คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 12 - 01 - 10 : เขาต้องการอะไรจากผมกันแน่เนี่ย
10 มกราคม 2012
ง่า... ทำไมทุกความเห็นถึงคล้อยตามกันหมดเลยล่ะ ผมไม่เห็นจะเข้าใจเลยว่าทำไมต้องเขินด้วย ยุนโฮตอนโกนหนวดไม่เห็นจะตลกตรงไหนเลย แล้วเขาจะอายทำไม ผมล่ะงงจริง ๆ (แล้วก็ไม่ต้องมาแซวผมกลับเลยเรื่องที่ผมเผลอใจเต้นกับยุนโฮด้วย อันนั้นเขาเรียกว่าตกใจต่างหาก ยืนยันนอนยันเลยครับ)
แถมที่ผมบอกว่าชอบยุนโฮแบบนี้มากกว่า ก็เพราะมันดูน่าเข้าใกล้มากกว่าแค่นั้นเอง ถ้าเป็นแบบเมื่อก่อนผมจะไม่กล้าตีซี้กับเขาขนาดนี้หรอก เพราะงั้นผมพูดผิดตรงไหนล่ะฮะ ผมถือว่ามันเป็นคำชมนะ อารมณ์เหมือนชมเพื่อนที่เพิ่งตัดผมมาใหม่ว่า เฮ้ วันนี้นายดูดีจัง ไรงี้ไง ปกติจะตายไป เพราะผมถือว่ายุนโฮก็เป็นเพื่อนผมคนนึงนี่นา
แต่... แต่ถ้าทุกคนลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันขนาดนี้ ผมก็ควรจะต้องเชื่อจริง ๆ นั่นแหละฮะว่ายุนโฮอาย (แต่มันก็ยังตลกในความรู้สึกผมอยู่ดีอ่ะ จั๊กจี้หัวใจยังไงไม่รู้)
และก็ดูเหมือนจะไม่ได้มีผมคนเดียวที่ตื่นตกใจกับการโกนหนวดของยุนโฮนะ แต่เรียกได้ว่าทั้งมหาลัยเลยต่างหาก กลายเป็นหัวข้อทอล์กออฟเดอะทาวน์ไปเลยฮะ ทุกคนตื่นเต้นกับลุคใหม่ของยุนโฮกันมาก ๆ ไม่เว้นแม้แต่กับซุนเอที่มีคดีกับผมอยู่ เธอจ้องผมเขม็งเลยตอนที่ผมกับยุนโฮเดินเข้ามหาลัยมาด้วยกัน สงสัยกำลังสาปแช่งผมอยู่ในใจแหง ๆ (นับตั้งแต่เรื่องในวันนั้น ผมก็ยังไม่ได้ตามอัพเดตข่าวคราวของเธอเลยฮะ แต่จุนซูก็บอกว่าจัดการให้เรียบร้อยแล้ว)
แต่ผมว่านั่นยิ่งทำให้ยุนโฮหงุดหงิดขึ้นไปอีก คงเพราะเขาไม่ชอบเป็นจุดสนใจของคนอื่น (เรื่องนี้ผมเข้าใจดี) แล้วพอมีคนมามุงดูเยอะ ๆ เหมือนเขาเป็นตัวประหลาด จากใบหน้านิ่ง ๆ มึน ๆ ตามปกติของยุนโฮก็เลยเปลี่ยนเป็นใบหน้าโกรธ ๆ เหวี่ยง ๆ แทบจะตลอดเวลาแทน ผมว่าเขาคงรำคาญน่ะ แต่ไม่รู้จะไล่ยังไงไม่ให้เสียน้ำใจ ก็เลยได้แต่ชักสีหน้าออกอาการไปเรื่อยอย่างหวังว่ามันจะทำให้คนที่มองอยู่รู้ตัวว่าเขาไม่พอใจมากแค่ไหน แต่ผมกลับได้ยินสาว ๆ ในห้องซุบซิบกันว่ายุนโฮเวอร์ชั่นคุณชายขี้เหวี่ยงแบบนี้เร้าใจพวกเธอมากซะงั้นน่ะ ดูท่ายุนโฮจะต้องผิดหวังซะแล้วล่ะ
