[Fic TVXQ] +:-= Because of Love =-:+ [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #5 : 11 - 12 - 01 : ผมไปเคลียร์กับเขาแล้วนะครับ

01  ธันวาคม  2011

            ผมตัดสินใจแล้วล่ะครับ

            ผมตัดสินใจคุยกับยุนโฮเขาตรง ๆ ว่าเขาเป็นอะไรกับผมมากไหม  (ก็อย่างที่หลาย ๆ คนบอกนั่นแหละ  มันเริ่มจะน่ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว  เราไม่ได้สนิทกันเสียหน่อย  เขาจะเป็นห่วงผมทำไมเนี่ย)  วันนี้พอเรียนเสร็จ  ผมก็เลยเคาะประตูเรียกเขาออกมาคุยหน้าห้องฮะ  มันดูปลอดภัยที่สุดแล้วล่ะ

            เริ่มแรกผมก็ขอโทษเขาที่ทำให้ต้องรอนาน  แถไปประมาณว่ายืนคุยโทรศัพท์อยู่ข้างล่างเพลินไปหน่อย  ขึ้นมาก็ไม่เจอยุนโฮแล้วอะไรประมาณนั้น  มันเป็นความผิดของผมเอง  เพราะงั้นมาม่าสามห่อนั่นถือว่าผมซื้อให้เขาฟรี ๆ ไปเลยแล้วกัน  เขาก็พยักหน้าเฉย ๆ ไม่ได้พูดอะไรนะ

            ทีนี้ล่ะที่ผมเริ่มเข้าเรื่อง  ผมก็พูดประมาณว่าแล้วทำไมยุนโฮต้องตามหาผมทั้งคืนด้วย  (ดูเหมือนหลายคนจะเข้าใจผิด  ยุนโฮใส่เสื้อด้วยนะฮะ  แต่ผมจำลายบ็อกเซอร์เขาได้เฉย ๆ   ถ้าใส่แต่บ็อกเซอร์เดินอยู่ข้างล่างก็คงเดินตำรวจซิ่วไปแล้วล่ะครับ  ไม่ได้เป็นสโตกเกอร์แล้ว  แต่เป็นคนบ้าแน่ ๆ )  ผมบอกเขาไปตามตรงว่ามันทำให้ผมรู้สึกแปลก ๆ   เพราะผมไม่ชินกับการมีคนเป็นห่วง  แถมเราสองคนก็เพิ่งรู้จักกันเองด้วย  ไม่เห็นว่าจะต้องทำอะไรเพื่อผมขนาดนี้เลยนี่นา  อะไรก็ว่ากันไป  (สารภาพตามตรงว่าผมต้องใช้กำลังใจมหาศาลเลยล่ะกว่าจะพูดมันออกมาได้)

            ตอนแรกยุนโฮเขาก็ดูอึ้ง ๆ ฮะ   คงแปลกใจที่ผมพูดอะไรยาว ๆ ได้ด้วย  (ว่าไปนั่น!)  ตอนนี้แหละที่ความกังวลของผมเริ่มกลับมาอีกครั้ง  สองขาชักลังเลแล้วสิว่าจะหนีกลับเข้าห้องตัวเองดีไหม

            “ขอโทษถ้ามันทำให้นายคิดไปไกล”  แต่ไม่ทันที่ผมจะได้ตัดสินใจหนีหรืออะไรยังไง  ยุนโฮก็ตอบผมออกมาครับ  เขาจ้องหน้าผมเขม็งเลยล่ะ  แต่ดูไม่โกรธเหมือนเมื่อเช้านะ  แต่ผมก็อธิบายอารมณ์เขาตอนนี้ไม่ถูกเหมือนกัน  (อันที่จริงคือไม่เคยเดาได้สักครั้งเลยมากกว่า)  เขาเว้นจังหวะให้ผมใจคอไม่ดีอีกครั้ง  ก่อนจะพูดต่อด้วยประโยคยาว ๆ ที่คราวนี้เป็นผมเองที่ต้องเป็นฝ่ายอึ้งบ้าง  “มันก็แค่...  เวลาเห็นนายแล้วฉันจะนึกถึงน้องที่เคยอยู่ด้วยกันที่ควางจู  เพราะฉันอายุมากกว่า  ก็เลยเป็นฝ่ายดูแลเขาตลอดเวลา  แต่อยู่มาวันหนึ่ง  เขากลับหายตัวไปเสียเฉย ๆ   จนถึงป่านนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง  แล้วพอเห็นนาย  ฉันก็เลย...  ไม่รู้สิ  อยากแก้ตัวมั้ง  เพราะคนสุดท้ายที่เห็นเขาก่อนหายไปก็คือฉัน  เมื่อคืนพอนายไม่กลับมาสักที  ฉันก็เลยกลัวว่าประวัติศาสตร์มันจะซ้ำรอย  แต่ถ้ามันทำให้นายอึดอัดก็ขอโทษด้วยแล้วกัน  ต่อจากนี้ฉันจะระวังตัว  จะพยายามไม่ให้นายต้องระแวงอะไรอีก”

