ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : .. หักมุม ..
ข้าวตังตั้งตัวไม่ถูก มองหน้าริคอย่างตื่นๆ ซึ่งไม่รู้ว่าตื่นกลัว หรือตื่นตกใจกันแน่ ในขณะที่ริคสีหน้าเรียบเฉย
“ เธอพูดอะไร “ ตังเอ่ยเบาๆ ราวกับเสียงคราง
“ ฉันไม่รู้หรอกนะ คือ ฉันรู้ว่าถ้าเธอไม่ชอบฉันก็จะหน้าแหกมากๆเลยที่คิดว่าตัวเองมีเสน่ห์พอ ฉันหมายถึง.... คือฉันดูจากหลายอย่างๆ และเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา ฉันอาจจะหน้าด้านที่กล้าพูดแบบนี้ไปหน่อย แต่เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบให้อะไรที่ฉันสงสัยค้างคาอยู่ในสมองนานๆหน่ะ “
“ นายพูดตรงดีนะ “
“ อย่านอกเรื่องดีกว่าตัง “ ตังยิ้มเยาะตัวเอง แล้วหันหลังมองหน้าต่าง
“ แล้วไง ? ถ้าฉันบอกว่าฉันชอบเธอ เธอจะทำยังไง แล้วถ้า.. ฉันบอกว่าฉันไม่ชอบเธอ เธอจะทำยังไงเหรอ “
“ ฉันจะทำตามที่เธอต้องการทุกอย่าง “
“ ทำไม ทำไมต้องทำเพื่อฉัน “
“ เพราะเธอเป็นเพื่อนฉัน เธอสำคัญที่สุดสำหรับฉัน “
“ ลืมคนที่รอนายอยู่ข้างล่างรึเปล่า “
“ แม้แต่อัน “ ริคเอ่ยสีหน้าเรียบ
“ ฉันเทียบอันไม่ได้หรอก เค้าดีทุกอย่าง ถ้านายไม่ชอบเค้า นั่นต่างหากถึงจะแปลก “
“ จะตอบฉันได้รึยัง “
“ ใช่ ! ฉันชอบนาย “ ริคเงียบ ตังก็เงียบ
“ ไม่ต้องทำสีหน้าแบบนั้นก็ได้ ฉันไม่ได้บอกว่าจะเรียกร้องอะไรจากนายซักหน่อย “
“ ทำไมเธอไม่บอกฉัน “ ริคพูดเสียงเบา
“ ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก “
“ มันต่างกันตรงไหน “ ตังเดินเข้าใกล้ริค จ้องหน้าริคด้วยสายตาที่แทบจะหลอมทุกอย่างให้ละลายลงไปได้
“ ฟังฉันนะ ทุกอย่างไม่ยุ่งยากอย่างที่นายคิดหรอกริค นายชอบอัน ทุกคนรู้และเข้าใจความรู้สึกของเธอสองคน ตรงนี้ฉันจะไม่เรียกร้องเด็ดขาด ฉันรู้ว่าบางทีความรักไม่จำเป็นต้องครอบครอง แค่ได้เห็นนายทุกวัน และรู้ว่านายจำชื่อฉันได้ แค่นี้ก็เกินพอแล้ว “
“ ตัง เธอ .... “ ริคดูเหมือนจะหาคำพูดมาพูดไม่ได้อีก
“ เฮ้ย พรุ่งนี้ฉันจะไปดูหนังกับมีน ยังหาเสื้อไม่ได้เลย ฉันขอตัวก่อนนะ ช่วยออกไปทีฉันจะเลือกเสื้อผ้า “ ริคเดินออกไป เค้าพิงประตูอยู่อย่างครุ่นคิด - - อีกฟาก ตังร้องไห้อย่างหนัก เสียงสะอื้นหลายระลอกจู่โจมเข้าหาอย่างท้วมท้น ตังพิงประตูแล้วทรุดตัวลงอย่างอ่อนล้า....
สองคน .... ที่อยู่ห่างกันแค่ประตูกั้น แต่หัวใจห่างกันเกินจะมองเห็น........
