เกลียดหัวใจ

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 rewrite

 

                “ไม่ต้องกลัวเพราะอาสับรางเก่ง เจ้าขาอายกให้เป็นกรณีพิเศษ”

                “ต่อให้เหลืออาเป็นผู้ชายคนเดียวในโลกนี้เจ้าขาขอขึ้นคานค่ะ”หญิงสาวเน้นชัดทุกถ้อยคำที่พรั่งพรูออกไป

                “ดี...อย่าลืมจำคำพูดของตัวเองเอาไว้และกัน ว่าเคยพูดอะไรกับอาเอาไว้” ใบหน้าคมคายเรียบตึง

                เธอเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นว่าพูดมากเกินไป “พ่อกับแม่ไม่มารับเจ้าขาคงเบื่อเจ้าขาแล้วสินะคะ”เธอถามออกไปทั้งที่เริ่มน้อยใจขึ้นมา

                “พี่โตกับพี่กชไม่ได้รำคาญเจ้าขาหรอกนะ”ราเมศปลอบใจหลานสาว “เพราะพี่ๆทั้งสองคนมัวแต่จัดห้องต้อนรับการกลับมาของลูกสาวคนเก่งไง และเวลานี้คงกำลังเตรียมอาหารอร่อยๆอยู่”มือหนาลูบศีรษะเล็กไปมา

                “ขอบคุณนะคะที่ปลอบใจเจ้าขา วันนี้อากลางพูดมากกว่าปกตินะคะ ธรรมดาเจ้าขาพูดสามคำอาตอบคำ”

“สงสัยอาคิดถึงเรามากเลยพูดเยอะ”เขามองเธอเต็มๆตา จนจันทร์เจ้าขาหน้าเก้อไปอึดใจ

 อุ๊ย!..ลืมเรื่องสำคัญอีกเรื่องไปเสียสนิทเลย อาเล็กหละค่ะไม่เห็นมารับเจ้าขาพร้อมกับอากลางอย่างที่เคยบอกไว้ในโทรศัพท์สักนิด เห็นบอกเจ้าขาเป็นดิบเป็นดีว่าจะมารับให้ได้” เจ้าขาเปลี่ยนเรื่อง ราเมศหน้าตึงหันหน้าหนี

                “คิดถึงเจ้าเล็กมันมากหรือไง คนมาด้วยไม่ถาม”น้ำเสียงเริ่มไม่พอใจบ้าง

                “ก็อาเล็กน่ารัก ไม่ชอบรวนหรือหาเรื่องทะเลาะเหมือนอากลางนี่ค่ะ”เธอตอบตามความคิดโดยไม่รักษาความรู้สึกของราเมศ

                “ใช่สินะ อะไรๆเจ้าเล็กมันก็ดีในสายตาของเจ้าขามาตั้งนานแล้ว” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆไม่แสดงความรู้สึก “ถ้าเจ้าเล็กได้ยินอย่างนี้คงรักเรากว่าเดิม..อุตส่าห์เลี้ยงต้อยมาตั้งแต่เด็ก”ราเมศพูดอย่างมีความนัยแอบแฝง

                “อากลางชอบกล่าวหาอาเล็ก อาเล็กคิดกับเจ้าขาเป็นเพียงแค่หลานสาวเท่านั้นไม่เคยคิดเป็นอื่นเลย”ใบหน้าได้รูปค้อนขวับ

                “เจ้าขาคงใช่ แต่ตาเล็กคงไม่ เอาเถอะเลิกพูดถึงเรื่องคนอื่นเสียที กลับมาคุยเรื่องของเจ้าขาบ้าง”ชายหนุ่มตัดบทเปลี่ยนเรื่อง

                “เรื่องของเจ้าขาไม่มีอะไรน่าคุยมากนักหรอกค่ะ”เธอเริ่มไม่อยากคุยกับราเมศเสียแล้ว

                “กลับมาครั้งนี้จะมาอยู่กี่วันหละ อาจะได้ประลองฝีปากถูกว่าควรให้อยู่ในระดับไหน มากหรือน้อย”

                “ถ้าอย่างนั้นอากลางคงต้องรับฝีปากตลอดชีวิตแล้วหละค่ะ เพราะเจ้าขาจะไม่กลับไปอีกแล้ว กลับมาคราวนี้จะมาของานคุณพ่อทำจะได้ช่วยท่านอีกแรง ไม่หนีท่านไปไหนไกลอีกแล้ว”ใบหน้าระบายด้วยสุข

