เล่ห์ร้าย กลายรัก (ตอนจบแล้วจ้า)

ลำดับตอนที่ #19 : ข้อตกลง

  

ระหว่างที่ธัญวลัยกับภีมภัทรตกลงกันอยู่ ธัญวลัยจึงยื่นข้อเสนอกับภีมภัทรว่า “นายภีม ระหว่างที่เราทั้งสองคนตกลงใช้ชีวิตร่วมกัน ฉันอยากจะเสนอบางอย่างคือ คุณช่วยเป็นแสดงเป็นคนรักที่ดีกับฉันต่อหน้า ครอบครัวของฉันด้วย เพราะฉันไม่อยากให้พวกท่านเสียใจ หากรู้เรื่องทั้งหมด อีกอย่างพวกเขาก็ชอบคุณมากเสียด้วย ทำได้ไหม” ธัญวลัยพูดแกมขอร้อง

                ภีมภัทรยิ้มรับ “ตกลง และผมก็ขอเสนอข้อตกลงเช่นเดียวกัน เพราะครอบครัวของผมก็ชอบคุณไม่ต่างกัน”

                “งั้นเรามาทำสัญญากัน” ธัญวลัยชูนิ้วก้อยขึ้นมากระดิก ให้ภีมภัทรทำตาม ภีมภัทรทำหน้างง ๆ เพราะความเป็นนักธุรกิจ การทำสัญญาจะต้องมีเอกสารแต่การทำสัญญาของธัญวลัยดูแปลก ๆ เหมือนเด็กมากกว่า แต่ก็ไม่ขัดใจธัญวลัย ทั้งสองเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวกัน ธัญวลัยกำชับ “เดี๋ยวก่อน คุณต้องเอานิ้วโป้งคุณมาแปะกับนิ้วโป้งฉัน แบบนี้” ธัญวลัยเริ่มการสาธิต เมื่อนิ้วโป้งสัมผัสกันเสร็จ ภีมภัทรก็กำลังจะปล่อยมือ

ธัญวลัยทำเสียงดุ “เดี๋ยวสิ อย่าพึ่งปล่อยมือ ต้องทำสำเนาก๊อปปี้ด้วย” ภีมภัทรทำหน้างง คิ้วขมวดติดกัน “ยังไงล่ะ”

                “ก็ทำอย่างนี้ไง” ธัญวลัยพูดเสร็จก็ให้ภีมภัทรผายฝ่ามือแล้วเอาฝ่ามือทั้งสองของภีมภัทรและธัญวลัยลูบกัน

                “เอาล่ะ เสร็จแล้ว คุณห้ามลืมข้อตกลงของเรา โอเคไหม” ธัญวลัยชี้หน้าภีมภัทรและกำชับภีมภัทรอีกครั้ง

                “อ้อ! อีกอย่างระหว่างนี้ นายห้ามแต๊ะอั้ง หรือล่วงเกินฉันเด็ดขาด เข้าใจ๋” ธัญวลัยพูดเสร็จก็เดินยิ้มเข้าบ้านไปเลยทิ้งให้ภีมภัทรยืนเอ๋อ มองดูที่ฝ่ามือ อดที่จะอมยิ้มกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อตะกี้ไม่ได้

                “คิดได้ไง สัญญาและทำก๊อปปี้สำเนา ฮึ ฮึ ” ภีมภัทรพึมพำเบา ๆ แล้วรีบเดินตามธัญวลัยเข้าบ้าน

                เมื่อทั้งสองเข้าบ้านเตี่ยธัญวลัยก็ชักชวนให้ทั้งหมดไปฉลองข่าวดีข้างนอกบ้าน

“ไป วันนี้ไปกินข้าวนอกบ้านกัน” และหันไปสั่งเฮียอ๋องทันที

“อ๋อง โทรหาเจ็กย้งซิ จองโต๊ะเลย” เตี่ยกล่าวด้วยอารมณ์ดีสุด  ๆ

“ครับเตี่ย” เฮียอ๋องรับคำ และรีบทำตามคำสั่งทันที

สักพักเมื่อโทรจองโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว เตี่ยธัญวลัยก็เอ่ยชวนทุกคน

“ไปครับทุกคน เดี๋ยววันนี้ผมเป็นเจ้ามือเอง ต้องฉลองกันหน่อยว่าไหมคุณเป็นใหญ่” เตี่ยธัญวลัยขอเสียงสนับสนุนจากพ่อของภีมภัทร

“ครับ ผมเห็นด้วย เอ่อ..ผมขอเรียกพ่อธัญวลัยว่าเถ้าแก่ดีไหม” เป็นใหญ่เอ่ยแบบเกรงใจเพราะไม่รู้ธรรมเนียมว่าควรเรียกว่าอย่างไรดี

“แหม..อีกไม่นานก็เป็นคนกันเองเรียกผมว่า เพียวดีกว่าไหม555” ชื่อจริงของเตี่ยธัญวลัยคือ เพียว คนย่านแถวบ้านมักเรียกกันว่า เถ้าแก่เพียวบ้างล่ะ อาแปะเพียวบ้างล่ะ

แล้วทั้งคู่ก็กอดคอเดินออกจากบ้านไปเฉยเลย ทิ้งให้ภรรยาและบรรดาลูก ๆ มองตามอย่างงง ๆ แต่ก็เดินตามไปด้วยความขบขัน