แต่ประเด็นที่ผมอยากเล่าในวันนี้มันอยู่ตรงนี้ฮะ (ข้างบนเรียกว่าการเวิ่นเฉย ๆ ก็ผมอยากเม้าท์เรื่องยุนโฮบ้างนี่) วันนี้ตอนเย็นหลังเรียนเสร็จ พวกเราก็ออกมานั่งเล่นกันหน้าห้องตามปกติ ผมนั่งทำการบ้านที่ต้องส่งพรุ่งนี้ แต่เหมือนคำศัพท์ทุกตัวจะไม่เข้าหัวผมเลย ขนาดคำง่าย ๆ บางคำที่ผมเคยจำได้กลับต้องมาเปิดดิกเอาในวันนี้ แต่ทำไงได้ล่ะ เพราะผมมักห้ามตัวเองไม่ให้แอบมองยุนโฮไม่ได้นี่นา
แต่เหมือนผมจะแอบมองได้ไม่เนียนเท่าไหร่ หรือไม่ก็คงเพราะชำเลืองถี่ไปหน่อย ก็เลยโดนยุนโฮจับได้จนได้
“มีปัญหากับหน้าฉันเหรอไง” ประโยคของคุณชายขี้เหวี่ยงบ่งบอกชัดเจนว่าเขาโกรธ... ไม่สิ ต้องใช้คำว่าอายใช่มั้ยฮะ ถึงเขาจะไม่ยกมือปิดหน้าแล้ว แต่แววตาหาเรื่องของเขาไม่เห็นทำให้ผมกลัวได้เลย แต่ถ้าขำน่ะ ใช่แน่ ๆ “ประสาท... ว่าแล้วยังยิ้มอีก”
“โธ่ ยุนโฮก็ ก็หนวดนายเริ่มขึ้นแล้วนี่ ฉันก็ต้องมองหน้านายตอนเกลี้ยง ๆ แบบนี้ให้นาน ๆ สิ เพราะเดี๋ยวจะไม่มีโอกาสได้มองแล้วนี่นา”
เขาไม่เถียงต่อ แต่กลับเอากระดาษที่ขยำทิ้งเป็นก้อนปาใส่ผมแทน ต้องจดด้วยด้วยว่าเวลายุนโฮเขินแล้วชอบใช้กำลัง ตั้งแต่ที่ผลักหัวผมตอนนั้นแล้ว จะถนอมกันซักนิดก็ไม่มีล่ะ
“แล้วนายจะอายอะไรนักหนาเล่า”
“อาย? ใครอายกัน? พูดให้ดี ๆ นะแจจุง”
“อ่ะ ๆ ๆ ไม่อายก็ไม่อาย จะอะไรนักหนาก็ไม่รู้ คนเขาอุตส่าห์ชมดี ๆ ก็ไม่ชอบ ชิ ถ้าหนวดนายขึ้นเมื่อไหร่ฉันก็เลิกมองเล่า” ผมบ่นงึมงำพลางปาก้อนกระดาษกลับไป แต่ปรากฏว่ายุนโฮไม่หลบ วิถีโค้งก็เลยโดนหัวยุนโฮเต็ม ๆ ผมงี้เหวอเลยสิ ยุนโฮตอนนี้มีอาวุธ... เอ๊ย โน้ตบุ๊กอยู่ในมือด้วย “เฮ้ ยุนโฮ? เป็นอะไรไป ทำไมอยู่ดี ๆ ก็เงียบล่ะ”
“...”
