม่อาย เธอรู้สึผิถึที่สุที่ไ้ปิำวามลับับลูายัวน้อยอเธอ
"ม...ไม่เป็นไรหรอรับ แ่แม่เอาเินไปทำอะไรเยอะแยะรับ?"
"แม่เอาเินไปโปะ่ายหนี้ับเ้าหนี้นเ่า ฮึ แม่อโทษนะลู นีอแม่"
"พอๆ! หมเวลาแล้ว ่ายเินมาให้พวูี ๆ" แ๊ทวหนี้เินปรี่เ้ามาหาแม่อฮยอวอน
"..เี๋ยวรับ ๆ" ฮยอวอน้านึ้น
"อะไรอมึ?"
"ผมอยาไปพบ...ุิน" น้ำเสียอฮยอวอนสั่นเพราะวามลัวสุี
"ฮ่า ๆ ๆ มึแม่ลว่ะไอหนู! มึิว่านายท่านะออมาพบมึหรือไ หื้ม?" ายร่าำยำทั้สามหัวเราะเสียัลั่นอย่าเสียมารยาท
"..ไ้โปรเถอะรับ พาผมไปพบเาที"
"ามใมึ! แู่ไม่รับรอีวิอมึหรอนะ"
"ไม่เป็นไรรับ แ่ผมไ้พบุิน มัน็พอแล้ว"
"ฮยอวอน! แม่ว่า..." ฮโยลินเรียม้านลูาย แ่ทว่าฮยอวอน็สวนึ้นมาะ่อน
"ผมไม่เป็นไรรับแม่ แม่ให้ผมไปหาุินเถอะรับ"
"ฮึ..อบในะลู" ฮโยลินสะอื้น่อนะปาน้ำาที่เปรอะทั่วใบหน้าหวานที่ฮยอวอนถอแบบมาไม่มีผิเพี้ยน
"ไปๆ ึ้นรถไ้แล้ว" ายำยำนหนึ่พูึ้น
"รับ..."
ฮยอวอนเินามทั้สามไปที่รถ ระหว่าเินทา ฮยอวอน็ิไป่าๆนาๆว่าุินะุไหม ะทำร้ายร่าายฮยอวอนรึเปล่า..
"นายรับ ลูายอป้าฮโยลินเาะอไปพบนายรับ"
(...)
"รับ มันอยาะอพบับนายริๆรับ"
(...)
"ไ้รับนาย ผมะพามันไปพบนายรับ"
าย้าฮยอวอนโทรศัพท์หาใรนหนึ่ ึ่าว่าน่าะเป็นุิน...
เินทาไม่นานรถันสีาว็เลี้ยวเ้ามาในฤหาสน์หลัหนึ่ ฤหาสน์หลัให่ ้าหน้ามีน้ำพุูสวย ทั้้าน้ายและ้านวาอฤหาสน์มีแปลอไม้นาๆนิ
นี่มันสวรร์เลยัๆ...
"เอ้า! ลไปไ้แล้ว เี๋ยวะพาไปหานายท่าน"
"รับ" สวรร์อฮยอวอนถูนใร้ายพัในั่วพริบา เ็ีานรับ่อนะลมาารถ รอบๆฤหาสน์มีลิ่นหอมออไม้ ทำให้รู้สึสื่นและผ่อนลาย
"ามมา!" ายนหนึ่เรียเา
เมื่อฮยอวอนเ้าไปยััวฤหาสน์ ฮยอวอนไ้เห็นถวามหรูหราภายในัวฤหาสน์ มีทั้แม่บ้าน นรับใ้ บอี้าร์ที่อยู่แทบะทุที่ในฤหาสน์
ายร่าำยำพาเามาหยุอยู่ที่ห้อๆหนึ่ ายนนั้นเาะประูบานให่
"นายูื่อโฮอ ำใส่หัวไว้้วยล่ะ"
"๊อๆ"
(เ้ามา) เสียัอายอีนัมาาในห้อ เานำฮยอวอนเินเ้าไปในห้อๆนั้น
"นี่รับนาย ลูายอป้าฮโยลินที่ผมบอให้นายฟั"
ุินเยหน้าึ้นาอเอสาร วาเ้าเล่ห์้อมอมาที่ฮยอวอน
"ูยอ นายออไปไ้แล้ว"
"รับนาย..." ายร่าำยำออไปาห้อ ภายในห้ออนนี้มีแ่โฮอับฮยอวอนเพียสอนเท่านั้น
"เินมานี่..." เสียทุ้มสั่นร่าเล็ ฮยอวอนเินไปหาเาแ่โยี
"มีอะไร?"
