ขอ(รัก)หน่อย

ปี2019
ณ.โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง

“อีเกี๊ยวๆๆๆๆ”
พลอยใส เพื่อนสาวของฉันตะโกนเรียกเสียงดังลั่นมาตั้งแต่หน้าประตูห้อง ทำเอาคนทั้งห้องหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว
“อะไรของแก”
ฉันมองหน้ามันอย่างคาดโทษ ถ้าเรื่องที่พูดไม่ได้น่าตกใจสมกับท่าทางของนาง แม่จะทุบให้หลังแอ่นจริงๆ
“หล่อ หล่อมาก หล่อแบบวัวตายควายล้ม”
“อะไรของแก ไม่เข้าใจ”
“เด็กใหม่ ที่จะย้ายมาห้องเรา หล่อฉิบหาย มึงมาดู”
พลอยใสพยายามดึงแขนฉันจะให้ลุกไปดูตามที่เธอบอก แต่ฉันขืนตัวเอาไว้ ไม่ลุกตามไป
“โอ๊ย ไม่ไป ไม่อยากรู้ คณิตแกเสร็จแล้วหรอ อยากให้ครูอังคณาสาปหรอ “
มัวแต่กรี๊ดผู้ชายชะตาจะขาดยังไม่รู้ตัวเลยยัยนี่

“เออวะ “
เมื่อได้สติ พลอยใสก็รีบลากเก้าอี้มานั่งข้างๆฉันทันที

“เสร็จยังหล่ะเอามาให้ลอกบ้าง”
“อีกข้อเดียวรอก่อนสิ!”

‘หล่อมากแม่’
‘ออร่าจับเว่อร์’
‘ผิวดีกว่าฉันอีกแก’
เสียงแซ่ซ้องดังเข้ามาให้ฉันได้ยินอีกครั้ง ให้เดาก็คงจะเป็นคนเดียวกับที่พลอยใสมากรี๊ดใส่ฉันเมื่อกี้แหงๆ

ฉันเลือกที่จะไม่สนใจอะไร แล้วก้มหน้าก้มตาทำการบ้านของตัวเองต่อไป จะเริ่มคาบแรกแล้ว ฉันไม่มีเวลาเล่นแล้ว

ครืด~

เสียงลากเก้าอี้ จากโต๊ะที่อยู่ทางซ้ายมือของฉันบ่งบอกว่ามีคนกำลังจะนั่งลง ทีเแรกกะจะไม่สนใจอะไร แต่กลิ่นหอมแบบผู้ชาย กลับดึงดูดความสนใจของฉัน ให้ต้องหันไปดู
“เอ่อ....”
ตรงหน้าฉันคือเพื่อนผู้ชายที่ฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน หน้าหล่อคมแบบลูกครึ่ง จมูกโด่งๆรับกับริมฝีปากไม่หนา ไม่บาง ทำให้มันรับกันไปหมด ทำให้ใบหน้าของคนตรงหน้าดูสมบรูณ์แบบไร้ที่ติเป็นที่สุด ไหนจะผิวขาวเนียนละเอียดแบบที่ผู้หญิงยังต้องอายนั่นอีก

“อะไร...”
เหมือนว่าฉันจะจ้องเขานานเกินไป ทำเอาคนตรงหน้าหันมาถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

“มีแฟนยังอะ”
“ไม่..”
“ไม่มีหรอ จริงหรอ”
“ไม่เอาเธอ”
เพล้ง!! ได้ยินเสียงหน้าที่แตกยับเยินของฉันไหมคะ