Diamond of Love ท่องภพมาเจอรัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

                                                                     การเริ่มต้น



 "  เฮ้ คุณหนูอย่าวิ่งไปไกลสิครับ  "  

"   ชู่!!นายก็อย่าเสียงดังไปเดี๋ยวก็ได้ยินกันทั้งหมู่บ้าน "

"  ขอโทษครับว่าแต่คุณหนูนึกอย่างไงถึงมาแถวนี้ๆ "

"  น่าๆอยากลองเปลี่ยนสถานที่บ้าง นายก็อย่าถามมากรีบๆตามมาสิ "

ตอนนี้สองหนุ่มสาวกำลังเดินตามเส้นทางมึดทึบไปเรื่อย  หญิงสาวก็เดินมองหาบ้างอย่างไปเรื่อยต่างจากชายหนุ่มที่เดิน

มองอย่างเอือมระอา

"   เฮ้เจอหาดแล้วพวกเราลองไปเดินแถวๆนั้นบ้างเถอะ "

" ครับๆ เชิญเดินนำไปเลยครับ "

หญิงสาววิ่งไปเรี่อยๆจนถึงหาดทรายขาวน้ำทะเลสีใสทำให้หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะดึงชายหนุ่มที่มาด้วยกันมาเล่นด้วย

แต่ละหว่าที่ทั้งคู่เล่นกันอย่างสนุกอยู่นั้นหางตาของหญิงสาวก็เห็นร่างของคนนอนอยู่แถวๆก้อนหินขนาดใหญ่  สภาพ

ดูไม่ดีนั่นหญิงสาวจึงรีบวิ่งไปดู

"  เฮ้ นายๆได้ยินมั้ย " แต่ดูเหมือนจะสลบ  หญิงสาวคิดในใจ

"   เรนอท เรารีบพาคนแปลกหน้าไปที่หมู่บ้านก่อนเถอะ  "  

"  อะไรกันปอเยีย เส้นทางจะกลับหมู่บ้านไม่ใช่จะใกล้ๆนะแล้วจะทันหรอ "

"  อย่าพูดมากน่า   และอย่าลืมเรียกว่าคุณหนูด้วยวันนี้นายเป็นข้ารับใช้นะแบกเร็วๆสิ "

"   ชิฝากไว้ก่อนเถอะแบกก็แบก   อ้าวยืนมองอะไรรีบๆเดินนำไปสิครับคุณหนู!!! "

"  น่าๆช้าๆได้พระเล่มงาม "

"   มันจะงามหรือไม่งามก็รีบๆเดินเถอะ  เดี๋ยวก็ตายจริงๆแน่  ครับ!! " 

ทั้งสองพากันเดินลัดไปตามทางแต่ยิ่งเดินไปเท่าไรก็ยิ่งรู้สึกไม่คุ้นทางจนคนที่เริ่มเหนื่อยจะเก็บกดไม่ไหว

"  เฮ้ตกลงจะช่วยหรือจะฆ่ากันแน่ฉัน...ผมยังไม่อยากให้มีใครมาใช้หลังเป็นหลุมนะครับ "

"  ฉันไม่ใช่นายนะที่จะแกล้งโดยไม่ดูสถานการณ์  ฉันว่าทางมันเริ่มไม่คุ้น ไปหลบที่กระท่อมนั้นก่อนมั้ย  "

"  จะมีมงมีมั้ยทำไมรีบๆเดินไปสิครับ "

กระท่อมที่ว่านั้นตั้งอยู่กลางพุ่มไม้รกๆบวกกับท้องฟ้าที่เริ่มมืดเรื่อยๆทำให้เพิ่มความสยองให้กับคนพบเจอ  ตอนนี้ทั้งสอง

เปิดประตูเข้าไปนั้นภายในของกระท่อมมีแต่ใยแมงมุมกับที่นอนหนาๆสีทึบๆที่ดูก็รู้ว่าไม่มีใครใช้งานมานานแล้ว

"  เอาไปนอนตรงนั้นก่อน  แล้วก็ไปหาของที่พอใช้ได้มานะ  "

"  เอ้าแล้วคุณหนูละครับ  "

" ก็จะไปหาอาหารนะสิ "

" มืดๆอย่างนี้อะนะ  ไม่เอานะพี่ก็รู้ว่าผมกลัวอะไรๆที่ชอบโผล่มาตอนมืดๆนะ "

"  นายนี่นะเป็นชายจริงๆหรือเปล่านี่ "

