ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : .. ฉากแรก .. ---+ แก้ใหม่ +---
ครีมาเทียร์กลับมาถึงบ้านหลังเล็กๆที่จัดสรรในสวนอย่างสวยงามของเธอ
“ กลับมาแล้วค่ะ พ่อคะ พ่อ “ ครีมวิ่งเข้าไปตามหาพ่อไปทุกๆห้อง บ้านของเธอเป็นบ้านชั้นเดียว ที่มีเพียง 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ ห้องครัวกะโต๊ะกินข้าวกระจิ๊ดริ๊ด และห้องรับแขกที่มีโซฟาเพียงสองที่นั่งตั้งอยู่หน้าบ้าน ถึงแม้ว่าสิ่งของเฟอร์นิเจอร์ต่างๆจะดูอัตคัต แต่นอกบ้านที่ดีไซน์ด้วยต้นไม้หลากหลายชนิดรวมๆกัน โดยเฉพาะหน้าประตูบ้าน ด้านบนเป็นราวหลายๆอันที่ต่อกันเป็นหลังคา พร้อมกับไม้เลื้อยพันเอาไว้กันแสงแดด ด้านข้างบ้านเป็นระเบียงตามยาวไม่กว้างมากมีที่นั่งเอนหลังกับโต๊ะเล็กๆอยู่
“ อ้าวครีม ว่าไงลูก วันนี้พ่อจะทำกับข้าวให้นะ “
“ อย่าดีกว่ามั้งคะพ่อ เดี๋ยวครีมทำให้เอง “ ครีมทำสีหน้าไม่ไว้ใจ
“ โธ่ เชื่อมือซี่ พ่ออาจจะทำอร่อยกว่าครีมก็ได้ ไม่ต้องพูดมาก ไปๆๆ ไปทำอะไรก็ไป “ ครีมจำใจเดินออกมา เธอเอาฝักบัวออกไปรดน้ำต้นไม้ฆ่าเวลา
ระหว่างที่รดน้ำไปเรื่อยๆ อาจจะเพราะความว่างมากเกินไปของเธอ ทำให้ครีมคิดถึงแม่ ... แม่ที่แยกกันอยู่กับพ่อ แม่ที่อยู่เมืองไทย และไม่เคยคิดอยากจะเจอพ่ออีก ครีมไม่รู้ปัญหาที่เกิดขึ้นว่าเพราะอะไร และทั้งสองคนต่างก็ไม่ได้เริ่มต้นกับครอบครัวใหม่ ครีมกับแม่ยังคุยกันทางโทรศัพท์ทุกๆเดือน - - ครีมรู้เพียงแต่ว่า เค้าสองคนมีความขัดแย้งกันเรื่องอาชีพและจุดยืน พ่อของครีมเป็นนักสืบอิสระชาวอังกฤษที่โด่งดังมาก เคยมาทำคดีอยู่ที่อเมริกาสองสามปี และด้วยความเป็นนักสืบ ทำให้ต้องย้ายไปประเทศโน่นนี่ตลอดเวลา ครีมไม่เคยได้มีเพื่อนรักที่คบกันเกินสองปีเลยซักคน แต่แล้วเมื่อคดีที่อเมริกาพลิกผันใหญ่โตขึ้น แต่พ่อครีมสามารถคลี่คลายได้ ทำให้ชื่อเสียงเค้าโด่งดังไปอย่างกว้างขวาง และมีงานเข้ามาไม่ขาดสาย พ่อครีมจึงตั้งใจปักหลักอยู่ที่กรุงวอชิงตันมาตลอด
