คุณคิดว่าทุกวันนี้ผู้หญิงเราต้องการผู้ชายมากแค่ไหนกัน? มันน่าตลกนะที่ผู้หญิงต้องเป็นเพศที่อ่อนแอคอยให้ผู้ชายมาช่วยเหลือและเลี้ยงดูตลอด สำหรับฉันนะมันไม่ใช่ คุณคิดดูนะถ้าคุณหาเงินได้ 50,000 บาทถ้าคุณมีสามีและลูกเงินห้าหมื่นคงหมดภายในหนึ่งอาทิตย์แต่ถ้าเป็นโสด เงินทั้งหมดจะตกเป็นของคุณและสามารถใช้เงินเท่าไหร่ก็ได้ตามที่ใจคุณต้องการ คุณคิดดูนะมันหมดช่วง ผู้หญิงอ่อนแอ ไปแล้วตอนนี้เราต้อง สตรอง เพื่อชีวิตที่เป็นอยู่ที่ดีโดยไม่ต้องเป็นช้างเท้าหลังของใคร เอาละเล่ามาถึงตรงนี้คงคิดว่าตัวเองกำลังโสดละสิอย่าฝันตอนนี้คุณมีแฟน แถมแฟนของคุณยัง หล่อ รวย หน้าตาดี และเพียบพร้อมทุกอย่างและที่สำคัญ สาวๆต่างมารุมล้อม ทุกวีทุกวัน แฟนคุณคือใครนะหรอ? ลองหลับตาแล้วย้อนเวลาไปด้วยกันสิ....
ห้องโสต
" รุ่นพี่เรียกฉันมามีอะไร " ร่างเล็กกอดอกเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
" ทำไม? ไม่มีธุระเจอไม่ได้? " ร่างสูงเลิกคิ้วมองแบบกวนๆ
" ไม่! เพราะฉันไม่อยากเจอพี่! " คุณผลักร่างสูงๆนั้นออกห่าง ก่อนจะจ้องมองด้วยแววตาโกรธเคือง
" นี่...หายงอนพี่ได้แล้ว พี่ขอโทษ...นะ...นะครับ " คุณเผลอใจเต้นแรงกับรอยยิ้มหวานๆโชว์เขี้ยวน่ารักๆนั่น ไหนจะน้ำเสียงนุ่มๆ และแววตาอ้อนวอน
" กะ..ไม่! พี่นอกใจฉัน! "
พรึ่บ!
ร่างสูงดึงคุณเข้าไปกอดพร้อมทั้งซุกใบหน้าคมกับซอกคอของคุณไว้นิ่งๆ ยิ่งคุณดิ้นมาร์คก็ยิ่งกอดคุณแน่นจนคุณรู้สึหกเหนื่อยจึงนิ่งและตัดสินใจที่จะฟังมาร์คอธิบายอีกครั้ง
" วันนั้นพี่ไปช่วยงานโมโม่เฉยๆไม่มีอะไรครับ "
" ขอให้เป็นครั้งสุดท้ายนะ.. "
" ครับสัญญากับตัวเล็กเลย " มาร์คยื่นนิ้วก้อยเพื่อสัญญากับคุณ
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่ทำให้คุณกับมาร์คทะเลาะกันคือในวันที่มาร์คโทรมาบอกกับคุณว่าไม่ว่างติดงานให้คุณกลับห้องก่อนแล้วมาร์คจะกลับที่หลังจนเวลาผ่านไปดึกดื่นเที่ยงคืนมาร์คก็ไม่ยอมกลับมาสักที พอโทรหาคนที่รับสายดันเป็นผู้หญิงที่ชื่อโมโม่ไปได้ จึงทำให้คุณโมโหมาร์คที่บอกว่าติดงานแต่กลับไปโผล่อยู่กับผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่คุณ มันไม่ใช่เรื่องที่จะยอมกันได้จริงๆ
ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้มาร์คพยายามที่จะง้อคุณอยู่ตลอดแต่คุณก็ใจแข็งจนในวันนี้คุณถึงยอมที่เชื่อใจมาร์คอีกครั้ง หลังจากง้อกันเสร็จคุณก็ต้องไปซ้อมร้องเพลงเพื่อแสดงในอาทิตย์หน้า ตอนแรกคุณจะไม่รับงานนี้อยู่แล้วแต่เพราะเรื่องมาร์คจึงทำให้คุณตัดสินใจทำมัน เพราะคุณไม่ค่อยชอบใจพี่แจบอมที่ชอบตามตื้อทั้งๆที่รู้ว่าคุณกับมาร์คคบกันอยู่ แต่ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้คุณจึงทำมันซะ
" พี่นั่งรอหนูตรงนี้นะ หนูจะไปซ้อมกับพี่แจบอม " คุณยังไม่ทันจะก้าวขาออกไปมาร์คก็เอื้อมมือมารั้งข้อมือคุณไว้
" อย่าใกล้มันมาก..พี่ไม่ชอบ "
ฟอด!
" รู้แล้วน่า! " คุณก้มลงหอมแก้มผู้ชายขี้หึงหนึ่งทีก่อนจะรีบวิ่งหนีสายตาหยอกล้อจากรุ่นพี่ในคณะไปซ้อมร้องเพลงกับพี่แจบอมต่อ พี่แจบอมไม่บอกอะไรนอกจากส่งยิ้มมาให้เหมือนทุกครั้งที่พี่มาร์คมานั่งเฝ้า เพราะถ้าวันไหนไม่มีพี่มาร์คพี่แจบอมก็จะมีแตะเนื้อต้องตัวเขาเป็นปกติ สงสัยทั้งคู่คงแอบไปสัญญาอะไรกันมั้ง อันนี้คุณไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นอกจากการซ้อมเพื่อได้เงิน ในชีวิตก็มีแต่เงินเท่านั้นแหละ
21.00 น.