"  เดี๋ยวรอผมมีแม่ของลูกผมก่อนเถอะจะสร้างหลานให้พี่โหลนึงเลยดีมั้ย  "

"  ไอ้ทะลึ่งเรนอท ไปหาของมาเลยไป  "

"  ครับๆคุณหนู  "

หลังจากที่ทั้งคู่หาข้าวของที่่พอจะใช้ได้ภายในกระท่อม  ก็ต้องขอบคุณสวรรค์ที่ยังเมตตาส่งแหล่งน้ำเล็กๆหลังกระท่อม

พอที่จะใช้เช็ดตัวกับชายแปลกหน้า

"  เฮ้พี่..ไม่ใช่สิคุณหนูถ้าเกิดคนที่พวกเราช่วยเป็นโจรละ  "

"  ไอ้บ้า..นี่มันใช่เวลามาพูดจาบ้าๆมั้ย "

"  อ้าวก็มันคล้ายๆกับหนังตอนเย็นนี่  "

"  เพ้อเจ้อ  ไปนั่งเฉยๆไป๊  "

ผ่านไปสักพักหญิงสาวก็ไปนั่งข้างๆน้องชายพร้อมกับมองความเวอร์ที่เหมือนจะติดหนังเอาการของน้องชายตัวดี   แต่สาย

ตาทั้งสองก็หันไปจ้องชายแปลกหน้าที่ตอนนี้พยายามลุกขึ้น

"  เฮ้อย่าพึ่งรีบลุกสิครับ  "

"  ขอบใจมากพ่อหนุ่มและแม่หนู ที่่นี่ที่ไหน "

"  กระท่อม(ร้าง)บนเกาะค่ะ    "

" ว่าแต่ลุงเป็นใครนี่..ชะ..ใช่.จะ..โจ..โอ๊ยเจ็บนะพี่ "

"  ไอ้นี่ เงียบๆไปเลย "

"  ฮ่าๆลุง  ชื่อ จิตรา  ทองสมบูรณ์   เป็นนักโบราณคดีท้องทะเล พอดีเรื่อที่สำรวจโดนพายุทำให้พวกของลุงถูกพัดไปที่

ไหนบ้างก็ไม่รู้  "

"  มองโลกในแง่ดีสิลุง  ไม่แน่เพื่อนๆของลุงอาจจะอยู่ๆบนเกาะนี่ก็ได้ใครจะไปรู้  "

"  ว่าแต่ลุงสำรวจอะไรกันหรอ  "

"  อัญมณีของเจ้าหญิงสกอเรีย  แม่หนูสนใจรึ "

"  ไม่สนใจธรรมดานะลุงนี่ขั้นบ้าเลยละ  "

" เจ้าเรนอทเงียบๆไป๊ "

"   งั้นลุงมีอะไรจะให้แม่หนูกับพ่อหนุ่มดู  "

จากนั้นชายวัยกลางก็หันไปล่วงกระเป๋ากางเกงที่ใส่ของสำคัญไว้   หยิบมาให้กับหญิงสาวตรงหน้าดู

" ขอพวกเราจับหน่อยได้มั้ยค่ะ  " 

"  ได้สิ "

หญิงสาวจับขึ้นมาดูเหมือนกับโดนมนต์สะกดเรนอทก็ด้วยเหมือนกัน  ชายวัยกลางคนเห็นท่าไม่ดีพยายามจะหยิบสร้อย

อัณมญีเมื่อนึกถึงคำโบราณตรงผนังใต้ท้องทะเล  แต่ดูเหมือนจะช้าไปเมื่อทั้งสองคนพากันเดินออกไปหลังกระท่อม ที่

มีแหล่งน้ำเล็กพร้อมกับกระโดดลงไป ชายวัยกลางคนถึงกับยืนอึ้งกับท่าทางของทั้งสอง

"   อย่า..อย่า.แม่หนู..พ่อหนุ่มตั้งสติ "

เหมือนจะไม่ทันเมื่อทั้งสองคนได้หายไปภายในแหล่งน้ำนั้นแล้ว ที่ไม่น่าเชื่อว่าแหล่งน้ำที่ไม่ลึกมากจะพาคนทั้งสองหาย

ไป

"  คำทำนายเป็นจริงหรอนี่  "

ชายวัยกลางเดินเข้ามานั่งภายในกระท่อม(ร้าง)พรางนึกถึงตัวอักษรโบราณที่สลักไว้บนฝาผนัง  ที่สลักไว้ว่า