ในขณะที่ทำงานกับครอบครัว พ่อครีมแสดงออกแตกต่างกันอย่างมาก เวลาอยู่กับลูก เค้าจะเป็นพ่อบ๊องๆที่ให้ความอบอุ่นกับครีมาเทียร์และแคลร์เทียร์อย่างเต็มที่ ถึงแม้ขณะนี้แคลร์เทียร์จะกลับไปหาแม่ที่เมืองไทย เพราะอกหักครั้งยิ่งใหญ่ก็ตาม แต่ครีมสามารถพูดได้ว่า พ่อและแม่ของเธอไม่ได้คุยกันมาเกินสิบปีแล้ว - - ซักพักครีมาเทียร์ได้ยินเสียงพ่อร้องเอะอะโวยวาย ครีมโยนฝักบัวทิ้งวิ่งเข้าไปดู
“ เอาน้ำมาที ครีมช่วยพ่อที ! “ ครีมเข้ามาถึงก็เห็นพ่อกำลังใช้น้ำขันเล็กๆสาดกองไฟกองหนึ่งที่ดูจะใหญ่โตลุกลามขึ้นทุกที
ครีมวิ่งเข้าไปในห้องน้ำลองน้ำมากะลังมังใหญ่แล้วสาดลงไป หลายกะละมังทีเดียวกว่าทุกอย่างจะสงบลง แต่กระนั้นทุกอย่างก็เสียหายไปเยอะแล้ว - - หลังจากนั้นสิบนาที สองพ่อลูกเดินเข้ามาทิ้งตัวลงที่โซฟาอย่างใจเสีย
“ ไม่มีอะไรเสียหายใช่มั๊ย “ พ่อถามดักคอ
“ ใครบอกพ่อหล่ะคะ ห้องครัวหน่ะเป็นส่วนที่อยู่กลางบ้านนะคะพ่อ ขนาบข้างติดกับห้องนอนของพ่อกับครีม สรุปว่า ทุกส่วนทุกห้องเสียหายหมดแหละ เฮ้อ เราอาจจะต้องขนพวกที่นอนมานอนห้องรับแขกนี่ เพราะมันเป็นห้องเดียวที่ไม่เสียหาย “
“ พ่อแค่จุดไม้ขีดเท่านั้น “
“ จุดทำไมคะพ่อ พ่อก็รู้ว่าบ้านเราเป็นบ้านไม้ “ ครีมหงุดหงิด
“ พ่อจะจุดเทียน วันนี้เป็นวันเกิดลูก จำไม่ได้เหรอ “ ครีมเพิ่งนึกขึ้นได้
“ จริงสิ วันนี้วันเกิดครีม .... “
“ ขอโทษนะครีม แทนที่ทุกอย่างจะดีขึ้น พ่อกลับทำให้แย่ลง “
“ ไม่หรอกค่ะพ่อ “ ครีมบอกพ่อเบาๆ
“ ต่อไปนี้เราคงต้องประหยัดหน่อยแล้วหล่ะ ช่วงนี้พ่อไม่ได้ทำคดีอะไร ไม่มีเงินเข้ามาเลย “
“ งั้น ครีมจะลองไปหางานพิเศษทำดูแล้วกัน “
“ ทำงานพิเศษ ไม่ได้หรอก “ พ่อรีบห้ามเสียงแข็งทันที
“ พ่อ วันนี้ครีมสิบเจ็ดแล้วนะคะ “
“ ตามใจลูกก็ได้ “ พ่อคิดอยู่พักใหญ่ก่อนจะตอบ
วันรุ่งขึ้นที่มหาลัย ครีมาเทียร์เริ่มแผนงานมัธยัสถ์เกินปกติทันที จนเพื่อนๆบ่นอุบไปตามๆกัน
“ ครีมาเทียร์ “ คลิฟฟ์เรียก
“ ไงคลิฟฟ์ “ ครีมตอบอย่างไม่มีกระจิตกระใจ
“ ฉันมาชวนเธอไปกินข้าวกลางวัน “ ครีมเบ้ปากทันทีเพราะไม่อยากใช้เงิน แต่เมื่อนึกถึงสัญญาเมื่อวานก็ทำให้ต้องพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้
“ ตามใจ “ ครีมบอก แล้วเดินตามคลิฟฟ์ไปโรงอาหาร