อันกลับบ้านกับริค ระหว่างทางเธอมีสีหน้ากังวลใจเต็มที่ ในขณะที่ริคสีหน้าเรียบเฉยราวกับคนด้านชา
“ ริค ตังเป็นอะไรกันแน่ เค้าไม่สบายเหรอ ปรับตัวไม่เข้ากับอากาศใช่มั๊ย มีคนพาไปหาหมอรึยัง “ ริคหันมามองหน้าอัน แล้วเอื้อมมือปิดปากเธอให้หยุดพูด
“ เธอสันนิษฐานไม่ออกหรอก “
“ แล้วมันอะไรกันแน่หล่ะริค ตังไม่ใช่เพื่อนเธอคนเดียว เค้าเป็นเพื่อนฉันด้วย - - ขอร้องหล่ะ ฉันไม่สบายใจเลย ให้ฉันรู้เรื่องของพวกเธอสองคนบ้างได้มั๊ย “ อันเอ่ยอย่างสุดจะทน
“ ฉันรู้ เธอกับตังเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เรื่องของกันและกันพวกเธอจะต้องรู้ดีกว่าใคร ฉันพยายามจะไม่คิด แต่ก็ทำไม่ได้ ฉันต้องคอยพวงว่าเธอสองคนจะเกินความเป็นเพื่อนรึเปล่า พวกเธอใกล้ชิดกันมาตั้งนาน ฉัน...ฉันก็มีปัญหาของฉันเอง ฉันไม่มั่นใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ ขอร้องหล่ะริค ฉันอาจจะหน้าด้าน หรือเห็นแก่ตัว แต่ถือว่าฉันขอร้องซักครั้ง รักฉันนะ อย่ารักตังเด็ดขาด อย่าให้เค้ามาแทนที่ฉันนะ “ อันน้ำตาไหล ริคมองภาพตรงหน้าอย่างสะเทือนใจ
“ หยุดจินตนาการของเธอไว้แค่นั้นเถอะ “ ริคเอ่ยเบาๆ ไม่ใจเค้าสับสนไปหมด ถ้าเลือกจะรักซักคน ก็ต้องทำร้ายจิตใจอีกคนอย่างรุนแรง รวมทั้งเค้าเอง ก็ไม่สามารถอ่านใจตัวเองออกได้ว่า ถ้าเลือกได้ เค้าจะต้องเลือกใคร ถึงจะถูก เค้าคิดย้อนไปถึงคำพูดที่ตังเคยพูดกับเค้าตอนที่เริ่มชอบอันใหม่ๆ
“ ความรักไม่มีสิ่งถูกหรือผิด ที่ถูกต้องคือสิ่งที่นายต้องการจะทำ อย่าทรมานตัวเอง ด้วยการเอากรอบทฤษฎีมาทำร้ายตัวเองเลยริค “
“ เธอพูดอะไร “ ตังเอ่ยเบาๆ ราวกับเสียงคราง
“ ฉันไม่รู้หรอกนะ คือ ฉันรู้ว่าถ้าเธอไม่ชอบฉันก็จะหน้าแหกมากๆเลยที่คิดว่าตัวเองมีเสน่ห์พอ ฉันหมายถึง.... คือฉันดูจากหลายอย่างๆ และเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา ฉันอาจจะหน้าด้านที่กล้าพูดแบบนี้ไปหน่อย แต่เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบให้อะไรที่ฉันสงสัยค้างคาอยู่ในสมองนานๆหน่ะ “
“ นายพูดตรงดีนะ “
“ อย่านอกเรื่องดีกว่าตัง “ ตังยิ้มเยาะตัวเอง แล้วหันหลังมองหน้าต่าง
“ แล้วไง ? ถ้าฉันบอกว่าฉันชอบเธอ เธอจะทำยังไง แล้วถ้า.. ฉันบอกว่าฉันไม่ชอบเธอ เธอจะทำยังไงเหรอ “
“ ฉันจะทำตามที่เธอต้องการทุกอย่าง “
“ ทำไม ทำไมต้องทำเพื่อฉัน “
“ เพราะเธอเป็นเพื่อนฉัน เธอสำคัญที่สุดสำหรับฉัน “
“ ลืมคนที่รอนายอยู่ข้างล่างรึเปล่า “
“ แม้แต่อัน “ ริคเอ่ยสีหน้าเรียบ
“ ฉันเทียบอันไม่ได้หรอก เค้าดีทุกอย่าง ถ้านายไม่ชอบเค้า นั่นต่างหากถึงจะแปลก “
“ จะตอบฉันได้รึยัง “
“ ใช่ ! ฉันชอบนาย “ ริคเงียบ ตังก็เงียบ