                คำตอบของเธอทำให้ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย มุมปากแย้มออกมา

                “งั้นเหรอก็ดีสิ เพราะอามีเวลาไว้รบกับเจ้าขาตลอดชีวิตเหมือนกัน”ดวงตากลมโตเบนสายตามองที่ใบหน้าเคร่งแอบหวั่นไหว

                “อากลาง”เธอเรียกชื่อเขาดังๆ “เจ้าขาไม่อยากคุยกับอากลางแล้ว”หล่อนสะบัดหน้าพรืดกลบความเขินอาย

                “ในระหว่างทางเดินและทั้งสองคนกำลังตั้งแง่กันอยู่นั้น “รออาแป๊บนะเดี๋ยวมา”ราเมศเดินเลี่ยงไปยังอีกมุมแต่ไม่ไกลนัก ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจันทร์เจ้าขาอดไม่ไหวจึงค่อยๆหันไปตามชายหนุ่มอย่างช้าๆ

                “อากลางน่าเกลียดที่สุด เห็นผู้หญิงสวยๆเป็นไม่ได้”ราเมศเดินลิ่วไปยังหญิงสาวหน้าตาสะสวยลูกครึ่งไทย ใบหน้าของเธอผุดผาด ผมยาวหยิกฟู และที่สำคัญเธอแสดงออกชัดเจนว่าเธอสนใจราเมศอยู่ไม่น้อย

                ชายหนุ่มยืนคุยกับสาวสวยลูกครึ่งไทยเพียงชั่วครู่ก็เดินกลับไปหาหลานสาวที่แสดงออกว่ากำลังเบื่อหน่ายเต็มที ใบหน้าอันทรงเสน่ห์ของราเมศมักเป็นที่ต้องตาของหญิงสาวส่วนมาก เพียงแต่ชายหนุ่มส่งสายตาเจ้าชู้ให้แค่นี้สาวๆก็ใจละลายดังขึ้นผึ้งลนไฟ

                “ป่ะ ไปกันเถอะ อาพร้อมพาหลานสาวกลับบ้านแล้ว”ชายหนุ่มกล่าวอย่างอารมณ์ดี

                “ค่ะ อยากกลับมานานแล้ว ถ้าอากลางไม่มัวไปยืนขอเบอร์โทรสาวหละก็คงไปถึงไหนต่อไหนแล้วหละค่ะ”จันทร์เจ้าขาเมินหน้าหนีราเมศ ยิ่งมองเขาใกล้ๆก็ยิ่งเห็นความหล่อเหลาคมคายเพิ่มมากขึ้น เพียงแค่เขายืนนิ่งๆก็สามารถแผ่รัศมีจนหญิงสาวที่สบตาเขาต้องเขินอายและแอบหวั่นไหว

                “แอบนินทาอาอีกแล้วหละสิ ไม่ต้องบอกอาก็รู้ว่าเจ้าขาคิดอะไรอยู่”เธอเม้มปากแน่น

                “ไม่ได้นินทาแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก็แค่นั้นเอง อากลางร้อนตัว”เธอตอบเลี่ยงๆ

                “ไม่นินทาก็ดีแล้ว อาส่งแค่หน้าบ้านนะเพราะอาต้องรีบไปงานต่อไม่มีเวลามาเถียงกับเด็ก”ชายหนุ่มกลับมาจริงจังอีกครั้งเมื่อเข้าสู่เรื่องงาน ราเมศกำลังตั้งท่าจะเดินออกไป

                “เดี๋ยวค่ะ อากลาง”เธอเรียกเขาให้หยุดชะงัก “เจ้าขาว่าคุยกับอาเล็กสนุกกว่า เพราะอาเล็กเป็นคนอารมณ์ดีไม่เหมือนอากลางที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย.ตามไม่ทัน”เธอทิ้งระเบิดลูกโตและเดินจากไปที่รถก่อน

                “และเราจะได้เห็นดีกัน หลานสาวตัวแสบ”ราเมศขบกรามแน่น เพื่อข่มอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านให้สงบ จันทร์เจ้าขาเดินไปที่รถโดยไม่รีรอชายหนุ่ม ราเมศเดินลากกระเป๋าใบเขื่องของหญิงสาวตามเธอไปอย่างเงียบๆ

.........................................................................................................................................
แหม!...อากลางเล่นถามกันตรงๆอย่างนี้ และเจ้าขาของเราจะตอบยังไงนะ
อย่างนี้ต้องติดตามค่ะ  ...............