เล่ห์ร้าย กลายรัก (ตอนจบแล้วจ้า)

ลำดับตอนที่ #11 : ผู้ช่วย

3 วันต่อมาเหตุการณ์ที่เตี่ยของธัญวลัยคอยจับตาคุมแจตัวธัญวลัยดำเนินต่อไป สร้างความหงุดหงิดใจให้กับธัญวลัยเป็นอย่างมาก ไม่รู้จะทำอย่างไร หลังจากที่ธัญวลัยทำความสะอาด ปิดร้านกาแฟเรียบร้อยก็รีบเดินกลับบ้านทันที โดยที่มีเตี่ยเดินนำทางตลอดเวลาที่กลับบ้าน เพราะร้านของธัญวลัยไม่ไกลจากบ้าน อยู่แค่ปากซอยเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ธัญวลัยจะมาเปิดร้านโดยอาศัยรถจักรยานบ้าง หรือเดินมาเปิดร้านบ้าง หากวันไหนตื่นสายก็อาศัยรถมอเตอร์ไซค์วินบ้าง เพื่อเป็นการกระจายรายได้เสริมสร้างเศรษฐกิจระดับรากหญ้า

                ระหว่างทางทุก ๆ เย็นก็จะได้ยินเสียงของคนแถวบ้านส่งเสียงทักทายเป็นระยะเช่น

“บ้านนี้รักใคร่กันจริง พ่อลูกเดินคู่กัน ดูเค้ารักใคร่กลมเกลียว น่าเอ็นดู๊ น่าเอ็นดู”

บางคนก็พูดว่า “เถ้าแก่ทำใจหน่อยนะ มีลูกสาวสวยต้องคอยคุม กันหนุ่ม ๆทั้งหลาย” เหล่านี้เป็นต้น

ทุกครั้งที่ได้ยิน ธัญวลัยได้แต่ยิ้มแห้งกลับไป ส่วนเตี่ยนะเหรอ ไม่ต้องพูดถึง หน้าที่บานอยู่แล้ว ยังบานได้อีกเยอะ

                ทันทีที่กลับถึงบ้านเมื่อกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันเสร็จ ธัญวลัยจึงเข้าไปในครัวเพื่อทำการบล็อกโหวตกับมาม้าทันที 

“ม้า พรุ่งนี้หนูไม่อยากให้เตี่ยไปที่ร้านกาแฟแล้วล่ะม้า เตี่ยนะคุมหนูตลอด หนูทำอะไรก็ไม่สะดวกเลยค่ะม้า อึดอัดจะตายม้าช่วยหนูหน่อยนะ ช่วยพูดกับเตี่ยหน่อยก็ได้นะม้า นะนะคะ หนูรับรองว่าไม่คิดหนีแน่นอน” ธัญวลัยใช้มุกเดิม ทำออดอ้อน สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะ เกาะแข้งเกาะขา ราวกับเด็ก ๆ

มาม้าได้ยินลูกสาวบ่นเช่นนั้นก็ถอดหายใจ “เฮ้อ ม้าจะลองดูก็แล้วกันนะ แต่ม้าไม่รับปากนะว่าจะสำเร็จหรือเปล่านะ เพราะเตี่ยเราน่ะ รั้นยิ่งกว่าเด็ก ยิ่งแก่ก็ยิ่งรั้น” มาม้าส่ายหัว เบื่อหน่ายทั้งสามีและก็ลูกสาว

เมื่อเสร็จจากการบล็อกโหวตกับมาม้า ธัญวลัยไม่รอช้า เข้าไปคุยกับเฮียอ๋อง พี่ชายสุดที่รักทันที

                “เฮีย น้องมีเรื่องอยากให้เฮียช่วยหน่อยง่ะ”

                “ไรอีกล่ะ” เฮียอ๋องหันมาพูดด้วยเสียงรำคาญเพราะรู้อยู่น้องสาวต้องการอะไร

                “เฮีย บอกกับเตี่ยหน่อยสิว่า พรุ่งนี้นะเฮียไม่ว่างต้องไปส่งของให้ลูกค้าเอง หรือไม่ก็อ้างอะไรก็ได้ที่จะทำให้เตี่ยไม่ไปเฝ้าน้องที่ร้านน่ะ นะ เฮียช่วยน้องสาวสุดที่รักคนนี้อีกครั้งนะ น้องไม่หนีไปไหนหรอก รู้อยู่ว่าหูตาเตี่ยยิ่งกว่าสัปปะรด” ธัญวลัยยกมือไหว้ขอร้องพี่ชายคนเดียวของเธอ

