ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : .. ไม่มีทาง ..
ตังกลับมาถึงบ้านแล้ว เธอกำลังเดินขึ้นไปบนห้อง ขณะนั้นเองที่เธอปวดท้องกระทันหันแล้วตกบันไดลงมา !!!
ริคกลับมาถึงบ้านแล้วเช่นกัน เค้ารู้สึกสับสนในความรู้สึกของตัวเองอย่างที่สุด ไม่รู้ว่าความรักที่ให้ตังเป็นแบบมิตรภาพหรือแบบไหน แล้วความรู้สึกที่เค้ามีต่ออันใช่ความรักจริงๆรึเปล่า ที่เค้าต้องนั่งเครียดอยู่อย่างนี้ เพราะเค้าเห็นแก่ความเสียใจของตังใช่มั๊ย !?? จนในที่สุด เค้าตัดสินใจยกสายโทรศัพท์ แล้วโทรไปต่อสายที่บ้านตัง
.......... ไม่มีคนรับสาย ........... !! ........
“ ไปไหนของเค้านะ “
ขณะนั้นเอง ตังนอนอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาลเพียงคนเดียว พ่อกับแม่ของตังกับคุณหมอกำลังคุยกันด้วยสีหน้าเครียดอยู่หน้าห้อง แม่กลัวตังจะรู้สึกตัวแล้วเห็นไม่มีคนอยู่จะตกใจ จึงเดินกลับเข้าห้องไป ปรากฏว่าตังลืมตาอยู่แล้ว
“ หนูเป็นอะไรคะแม่ “
“ ข้าวตัง ฟังแม่นะ คุณหมอบอกว่าลูกร่างกายอ่อนแอลง เค้าอยากให้ลูกผ่อนคลายความเครียดบ้าง ส่วนที่ลูกเป็นลมไป คงเพราะกระทบกระเทือนตอนตกบันไดหน่ะจ๊ะ “
“ แต่หนูปวดท้องก่อนตกลงมานะคะ มันปวดมาก จนหนูพยุงตัวไม่อยู่ “
“ ปวดท้องเหรอ ? “
“ แม่จำได้มั๊ย หนูมีโรคประจำตัวคืออะไร “
“ ไม่...ไม่ใช่หรอกจ๊ะ อย่าคิดมากนะ “
“ หนูจะพยายามค่ะ “ ตังเบือนหน้าหนีแล้วหลับตาลงน้ำตาไหล...
เธอเป็นโรคลำไส้อักเสบ ที่พักหลังๆมันจะรุนแรงมากและหมอก็เคยเตือนแล้วว่ามันอันตราย แต่ตังก็มักจะละเลยร่างกายตัวเองอยู่เสมอ
หมอกับพ่อคุยกันเครียดหนักกว่าเดิม เมื่อแม่ออกมาสนทนาด้วยก็ต้องตกใจอย่างหนัก
“ หมอได้เอ็กซเรย์ช่องท้องดูแล้วนะครับ ...( หมอเงียบไปนาน ).. เธอลำไส้ทะลุ ! “
“ เป็นไปได้ยังไง “
“ ผลการเอ็กซเรย์ถูกต้องแน่นอน ความจริงผมได้เตือนไปแล้วว่าอันตรายมาก ทำไมพวกคุณดูไม่ใส่ใจกันเลย ทำไมไม่มาตรวจตามนัดหล่ะครับ “ พ่อกับแม่ตอบไม่ถูก นั่นเพราะตังไม่ยอมมา และเค้าสองคนไม่คิดว่าจะหนักหนาขนาดนี้ จึงไม่อยากบังคับลูก
“ แต่แกยังดูเป็นคนปกติอยู่เลยนะครับ “
“ เวลาอาการไม่กำเริบก็เป็นแบบนี้แหละครับ จะเหมือนคนปกติทุกอย่าง แต่เมื่อไหร่ที่เธอเจ็บท้องขึ้นมามากๆ เธอจะเจ็บมากจนหมอกลัวว่าเธอจะทนไม่ไหว “