ครืด....ดรืด..
" พี่มาร์คโทรศัพท์เข้า "
" รับหน่อย.. " คุณเดินไปหยิบโทรศัพท์ของมาร์คขึ้นมาดูว่าใครโทรเข้าแต่ก็ต้องชะงัก
....MOMO....
" ฮัลโหล.. "
( มาร์คมาหาเราที่ห้องทีเรามีอะไรจะให้ช่วยหน่อยนะ )
" พี่มาร์คนอนแล้วค่ะ.. "
( อ้าว..เธอเองหรอ หึ..บอกมาร์คสิว่าฉันโทรหาเค้าคงจะรีบมาหาฉันที่ห้องทันที ) คุณขมวดคิ้วกับน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป.
" พี่มาร์ค..คุณโมโม่โทรมา... "
" หือ? ว่าไง " มาร์คเงยหน้าขึ้นจากหมอนมามองคุณ
" ให้ไปหาที่ห้องมีอะไรจะให้ช่วย "
พรึ่บ !!
" นั่นพี่จะไป...! "
" ถ้าวันนี้พี่ไม่กลับเราก็นอนไปเลยนะไม่ต้องรอ "
" ดะ..เดี๋ยว.."
มาร์คคว้าโทรศัพท์กุญแจรถและกระเป๋าเงินได้ก็วิ่งออกจากห้องไปทันที คุณที่ทำได้แค่ยืมงงๆ คุณคิดไว้แล้วว่าถ้าคืนนี้มาร์คไม่กลับบ้านคุณจะย้ายกลับไปอยู่ห้องตัวเองแล้ว ขอเลิก กับมาร์คทันที เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกกี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้ที่มาร์คเลือกผู้หญิงคนนี้มากกว่าคุณ
-มาร์ค-
ผมรู้ครับว่าที่ผมทำมันทำให้แฟนผมลดความเชื่อใจแต่คุณต้องเชื่อใจผมสิผมไม่ได้นอกใจคุณผมมีแค่คุณ คุณคงกำลังน้อยใจผมใช่ไหมที่ออกมาโดยที่ไม่อธิบายอะไรกับคุณเลยแม้แต่นิด ผมมีความจำเป็นจริงๆ ขอแค่คุณเชื่อใจผม คุณเชื่อสิไม่มีใครรักคุณได้มากเท่าผมแล้วครับ
" โมโม่โทรมามีอะไร.. "
" ขอโทษนะมาร์ค....ผลัก!! "
หลังจากเห็นโมโม่ผมก็จำอะไรไม่ได้อีก...
-มาร์คจบ-
ครืด...ครืด...
( ที่รัก )
" พี่มาร์ค.. "
" อ๊ะ..อือ.มาร์ค..มาร์ค..แรงอีก.. "
ตู๊ด...ตู๊ด....
นี่มันบ้าอะไรกัน มาร์คโทรมาหาคุณแต่เสียงที่ยินกลับเป็นเสียงครางกระเส่าของผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ แถมยังไม่ได้ยินอะไรต่ออีกเพราะอีกฝ่ายกดวางไปก่อน นี่มันเรื่องบ้าอะไร...โมโม่โทรมาพี่มาร์ควิ่งออกไป พี่มาร์คโทรมาแต่เป็นเสียงครางของผู้หญิงหรือว่า....พี่มาร์คนอกใจคุณ!!
คุณรีบวิ่งออกจากห้องลงไปเรียกแท็กซี่และรีบตรงไปที่หอของโมโม่ทันที เมื่อมาถึงคุณก็รีบวิ่งขึ้นไปยังห้องแต่กลับไม่พบอะไรนอกจากกระดาษหนึ่งแผ่นที่เขียนข้อความไว้..
ถึงยัยอัปลักษณ์...
แกคงอยากรู้สินะว่ามาร์คอยู่ไหน ถ้าแกอยากรู้ก็มาที่โกดังร้างท้ายหมู่บ้านที่แกกับมาร์คอาศัยอยู่สิ หึ..มาคนเดียวละ
คุณรีบวิ่งไปที่จุดหมายทันทีเพราะคุณห่วงความปลอดภัยของมาร์คและคุณก็คิดว่าโมโม่คงไม่ได้มาดีแน่นอน...
โกดังร้าง
" หึ..มาจนได้สินะ "
" นี่พี่จะทำอะไร!! "
" อย่าเข้ามา! " ปลากกระบอกปืนเลื่อนเข้าไปใกล้ขมับร่างสูงที่ถูกมัดไว้กับเก้าอี้ คุณชะงักทันทีที่เห็บปลายกระบอกปืนสีดำขลับ
" เธอทำบ้าๆแบบนี้ทำไม! "
" เหอะ! ยังกล้าถามอีกหรอ!!! มาร์คเขาควรเป็นของฉัน! ไม่ใช่ยัยอัปลักษณ์แบบเธอ! "
" เธอมันบ้า! " มาร์คค่อยๆขยับ
-----ต่อหน้าเนื้อหา-----
ความคิดเห็น