“อะไรอ่ะ นายโกรธฉันเหรอ”
“นายชอบให้ฉันโกนหนวดมากกว่าจริง ๆ เหรอ” เขาไม่ตอบแต่ถามคำถามใหม่ขึ้นแทน
“ฉันจะโกหกนายไปทำไมล่ะ” ผมพยักหน้าหงึกหงัก “เพื่อน ๆ ในห้องยังบอกเลยว่านายไว้ทรงนี้แล้วหล่อจะตาย พี่ยุนโฮอย่างนู้นพี่ยุนโฮอย่างนี้ วาเลนไทน์เดือนหน้านายได้กินช็อกโกแลตจนอ้วนแน่ ๆ”
“พี่ยุนโฮ...?” ยุนโฮทำท่านึก “จะว่าไปนายเป็นรุ่นน้องฉันนี่แจจุง ทำไมไม่เรียกฉันว่าพี่ล่ะฮะ”
“ปัดโธ่ ก็เรารู้จักกันก่อนจะรู้เรื่องมหาลัยนี่” ผมมันพวกโลกแคบ จะรู้มั้ยล่ะว่าหมีโรคจิตห้องตรงข้ามเป็นรุ่นพี่ร่วมมหาลัยน่ะ “จะให้เปลี่ยนมาเรียกตอนนี้มันก็กระดากปากยังไงก็ไม่รู้ ขอเถอะน้า แล้วก็ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย นายไม่คิดจะลองโกนหนวดทุกวันมั่งเหรอ”
“ฉันไม่มีที่โกนหนวด” ทำไมผมถึงเชื่อคำพูดนี้ร้อยเปอร์เซ็นต์โดยไม่มีข้อโต้แย้งเลยนะ
“ไม่มีก็ซื้อสิ”
“งั้นนายจะโกนให้ฉันทุกวันป่ะล่ะ”
“หา?” ผมกะพริบตาปริบ นึกว่าตัวเองหูฝาดไป แต่หรี่ตาก็แล้ว ขยี้ตาก็แล้ว ยุนโฮก็ยังนั่งอยู่ตรงหน้าผม “ได้ไง เดี๋ยวฉันก็ทำนายเลือดออกกันพอดี หนวดนาย นายก็โกนเองสิ”
“ขี้เกียจ”
“เออดี” เจริญมาก
“ก็นายอยากให้ฉันโกน งั้นนายก็ต้องจัดการเอาเองสิ” อ้าว ไหงกลายมาเป็นภาระความรับผิดชอบของผมซะงั้นแน่ะ ลืมไปเลยว่าถึงตอนนี้จะสนิทกันแล้ว แต่เอาเข้าจริงผมก็ติสต์ไม่ถึงหมีตรงหน้าอยู่ดี ตรรกะในสมองยุนโฮต้องทำงานผิดมนุษย์มนาแบบสุดขั้วแหง
และก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน... ที่ผมถึงยอม
“งั้นเปลี่ยนเป็นออกไปซื้อที่โกนหนวดกับนายแทนได้มั้ยอ่ะ”
ยุนโฮจ้องผมเขม็ง คงกำลังประเมินผลกำไรขาดทุนอยู่ในใจ ง่า... แล้วทำไมผมต้องใจเต้นอีกแล้วเนี่ย แต่อันที่จริงผมก็ใจเต้นตั้งแต่ก่อนที่เขาจะโกนหนวดอยู่แล้วนี่ เพียงแต่พอไม่มีเคราแล้วมันยิ่งเต้นง่ายขึ้นเท่านั้นเอง (ขอบคุณเพื่อน ๆ ในห้องนี้ฮะที่พูดเตือนสติผม)
“ยังไม่พอ” สุดท้ายยุนโฮก็ตอบออกมาแค่นั้นให้ผมอ้าปากเหวอ จนเขาต้องสาธยายเพิ่มเติมอีกประโยค “ถ้านายอยากให้ฉันโกนหนวด งั้นก็หาอะไรมาแลกเปลี่ยนแล้วกัน”
พูดจบก็เสียบหูฟังแล้วก้มหน้าก้มตาเล่นเกมของตัวเองต่อไป ปิดฉากบทสนทนาเรื่องหนวด ๆ ของพวกเราโดยสมบูรณ์
แต่ผมนี่สิที่ค้าง
แลก...?