เมื่อไปถึงโรงอาหาร เธอสั่งแค่แฮมเบอร์เกอร์ชิ้นเดียว ในขณะที่คลิฟฟ์กินสปาเก็ตตี้จานใหญ่ ครีมพยายามไม่สนใจฝ่ายตรงข้าม เพราะมันอาจจะทำให้เธออดใจไม่ไหว
“ ลดความอ้วนรึไง “ คลิฟฟ์ถามครีม
“ เปล่า “
“ กินแค่นั้นจะอิ่มเหรอ “
“ ตอนนี้บ้านฉันมีปัญหานิดหน่อย ช่างมันเถอะ “
“ เรื่องเงินเหรอ “
“ อื้ม เมื่อวันก่อนเพราะอุบัติเหตุพ่อฉันทำไฟไหม้ บ้านเราเสียหายค่อนข้างเยอะ ตอนนี้พ่อไม่มีคดีเข้ามา เราเลยไม่มีรายรับเลย เอ้อ ลืมบอกไป เย็นนี้ฉันขอโทษนะ ฉันคงต้องขอตัว วันนี้จะไปสมัครทำงานพิเศษหน่ะ “
“ ดูเธอลำบากจังเลยนะ “
“ นิดหน่อยเท่านั้นแหละ “ ครีมบอกสีหน้าเศร้า คลิฟฟ์ลุกออกไปได้ซักพักแล้วกลับมาใหม่พร้อมกับจานสปาเก็ตตี้อีกจาน
“ ไม่มีการปฏิเสธใดๆทั้งนั้น “ คลิฟฟ์วางมันลงตรงหน้าครีม
“ ซื้อให้ฉันเหรอ ? “
“ ไม่ใชห่รอกมั้ง วางอยู่ตรงหน้าเธอแบบนี้ -- แล้วก็นี่ เป็นเงินเก็บฉัน คิดซะว่าเพื่อนช่วยเพื่อน แล้วก็ไม่ต้องอ้างหลักการความเกรงใจอันไหนมาพูดกับฉันด้วย “
“ ไม่ๆ เราไม่ร้อนเงินขนาดนั้นหรอก “ ครีมปัดมือออก
“ ถึงไม่รับเงิน ก็ต้องกินสปาเก็ตตี้จานนี้ ห้ามปัดเด็ดขาด “
“ ฉันกินแฮมเบอร์เกอร์ไปแล้วนะ อ้วนตายกันพอดี “
“ ไม่รู้สิ แต่ฉันไม่ค่อยสนใจรูปร่างคนหรอกนะ เลยออกความเห็นไม่ได้ แต่ฉันว่า หน้าแบบเธอ หุ่นแบบนี้น่ารักดีออกนะ อย่าเปลี่ยนตัวเองเลย “ คลิฟฟ์ยิ้มให้ ครีมอึ้งไปเล็กน้อย
“ อื้อ “ ครีมทำเสียงในลำคอ หน้าแดงจัดด้วยความเขิน
“ คลิฟฟ์ ครีม ! “ เฟย์เดินเข้ามาตรงโต๊ะของทั้งสองคน
“ เฟย์ “ ครีมทักทาย
“ บังเอิญจัง ทำไมมาอยู่ที่นี่หล่ะ “
“ ก็ พวกเรามากินข้าวหน่ะ เธอหล่ะ “ คลิฟฟ์ตอบ
“ ก็ผ่านมาแถวนี้หน่ะ ขอนั่งด้วยคนได้มั๊ย “ คลิฟฟ์และครีมพยักหน้า เฟราธีลงนั่งอีกด้านของโต๊ะรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส
เบื้องหลังของทั้งสามคน ชมรมหนังสือพิมพ์นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆ และกำลังจดทุกคำพูด
“ เฟราธี ครีมาเทียร์ คลิฟฟ์ สามคนต่างสถานะ นั่งร่วมโต๊ะคุยกันสนุกสนาน ไม่มีข่าวไหนจะเด็ดเท่านี้อีกแล้ว ! “