“ อะไรกัน ! “ แม่สุดฮวบลงไป พ่อพยุงเอาไว้แล้วพากลับเข้าไปในห้อง ตังหันหน้าไปทางหน้าต่าง ซึ่งพ่อคิดว่าเธอยังหลับอยู่
“ แกจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ครับ “
“ ขึ้นอยู่กับความอดทนของเธอ ถ้าแต่ละครั้งที่มันกำเริบ เธอสามารถทนเจ็บได้ เธอก็อยู่ได้ต่อไป แต่ถ้าไม่ได้... การกำเริบครั้งนั้นก็จะเป็นครั้งสุดท้าย “ หมอหรี่เสียงเบา
“ เต็มที่นานเท่าไหร่ครับ “
“ สามเดือนอย่างเก่ง “ หมอเอ่ย
“ มีทางอื่นมั๊ยครับ “
“ ผ่าตัดครับ แต่บุคลากรของเราไม่เก่งพอ คงต้องส่งไปที่อื่น “ หมอเดินจากไป ท่าทีของหมอดูเย็นชา เมื่อรู้ว่าพ่อของตังเป็นแค่เพียงพนักงานบริษัท และรู้ว่าเค้าไม่มีปัญญาหาเงินมาจ่ายค่าผ่าตัดขนาดนั้นแน่นอน ตังนอนฟังอยู่ สีหน้าด้านชาและตกใจอย่างที่สุด
ผ่านไปสามวัน ... ในห้องเรียน ตังกับริคกำลังนั่งคุยกันอยู่
“ คิดอะไรอยู่เหรอริค “
“ ตังไปไหนของเค้านะ ไม่มาโรงเรียนสามวันแล้ว “
“ เค้าคงไม่สบายหล่ะมั้ง “
“ แต่เค้าไม่อยู่บ้านนี่ “
“ แล้วแม่ของเค้าว่าไงหล่ะ “
“ ไม่มีใครรับสายเลย “
“ ลองโทรไปอีกครั้งสิ “
“ ฉันโทรไปหลายสิบรอบแล้ว “ อันหน้าเจื่อน
“ งั้นเดี๋ยวเค้าคงติดต่อมามั้ง “
“ อื้ม “
พ่อตังกำลังคิดอยู่ในสมองว่าจะขอยืมเงินพ่อริคมารักษาตังอีกครั้ง แต่เมื่อตังได้รู้ เธอก็ร้องห้ามพ่อของเธอในทันที
“ ทำไมหล่ะตัง “
“ พ่อ ตังขอร้อง ที่ตังเป็นอย่างนี้ อย่าบอกใครเด็ดขาด “
“ ได้ๆ พ่อจะไม่บอก แต่ทำไมล่ะ ถ้าลูกได้ผ่าตัด ลูกก็จะหาย “
“ แต่เดี๋ยวตังก็ต้องเป็นอีก การผ่าตัดครั้งนี้มันใหญ่มากและใช้เงินมหาศาลต้องคอยบำบัด ของเก่าเรายังไม่คืนยังขอมาเพิ่มอีก “
“ แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเล่น พ่อไม่ยอมให้ลูกตายหรอกนะ “
“ มันก็แค่การยืดเวลา - - พ่อคะ ถ้าพ่อรักตังจริง ให้ตังได้ทำตามความต้องการของตังครั้งสุดท้ายเถอะนะคะ “
“ ตัง พ่อขอร้องหล่ะ พ่อยังไม่อยากเสียลูกไปตอนนี้ เรามีลูกคนเดียว “
“ ตังก็มีพ่อกับแม่คนเดียว ถ้าตังหายแต่พ่อกับแม่ต้องติดหนี้ท่วมหัว ตังไม่อยากมีความสุขบนความทุกข์ของพ่อนะคะ “
“ ตัง “ พ่อร้องไห้อย่างทำใจไม่ได้ ........
