คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : นางสนอง
เมื่อภีมภัทรมาถึงบ้านก็ถามป้าเย็นทันที
“ป้าครับ พริม กับแฮมล่ะครับ”
“อ้อ..ขึ้นไปบนห้องแล้วค่ะ” ป้าเย็นกล่าวแบบยิ้ม ๆ แล้วเดินจากไป ภีมภัทรพยักหน้ารับรู้
“ภีม ไม่ต้องไปกวนน้องหรอกลูก ปล่อยให้เขาอยู่ตามลำพังกันบ้าง สงสัยอีกไม่นานเราจะได้ข่าวดี แบบสองเด้งแน่ ๆ
ภรณ์พรรณได้ยินอย่างนั้นก็อดยิ้มไปด้วยไม่ได้ “เซี้ยวใหญ่แล้วคุณ ไปเถอะค่ะคุณ เตรียมตัวนอนกันดีกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว”
“ภีมลูกก็ไปนอนได้แล้วนะ” นางภรณ์พรรณกล่าวกับบุตรชาย
“ครับแม่ แม่พาพ่อขึ้นนอนไปก่อนล่ะกันครับ นานแล้วนะครับเนี่ยที่พ่อไม่ได้ดื่ม สงสัยอารมณ์ค้างจากมื้อเย็น”
“ใช่ แม่ก็ว่างั้นล่ะ เออ..งั้นแม่ไปนอนก่อนนะลูก”
“ครับแม่”
ที่ห้องนอนของพริมรตา
พริมรตารีบปาดน้ำตา แล้วกล่าวขอโทษแฮมอีกครั้ง “แฮมคะ พริมขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพื่อเป็นการไถ่โทษ พริมจะตามใจคุณ วันนี้พริมจะเป็นนางสนองให้กับคุณเอง คุณอยากจะทำอะไรก็เชิญคุณบัญชามาได้เลยเจ้าค่ะ”
“แน่ใจนะ” แฮมถามย้ำ
“ชัวร์ค่ะ”
“ได้เลยที่รัก” แฮมยิ้มอย่างกรุ้มกริ่มและดึงพริมรตาไปที่เตียงนอนทันที
“ข้อแรก ผมขอสั่งให้คุณถอดเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้” แฮมเริ่มออกคำสั่ง
“ อะ..เอาจริงเหรอ” พริมรตาเริ่มกลัวนิด ๆ
“คุณบอกผมเองไม่ใช่เหรอ ว่าวันนี้คุณจะเป็นนางสนอง ให้ผมบัญชามาได้เลย” แฮมอ้างคำพูดขึ้นมาอย่างเป็นต่อ
“ตะ แต่ว่าพริมไม่ได้หมายถึงอย่างนั้นซะหน่อยนะ” พริมรตา ตะกุกตะกัก เพราะคิดไม่ถึงว่าเหตุการณ์มันจะเป็นแบบนี้ เพราะเธอเข้าใจว่าเป็นอย่างอื่น เช่น ทำอาหารให้หรือ จัดเตรียมเอกสารเสนอแนวคิดสินค้าตัวใหม่ อะไรทำนองนี้
“เร็วนะ ไม่อย่างนั้นผมจะจัดการเอง” แฮมขู่
พริมรตาเริ่มนิ่ง แฮมทนไม่ไหวจึง เขาจึงค่อย ๆ ปลดกระดุมชุดนอนสีหวานออกอย่างช้า ๆ พริมรตารีบเอามือตะปปมือของแฮมทันที
“ข้อที่สอง คุณขอสั่งห้ามคุณ ห้ามขัดใจผมเด็ดขาด” แฮมกล่าวอย่างเด็ดขาดและแกะมือพริมรตาออก จากนั้นก็เริ่มปลดกระดุมเรื่อย ๆ จนเห็นบราเซียสีหวานลายลูกไม้จึงอดไม่ได้ที่จะก้มไปหาเหมือนเด็กที่ได้เห็นลูกอมหรือขนมหวานที่อยู่ตรงหน้า จนพริมรตาร้องครางด้วยความเสียวซ่าน “อ๊ะ อ๊า อืม” มือทั้งสองข้างของพริมรตาเริ่มโอบรอบคอเขาไว้แน่น แฮมค่อย ๆ จับพริมรตาเอนตัวนอนราบไปกับเตียง ส่วนตัวของเขาก็ค่อย ๆ ทับร่างบางเอาไว้ แกะตะขอบราเซียสีหวานออก และโยนออกไปโดยไม่สนใจทิศทางว่าไปทางไหน เพราะสิ่งที่เขาสนใจที่สุดคือ อกอวบที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า
