รวมมิตรญี่ปุ่น

ลำดับตอนที่ #131 : ขอโทษเป็นภาษาญี่ปุ่น

     
แปลตามตัวว่า “เลว”  เป็นการขอโทษมีลักษณะแบบห้าว ๆ สมชาย ๆ แฝงเข้าไว้ในคำขอโทษด้วย จึงเป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชายทุกสมัย

รูปอดีตของคำว่า “เลว”ในภาษาญี่ปุ่น เป็นคำขอโทษเวลาทำอะไรผิดไปแล้ว โดยทำนองโทษตัวเองว่า ผมมันเลว ผมมันไม่ดี ผมมันแตกปลา^^” ฯลฯ

ภาษาอังกฤษ ทับศัพท์มาทั้งอย่างนั้น สำหรับคำนี้เพิ่งจะเริ่มนิยมได้ไม่นานครับ ในสมัยปัจจุบันในหมู่วัยรุ่นของญี่ปุ่นครับ

คำขอโทษที่ใช้เฉพาะเวลาเราทำอะไรผิดไป แต่จะมีลักษณะของเด็ก ๆ ปนอยู่ด้วย จึงไม่นิยมใช้กันในตอนโต ๆ กันแล้วหรือเวลาติดต่อธุรกิจ

ศัพท์โบราณเก่า ๆ ที่บรรดาซามุไรญี่ปุ่นชอบใช้กัน ในความหมายขอโทษที่ต้องทำให้ใครสักคนลำบากเพื่อเรา

เป็นอีกคำศัพท์ของซามุไรเช่นกัน ความหมายคือ คำขอโทษแบบโทษตัวเองว่าทำผิดไปอย่างน่าอับอาย


ปัจจุบันเป็นศัพท์พื้นฐานของคนญี่ปุ่นไปแล้ว อาจบอกได้ว่า ไม่ว่าจะทำอะไรผิด ขอทาง ขอโทษ หรือแม้แต่ การขอบคุณ ก็ตาม จะนิยมพูด ไว้ก่อน อีกฝ่ายก็จะเข้าใจเอง ซึ่งเป็นคำที่สะดวกมาก ๆ  แต่ว่าจริง ๆ  แล้วซูมิมาเซน แปลตามความหมายจะแปลได้ว่า “ไม่รู้จักจบสิ้น” จึงนิยมใช้กันเวลารับความกรุณาปราณีจากคนอื่น โดยแฝงความขอบคุณเอาไว้ด้วย

ขอโทษที่เสียมารยาท ใช้เวลาขอทาง ขอผ่าน อะไรอย่างนั้นครับ

ขอโทษสำหรับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นเป็นศัพท์สุภาพขอโทษด้วยความจริงใจ ทั้งกับเจ้านายเวลาทำผิดพลาด กับภรรยาที่เวลากลับบ้านดึก ๆ ขอโทษแบบขายความจริงใจไว้ก่อน ว่าไม่ได้ตั้งใจนะ แปลตามตัวว่า “ผมไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ” ครับ

โอวาบิคือกริยาขอโทษ โมชิอาเกมัสคือการกล่าว การพูด เป็นคำขอโทษแบบเป็นทางการ ใช้เวลาแถลงการขอขมา หรือพิธีการต่างๆ ครับ

จาก  http://www.dek-d.com/content/view.php?id=1145 จ้า