วันนี้เองที่ริคมาถึงบ้านตัง และได้พบแม่ตังอยู่ที่บ้าน กำลังเก็บเสื้อผ้าห่อใหญ่จะขึ้นรถ ริควิ่งเข้าไปหา
“ อ้าวริค มาได้ยังไง “
“ คุณน้าครับ ตังอยู่รึเปล่าครับ “
“ ตังอยู่โรงพยาบาลจ๊ะ “ แม่เอ่ยเสียงเฉา
“ เค้าเป็นอะไรครับ ?! “
ระหว่างที่อยู่บนรถ แม่อธิบายให้ริคฟังทุกอย่างว่าตังเป็นอะไร
“ แบบนี้ก็ต้องส่งไปรักษาต่างประเทศใช่มั๊ยครับ “
“ ใช่จ๊ะ แต่เรามีเงินทุนไม่พอ ประกันชีวิตไม่คลอบคลุมถึง อีกอย่างการผ่าตัดก็ใช่ว่าจะทำให้เธอหายขาด “
“ คุณน้าเดินเรื่องส่งตัวตังไปเถอะครับ เรื่องเงินผมจะขอให้พ่อจัดการเอง “
“ ไม่ต้องหรอกจ๊ะ น้าขอบคุณเรามากนะ แต่น้ารบกวนพ่อเธอเกินไปแล้วหล่ะ “
“ งั้นผมจะไม่ขอเงินพ่อ ผมจะใช้เงินผมช่วยอีกแรง “
“ ริค “ แม่ตังเอ่ยเสียงเบา
“ ถึงผมจะมีเงินไม่มากเท่าพ่อ แต่เงินในบัญชีที่พ่อยัดใส่ให้ผมก็มีค่อนข้างเยอะ ผมจะช่วยเท่าที่ช่วยได้ “
“ อย่าเลยนะ “
“ ผมไม่มีทางยอมให้ตังตายเด็ดขาด !! “
ริคกลับมาถึงบ้านแล้วเช่นกัน เค้ารู้สึกสับสนในความรู้สึกของตัวเองอย่างที่สุด ไม่รู้ว่าความรักที่ให้ตังเป็นแบบมิตรภาพหรือแบบไหน แล้วความรู้สึกที่เค้ามีต่ออันใช่ความรักจริงๆรึเปล่า ที่เค้าต้องนั่งเครียดอยู่อย่างนี้ เพราะเค้าเห็นแก่ความเสียใจของตังใช่มั๊ย !?? จนในที่สุด เค้าตัดสินใจยกสายโทรศัพท์ แล้วโทรไปต่อสายที่บ้านตัง
.......... ไม่มีคนรับสาย ........... !! ........
“ ไปไหนของเค้านะ “
ขณะนั้นเอง ตังนอนอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาลเพียงคนเดียว พ่อกับแม่ของตังกับคุณหมอกำลังคุยกันด้วยสีหน้าเครียดอยู่หน้าห้อง แม่กลัวตังจะรู้สึกตัวแล้วเห็นไม่มีคนอยู่จะตกใจ จึงเดินกลับเข้าห้องไป ปรากฏว่าตังลืมตาอยู่แล้ว
“ หนูเป็นอะไรคะแม่ “
“ ข้าวตัง ฟังแม่นะ คุณหมอบอกว่าลูกร่างกายอ่อนแอลง เค้าอยากให้ลูกผ่อนคลายความเครียดบ้าง ส่วนที่ลูกเป็นลมไป คงเพราะกระทบกระเทือนตอนตกบันไดหน่ะจ๊ะ “
“ แต่หนูปวดท้องก่อนตกลงมานะคะ มันปวดมาก จนหนูพยุงตัวไม่อยู่ “
“ ปวดท้องเหรอ ? “
“ แม่จำได้มั๊ย หนูมีโรคประจำตัวคืออะไร “
“ ไม่...ไม่ใช่หรอกจ๊ะ อย่าคิดมากนะ “
“ หนูจะพยายามค่ะ “ ตังเบือนหน้าหนีแล้วหลับตาลงน้ำตาไหล...
