ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic]Bother Love รักนี้ต้องตื๊อ!!ChanBaek

    ลำดับตอนที่ #1 : โอ้ะ!! ชายในฝัน(50%)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 68
      0
      8 ก.ค. 56

    Intro
     
     


      "นี่ๆๆๆ คยองซูเร็วๆหน่อยสิเดี๋ยวไปไม่ทันเช็คชื่อนะ"  เสียงแหลมๆแสบหูที่กำลังตะโกนนี้ช่างไม่เข้ากับหน้าหวานๆของคนตรงหน้านี้เอาซะเลย ปากนิดจมูกหน่อย ดูไปแล้วหน้าตาออกทางผู้หญิงมากกว่าอีก ใช่แล้ว นี่เป็นผู้ชายต่างหากหล่ะ...
     
     

      "บยอน แบคฮยอน ไม่ต้องมาเร่งเลยนะ ใครกันแน่ ห้ะ!! ที่ตื่นสายจนอาบน้ำแทบไม่ทันหน่ะ"  ร่างเล็กที่อยู่ข้างๆนั้นก็ตะโกนออกมาอย่างเคืองๆ แหงหล่ะ ก็เมื่อเช้านี้หน่ะ ถ้าแบคฮยอนไม่ขว้างนาฬิกาปลุกใส่ฝาห้องละก็นะป่านนี้ก็มาถึงแล้ว
     
     
     
      "โอ๋เอ๋ๆๆๆ คยองซูอย่าโกรธเลยน้าาา ก็ฉันรำคาญมันหนิ เสียงอะไรก็ไม่รู้ กุ๊งกิ๊งๆดังข้างหูฉันอ่ะ" 
     
     
     
      "ไม่ต้องมาพูดเลย นายทำให้ฉันตองสายตั้งแต่วันแรกเลยนะ"
     
     
     
      "โถ่ ฉันขอโทษษษษษ ยกโทษให้ฉันเถิดดด คยองซูววววววววTT"
     
     
     
      "ฉันจะโกรธนายหนักกว่าเดิมถ้านายไม่เลิกเต้นแร้งเต้นกาแบบนั้นแล้วรีบๆเดินสักที" ใช่แล้ว เต้นแร้งเต้นกา ถึงหน้าหวานแต่นิสัยช่างไม่เข้าเอาเสียเลย แบคฮยอนเต้นส่ายหัวดุ๊กดิ๊กอยู่หน้าของคยองซูจนทำให้จากที่รีบๆอยู่ก็ต้องทำให้การเดินช้าลงซึ่งทั้งคู่ก็จะต้องสายเพิ่มไปอีกนี่สิ
     
     
     
      "แบคฮยอน วิ่งได้แล้ว อีก10นาทีถ้าเราไม่ถึงนะ ตายแน่!!"  แล้วทั้งสองก็รีบวิ่งไปหอประชุม...

       
     
      "ขออนุญาติครับ!!" สิ้นเสียงนั้นสายตาทุกคู่ในหอประชุมก็หันมามองที่ทั้งสองคนเป็นตาเดียว ให้ตายเถอะน่าอายชะมัดเลยTT
      
     
     
      "สองคนนั้น มาสายตั้งแต่วันปฐมนิเทศเลยนะพวกเธอ พวกเธอต้องโดนทำโทษ หลังจากปฐมนิเทศเสร็จแล้วพวกเธอสองคนต้องทำความสะอาดห้องนี้ เข้าใจมั้ย??" เฮือก!! งานเข้าแล้วไงหล่ะ แบคฮยอนเอ้ยยย ซวยจนได้!!

     

    {Bother Love รักนี้ต้องตื๊อ!!}

     
      ตอนเย็น...
      
     
     
      "ไงหล่ะ สนุกมั้ยแบคฮยอน??" เสียงเพื่อนตัวเล็กถามแกมประชดทำให้เค้าเองรู้สึกผิดขึ้นมา ก็แหมมม... ไม่ได้ตั้งใจนี่นาาาา

     

      "ขอโทษนะ คราวหน้าจะไม่มีอีกแล้วววว เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาถูพื้นก็ได้ นายนั่งพักก่อนๆๆ" พูดจบก็รีบดันหลังเพื่อนสนิทไปนั่งบนเก้าอี้นวมแล้วรีบวิ่งออกไปที่ห้องน้ำ แต่ทว่าคงจะรีบเกินไปจนทำให้หน้าคะมำลงไปกับพื้นเลยเนี่ยสิ


     
      "เป็นอะไรมั้ยครับ??" เสียงทุ้มๆดูมีสเน่ห์ดังขึ้นข้างๆหูพอเงยหน้าขึ้นมามองเท่านั้นแหละ ใช่เลยยย คนนี้ที่ตามหาาาามาแสนนานนนน><...

     

      “เอ่อ.. น้องครับ ทำไมเงียบไปหล่ะ เป็นอะไรรึเปล่า?? ร้องสูงพยายามเรียกร่างเล็กอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าร่างเล็กนี้จะขยับเลย นี่แค่ล้มนิดเดียวถึงกับตายเลยเรอะ!!!

