ลวงรักเจ้าหญิงมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #2 : ลักพาตัว 75%

ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ก้ยังไม่มีวี่แววว่าฟิเรเน่จะกลับมาสักที จนทำให้คนรออย่างไลล่าเริ่มร้อนใจ

“คุณหนูไปไหน ไลล่า” อังเดรทักขึ้น

“คุณหนูไปเข้าห้องน้ำ ไปนานแล้ว ยังไม่มาซะที ฉันกำลังจะไปตาม”

“อืม รีบหน่อยก็ดี เดี๋ยวจะถึงบ้านดึก แล้วตอนนี้ฮาเปอร์ก็ไปรอที่รถแล้วด้วย”

เมื่อคุยกันเรียบร้อย ไลล่าจึงเดินไปตามหาฟิเรเน่ในห้องน้ำ แต่กลับมาพบใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียว

“เหตุการณ์ซ้ำรอยเดิมอีกแล้วหรอ” ไลล่ารำพันกับตัวเอง ก่อนจะตั้งสติแล้ววิ่งกลับไปบอกเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทุกคนรู้

“อังเดร!!!! แย่แล้วๆ เกิดเรื่องแล้ว”

“เกิดอะไรขึ้น แล้วคุณหนูล่ะ อยู่ที่ไหน”

“คุณหนูหายตัวไป”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อังเดรก็ใจหายและเริ่มร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง “อะไรนะ คุณหนูหายไปได้อย่างไร เธอหาทั่วแล้วหรอ”

“ฉันหาทั่วแล้ว แต่ไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำเลย” ไลล่าบอกอย่างร้อนใจ

“ถ้าอย่างงั้นคงเป็นเรื่องใหญ่แล้ว”  อังเดรบอกพร้อมกับกดโทรศัพท์โทรออกทันที “ฮาเปอร์ คุณหนูหายตัวไป คาดว่าคงถูกลักพาตัวอีกแน่”

[อะไรนะ!! หายไปนานหรือยัง]

“ประมาณครึ่งชั่วโมงได้แล้ว”

[บ้าเอ๊ย!!!!!] ฮาเปอร์สบถอย่างหัวเสียก่อนจะหันไปสั่งทีมการ์ดทั้งหมด “คุณหนูหายตัวไปประมาณครึ่งชั่วโมงได้ รีบออกตามหาโดยด่วนที่สุด จับให้ได้ว่าใครเป็นคนทำ จับเป็นไม่ได้ ก็เอาศพมันกลับมา แต่คุณหนูต้องปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน ไป!!

“เชิญครับ” ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นหลังจากเป็นประตูรถให้สาวน้อยที่ตอนนี้นั่งหน้าตาบูดบึ้งด้วยวามไม่พอใจบนรถ

“ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันจะกลับบ้าน”

“คงจะไม่ได้ครับ เจ้านายผมต้องการพบคุณหนู กรุณาลงจากรถแล้วเข้าไปในบ้านเถอะครับ เจ้าผมรออยู่”

“ไม่เข้า ไม่ไปไหนทั้งนั้น ถ้าเจ้านายของคุณอยากพบฉันทำไมไม่ไปพบกันดีๆล่ะ ลักพาตัวฉันมาอย่างนี้ มันไม่ถูกต้องรู้มั๊ย เค้าเรียกว่าไม่มีมารยาท!!” สาวน้อยฟิริเน่เอ่ยอย่างเดือดจัด มีอย่างที่ไหน ต้องการพบแทนที่จะไปหาดีๆ กลับลักพาตัวออกมาจากงานแบบนี้ แล้วยิ่งทางนั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง คงตามหาเธอกันทั่วแล้วมั้ง คนของเธอคงเป็นห่วงเธอมาก

“เชิญครับ” ชายหนุ่มยังยืนยันคำเดิม

ฟิเรเน่สะบัดหน้าหนีอย่างขัดใจ แต่สุดท้ายเธอก็ต้องจำยอมเดินเข้าไปในบ้านตามคำเชิญ

“กรุณารอสักครู่ครับ เจ้านายผมกำลังมา” ชายหนุ่มบอกพร้อมกับโค้งคำนับก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ฟิเรเน่อยู่คนเดียวในห้องรับแขกหรูหราของบ้านหลังนี้  ระหว่างรอเธอจึงเดินสำรวจห้องไปพลาง เพื่อหาทางหนีทีไล่ ถ้าพวกนั้นเผลอเมื่อไหร่ เธอจะได้ชิ่งหนีกลับบ้าน ระหว่างทางที่เดินเข้ามา เธอเห็นว่าบ้านหลังนี้ใหญ่โตไม่ใช้น้อยเลย ควรจะเรียกว่าคฤหาสน์เสียมากกว่า มองทะลุหน้าติ่งของห้องที่เธอยู่ตอนนี้ ก็พบกับสวนที่มีน้ำพุขนาดใหญ่ที่มีไฟส่องสว่างเพื่อให้เห็นความสวยงามของน้ำพุนี้

“กำลังหาทางหนีหรอครับ น้องเรเน่”
....  ..........