แล้วเราละ ?

ข้อมูลเบื้องต้น

คือว่าเพิ่งเขียนครั้งแรก ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน้ะคร้าบบบบ

เนื้อเรื่อง

สายลมพัดพาให้ใบไม้ลอยผ่านไป....
ฉันนั่งมองมันด้วยความรู้สึกหลากหลายไม่รู้ว่ารู้สึกอย่างไรจะบอกว่าเศร้าก้คงไม่ใช่ สุขก้น่าจะไม่ใช่อีกเช่นกันความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นเมื่อไรน้ะ...
ปีที่แล้ว
ฉันกับเธอคุยกันอย่างสม่ำเสมอคุยกันอย่างไม่มีข้อแม้เป็นเพื่อนที่ปรึกษากันได้ทุกอย่างแต่มีวันนึงเราเกิดความรู้สึกที่ฉันก้ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เราต่างรู้ว่าการเดินเข้าหากันนั่นมันเปนสิ่งที่ผิด เธอก็มีคนของเธออยู่แล้วฉันก็มีคนของฉัน แต่ความรู้สึกนี้เราต่างรู้กันมันเหมือนว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิดคำว่าด่าทอต่างๆเราทั้งสองไม่เคยสนใจมันเพื่อนรุมว่ารุมด่ามากมายแต่ไม่มีใครเข้าใจความรู็สึกเราทั้งสองหรอกจิงมั๊ย? จนวันนึงฉันยอมปล่อยมืออีกคน ฉันไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเราก้ยังคงคุยกัน ออกเที่ยวด้วยกันบ้างฉันชอบความรู้สึกแบบนี้จังเวลาขับรถแล้วมีคนขับรถตาม^^ ตอนเลี้ยวฉันมักจะไม่เปิดไฟเลี้ยวเสมอเพราะอะไรรู้มั๊ย?เพราะฉันมั่นใใจไงว่า"เธอจ้องมองฉันอยู่ตลอดเวลา^^" แต่เชื่อมั๊ยว่าความรู้สึกแบบนี้อยู่กับเราได้ไม่นาน...เพราะเรามาหลังไง
คนมาทีหลังก็ต้องเสียใจอยู่แล้ว มันไม่ยุติธรรมเลยที่เราปล่อยมืออีกคนมาเพื่อเค้าแต่เค้ากลับอยากจะจากเราไป
ยิ่งนานก็ยิง่ห่างก้ยิ่งไม่ได้คุยกันทำให้เกิดความรู็สึกมากมายในใจของฉันที่เธอไม่มีวันจะรู้สึก คำทักทายต่างๆไม่ใช่อย่างเดิมที่เคยคุยกันสรรพนามปรับเปลี่ยน ไม่ใช่อย่างเดิมทุกอย่างจนถึงวันนี้ฉันต้องห่างเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ถึงเธอไม่ได้บอกให้ทำอย่างนั้นแต่ฉันก็รู้ด้วยการกระทำต่างๆจากวันที่ผ่านมา...
นี่สิน้ะความรู้สึกครึ่งๆกลางๆของคนที่มาทีหลังฉันเข้าใจมันแล้ว ขอบคุณมากสำหรับความรู้สึกต่างๆ
ฉันก้หวังว่าสักวันความรู้สึกของฉันจะค่อยๆหายไปเหมือนกับสายลมที่พัดพาใบไม้ให้ร่วงโรยไป...