ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เล่ห์ร้าย กลายรัก (ตอนจบแล้วจ้า)

    ลำดับตอนที่ #33 : ประชุม

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.44K
      6
      9 ธ.ค. 52

      ภีมภัทรเข้าประชุมในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น วาระการประชุมครั้งนี้คือ ยอดขาย การวิจัยตลาด สรุปกำไรในไตรมาศนี้ อีกทั้งการจัดพนักงานในบริษัทไปเที่ยวประจำปี ทุกคนในที่ประชุมพร้อมนายเป็นใหญ่นั่งโต๊ะหัวมุมสุดของห้องประชุมด้านซ้ายมือก็คือนายแฮม ส่วนด้านขวามือก็คือภีมภัทร วันนี้ทุกฝ่ายไม่ว่าจะเป็นฝ่ายการเงินและการตลาด ต่างนำผลสรุปในไตรมาศนี้มาทำการประชุมและประเมินกัน ผลออกมาเป็นที่น่าประทับใจของทุก ๆ ฝ่าย เพราะกำไรในการประกอบการในไตรมาศนี้สูงขึ้นกว่าเดือนกว่า 3% ซึ่งในวาระนี้นายเป็นใหญ่ผู้เป็นประธานบริษัทรวมทั้งเป็นประธานในที่ประชุมกล่าวสรุปถึงผลประกอบการดังกล่าวอีกทั้งขอบคุณพนักงานทุกฝ่ายที่ช่วยกันทำให้บริษัทประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี แม้จะต้องเผชิญกับสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ เนื่องด้วยความพยายามของพนักงานทุกฝ่ายทำให้ประสบความสำเร็จด้วยดี บริษัทจะตอบแทนพนักงานด้วยการเพิ่มโบนัสในปลายปีหากบริษัทสามารถทำกำไรไปถึง 5 – 6 % จากยอดขายเดิม สร้างความประทับใจและดีใจกับผู้จัดการทุกฝ่ายที่เป็นตัวแทนกับพนักงานในการประชุมในครั้งนี้


                       วาระการประชุมสุดท้ายของการประชุมในช่วงเช้านี้คือ การพาพนักงานบริษัทไปเที่ยวประจำปีหลังช่วยกันทำงานอย่างแข็งขันกันมาตลอด ซึ่งผลสรุปของการไปเที่ยวประจำปีครั้งนี้คือ ทะเลที่จังหวัดหัวหินนั่นเอง

    แฮมที่นั่งอยู่ในที่ประชุมถึงกับชะงักไปเล็กน้อยเพราะสถานที่ดังกล่าวเป็นเพราะสถานที่นั้น ที่ทำให้เขาและพริมรตาได้มาเจอและได้แต่งงานกัน การกลับไปเที่ยวในครั้งนี้ก็เหมือนกับการไปย้อนเหตุการณ์ของวันวานซึ่งมีทั้งน่าจดจำและไม่ประทับใจเลย แน่นอนคงต้องมีพนักงานบางคนที่มีการพูดถึงเหตุการณ์ในอดีตเป็นแน่แต่ให้ทำอย่างไรในเมื่อทุกคนมีสิทธิ์ที่จะคิดและพูด เขาคงไม่สามารถไปห้ามความคิดหรือปากใครได้ ถึงแม้จะมีตำแหน่งเป็นถึงลูกเขยท่านประธานก็ตาม ตัวแฮมเองก็อยากจะค้านกับการไปเที่ยวในครั้งนี้เพราะอยากให้ย้ายสถานที่แต่ด้วยความเห็นชอบของพนักงานทุกคนในบริษัทที่มีการให้เลือกลงคะแนนเสียงตามประชามติซึ่งเป็นนโยบายหลักของบริษัทก็คงจะขัดไม่ได้ แฮมจึงได้แค่ยอมไปตามน้ำก่อน จากนั้นคงต้องปรึกษากับพริมรตาว่าตัวเธอนั้นอยากไปด้วยหรือไม่