"..ือผม อยาะอเวลาเรื่อเิน ผมพึ่ไ้ทุนไปเรียน่อในโล..."
"ผมะทำานไป้วยรับ ะเอาเินที่ไ้ทั้หมมาใหุ้ แ่ผมอเวลา--"
"่อให้นายทำานทั้ีวิเพื่อหาเินมาให้ัน ยัไะ หนี้มัน็ไม่หมหรอ" โฮอิพูัหน้า้วยน้ำเสียยียวน
"ล..แล้วผม้อทำยัไรับ?" ฮยอวอนถามนรหน้า้วยน้ำเสียหวั่นๆ
"ันมี้อแลเปลี่ยนให้นาย"
"้อแลเปลี่ยน?"
"นาย้อไปอยู่ับันที่โล..." โฮอยิ้มเ้าเล่ห์
"...อยู่? ุหมายถึ..."
"ไปอยู่ับัน แล้วันะยหนี้ให้แม่นายรึ่หนึ่"
"ห๊ะ! ริหรอรับ! ..แ่ทำไม้อไปอยู่ับุ้วยล่ะรับ?" ฮยอวอนไม่เ้าใโฮอเลยสันิ
"อย่าถามมาะไ้ไหม ละเอาหรือไม่เอา?"
"แน่นอนรับ! ผม..ผมะไปอยู่ับุ"
"็แ่นั้น"
"..แ่ผมอไปเ็บอ่อนไ้ไหมรับ แล้ว็ะไปลาแม่้วย ผมยัไม่ไ้ลาแม่เลย"
"เออ ันให้เวลาแ่ั่วโมรึ่เท่านั้นนะ"
"รับ อบุมา ๆ นะรับ" ฮยอวอนยิ้ม ่าเป็นยิ้มที่สใสริ ๆ โฮออไม่ไ้ที่ะยิ้มามนรหน้า
"ยิ้มอะไรรับ?" ฮยอวอนหันมาถามโฮอ
"เปล่า ไม่มีอะไร...รีบไปสิ! ันำลัะับเวลาแล้วนะ"
"รับ ๆ ๆ ๆ ผมะไปเี๋ยวนี้" ฮยอวอนลนลาน่อนะรีบวิ่ออไป
ฮยอวอนีใมา เมื่อเารู้ว่าแม่อเาะปลหนี้ไ้รี่หนึ่ แ่็แอบอยู่เหมือนัน ว่าเาะให้ฮยอวอนไปอยู่้วยทำไม?
ใ้เวลาไม่นานฮยอวอน็เินทามาถึบ้านอน
"แม่รับ ผมลับมาแล้ว" ฮยอวอนรีบวิ่ไปอมาราอน
"ฮยอวอน! เป็นยัไบ้าลู?" ฮโยลินสวมอลูายอน
"ุโฮอะลหนี้ให้รึ่หนึ่รับ...แลับารที่ผมไปอยู่ับเาที่โล"
"ฮยอวอน หนูไม่ไ้ทำทำอะไรเสียๆหายๆแบบนั้นใ่ไหมลู?" ฮโยลินถาม้วยวามัวล ลัวว่าลูายะไปทำอะไรเสียหายแบบที่เธอิไว้
"ผมเปล่าทำแบบนั้นนะรับ เาอาะให้ผมไปเป็นนใ้ให้เา็ไ้นี่รับ"
"็ีแล้ว แม่อโทษ...อโทษริๆที่ทำให้ลำบาแบบนี้ แม่อโทษ" ฮโยลินอโทษลูาย้ำไปมา
"แม่ไม่ผิรับ...ฮึ แม่ทำเพื่อผม แมู่้เินมา็เพราะผม แม่ไม่ผิ ผม่าหาที่ผิ ผมไม่เยทำอะไรเพื่อแม่เลย...ฮือ" ฮยอวอนปล่อยโฮออมา
พ่ออฮยอวอนเสียั้แ่ฮยอวอนอายุไ้ 13 ปี พ่อเปรียบเสมือนเสาหลัอบ้าน พ่อทำานหนั แ่พ่อ็ไม่เยบ่น พ่อทำเพื่อแม่และฮยอวอนเสมอ..แ่โร้าย พ่ออฮยอวอนเสียีวิเนื่อารถนับรถู้ันหนึ่ นับรถู้ันนั้นับหลบหนีไป ไม่ิะแยแสพ่ออฮยอวอนแม้แ่น้อย
'หนู้อเป็นเ็ี ั้ใเรียนนะลู โึ้นหนูะไ้ไม่้อลำบาแบบพ่อ'
'รับ! ผมะั้ใเรียน พอผมเรียนบผมะทำานเลี้ยพ่อับเแม่เอ เื่อใผมนะรับ!!!'