พริมรตาส่งเสียงครางเป็นระยะ เพราะสามีของเธอนั้น ทั้งดูดเม้นทั้งคลึงเคล้นที่หน้าอกจนสร้างความเสียวซ่านอยู่ไม่น้อย “อืม อ๊ะ อา”
“แฮม พะ อุ๊บ” ไม่ทันที่พริมรตาจะส่งเสียงห้ามริมฝีปากร้อนของแฮมก็เข้ามาประกบ พร้อมให้ลิ้นสำรวจอย่างหื่นกระหาย
“อืม อา” ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม แฮมประคองกอดพริมรตาไว้แน่นราวกลับกลัวว่าจะหายไปไหน ส่วนพริมรตาก็มีอาการไม่ต่างกัน ความหอมหวานกระจายอยู่ทั่วปากของทั้งสอง
ร่างทั้งสองแนบแน่นราวกับจะผสานเป็นร่างเดียว ทั้งคู่ช่วยกันปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่กีดขวางทางของทั้งสองอย่างรวดเร็ว
แฮมค่อย ๆ บรรจงจูบลูบไล้เรือนร่างที่เนียนละเอียดของภรรยาอย่างหลงใหล ส่วนพริมรตาก็เคลิบเคลิ้มและเสียวซ่านไปกับการสัมผัสของสามีที่กระทำกับเธออย่างทะนุถนอม
สักพักเมื่อร่างกายของพริมรตาพร้อม แฮมจึงค่อย ๆ บรรเลงเพลงรัก สอดส่ายอย่างเป็นจังหวะ ช้าบางเร็วบาง และเมื่อรู้สึกว่า ภรรยาใกล้ถึงจุดหมาย จึงรีบเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น เสียงหอบและเสียงครางของเขาทั้งสอง ล้วนประสานเป็นเสียงเดียวกัน จนจบเพลง พริมรตาหลับตาลงและหอบอย่างเหนื่อยอ่อนราวกับวิ่งด้วยความเร็วสูง ตรงกันข้ามกับสามีของเธอที่ไม่มีทีทางว่าจะเหนื่อยง่าย ๆ
“พริม” แฮมเรียกชื่อภรรยาคนสวยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแล้ว ค่อย ๆ จุมพิตที่หน้าผาก เปลือกตาและริมฝีปาก ส่วนมือก็เริ่มเคล้นคลึงที่หน้าอกอวบของภรรยาอีกครั้ง
“แฮม พะ พอเถอะ พริมหนะ เหนื่อยแล้วนะ” พริมรตา พูดด้วยความอ่อนเพลีย
“ที่รัก ไหนคุณว่าจะเป็นนางสนองให้ผมไง” แฮมพูดแต่มือของเขาทำการสำรวจร่างกายของภรรยาของเขาอีกครั้ง
“อ๊ะ อา อะ” พริมรตาเริ่มส่งเสียงครางเพราะมือไม้ของสามียิ่งกว่าหนวดปลาหมึกเสียอีก เธอพยายามที่จะปัดแต่ก็หมดแรง จึงปล่อยให้สามีทำตามที่ใจต้องการ จะว่าใครได้ก็ในเมื่อเธอเป็นคนพูดเองนี่น่า
พริมรตาพยักหน้าและทำตามอย่างว่าง่าย แฮมค่อย ๆ ขยับร่างกายเข้าไปทีละนิด ค่อย ๆ บรรเลงเพลงรักที่ไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่าย ๆ เขาเปลี่ยนท่วงท่าเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เกิดความเบื่อหน่าย แต่ละครั้งที่กระทำจะไม่รุนแรงมากเนื่องจากกลัวภรรยาคนสวยจะบอบช้ำ มีการสลับตำแหน่งบ้าง เพื่อเป็นการสอนเทคนิคให้กับภรรยาคนสวยที่อาสาเป็นนางสนองให้กับเขาในค่ำคืนนี้