edited by NACHI 16-05-47
“ กลับมาแล้วค่ะ พ่อคะ พ่อ “ ครีมวิ่งเข้าไปตามหาพ่อไปทุกๆห้อง บ้านของเธอเป็นบ้านชั้นเดียว ที่มีเพียง 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ ห้องครัวกะโต๊ะกินข้าวกระจิ๊ดริ๊ด และห้องรับแขกที่มีโซฟาเพียงสองที่นั่งตั้งอยู่หน้าบ้าน ถึงแม้ว่าสิ่งของเฟอร์นิเจอร์ต่างๆจะดูอัตคัต แต่นอกบ้านที่ดีไซน์ด้วยต้นไม้หลากหลายชนิดรวมๆกัน โดยเฉพาะหน้าประตูบ้าน ด้านบนเป็นราวหลายๆอันที่ต่อกันเป็นหลังคา พร้อมกับไม้เลื้อยพันเอาไว้กันแสงแดด ด้านข้างบ้านเป็นระเบียงตามยาวไม่กว้างมากมีที่นั่งเอนหลังกับโต๊ะเล็กๆอยู่
“ อ้าวครีม ว่าไงลูก วันนี้พ่อจะทำกับข้าวให้นะ “
“ อย่าดีกว่ามั้งคะพ่อ เดี๋ยวครีมทำให้เอง “ ครีมทำสีหน้าไม่ไว้ใจ
“ โธ่ เชื่อมือซี่ พ่ออาจจะทำอร่อยกว่าครีมก็ได้ ไม่ต้องพูดมาก ไปๆๆ ไปทำอะไรก็ไป “ ครีมจำใจเดินออกมา เธอเอาฝักบัวออกไปรดน้ำต้นไม้ฆ่าเวลา
ระหว่างที่รดน้ำไปเรื่อยๆ อาจจะเพราะความว่างมากเกินไปของเธอ ทำให้ครีมคิดถึงแม่ ... แม่ที่แยกกันอยู่กับพ่อ แม่ที่อยู่เมืองไทย และไม่เคยคิดอยากจะเจอพ่ออีก ครีมไม่รู้ปัญหาที่เกิดขึ้นว่าเพราะอะไร และทั้งสองคนต่างก็ไม่ได้เริ่มต้นกับครอบครัวใหม่ ครีมกับแม่ยังคุยกันทางโทรศัพท์ทุกๆเดือน - - ครีมรู้เพียงแต่ว่า เค้าสองคนมีความขัดแย้งกันเรื่องอาชีพและจุดยืน พ่อของครีมเป็นนักสืบอิสระชาวอังกฤษที่โด่งดังมาก เคยมาทำคดีอยู่ที่อเมริกาสองสามปี และด้วยความเป็นนักสืบ ทำให้ต้องย้ายไปประเทศโน่นนี่ตลอดเวลา ครีมไม่เคยได้มีเพื่อนรักที่คบกันเกินสองปีเลยซักคน แต่แล้วเมื่อคดีที่อเมริกาพลิกผันใหญ่โตขึ้น แต่พ่อครีมสามารถคลี่คลายได้ ทำให้ชื่อเสียงเค้าโด่งดังไปอย่างกว้างขวาง และมีงานเข้ามาไม่ขาดสาย พ่อครีมจึงตั้งใจปักหลักอยู่ที่กรุงวอชิงตันมาตลอด
ในขณะที่ทำงานกับครอบครัว พ่อครีมแสดงออกแตกต่างกันอย่างมาก เวลาอยู่กับลูก เค้าจะเป็นพ่อบ๊องๆที่ให้ความอบอุ่นกับครีมาเทียร์และแคลร์เทียร์อย่างเต็มที่ ถึงแม้ขณะนี้แคลร์เทียร์จะกลับไปหาแม่ที่เมืองไทย เพราะอกหักครั้งยิ่งใหญ่ก็ตาม แต่ครีมสามารถพูดได้ว่า พ่อและแม่ของเธอไม่ได้คุยกันมาเกินสิบปีแล้ว - - ซักพักครีมาเทียร์ได้ยินเสียงพ่อร้องเอะอะโวยวาย ครีมโยนฝักบัวทิ้งวิ่งเข้าไปดู