ยิ่ิถึวันเ่าๆที่เยมีพ่ออยู่้าๆ น้ำา็เริ่มไหลลมาอีรั้หนึ่
สอแม่ลูอันอยู่นาน ่อนที่ฮยอวอนะอัวไปเ็บอใ้ที่ำเป็นอน เนื่อาโฮอให้เวลานไม่มานั
"มีอะไร็โทรหาแม่นะลู แม่รัลูเสมอนะ อะไรที่แม่ให้ลูไ้ แม่็ะให้ลูนะ รัลูมาๆนะ" ฮโยลินอลูายอนอีรั้
"ผม็รัแม่เหมือนันนะรับ ูแลสุภาพ้วยนะรับ ว่าๆผมะใหุ้โฮอพามาหาแม่นะรับ"
"ไปเถอะลู เี๋ยวะสายเอา...โีนะลูแม่"
ฮยอวอนอผู้เป็นแม่่อนะผละัวออ เาเินออมาาบ้านหลัเล็พลาปาน้ำาที่รื้นอยู่บริเววาู่สวย
ปรื้นๆๆ!!!
เสียแรรถัไล่หลัอฮยอวอน เมื่อร่าบาหันหลัไปทานเสีย เา็เห็นโฮอที่ำลัทำหน้าไม่สบอารม์ใส่เา
ฮยอวอนเินไปหาโฮอรที่นั่้านับ
"ันให้เวลานายแ่ั่วโมรึ่ไม่ใ่หรือไ ทำไมไปั้สอั่วโม?"
"ผมอโทษรับ แ่ผมิถึแม่ ผมอยาอยู่ับแม่นานๆ็เท่านั้น"
โฮอเห็นวาอฮยอวอนลอไป้วยน้ำา มูรั้นนั่น็ูแระเรื่อผิปิ
"ไปทำอะไรมา? ร้อไห้หรอ?" เอ่ยถามร่าบาอย่าเป็นห่ว
"ป..เปล่าะหน่อยนะรับ ไปเถอะรับุโฮอ เี๋ยวะสายเอานะ"
"นี่นายสั่ัน?" โฮอมวิ้ว่อนะี้นิ้วมาที่นเอ
"ผมเปล่านะรับ!! ผมแ่..ลัวว่าะเย็นเอา"
"ั้น็ึ้นรถมาสิ รออะไรล่ะ"
"รับ" ฮยอวอนรับำ่อนที่ะเินมานั่ฝั่นับ ร่าบานำระเป๋าเินทาใบเล็ลายบไว้บนเบาะหลัอรถหรู
"วาระเป๋าเ่า ๆ อนายแบบไม่เรใเบาะรถันเลยนะ" โฮอพูโยหารู้ไม่ว่าำนั้นระทบับิใอฮยอวอนอย่ารุนแร
"รับ ระเป๋าผมมัน็แพสุไ้แ่นี้ล่ะรับ อโทษที่ผมเอาระเป๋าเ่า ๆ ไปวาไว้บนเบาะรถแพ ๆ อุนะรับ"
ฮยอวอนเอื้อมัวไปหยิบระเป๋าอนมาอแน่นพลาหลับาล้า ๆ น้ำาที่แห้ไปแล้ว็เหมือนะไหลลมาอีรั้
'แม่ื้อให้เป็นอวัวันเิผมหรอรับ?!'
'ใ่แล้ว เนื่อในโอาสวันรบรอบ 16 ปีอลู แม่อให้ลูมีวามสุมาๆนะ'
โฮอเห็นฮยอวอนเียบผิปิ เลยยื่นหน้าไปใล้ๆฮยอวอนที่ำลัพิหน้าับประูรถ เาเห็นฮยอวอนมูแมาึ้นว่าเิม ใบหน้าสวย็มีน้ำาเปรอะไปหม
"ฮยอวอน...ฮยอวอน" โฮอใ้มือแะไหล่บาพลาเรียื่อ แ่เ้าัว็ยันิ่
"หลับแล้วล่ะสิเนี่ย" ยีหัวร่าเล็พลาหัวเราะเบาๆ
โฮอับรถ่อไปเรื่อย ส่วนฮยอวอน็หลับไปเนื่อาอาารอ่อนเพลียที่เิาารเินทาทั้วัน
21.52 p.m.