                “เฮ้อ...ไอ้ธัญเมื่อไร แกจะเลิกหาเรื่องให้เฮียปวดกะบาลซะทีว่ะ ไอ้ธัญ” เฮียอ๋องบ่น

“น่านะ เฮีย โห ทำเพื่อน้องสาวที่น่ารักคนเดียวของเฮีย สักครั้งไม่ได้เลยเหรอ นะ นะ นะ เฮียใจดี้ ใจดีที่สุดประเสริฐของน้อง”

แต่เมื่อเจอลูกอ้อน ของธัญวลัยหนักเข้าเรื่อย ๆ จึงยอมรับปาก “ก็ได้ แต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ เฮียจะไม่ทำให้แล้ว เฮียจะบาปก็เพราะแกนี่แหละ ไอ้น้องตัวแสบ” เฮียอ๋องเขกกะบาลธัญวลัย แต่ธัญวลัยสามารถให้ความไว หลบหลีกได้ทัน

                “น้องรักเฮียที่สุดเลย” ธัญวลัยกล่าวอย่างดีใจสุดจึงตอบแทนด้วยการกอดพี่ชาย

“จุ๊บ อะ จุ๊บ อะ แท้งก์กิ้วนะเฮีย ร๊าก เฮียที่สุดเลย ไปละ น้องไปน้องก่อนนะ ”จุ๊บแก้มซ้ายและขวาเพื่อความเท่าเทียม แล้ววิ่งออกจากห้องเฮียอ๋องทันที เฮียอ๋องได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือม ๆ

“เมื่อไรจะเฮียจะขัดใจแกได้ว่ะ” แต่ก็อดยิ้มกับพฤติกรรมของน้องสาวไม่ได้

                วันรุ่งขึ้น แผนการที่ธัญวลัยได้เตรียมไว้จึงเริ่มขึ้น ธัญวลัยส่งซิกแนวให้เฮียอ๋องรู้ เฮียอ๋องพยักหน้ารับรู้แล้วเริ่มแผนทันที

“เตี่ย วันนี้ผมคงไปคุมคนงานที่โรงงานไม่ได้นะเตี่ย เพราะคนขับรถส่งของไม่มา 2 คน ผมจะต้องไปส่งของเองที่ปทุมโน่นแน่ะ วันนี้จึงไม่มีใครคุมโรงงานนะครับเตี่ย”

 เมื่อมาม้าได้ยินอย่างนั้นจึงเสนอทันที “อ้าว..จริงหรืออ๋องงั้นลูกก็รีบไปส่งของให้กับลูกค้าซะ เพราะที่อยู่ของลูกค้าอยู่ค่อนข้างจะไกลโรงงานเรานะ หากไปส่งของไม่ทันตามที่ลูกค้าต้องการ จะทำให้ฝ่ายลูกค้าขายของไม่ได้ มิหนำซ้ำอาจจะทำจะทำให้ลูกค้าขาดความเชื่อถือต่อโรงงานของเรา ซึ่งม้าว่าจะมีแต่เสียกับเสียนะ” มาม้ากล่าวแบบมีเหตุผล เพราะรู้นิสัยของสามีดี “เฮีย อั้วว่านี้ ให้เจ้าอ๋องไปส่งของแทนก่อน เฮียก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอว่าอ๋องมันไม่ว่าง วันนี้เฮียคงต้องไปคุมโรงงานแทนแล้วล่ะ” มาม้าได้ทีอ้างเหตุขึ้นมาหนุน หวังให้สามีใจอ่อนไม่ต้องตามธัญวลัยไปที่ร้านกาแฟ

“อาเง็ก ไม่ใช่ว่าที่ลื้อมาพูดอย่างนี้เพราะให้ท้ายให้ธัญมันนะ” เตี่ยกล่าวอย่างรู้ทันแต่ก็ไม่มั่นใจนัก

“เฮีย เฮีย ก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าวันนี้ คนขับรถไม่มา” มาม้าอ้างเหตุผลขึ้นมา

“ถ้าหากว่า เราส่งของไม่ทันนะเฮีย ทั้งเราทั้งเขาจะเสียหายทั้ง 2 ฝ่ายนะ”