            พูดจบยุนโฮก็เดินกลับเข้าห้องเขาไปเลยครับ  ไม่เปิดช่องว่างให้ผมพูดอะไรเลย  แต่เอาเข้าจริงผมก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกันแหละ  ใครจะคิดแหละว่าหน้าผมดันไปคล้ายน้องชายเขา  แต่อืมมม  เขาก็ทำให้ผมรู้สึกผิดอยู่หน่อย ๆ นะ   เพราะท่าทางยุนโฮเขาจะเป็นห่วงผมจากความรู้สึกจริง ๆ   แต่ผมก็แสดงออกทางสีหน้าอย่างเด่นชัดซะได้ว่ากลัว  (แต่ถ้าใครจ้องเขาแล้วไม่กลัว  ผมก็นับถือเลยล่ะครับ)

            ผมคิดว่าเรื่องระหว่างผมกับยุนโฮคงจบลงแค่นี้แหละมั้งครับ  เพราะยุนโฮก็บอกเองว่าจะไม่ยุ่งกับผมอีก  เพราะฉะนั้นก็ขอบคุณทุกคนมาก ๆ นะครับที่คอยให้คำปรึกษาและเป็นห่วงผมตลอดมา  ผมซาบซึ้งใจจริง ๆ  อ้อ  ดูท่าจะไม่ต้องเปลี่ยนชื่ออะไรแล้วมั้ง  เพราะปัญหาของผมก็จบลงแล้วล่ะครับ  แม้ว่ามันจะมาพร้อมความรู้สึกผิดก็เถอะ  ถ้ามีโอกาสคราวหน้า  ผมจะสะกดกลั้นความกลัวให้มากขึ้นเวลาคุยกับเขาก็แล้วกัน  (ถ้ามันมีโอกาสล่ะนะ)

            ขอบคุณทุก ๆ คนอีกครั้งนะครับ

            แจจุง            

            ปุจฉา... มันจะโอเวอร์หรือไม่!?  ตอนนี้ยังไม่โอเวอร์นะคะ  แต่คำแนะนำต่อจากนี้จะเป็นตัวกำหนดชะตากรรมทั้งหมดทั้งปวง  จะให้แจจุงปล่อยเลยตามเลยดีมั้ย  ไหน ๆ ก็เคลียร์ระดับหนึ่งแล้ว  ไม่ต้องยุ่งกันอีกเลยดีกว่า  หรือว่าจะไม่ยอม ๆ ๆ   จะไม่ยอมให้เรื่องมันคาราคาซังแบบนี้หรอก  ยังไงก็แนะนำจวงกันเข้ามาเน้อ  เพราะอย่างที่บอก  การกระทำของแจจุงขึ้นอยู่กับเสียงส่วนใหญ่ของคอมเม้นค่ะ  คอมเม้นโอนเอนไปทางไหน  อาซินก็ให้แจจุงทำตามทางนั้นนั่นแหละ  เพราะงั้นจะมาตู่ว่าอาซินกลั่นแกล้งเร่งให้โอเวอร์ไม่ได้นะ!!  (คนอ่าน – เมิงอ่ะตัวดี!!)

            อืมมม  วันนี้หวยออก  มีใครถูกหวยมั้ย  ฮา  ได้ข่าวว่าพี่สอง  วงพาราด็อกส์  ถูกอีกแล้ว  คนอะไรถูกได้ถูกดี  อิจฉาดวงของพี่แกม่ากกกก  (ทอล์กอะไรไม่เกี่ยวกับฟิคเลยแม้แต่น้อย)

            อีกเรื่องที่อยากกระจาย  อาซินไปดูเรื่องแมวเหมียวใส่รองเท้าบูทมาค่ะ  แบบ 3D นะ  อยากจิบอกว่าน่าร๊ากม่ากกกกกกกกกก  (ขอเพิ่ม ก. ไก่ อีกล้านตัว)  ดูจบแล้วเพ้อมาก  ในใจก็คิดแต่ว่า...  อยากเลี้ยงแมว  อยากเลี้ยงแมว  อยากเลี้ยงแมว  (ออกแนวหมกหมุ่นกันไปเลย)  ถ้าใครที่ชอบแนวตลกฮา ๆ  คงความแมว ๆ   อาซินแนะนำให้ไปดูค่ะ  แล้วคุณจะอยากเลี้ยงแมว  กร๊าก

            ส่วนคนที่ทวงเอเทอนอล  คงต้องรออาซินหยุดเสาร์อาทิตย์ก่อนนะคะ  (แต่ไม่ได้หมายความว่าจะแต่งร้อยเปอร์เซ็นนะ  เพราะต้องกลับไปอ่านตอนเก่า ๆ รื้อฟื้นความทรงจำอีก  ไหนจะวุ่นวายกับเรื่องรับปริญญาอีก  ฮือ)  ช่วงนี้กลับถึงบ้านสามสี่ทุ่มทุกคืนเลย  ง่วงมาก  แค่มาปั่นเกมสี่หน้าห้าหน้าก็ยังเก็บเอาไปฝันได้เลย  คิดสภาพดูเถอะ  สงสารอาซินบ้างอะไรบ้างนะคะ  เค้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่บอบบางนะ  ทะนุถนอมกันหน่อยสิ   ฮือ ๆ ๆ

            ปล. รักคนอ่าน