“ เอาน้ำมาที ครีมช่วยพ่อที ! “ ครีมเข้ามาถึงก็เห็นพ่อกำลังใช้น้ำขันเล็กๆสาดกองไฟกองหนึ่งที่ดูจะใหญ่โตลุกลามขึ้นทุกที
ครีมวิ่งเข้าไปในห้องน้ำลองน้ำมากะลังมังใหญ่แล้วสาดลงไป หลายกะละมังทีเดียวกว่าทุกอย่างจะสงบลง แต่กระนั้นทุกอย่างก็เสียหายไปเยอะแล้ว - - หลังจากนั้นสิบนาที สองพ่อลูกเดินเข้ามาทิ้งตัวลงที่โซฟาอย่างใจเสีย
“ ไม่มีอะไรเสียหายใช่มั๊ย “ พ่อถามดักคอ
“ ใครบอกพ่อหล่ะคะ ห้องครัวหน่ะเป็นส่วนที่อยู่กลางบ้านนะคะพ่อ ขนาบข้างติดกับห้องนอนของพ่อกับครีม สรุปว่า ทุกส่วนทุกห้องเสียหายหมดแหละ เฮ้อ เราอาจจะต้องขนพวกที่นอนมานอนห้องรับแขกนี่ เพราะมันเป็นห้องเดียวที่ไม่เสียหาย “
“ พ่อแค่จุดไม้ขีดเท่านั้น “
“ จุดทำไมคะพ่อ พ่อก็รู้ว่าบ้านเราเป็นบ้านไม้ “ ครีมหงุดหงิด
“ พ่อจะจุดเทียน วันนี้เป็นวันเกิดลูก จำไม่ได้เหรอ “ ครีมเพิ่งนึกขึ้นได้
“ จริงสิ วันนี้วันเกิดครีม .... “
“ ขอโทษนะครีม แทนที่ทุกอย่างจะดีขึ้น พ่อกลับทำให้แย่ลง “
“ ไม่หรอกค่ะพ่อ “ ครีมบอกพ่อเบาๆ
“ ต่อไปนี้เราคงต้องประหยัดหน่อยแล้วหล่ะ ช่วงนี้พ่อไม่ได้ทำคดีอะไร ไม่มีเงินเข้ามาเลย “
“ งั้น ครีมจะลองไปหางานพิเศษทำดูแล้วกัน “
“ ทำงานพิเศษ ไม่ได้หรอก “ พ่อรีบห้ามเสียงแข็งทันที
“ พ่อ วันนี้ครีมสิบเจ็ดแล้วนะคะ “
“ ตามใจลูกก็ได้ “ พ่อคิดอยู่พักใหญ่ก่อนจะตอบ
วันรุ่งขึ้นที่มหาลัย ครีมาเทียร์เริ่มแผนงานมัธยัสถ์เกินปกติทันที จนเพื่อนๆบ่นอุบไปตามๆกัน
“ ครีมาเทียร์ “ คลิฟฟ์เรียก
“ ไงคลิฟฟ์ “ ครีมตอบอย่างไม่มีกระจิตกระใจ
“ ฉันมาชวนเธอไปกินข้าวกลางวัน “ ครีมเบ้ปากทันทีเพราะไม่อยากใช้เงิน แต่เมื่อนึกถึงสัญญาเมื่อวานก็ทำให้ต้องพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้
“ ตามใจ “ ครีมบอก แล้วเดินตามคลิฟฟ์ไปโรงอาหาร
เมื่อไปถึงโรงอาหาร เธอสั่งแค่แฮมเบอร์เกอร์ชิ้นเดียว ในขณะที่คลิฟฟ์กินสปาเก็ตตี้จานใหญ่ ครีมพยายามไม่สนใจฝ่ายตรงข้าม เพราะมันอาจจะทำให้เธออดใจไม่ไหว