Seoul, South Korea
"ฮยอวอน ื่นไ้แล้ว ถึแล้วนะ" ร่าสูปลุฮยอวอน
"อือ.." ฮยอวอนลืมาึ้น เา่อยๆปรับสายาอนให้เป็นปิ่อนที่ะใ เมื่อหน้าอเาและโฮอห่าหันไม่ถึืบ
"ผม..ผมื่นแล้ว ถอยผม่อนสิรับ" มือบาผลัอแร่รหน้า
โฮอยิ้มเ้าเล่ห์ ่อนะยอมถอยแ่โยี
"ามมาละัน" ร่าสูว่า
ฮยอวอนยัไม่หายโรธหรอนะ เรื่อที่เาว่าระเป๋าอฮยอวอนที่แม่เป็นนื้อให้อนอายุรบ 16 ปีน่ะ
ร่าบาเินามโฮอไปามทา เาพึ่สัเุว่าสถานที่ที่โฮอพาเามาเป็นอนโหรูใลาโล เพราะอนนี้เามอเห็นโลทาวเวอร์าลิฟ์แ้วในอนโอโฮอ้วย
บรรยาาศในลิฟ์เียบสั ไ้ยินเพียแ่เสียหายใอนทั้สอ
"นี่ เป็นอะไร? โรธันรึไ?" โฮอัสินใทำลายวามเียบนั้นโยารถามร่าบา
"เปล่ารับ ผมไม่เป็นไร" ฮยอวอนเบือนหน้าหนีร่าสูพลาหลบสายา
"เป็นอะไร หื้ม? ไหนบอันิ" โฮอับาอร่าบาให้หันหน้ามาทาเา
วาทั้สอประสานัน ฮยอวอนพยายามหลบหน้า แ่โฮอ็บีบาเาแน่นเหลือเิน
"ผม...เฮ้อ ็ุโฮอมาว่าระเป๋าที่แม่ผมื้อให้อ่ะ" ฮยอวอนเบะปาอแเหมือนเ็น้อย
"อโทษนะฮยอวอน พี่ผิไปแล้วรับ" สรรพนามที่ใ้แทนนเปลี่ยนไป โฮออโทษฮยอวอนพลาับมือนุ่มนิ่ม
"..ผมให้อภัยุโฮอ็ไ้รับ"
เมื่อลิฟ์มาถึั้นที่สามสิบห้า ทั้สอ็ออาลิฟ์แ้ว โฮอใ้ีย์าร์แะไปที่ลูบิประู
ทั้สอเ้ามาในห้อ ฮยอวอนอบห้อนี้มา รลาเป็นห้อนั่เล่น วามือมีั้นหนัสือและโ๊ะอมพิวเอร์ ้ายมือเป็นห้อน้ำ ส่วน้านหน้าทาฝั่วาอห้อนั่เล่นเป็นห้อนอน ้าน้ายเป็นรัว
หรูะมัเลย...
"เมื่อี้เรียพี่ว่าอะไร?" โฮอถามร่าบาหลัาเิน้ามาในห้อ
"...ุโฮอ รับ"
"เรียพี่พี่สิ...แล้วแทนัวเอว่าหนู" โฮอว่าพลา้อาสุใสอฮยอวอน
"...พี่ โฮอ" ฮยอวอน่อยๆเรียโฮอ้าๆ
"ีมา...เ็ีอพี่โฮอ" โฮอยิ้มพลายีหัวฮยอวอน
ถึะแปลใับสรรพนามที่เปลี่ยนไป แ่ฮยอวอน็ไม่ล้าัถามอะไรอีนมานั
"แล้วุ เอ่อ พี่โฮอให้..หนูมาอยู่้วยทำไมหรอรับ?" ฮยอวอนถามร่าสู
"เพราะเราน่ารั นี่แหละเหุผล" เหุผลอะไรัน ไม่เห็นะเ้าท่าเลย
"..." ฮยอวอนแ้มแปลั่ยิ่ว่ามะเือเทศสุ ร่าบ้มหน้าลเพื่อหลบ่อนวามวยเิน
"ว่าแ่..พี่โฮอรับ อนโนี้อยู่แถวไหนรับ"
"นัมานน่ะ มีอะไรล่ะ?"