                       เที่ยงวันในวันนั้นเอง แฮมนั่งกินข้าวอยู่กับพริมรตาที่ร้านอาหารใกล้กับบริษัท พริมรตาถามถึงแฮมเกี่ยวกับการประชุมในวันนี้ที่เธอไม่ได้เข้าร่วมประชุมด้วยเพราะต้องเข้าไปที่โรงงานผลิตขนมเพื่อทำการดูกระบวนการการผลิตว่าเป็นเช่นไรบ้าง เป็นการตรวจสอบคุณภาพของสินค้าก่อนออกสู่ตลาด เพื่อความปลอดภัยของผู้บริโภค ซึ่งต้องทำเป็นประจำทุก
    3 เดือน แฮมที่นั่งกินอาหารไปก็คิดว่าจะพูดกับพริมรตาอย่างไรดี ถึงการประชุมในวันนี้ โดยเฉพาะเรื่องที่ต้องพาพนักงานไปเที่ยวประจำปี ซึ่งปีนี้คะแนนโหวตของพนักงานทุกคนดันโหวต ทะเลที่หัวหิน ซึ่งเป็นที่ที่ทำให้เขาและพริมรตาตกกระไดพลอยโจนมาแต่งงานกัน


                        “
    แฮม....แฮมคะ...พริมถามว่าวันนี้การประชุมเป็นอย่างไรบ้างคะ พริมรตาทวนคำถาม แต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบกลับจากสามี แฮมไม่ได้ยินในสิ่งที่พริมรตาเพราะมัวแต่ครุ่นคิดจากการประชุมเมื่อเ

     

    แฮม!!!....นี่แฮม พริมรตาตบโต๊ะ เพื่อเรียกสติสามี จนคนในร้านหันมามองเป็นตาเดียว นั่นแหละได้ผล แฮมที่นั่งเหม่อกับความคิดของเขาต้องสะดุ้ง และหันมองซ้ายขวา

     

    คะ...ครับพริม   เมื่อกี้พริมว่าอะไรนะ แฮมตะกุกตะกัก

     

    พริม   ถามว่าการประชุมวันนี้เป็นไงบ้าง มั่วแต่เหม่ออยู่นั่นแหละ คิดอะไรอยู่น่ะ อืม พริมรตากึ่งสงสัย


                         “
    อ้อ...เปล่าจะ วันนี้การประชุมก็เรียบร้อยดี หากยอดขายกำไรนะ พนักงานมีสิทธิได้โบนัสด้วยนะ

     

    อืม..หากปลายปีนี้พนักงานมีโบนัส คงดีใจกันน่าดู เลยเนอะ ดีจัง พนักงานจะได้มีกำลังใจทำงาน     อ้อ...แล้วได้ประชุมการพาพนักงานไปเที่ยวประจำปีด้วยหรือเปล่าคะ

     

    แฮมได้ยินถึงกับสำลักอาหาร เพราะเขายังคิดไม่ออกเลยว่าจะพูดอย่างไรกับพริมรตาดี กลัวว่าจะทำให้ พริมรตานั้นคิดมาก และหากได้ยินเสียงพนักงานยังพูดถึงเรื่องดีกันอยู่ พริมรตาจะเป็นเช่นไร ยิ่งคิดมากและก็ขี้น้อยใจอยู่ด้วย

     

    อ้อ..จ๊ะ...มีจ๊ะ แฮมอึกอัก

     

    แล้วไปที่ไหนกันคะปีนี้ พริมรตาถามด้วยความอยากรู้

     

    ก็....เอ่อ...ก็..ก็ที่เดิมล่ะจ๊ะแฮมอ้ำอึ้ง

     

    ที่เดิมแล้วมันที่ไหนกันค่ะ พริมรตาคาดคั้น สีหน้าเรียบตึง แสดงถึงความไม่พอใจอย่างแรง แฮมเห็นพฤติกรรมบางอย่างของภรรยาก็รู้ได้โดยสัญชาตญาณว่า งานเข้าซะแล้วหากไม่บอกไป แฮมจึงตัดสินใจบอกไปตรง ๆ จะดีกว่า เพราะถึงอย่างไรพริมรตาก็ต้องรู้อยู่วันยังค่ำ เพียงแต่ช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง

     

    ที่หัวหินนะจ๊ะ  แฮมตอบแบบเกรงใจภรรยาสุด ๆ

     

    หัวหิน!!!” พริมรตาตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

     

    จ๊ะ

     

    ก็แค่นี้จะไปกังวลอะไร ดีซะอีก จะได้ไปทะเล ไปสูดอากาศบริสุทธิ์และก็......ไปหวนถึงความหลังของเราไงคะแฮม  ไม่ดีเหรอ พริมรตากล่าวอย่างตื่นเต้นที่จะได้กลับไปยังสถานที่เดิม ที่ทำให้เธอพบกับคำว่า รัก และได้พบผู้ชายที่ดีอย่างแฮม แม้เขาจะไม่รวยเหมือนคนที่เธอเจอในแวดวงธุรกิจ แต่แฮมก็นิสัยดี ให้เกียรติ เป็นสุภาพบุรษ หากเมื่อเปรียบเทียบกับบรรดาลูกหลานเศรษฐีที่เธอเจอ คนประเภทนั้นมักไม่เห็นความสำคัญของความเสียสละ หรือไม่ก็สะกดคำว่าสุภาพบุรษไม่เป็น ผิดกับแฮมผู้เป็นสามีของเธอ ที่สุภาพและถ่อมเนื้อถ่อมตัวเสมอ เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ แถมไม่เจ้าชู้อีกต่างหาก ขยันทำงาน และรักเธออย่างจริงจัง ไม่ใช่เพราะหวังผลประโยชน์อะไรจากตัวเธอและครอบครัว

     

    แฮมนึกโล่งอกอยู่ในใจที่พริมรตา ไม่ได้แสดงอาการไม่พอใจที่ได้ไปสถานที่เดิม ก็ดีจ๊ะ...ผมก็คิดอย่างพริมนั้นแหละ แต่ก็เป็นห่วงพริมนะ หากพริมได้ยินพนักงานเขาเม้าส์กันถึงเรื่องของเรา ผมไม่อยากให้พริมคิดมาก หากพริมไม่อยากไป ผมก็ไม่ไป

     

    โธ่...แฮมคะ พริมไม่แคร์หรอก พริมคิดว่า พนักงานคงอิจฉาพริมที่ได้คุณมาเป็นสามีต่างหาก ก็...แหมตอนที่คุณเข้ามาทำงานใหม่ๆ นะ สาว ๆ ในออฟฟิต และก็บรรดาลูกค้าทั้งหลาย ต่างก็หมายปองคุณทั้งนั้น พริมรตานึกถึงวันเก่า ๆ ก็อดที่จะยิ้มไม่ได้

    แฮมที่เห็นพริมรตายิ้มได้เขาก็สบายใจมากขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปกุมมือบางไว้อย่างทะนุถนอม และจูบที่มือภรรยาเบา ๆ นึกไม่ถึงว่า เขาจะได้มาเจอผู้หญิงที่ดีอะไรเช่นนี้ สิ่งที่เขาทำได้คือ การที่ถนอมและจะทำอย่างไรให้กับพริมรตา ตอบแทนความดีที่เธอมีให้เขาตลอดมา

     