จะให้ผมเอาอะไรไปแลก?
ออกไปซื้อที่โกนหนวดเป็นเพื่อนมันน้อยไปจริง ๆ เหรอ แปลว่าหนวดของยุนโฮมีค่ากว่าการเดินช้อปปิ้งกับผมใช่มั้ย หนอย สักวันผมจะแอบเอาโน้ตบุ๊กไปจำนำให้ได้เลยคอยดูสิ
แต่ประเด็นสำคัญตอนนี้คือจะให้ผมแลกกับอะไรล่ะ เงินก็ไม่ค่อยจะมีอยู่ด้วย หรือผมควรทำอะไรให้เขาเป็นการตอบแทนอย่างนั้นเหรอ โว๊ะ งงจัง หนวดผมหรือก็เปล่า แล้วทำไมต้องมาเปลืองตัวเปลืองสมองด้วยล่ะ ถึงผมจะอยากให้เขาไร้หนวดแบบนี้ตลอดไปก็เถอะ แต่โจทย์นี้มันก็ยากไปจริง ๆ นะ
แล้วตกลงว่าผมควรเอาอะไรไปแลกกับหนวดเคราสีดำ ๆ น่ากลัว ๆ ของนายยุนโฮคนนี้ดีล่ะเนี่ย
แจจุง
เรื่องนิยายที่อาซินลงเกริ่น ๆ ไว้
ขอบคุณที่สนใจกันนะคะ ซาบซึ้งมากมาย แต่ตอนนี้ก็ยังลังเลอยู่ดีว่าจะแต่งเรื่องไหน แต่เหมือนเรื่องเทวดานอกรีตกับแฟนคลับโรคจิตจะมีกระแสดีพอ ๆ กัน อาซินก็เลยสนใจสองเรื่องนี้เป็นพิเศษค่ะ แต่เพราะเพิ่งลงไปไม่กี่วัน อาจจะยังมีคนไม่รู้อีกหลายคน (เอ็งมั่นใจว่าเขาจะอยากอ่าน ฮา) ก็เลยขอทิ้งไว้ซักอาทิตย์นึงแล้วจะมาบอกผลการตัดสินใจนะคะ
แต่ใจของอาซินเอียงเอนไปทางเรื่องแรกมากกว่านะ เพราะเรื่องสืบสวนเนี่ย... พอลองไปค้นโพยดู ปรากฏว่ามีเฉลยแค่ใครคือคนร้าย แต่ด๊านนนนไม่มีรายละเอียดของพล็อตทั้งหมดแต่อย่างใด สรุปก็คืออาซินจำผิดค่ะ แนวสืบสวนที่บอกว่ามีพล็อตหมดแล้วเป็นอีกเรื่องนึงที่มีณัฐเป็นตัวเอก (เพื่อนโยที่โทรมาหานั่นแหละ) เพราะงั้นก็... นั่นแหละ ฮา จะให้วางใหม่ก็ได้อยู่ แต่ก็อย่างที่รู้ ๆ กัน... นั่นแหละ
ส่วนเรื่องเทวดานอกรีต พล็อตหลักมีหมดแล้วค่ะ ตัวละครหลัก ๆ ก็วางไว้ครบหมดแล้วด้วย มันเลยดูมีภาษีมากกว่า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ต้องรอดูกระแสจากคนอ่านกันต่อไปก่อน
แต่ถึงอย่างไรก็อยากขอบคุณจริง ๆ นะคะที่สนใจกัน น้ำตาแทบหลั่ง อาจมีบางคนเสียดายที่ไม่ใช่ยุนแจ อาจมีบางคนนอยด์เพราะมันเป็นนิยายสายปกติ แต่ขอสักครั้งเถอะค่ะ ขออาซินได้ลองอะไรที่แตกต่างจากเดิมซักครั้ง ขออาซินทำตามความฝันที่แตกต่างสักครั้งนะคะ
ปล. รักคนอ่าน
ความคิดเห็น