"อ๋า แถวๆมหาลัยที่หนูไ้ทุนเลยนี่รับ! ีั ประหยั่ารถไ้เยอะเลย" ฮยอวอนยิ้มว้า
ร่าสูยิ้ม โฮอไม่พูอะไร่อ เาให้ฮยอวอนไปอาน้ำ เพราะเวลานี้็ึมาแล้ว
"พี่โฮอรับ! ือ...หนูลืมุับผ้าเ็ัวไว้้านอรับ" ฮยอวอนะโน
"ออมาหยิบเอสิ! พี่ไม่ใ่เบ้เรานะ" โฮอแล้พูเสียเ้ม
"็ไ้รับ..." ฮยอวอนว่าเสียอ่อน
'ัวฮยอวอนะาวนาไหนนะ...' โฮอิอุศลในใ
รื...
ประูห้อน้ำถูเปิออ ฮยอวอนเินออมา้วยท่าทาเ้ๆัๆ มืออหนึ่ปิลาายอน
'บ้าเอ๊ย! เสื้อผ้าอยู่้าๆพี่โฮอ!' ฮยอวอนสถบในใ
โฮอทำเป็นไม่มอฮยอวอน แ่ริๆแล้วหาาอเาเห็นทุสิ่ทุอย่า
เนื้อัวอฮยอวอนาวผุผ่อ ผิวพรรูสุภาพี เอวอนั้นทำให้โฮอแทบลั่...
ยิ่บวับลิ่นสบู่ที่โฮออบใ้แล้ว แทบอยาะร่าบาให้มเียริๆ...
ฮยอวอน่อยๆเอื้อมมือไปหยิบเสื้อผ้า้าๆ ไม่ทันไร ้อมือบา็ถู้อมือหนาระานฮยอวอนล้มลไปอยู่ใ้ร่าโฮอ
"หอม..." โฮอว่าพลาสูมอออฮยอวอน ลิ่นหอมอเ็หนุ่มทำให้อารม์ิบอโฮอพลุ่พล่าน
"พี่โฮอ!"
"พี่...อไ้ไหม?" โฮอ้อนามอนใ้ร่า แรปรารถนาในวาอโฮอนั่น..ฮยอวอนรู้ีว่าโฮอ้อารอะไราน
"พี่โฮอ..อื้ออ" โฮอบเบียริมฝีปาอนลไปยัริมฝีปาสีมพูุหลาบอฮยอวอน ร่าสูบเม้มริมฝีปาเบาๆ มือปลาหมึลูบไล้ไปทั่วร่าายาวเนียนละเอียอนใ้ร่า
"พี่รัฮยอวอนนะ" ผละออมาาริมฝีปารูปหัวใ ่อนะบอำว่ารัให้ฮยอวอนไ้ยิน ฮยอวอนเลิ้มไปับสัมผัสอโฮอึปล่อยเลยามเลย
.
.
.
.
.
"อ๊ะ!! อ๊าา พี่โฮอ หนูเ็บ"
"อืม..ทนหน่อยนะ พี่ะเสร็แล้ว" โฮอ้มลไปูบที่ริมฝีปาบวมแเ่ออีร้้เพื่อึวามสนใ ระแทระทั้นายสามที่่อนะปล่อยน้ำรัออมาเ็ม่อทาสีหวานอฮยอวอน
"อื้อ..." ฮยอวอนราออมาเล็น้อย่อนะหลับาล้วยวามเหนื่อยอ่อน โฮอึร่าบามาอ ่อนะูบเบาๆบริเวหน้าผาื้นเหื่อ
"พี่รัหนูนะรับ"
TBC.
รีไรท์ใหม่แ่้นเลยย แ่เ้าโรยัเหมือนเิมนะ๊ะ แ่เปลี่ยนภาษา บทพูเล็น้อย่ะ ส่วนาัท..เราะบอว่า เราลบไปแล้ว55555555555555555 เพราะั้นใรอยาอ่านDMไปบอเราในท.ว.ไ้เลยนะะ เราะไ้แ่ให้่ะ5555555555555555555555 เอันอน่อปัย้าา เลิ้บยู ♡
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น