“ ลดความอ้วนรึไง “ คลิฟฟ์ถามครีม
“ เปล่า “
“ กินแค่นั้นจะอิ่มเหรอ “
“ ตอนนี้บ้านฉันมีปัญหานิดหน่อย ช่างมันเถอะ “
“ เรื่องเงินเหรอ “
“ อื้ม เมื่อวันก่อนเพราะอุบัติเหตุพ่อฉันทำไฟไหม้ บ้านเราเสียหายค่อนข้างเยอะ ตอนนี้พ่อไม่มีคดีเข้ามา เราเลยไม่มีรายรับเลย เอ้อ ลืมบอกไป เย็นนี้ฉันขอโทษนะ ฉันคงต้องขอตัว วันนี้จะไปสมัครทำงานพิเศษหน่ะ “
“ ดูเธอลำบากจังเลยนะ “
“ นิดหน่อยเท่านั้นแหละ “ ครีมบอกสีหน้าเศร้า คลิฟฟ์ลุกออกไปได้ซักพักแล้วกลับมาใหม่พร้อมกับจานสปาเก็ตตี้อีกจาน
“ ไม่มีการปฏิเสธใดๆทั้งนั้น “ คลิฟฟ์วางมันลงตรงหน้าครีม
“ ซื้อให้ฉันเหรอ ? “
“ ไม่ใชห่รอกมั้ง วางอยู่ตรงหน้าเธอแบบนี้ -- แล้วก็นี่ เป็นเงินเก็บฉัน คิดซะว่าเพื่อนช่วยเพื่อน แล้วก็ไม่ต้องอ้างหลักการความเกรงใจอันไหนมาพูดกับฉันด้วย “
“ ไม่ๆ เราไม่ร้อนเงินขนาดนั้นหรอก “ ครีมปัดมือออก
“ ถึงไม่รับเงิน ก็ต้องกินสปาเก็ตตี้จานนี้ ห้ามปัดเด็ดขาด “
“ ฉันกินแฮมเบอร์เกอร์ไปแล้วนะ อ้วนตายกันพอดี “
“ ไม่รู้สิ แต่ฉันไม่ค่อยสนใจรูปร่างคนหรอกนะ เลยออกความเห็นไม่ได้ แต่ฉันว่า หน้าแบบเธอ หุ่นแบบนี้น่ารักดีออกนะ อย่าเปลี่ยนตัวเองเลย “ คลิฟฟ์ยิ้มให้ ครีมอึ้งไปเล็กน้อย
“ อื้อ “ ครีมทำเสียงในลำคอ หน้าแดงจัดด้วยความเขิน
“ คลิฟฟ์ ครีม ! “ เฟย์เดินเข้ามาตรงโต๊ะของทั้งสองคน
“ เฟย์ “ ครีมทักทาย
“ บังเอิญจัง ทำไมมาอยู่ที่นี่หล่ะ “
“ ก็ พวกเรามากินข้าวหน่ะ เธอหล่ะ “ คลิฟฟ์ตอบ
“ ก็ผ่านมาแถวนี้หน่ะ ขอนั่งด้วยคนได้มั๊ย “ คลิฟฟ์และครีมพยักหน้า เฟราธีลงนั่งอีกด้านของโต๊ะรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส
เบื้องหลังของทั้งสามคน ชมรมหนังสือพิมพ์นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆ และกำลังจดทุกคำพูด
“ เฟราธี ครีมาเทียร์ คลิฟฟ์ สามคนต่างสถานะ นั่งร่วมโต๊ะคุยกันสนุกสนาน ไม่มีข่าวไหนจะเด็ดเท่านี้อีกแล้ว ! “
edited by NACHI 16-05-47
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น