เตี่ยธัญวลัยมีสีหน้าลังเล แต่ก็ตกลงยอมรับปากว่าจะไปคุมโรงงาน

“ก็ได้ แต่อั้วขอโทรหาผู้ช่วยก่อน” ทุกคนมีสีหน้ายิ้ม ๆ กับแผนการ ส่วนธัญวลัยกลั้นหน้าไม่อยู่ยิ้มซะแก้มแทบปริเพราะอิสรภาพกำลังรออยู่

                ระหว่างที่ธัญวลัยขับรถจักรยานคู่ใจไปเปิดร้านกาแฟ ระหว่างทางก็พบกับการ์ตูนสาวน้อยที่มาส่งขนมให้กับร้านเธอประจำ “อ้าว!! ตูนมาทำไรเนี่ย” ธัญวลัยถามด้วยความแปลกใจ

                “ก็มาหาเจ้ไง วันนี้ตูนรับหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้กับเจ้ธัญ ตามคำสั่งของอาแปะไงคะ” การ์ตูนพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม สดใส ภาคภูมิใจที่ได้รับมอบหมายหน้าที่ที่คิดว่าสำคัญมากตามที่อาแปะบอก ซึ่งไม่ใช่ใครก็เตี่ยของธัญวลัยนั่นแหละ

                “วันนี้ไม่ไปเรียนหรือไง” ธัญวลัยถามเพื่อหาเรื่องให้การ์ตูนไม่ต้องติดตามเธอ

                “เจ้ วันนี้ตูนไม่มีเรียน ถึงมีเรียนก็ไม่ไปเพราะตูนเรียนมหาวิทยาลัยเปิด อยู่บ้านก็อ่านหนังสือก็ได้ แหมทำเป็นลืม แก่แล้วก็เงี้ย” การ์ตูนอธิบายถึงสาเหตุที่วันนี้สามารถเป็นผู้ติดตามตามคำสั่ง แถมบ่นในตอนท้าย

                “เซ็ง” ธัญวลัยบ่นออกมา ส่ายหน้าอย่างเอือม ๆ แต่ก็ทำอย่างไรได้ล่ะ นอกจากทำใจ

                “เอ้า...งั้นก็ซ้อนท้ายเจ้มา ไปเปิดร้านกัน” ธัญวลัยพูดด้วยอารมณ์ที่ปลงและเหนื่อยเหลือเกิน คิดในใจมิน่าเตี่ยบอกว่าจะโทรหาผู้ช่วยซะหน่อย ที่แท้ก็ไอ้ตูนนี่เอง

                เมื่อถึงเวลาเปิดร้าน การ์ตูนก็ต้อนรับลูกค้าอย่างคล่องแคล่ว

                “สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะ” การ์ตูนส่งเสียงทักทายลูกค้าอย่างแจ่มใส

                “คาปูชิโน่เย็น 1 แก้ว ทานที่นี่นะคะ” ลูกค้ากล่าว

                “เชิญนั่งได้ตามสบายค่ะ” การ์ตูนกล่าวเสร็จก็หันมาทางธัญวลัย “พี่ธัญคะ คาปูเย็นที่นึงค่ะ

                “จ๊ะ” ธัญวลัยส่งเสียงตอบ และหยิบเมล็ดกาแฟสดที่โหลเพื่อทำกาแฟสดตามออเดอร์ของลูกค้า

                “เสร็จแล้วจ๊ะ คาปูเย็น” ธัญวลัยส่งเสียงเมื่อกาแฟเสร็จ การ์ตูนสาวน้อยจึงรีบเดินมาที่เคาน์เตอร์เพื่อเอากาแฟตามที่ได้รับออเดอร์จากลูกค้าไปเสริฟ์ที่โต๊ะ

                “คาปูชิโน่เย็น ได้แล้วค่ะ” การ์ตูนเสริฟ์กาแฟให้แก่ลูกค้าได้อย่างคล่องแคล่วทำให้ธัญวลัยได้ หายใจหายคอไปได้บ้าง และรู้สึกเบาแรงไปได้เยอะ

              ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 ช่วยคอมเม้นต์กันหน่อยนะ อย่าลืมโหวตให้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณทุก ๆ ข้อความที่ให้กำลังใจกันเสมอมานะคะ ขอบคุณจากใจค่ะ