เธอเป็นโรคลำไส้อักเสบ ที่พักหลังๆมันจะรุนแรงมากและหมอก็เคยเตือนแล้วว่ามันอันตราย แต่ตังก็มักจะละเลยร่างกายตัวเองอยู่เสมอ
หมอกับพ่อคุยกันเครียดหนักกว่าเดิม เมื่อแม่ออกมาสนทนาด้วยก็ต้องตกใจอย่างหนัก
“ หมอได้เอ็กซเรย์ช่องท้องดูแล้วนะครับ ...( หมอเงียบไปนาน ).. เธอลำไส้ทะลุ ! “
“ เป็นไปได้ยังไง “
“ ผลการเอ็กซเรย์ถูกต้องแน่นอน ความจริงผมได้เตือนไปแล้วว่าอันตรายมาก ทำไมพวกคุณดูไม่ใส่ใจกันเลย ทำไมไม่มาตรวจตามนัดหล่ะครับ “ พ่อกับแม่ตอบไม่ถูก นั่นเพราะตังไม่ยอมมา และเค้าสองคนไม่คิดว่าจะหนักหนาขนาดนี้ จึงไม่อยากบังคับลูก
“ แต่แกยังดูเป็นคนปกติอยู่เลยนะครับ “
“ เวลาอาการไม่กำเริบก็เป็นแบบนี้แหละครับ จะเหมือนคนปกติทุกอย่าง แต่เมื่อไหร่ที่เธอเจ็บท้องขึ้นมามากๆ เธอจะเจ็บมากจนหมอกลัวว่าเธอจะทนไม่ไหว “
“ อะไรกัน ! “ แม่สุดฮวบลงไป พ่อพยุงเอาไว้แล้วพากลับเข้าไปในห้อง ตังหันหน้าไปทางหน้าต่าง ซึ่งพ่อคิดว่าเธอยังหลับอยู่
“ แกจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ครับ “
“ ขึ้นอยู่กับความอดทนของเธอ ถ้าแต่ละครั้งที่มันกำเริบ เธอสามารถทนเจ็บได้ เธอก็อยู่ได้ต่อไป แต่ถ้าไม่ได้... การกำเริบครั้งนั้นก็จะเป็นครั้งสุดท้าย “ หมอหรี่เสียงเบา
“ เต็มที่นานเท่าไหร่ครับ “
“ สามเดือนอย่างเก่ง “ หมอเอ่ย
“ มีทางอื่นมั๊ยครับ “
“ ผ่าตัดครับ แต่บุคลากรของเราไม่เก่งพอ คงต้องส่งไปที่อื่น “ หมอเดินจากไป ท่าทีของหมอดูเย็นชา เมื่อรู้ว่าพ่อของตังเป็นแค่เพียงพนักงานบริษัท และรู้ว่าเค้าไม่มีปัญญาหาเงินมาจ่ายค่าผ่าตัดขนาดนั้นแน่นอน ตังนอนฟังอยู่ สีหน้าด้านชาและตกใจอย่างที่สุด
ผ่านไปสามวัน ... ในห้องเรียน ตังกับริคกำลังนั่งคุยกันอยู่
“ คิดอะไรอยู่เหรอริค “
“ ตังไปไหนของเค้านะ ไม่มาโรงเรียนสามวันแล้ว “
“ เค้าคงไม่สบายหล่ะมั้ง “
“ แต่เค้าไม่อยู่บ้านนี่ “
“ แล้วแม่ของเค้าว่าไงหล่ะ “
“ ไม่มีใครรับสายเลย “
“ ลองโทรไปอีกครั้งสิ “
“ ฉันโทรไปหลายสิบรอบแล้ว “ อันหน้าเจื่อน