 

เมื่อใดที่แสงงดงามยามค่ำคืน

คำสาปอัณมญีอันมีค่า

จะปรากฎแก่นายของมัน
 

"  ในที่สุดมันก็เจอนายของมัน  หึหึหึ  "

จากนั้นชายวัยกลางก็ค่อยๆเดินหายเข้าไปในความมืดจนร่างทั้งร่ายหายมิดไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย



อืม...ที่นี่ไหนและ..โอ๊ยเจ็บๆปวดหัวสุดๆไปเลยแถมมืดอีกจะมีอะไรที่ซวยกว่านี่อีกมั้ย 

ตึก  ตึก

เอ๋เสียงไม้แปลว่าฉันอยู่ในกล่องหรอนี่แล้วฝากล่องอยูู่ทางไหนละนี่  อะเจอแล้ว ..โอ๊ยๆเจ็บๆ

"  สกอเรียนั่นเธอหรอ "

"  หะ   "  

ใครกันผู้ชายผมสีเทาน้ำตาลแถมแต่งกายแปลกๆแถมหน้าขาวตาสีเขียว  แล้วสกอเรียใครกัน

"  เธอจริงๆใช่มั้ย "  

ตายละจะทำไงดีละที่นี่ไหนแล้วสกอเรียใครละค่ะ  ตอนนี้หนีก่อนดีกว่า

"  นั่นเธอจะไปไหน  สกอเรีย  "

"  ฉันว่าคุณจำคนผิดแล้วละค่ะ  ขอตัวนะค่ะ  "

"  เดี๋ยว.. "

อะไรกันที่นี่มีแต่ผู้คนแต่งตัวแปลกๆรวมทั้งสิ่งก่อสร้างแปลกๆและสายตาของผู้คนที่มองมาที่ฉันนั่นหมายถึงอะไร

หวาดกลัว   ตกใจ  หรือดีใจ   แต่ตอนนี้ชักมันไปก่อนขอไปหาที่หลบตั้งหลักก่อนงงไปหมดแล้ว

"   อย่าจะบ้าตายที่นี่ที่ไหนกันแน่..  "

ฉันเริ่มจะมึดแปดด้านแล้วคิดเท่าไรก็มึนไปหมด  จำได้แต่ว่าก่อนจะมาอยู่ที่นี่ฉันกำลังขอดู..อัญมณีของคุณลุงและจากนั้น

ก็นึกไม่ออกแล้ว จริงสิเรนอทก็อยู่นี่ถ้าอย่างนั้นก็

"  ต้องอยู่ที่นี่เหมือนกันแน่ ..แล้วจะหาเจอที่ไหนนี่ เฮอะ..คงต้องขอความช่วยเหลือจากชาวบ้านแล้วสิ  "

อ่าง่วงจังเลยแถวๆบ้านร้างเงียบจนเริ่มกลัวแล้วสิแต่ทำไงได้คนไม่มีที่ไปก็ต้องอยู่อย่างนี้ละนะ  ตอนนี้ขอนอนก่อนดีดว่า


"   ข้ากำลังรอเจ้าอยู่เลย หึหึสาวน้อย "

"  ใครกัน  "

เบี้ยงหน้าของหญิงสาวปรากฏร่างของหญิงสาวอีกคนที่สวมแต่ของสีขาว  ดวงตาสีเขียวดั่งใบไม้  ใบหน้าที่ไร้สีเลือด

"   หึหึ..สาวน้อย "

" เธอเป็นใคร  "

"   อย่ากลัว...ขอเพียงแค่อย่ากลัว  "

"  กลัวอะไรเธอหมายถึงอะไร  "

หญิงสาวเบื้ยงหน้ายิ้ม จนคนที่ฟังงงกับคำตอบที่วนไปวนมา

"   หึหึฮ่าๆๆ..ของชิ้นสีฟ้าจะเป็นคำตอบ ...สาวน้อย  "

"   อะไรกันแล้วเธอเป็นใคร  "

"  ข้านะหรอ...เดี๋ยวสักวันเจ้าก็จะรู้...ขอตัวละ หึหึฮ่าๆๆๆ "

หญิงสาวเบื้ยงหน้าค่อยๆหายไปพร้อมกับทุกอย่างที่เธอใส่เป็นสีดำรวมทั้งดวงตาของเธอที่เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างสัตว์ร้าย

ที่จ้องมองมาที่เธอจนหายหลับไป


"   เดี๋ยว...."