ทั้งธัญวลัยและภีมภัทรต่างได้แต่มองหน้ากัน และก็ยิ้มไปกับพฤติกรรมของเตี่ยและพ่อของพวกเขาที่พึ่งจะรู้จักกันไม่กี่ชั่วโมง แต่พอพูดคุยกับเหมือนรู้จักกันมานานนับสิบปี

เมื่อมาถึงร้านอาหาร เจ็กย้งก็ออกมาต้อนขับสู้อย่างดี

“อ้าวเฮียเพียว วันนี้ลูกน้องมาบอกว่าเฮียจะจองโต๊ะมากินอาหารที่ร้าน อั๋วสงสัยว่ามีข่าวดีอะไรหรือเปล่า เพราะล่าสุดที่เฮียมาฉลองที่ร้านก็เมื่อตอนที่ธัญรับปริญญาโน่นแน่ะ และก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยนะเฮีย”

เจ็กย้งเจ้าของร้านอาหารกล่าวอย่างอารมณ์ดี

“มีสิ วันนี้อั๋วมีข่าวดีจะบอก ไอ้ธัญมันจะแต่งงาน เนี่ยวันนี้แฟนเขานำพ่อ แม่ มาเจรจาสู่ขอธัญมัน อั๋วก็ดีใจที่ลูกสาวขายออก 555”

“ห๋า!!! ธัญจะแต่งงานเหรอ” เฮียย้งเจ้าของร้านอาหารกล่าวอย่างตกใจ

“เตี่ย!!!!” ธัญวลัยกล่าวขึ้นมาอย่างขัดใจและอาย ที่เตี่ยเล่นประกาศซะขนาดนี้ กรมประชาสัมพันธ์(ประจำหมู่บ้าน)ตัวจริงคือเตี่ยเธอนั่นเอง

“จริงสิ นี่ไงครอบครัวแฟนเจ้าธัญเขา” เตี่ยธัญวลัยจึงแนะนำให้เจ็กย้งรู้จักกับครอบครัวของภีมภัทร

เมื่อทำความรู้จักกันพอเป็นพิธี เจ็กย้งก็ได้นำครอบครัวทั้งสองไปยังโต๊ะพิเศษสำหรับ vip ไว้ให้และกล่าวอย่างอารมณ์ดีว่า “ขอให้มีความสุขกับการกินนะครับ” ก็ขอตัวทำดูแลลูกค้ารายอื่นต่อและก็เรียกให้พนักงานในร้านมารับออร์เดอร์ลูกค้า vip

JJJJJJJJJJJ

ที่บ้านของภีมภัทร พริมรตานั่งดูหนังอยู่ที่ห้องรับแขก ไม่นานเมื่อแฮมกลับมาจึงร้องทัก

“พริม วันนี้ทำไมคุณกลับเร็วจังล่ะ ผมตามหาคุณทั่วบริษัทเลย” แฮมกล่าวอย่างน้อยใจที่ภรรยากลับบ้านก่อนโดยไม่บอกเขาให้รู้เลยสักนิด

“คุณสนใจพริมด้วยเหรอ” พริมรตาพูดด้วยความน้อยใจ

“สนใจสิ ภรรยาผมทั้งคนนะ” แฮมพูดอย่างเอาใจและเดินไปโอบภรรยาคนสวยเอาไว้ แล้วก้มหอมที่ศีรษะภรรยาแสนงอน หวังจะให้คลายความขี้น้อยใจบ้าง

“เออ..แล้ววันนี้ทำไมบ้านดูเงียบ ๆ จังเลยล่ะครับฮืม” แฮมถามพลางมองไปรอบ ๆ เพราะไม่เห็นใครเลย นอกจากภรรยาแสนงอน กับป้าเย็นคนรับใช้ในบ้าน

“วันนี้ พี่ภีมพาพ่อกับแม่ ไปสู่ขอคุณธัญที่บ้านเขาค่ะ” พริมรตาตอบด้วยน้ำเสียงแกน ๆ

“ห๋า” แฮมตกใจร้องเสียงหลง

“ทำไมคะ ตกใจมากเลยเหรอ” พริมรตาถามด้วยน้ำเสียงประชด

“เปล่าหรอกจ๊ะ เพียงแค่ผมคิดว่ามันเร็วไปหน่อยเท่านั้นเอง”

“ไม่หรอกค่ะ หากเทียบกับคู่ของเรา” พริมรตากล่าวอย่างงอน ๆ

“พริม คุณเป็นไรหรือเปล่า ทำไมวันนี้คุณพูดจาแปลก ๆ นะ โกธรอะไรผมหรือเปล่า” แฮมถามอย่างข้องใจเพราะเมื่อคืนและเมื่อเช้ายังดีอยู่เลย

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ” พริมรตาบอกปัด และลุกขึ้นไปบนห้องนอนทันที 

“เราทำอะไรผิดว่ะเนี่ย” แฮมเกาหัวอย่างงง ๆ เพราะนึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าไปทำอะไรให้ภรรยาคนสวยงอน

“อ้อ!!..อย่างนี้ต้องง้อหน่อยแล้ว” ว่าแล้วแฮมก็เดินผิวปากขึ้นห้องอย่างอารมณ์ดี เพราะรู้วิธีง้อภรรยาแสนงอนคนนี้แล้ว 
-------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณผุ้อ่านทุกท่าน ทุกข้อความและ คะแนนโหวต ที่เป็นกำลังใจให้เสมอมา จะพยายามมาอัพบ่อย ๆ  นะคะ ซึ้งใจมาก ๆ ค่ะ