“ งั้นเดี๋ยวเค้าคงติดต่อมามั้ง “
“ อื้ม “
พ่อตังกำลังคิดอยู่ในสมองว่าจะขอยืมเงินพ่อริคมารักษาตังอีกครั้ง แต่เมื่อตังได้รู้ เธอก็ร้องห้ามพ่อของเธอในทันที
“ ทำไมหล่ะตัง “
“ พ่อ ตังขอร้อง ที่ตังเป็นอย่างนี้ อย่าบอกใครเด็ดขาด “
“ ได้ๆ พ่อจะไม่บอก แต่ทำไมล่ะ ถ้าลูกได้ผ่าตัด ลูกก็จะหาย “
“ แต่เดี๋ยวตังก็ต้องเป็นอีก การผ่าตัดครั้งนี้มันใหญ่มากและใช้เงินมหาศาลต้องคอยบำบัด ของเก่าเรายังไม่คืนยังขอมาเพิ่มอีก “
“ แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเล่น พ่อไม่ยอมให้ลูกตายหรอกนะ “
“ มันก็แค่การยืดเวลา - - พ่อคะ ถ้าพ่อรักตังจริง ให้ตังได้ทำตามความต้องการของตังครั้งสุดท้ายเถอะนะคะ “
“ ตัง พ่อขอร้องหล่ะ พ่อยังไม่อยากเสียลูกไปตอนนี้ เรามีลูกคนเดียว “
“ ตังก็มีพ่อกับแม่คนเดียว ถ้าตังหายแต่พ่อกับแม่ต้องติดหนี้ท่วมหัว ตังไม่อยากมีความสุขบนความทุกข์ของพ่อนะคะ “
“ ตัง “ พ่อร้องไห้อย่างทำใจไม่ได้ ........
วันนี้เองที่ริคมาถึงบ้านตัง และได้พบแม่ตังอยู่ที่บ้าน กำลังเก็บเสื้อผ้าห่อใหญ่จะขึ้นรถ ริควิ่งเข้าไปหา
“ อ้าวริค มาได้ยังไง “
“ คุณน้าครับ ตังอยู่รึเปล่าครับ “
“ ตังอยู่โรงพยาบาลจ๊ะ “ แม่เอ่ยเสียงเฉา
“ เค้าเป็นอะไรครับ ?! “
ระหว่างที่อยู่บนรถ แม่อธิบายให้ริคฟังทุกอย่างว่าตังเป็นอะไร
“ แบบนี้ก็ต้องส่งไปรักษาต่างประเทศใช่มั๊ยครับ “
“ ใช่จ๊ะ แต่เรามีเงินทุนไม่พอ ประกันชีวิตไม่คลอบคลุมถึง อีกอย่างการผ่าตัดก็ใช่ว่าจะทำให้เธอหายขาด “
“ คุณน้าเดินเรื่องส่งตัวตังไปเถอะครับ เรื่องเงินผมจะขอให้พ่อจัดการเอง “
“ ไม่ต้องหรอกจ๊ะ น้าขอบคุณเรามากนะ แต่น้ารบกวนพ่อเธอเกินไปแล้วหล่ะ “
“ งั้นผมจะไม่ขอเงินพ่อ ผมจะใช้เงินผมช่วยอีกแรง “
“ ริค “ แม่ตังเอ่ยเสียงเบา
“ ถึงผมจะมีเงินไม่มากเท่าพ่อ แต่เงินในบัญชีที่พ่อยัดใส่ให้ผมก็มีค่อนข้างเยอะ ผมจะช่วยเท่าที่ช่วยได้ “
“ อย่าเลยนะ “
“ ผมไม่มีทางยอมให้ตังตายเด็ดขาด !! “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น