     

      “น้องครับ!! น้องทำไมนิ่งแบบนี้หล่ะ น้องอย่าเป็นไรนะ น้องห้ามตายตรงนี้เข้าใจมั้ย อย่ามาอาฆาตพี่นะพี่แค่เดินผ่านมาเฉยๆไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของน้องเลยนะ อโหสิกรรมให้พี่ด้วยยยTT” ร่างสูงโวยวายอย่างเอาเป็นเอาตายจนคนแถวนั้นเริ่มหันมามองพลางซุบซิบกัน นี่เค้ากลายเป็นคนบ้าไปแล้วสินะ

     

      “เอ่อพี่ครับผมยังไม่ตายนะ พี่อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้นสิ TT” คนอะไรเนี่ยหน้าตาก็หล๊อออหล่อ แต่ทำไมดูไม่เต็มแบบนี้หล่ะ

     

       “อ่าว ยังไม่ตายเหรอ แหะๆ โทษทีนะ พี่เห็นเรานิ่งไปเลยคิดว่าเราหัวฟาดพื้นแล้วกระทบแรงไปอ่ะ ร่างสูงแลบลิ้นแล้วพลางเกาหัว เป็นภาพที่น่ารักจนทำให้ร่างเล็กแทบอยากจะลงไปกลิ้งกับพื้น

      “ มะ มะ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เป็นอะไรมากแล้ว คือพี่ชื่ออะไรเหรอครับ??

     

      “อ๋อออ พี่ชื่อปาร์ค ชานยอล นะ อยู่คณะนิเทศฯ ปี2ครับผม แล้วเราหล่ะ??^++++^”

     

      “ผมบยอน แบคฮยอนครับ อยู่คณะนิเทศฯเหมือนกัน ปี1ครับ^__^”

     

      “งั้นก็เป็นรุ่นน้องพี่สิเหนี่ย ว้าว มีอะไรปรึกษาพี่ได้ทุกเรื่องเลยนะ พี่ผ่านมาหมดแล้ววว

     

      “ถามได้ทุกเรื่องจริงๆเหรอครับOoO”

     

      “ก็ได้หน่ะสิทำไมต้องทำหน้าตื่นเต้นขนาดนั้นด้วย-_-“

     

      “อ่อ เปล่าครับๆ ไม่มีอะไร ยังไงก็ขอฝากเนื้อ ฝากตัว(และหัวใจ) ด้วยนะครับ รุ่นพี่

     

      “ไม่มีปัญหาครับผม

     

     

     

    {Bother Love รักนี้ต้องตื๊อ!!}




      "คยองซูอาาาา อย่าโกรธฉันสิ ฉันขอโทษษษ ที่ฉันหายไปนานเพราะว่าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยจริงๆน้าาา"


      "ไม่รู้ว่าเป็นกรรมอะไรของฉัน วันนี้มันถึงได้ซวยๆๆๆ แบบนี้ มีเพื่อนเพื่อนก็ทิ้ง หึ้ยย"


      "คยองซูวววว ฉันไม่ได้ทิ้งนายจริงๆนะ ฉันสะดุดล้มตรงหน้าห้องน้ำอ่ะ แล้วก็มีคนมาช่วยเลยคุยกันนิดนึงเสร็จแล้วฉันก็รีบวิ่งมาหานายทันทีเลยนะ"


      "จริงเหรอ?? นายสะดุดล้มจริงๆอ่ะ??"


      "จริงสิ เจ็บมากๆเลยเหนี่ย ไม่รู้ว่าจะเป็นแผลมั้ย อุตส่ารีบแทบตายต้องมาโดนงอนอีก ฉันนี่ทำดีไม่ขึ้นเลยเนอะ ฮึกๆ" ร่างเล็กพยายามบีบน้ำตาจนเพื่อนที่ตอนแรกโกรธอยู่ต้องรีบมาปลอบแทบไม่ทัน ให้ตายเถอะ เค้าต้องเป็นคนปลอบอีกแล้ว


      "แบคฮยอนอา ฉันขอโทษนะ ก็ไม่รู้นี่นาว่านายจะไปสะดุดล้มอ่ะ ปกตินายก็ชอบโกหกเป็นประจำ ไม่คิดว่าตอนนี้จะพูดจริงนี่นา"


      "ประโยคนี้ฟังแล้วดูเหมือนนิทานเรื่องนึงนะ คยองซู-_-"


      "เหรอ?? ไม่หรอกหน่าาา แหะๆ ฉันว่าเรารีบกลับบ้านกันเถอะ หิวแล้วอ่ะ"


      "ฉันก็รู้สึกหิวเหมือนกันอ่ะ งั้นเรารีบกลับกันเถอะวันนี้นายทำคิมบับให้หน่อยน้าา อยากกินอ่าาา" 


      "ได้สิ รีบไปกันเถอะ"


       ปาร์ค ชานยอล ผมจองพี่แล้วนะครับ^+++^

     (50%)

     

     
      
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×