“ ไม่ต้องทำสีหน้าแบบนั้นก็ได้ ฉันไม่ได้บอกว่าจะเรียกร้องอะไรจากนายซักหน่อย “
“ ทำไมเธอไม่บอกฉัน “ ริคพูดเสียงเบา
“ ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก “
“ มันต่างกันตรงไหน “ ตังเดินเข้าใกล้ริค จ้องหน้าริคด้วยสายตาที่แทบจะหลอมทุกอย่างให้ละลายลงไปได้
“ ฟังฉันนะ ทุกอย่างไม่ยุ่งยากอย่างที่นายคิดหรอกริค นายชอบอัน ทุกคนรู้และเข้าใจความรู้สึกของเธอสองคน ตรงนี้ฉันจะไม่เรียกร้องเด็ดขาด ฉันรู้ว่าบางทีความรักไม่จำเป็นต้องครอบครอง แค่ได้เห็นนายทุกวัน และรู้ว่านายจำชื่อฉันได้ แค่นี้ก็เกินพอแล้ว “
“ ตัง เธอ .... “ ริคดูเหมือนจะหาคำพูดมาพูดไม่ได้อีก
“ เฮ้ย พรุ่งนี้ฉันจะไปดูหนังกับมีน ยังหาเสื้อไม่ได้เลย ฉันขอตัวก่อนนะ ช่วยออกไปทีฉันจะเลือกเสื้อผ้า “ ริคเดินออกไป เค้าพิงประตูอยู่อย่างครุ่นคิด - - อีกฟาก ตังร้องไห้อย่างหนัก เสียงสะอื้นหลายระลอกจู่โจมเข้าหาอย่างท้วมท้น ตังพิงประตูแล้วทรุดตัวลงอย่างอ่อนล้า....
สองคน .... ที่อยู่ห่างกันแค่ประตูกั้น แต่หัวใจห่างกันเกินจะมองเห็น........
อันกลับบ้านกับริค ระหว่างทางเธอมีสีหน้ากังวลใจเต็มที่ ในขณะที่ริคสีหน้าเรียบเฉยราวกับคนด้านชา
“ ริค ตังเป็นอะไรกันแน่ เค้าไม่สบายเหรอ ปรับตัวไม่เข้ากับอากาศใช่มั๊ย มีคนพาไปหาหมอรึยัง “ ริคหันมามองหน้าอัน แล้วเอื้อมมือปิดปากเธอให้หยุดพูด
“ เธอสันนิษฐานไม่ออกหรอก “
“ แล้วมันอะไรกันแน่หล่ะริค ตังไม่ใช่เพื่อนเธอคนเดียว เค้าเป็นเพื่อนฉันด้วย - - ขอร้องหล่ะ ฉันไม่สบายใจเลย ให้ฉันรู้เรื่องของพวกเธอสองคนบ้างได้มั๊ย “ อันเอ่ยอย่างสุดจะทน
“ ฉันรู้ เธอกับตังเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เรื่องของกันและกันพวกเธอจะต้องรู้ดีกว่าใคร ฉันพยายามจะไม่คิด แต่ก็ทำไม่ได้ ฉันต้องคอยพวงว่าเธอสองคนจะเกินความเป็นเพื่อนรึเปล่า พวกเธอใกล้ชิดกันมาตั้งนาน ฉัน...ฉันก็มีปัญหาของฉันเอง ฉันไม่มั่นใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ ขอร้องหล่ะริค ฉันอาจจะหน้าด้าน หรือเห็นแก่ตัว แต่ถือว่าฉันขอร้องซักครั้ง รักฉันนะ อย่ารักตังเด็ดขาด อย่าให้เค้ามาแทนที่ฉันนะ “ อันน้ำตาไหล ริคมองภาพตรงหน้าอย่างสะเทือนใจ
“ หยุดจินตนาการของเธอไว้แค่นั้นเถอะ “ ริคเอ่ยเบาๆ ไม่ใจเค้าสับสนไปหมด ถ้าเลือกจะรักซักคน ก็ต้องทำร้ายจิตใจอีกคนอย่างรุนแรง รวมทั้งเค้าเอง ก็ไม่สามารถอ่านใจตัวเองออกได้ว่า ถ้าเลือกได้ เค้าจะต้องเลือกใคร ถึงจะถูก เค้าคิดย้อนไปถึงคำพูดที่ตังเคยพูดกับเค้าตอนที่เริ่มชอบอันใหม่ๆ
“ ความรักไม่มีสิ่งถูกหรือผิด ที่ถูกต้องคือสิ่งที่นายต้องการจะทำ อย่าทรมานตัวเอง ด้วยการเอากรอบทฤษฎีมาทำร้ายตัวเองเลยริค “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น