    ทางด้านภีมภัทรหลังจากเสร็จจากการประชุมก็กลับมาที่ห้องทำงาน และคิดการพัฒนาผลิตภัณฑ์ให้ทันสมัยและสามารถตอบโจทย์ความต้องการของลูกค้าให้ได้มากที่สุด รวมถึงการไปเที่ยวประจำปีในครั้งนี้ ที่เขาจะชวนธัญวลัยไปด้วยดีหรือไม่ เพราะจากเหตุการณ์เมื่อวันก่อน ธัญวลัยมีอีกด้านที่เขาได้สัมผัสถึงความน่ารัก สดใส และความเป็นเองกับทุก ๆ คน แต่สิ่งที่ธัญวลัยแสดงต่อกับเขานั้น มันตรงกันข้ามเสมอ หากการเที่ยวประจำปีของบริษัทปีนี้หากมีธัญวลัยไปด้วย เขาคงจะสานสัมพันธ์กับธัญวลัยให้ดีกว่านี้เป็นแน่ แต่อีกใจก็คิดว่า จากเหตุการณ์วันก่อนคงทำให้ธัญวลัยไม่พอใจเขาอยู่เป็นแน่ เพราะเจ้ากี้เจ้าการให้ธัญวลัยทำโน่นทำนี่ไม่หยุด แม้จะมีเสียงบ่น เสียงต่อว่าของธัญวลัย แต่สุดท้ายธัญวลัยก็ไม่เคยขัดเขา

    ระหว่างที่ภีมภัทรกำลังคิดว่าจะชวนธัญวลัยไปเที่ยวในครั้งนี้ด้วยหรือไม่ก็มีเสียงเคาะประตูที่ห้องทำงาน

    ไง....ทำหน้าเครียดเชียวเป็นใหญ่ทักบุตรชาย

     

    อ้าว...พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ ภีมภัทรสงสัย

     

    เปล้า...พ่อก็ไม่มีอะไรบอก  แต่พ่อเห็นว่าไปเที่ยวประจำปีนี้ พ่อว่าแกน่าจะชวนหนูธัญเขาไปด้วยนะ เป็นใหญ่เสนอความเห็น

     

    จะดีหรือครับพ่อ ภีมภัทรพูดน้ำเสียงไม่มั่นใจ แต่ในใจกำลังพองตัวเหมือนได้เสียงสนับสนุน

     

    เอ้า...ดีสิ แกจะได้สานสัมพันธ์กับเขาให้มากขึ้นไงอีกไม่นานก็จะแต่งงานกันแล้ว  และที่สำคัญเขาจะเข้ามาเป็นคนในครอบครัวก็ต้องเรียนรู้กันเอาไว้ เป็นใหญ่สอนมวยลูกชาย

     

                ภีมภัทรคิดตามที่ผู้เป็นพ่อพูด ครับพ่อ  ผมจะลองชวนเขาดู แต่ไม่รู้จะไปหรือเปล่านะสิครับ ภีมภัทรเริ่มไม่มั่นใจ

                    เฮ้ย!!! แค่นี้แกก็ท้อซะแล้ว แกไปคุยกับเขาหรือยัง

     

                    ยังครับ ภีมภัทรตอบ

     

                    นั่นไง...แกก็ลองดูก่อนสิ หากเขาไม่ไปก็ถามเหตุผลเขาดี ๆ  อย่าไปบังคับเขา หนูธัญน่ะ พ่อว่าเขาน่ะไม่ชอบการบังคับ ไปพูดกับเขาดี ๆ มีเหตุผลดี ๆ ไม่แน่นะหนูธัญเขาอาจจะไปก็ได้ พ่อว่า พ่อดูไม่ผิดคนหรอก

     

                    ภัทภัทรยิ้มรับ ครับพ่อ ผมจะลองดูแต่ในใจก็นึกหวั่นในตัวธัญวลัยเหมือนกัน

     

                    เออ..ให้มันได้อย่างนี้สิ ไอ้เสือลูกพ่อ เป็นลูกผู้ชายมันต้องกล้า ๆ หน่อย ๆ นะไอ้ลูกชาย เป็นใหญ่ตบบ่าลูกชายเป็นการให้กำลังใจ 
    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    ขอบคุณทุกข้อความที่ให้กำลังใจนะคะ ตอนแรกคิดว่าจะเลิกแล้วเพราะรู้สึกว่าเขียนได้ไม่ดีพอ แต่พอได้มาอ่านข้อความที่ให้กำลังใจจากผู้อ่าน ก็จะพยายามต่อไปค่ะ 
    (เป็นเรื่องแรกที่เขียน ไม่รู้ว่าดีไม่ดี แต่จะสู้ ๆ ค่ะ) ^  ^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×