แฮมจับพริมรตามาอยู่บนตัวของเขา และออกคำสั่งทันที “พริม คุณค่อย ๆ ขยับสะโพกนะ เหมือนกับการขี่ม้า คุณขี่เป็นไม่ใช่เหรอ”
“มะ ไม่ นะ แฮม พะ พริม โอ๊ะ อ๊ะ” แฮมไม่ฟังการร้องขอของภรรยา กลับจับที่เอวของพริมรตาไว้แล้วเด้งสะโพกขึ้นไป “เร็วนะพริม ไม่งั้นคุณเจอดีแน่ะ” แฮมขู่
“กะ ก็ได้” พริมรตาค่อย ๆ ขยับสะโพก หลับตานึกถึงสภาพตอนที่เธอขี่ม้าอยู่ท่ามกลางทุ่งธรรมชาติ มือทั้งสองของเธอทาบไปบนอกของสามี
จังหวะการขี่ม้าของพริมรตาไม่ได้ทำให้แฮมผิดหวังเลย การขึ้นลงทำให้หน้าอกอวบกระเพือมขึ้นลงตามจังหวะทำให้ แฮมอดที่จะจับและเคล้นคลึงอย่างเมามัน “ซี๊ด อ๊ะ อ๊ะ อืม”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ แฮม พริม มะ ไม่ไหวแล้ว” พริมรตาขยับสะโพกขึ้นตามจังหวะการจินตนาการการขี่ม้าช้าและเริ่มเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนเริ่มจะทนไม่ไหว
ขณะที่ปฏิบัติตามคำบัญชาของสามี ทำให้เธอไม่รู้ว่าเธอคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่ที่เสนอเป็นนางสนองให้กับเขาในค่ำนี้
“โอ๊ะ อ๊ะ อ๊า อีกนิดเดียวพริมเร็วเข้า คุณกำลังจะถึงเส้นชัยแล้ว” แฮมที่ให้กำลังใจอยู่ข้างล่างรับรู้ถึงบทรักที่ใกล้จะถึงจุดมุ่งหมาย
“โอ๊ะ อะ อ๊ะ อาห์...”
“ซี๊ด อู๊ว กรี๊ด”
เมื่อถึงเส้นชัย พริมรตาก็ซบไปที่อกแกร่งของสามีอย่างหมดแรง บทสรุปของเพลงรักจบลง น้ำรักของเขาก็เข้าไปที่กลีบกุหลาบของพริมรตาจนหมดแฮมถึงกับยิ้มปลื้มกับบทบาทใหม่ของภรรยาคนสวย ที่สามารถเป็นนางสนองได้ไม่ขาดตกบกพร่อง
พริมรตาหลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อนจากบทบาทนางสนองในค่ำคืนนี้ แฮมค่อย ๆ ปรับท่านอนให้
พริมรตาให้นอนได้อย่างสบาย ค่อย ๆ ดึงพริมรตาให้มาอยู่ในอ้อมแขนของเขาและประคองกอดอยู่ด้วยกันอย่างนั้นทั้งคืน
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ติดเรทนิดนึงนะ หากไม่ถูกใจต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ บอกตรง ๆ ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก และก็พึ่งจะหัดเขียนซะด้วย ขอบคุณทุก ๆ คนที่เข้ามาอ่านและให้กำลังเสมอมา อ้อ! อย่าลืมโหวตและเม้นต์ด้วยนะคะ ^o^ love คนอ่านทุกคนเลยค่ะ
ความคิดเห็น