My brother รักนะคะพี่ชายสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #4 : My brother : ผู้ชายคนนี้น่ารักไปแล้ว >

3
ผู้ชายคนนี้น่ารักไปแล้ว ><

 

             "เพนซ์ตื่น!"
             "อือออ ขอห้านาที"
             "พอแล้ววว นี้มันเที่ยงแล้วนะ!"
             "อือออ จะไปไหนก็ไปเถอะแพร"
             "ไม่ไป ตื่นเดี๋ยวนี้!"ฉันตะโกนแล้วดึงเพนซ์ขึ้นมานั่งซึ่งเขาก็นั่งจริงๆนะแต่ตาไม่ลืม -_-
             "เพนซ์ลืมตา!"ฉันพูดขึ้นแล้วพยายามดึงแก้มเพนซ์ให้ยืดๆเผื่อมันจะตื่นแต่เปล่าเลยมันล้มตัวลงนอนไปบนเตียงหน้าตาเฉย -*-
             "อีพี่เพนซ์ตื่นเซ่! จะไปรับลูคัสไหมเนี่ย?!"เมื่อชื่อนั้นหลุดออกจากปากบ้างเพนซ์ก็เด้งตัวขึ้นมาทันทีแต่แน่นอนว่าก็ยังคงไม่ลืมตา
             "ห้านาที"เพนซ์พูดขึ้นเสียงงัวเงียก่อนจะคลานลงเตียงต่อด้วยการคลานเข้าห้องน้ำไป แค่ลุกมายืนมันจะตายไหมน่ะ -__-++
     หลังจากที่เพนซ์เข้าห้องน้ำไปฉันจึงลงมารอข้างล่างซึ่งไม่นานร่างสูงก็เดินลงมาในเสื้อบอลตัวใหญ่ๆกับกางเกงเจเจลายสกู๊ปปี้ดูสีเขียวซึ่งโคตรจะไม่เข้ากับเสื้อบอลสีแดงเลยแม้แต่นิดเดียว รสนิยมมันแย่มาก -_- และเมื่อเดินออกมาจากบ้านเพนซ์ก็หยิบแว่นกันแดดเรย์แบนสีดำออกมาใส่ ถามว่าเข้ากับชุดตรงไหน หาความพอดีบนตัวมันไม่ได้เลย -3-
              "แพรลงไปก่อนนะ เดี๋ยวไปหาที่จอดรถก่อน"เพนซ์พูดขึ้นฉันจึงพยักหน้าหน่อยๆแล้วเดินลงมาจากรถก่อนจะเดินเข้าไปยังโรงพยาบาลสัตว์แห่งนั้น
              "น้องแพรมาแล้วเหรอจ๊ะ?"
              "พี่ปิ๊งสวัสดีค่ะ สโนไวท์เป็นไงบ้างคะ?"
              "สโนไวท์แค่ไม่สบายนิดหน่อยน่ะจ่ะ"
              "งั้นกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมคะ?"
              "ได้แล้วล่ะจ่ะ"ฉันส่งยิ้มให้สัตว์แพทย์สาวปรีดาซึ่งเป็นเพื่อนกับพี่สาวฉันเองแล้วไม่นานเพนซ์ก็เดินเข้ามา
              "ถามแต่สโนไวท์แล้วลูคัสล่ะแพร? พี่ปิ๊งสวัสดีครับ"
              "ตัวเองก็ถามเองสิ"ฉันตอบเพนซ์ไปซึ่งเจ้าตัวก็ค้อนหน่อยๆแล้วหันไปถามพี่ปิ๊งทันที
              "ลูคัสเป็นไงบ้างครับ?"
              "ไม่เป็นอะไรมากหรอกแค่ลูคัสไปกินกบมาน่ะ พิษมันเลยไปทำลายเยื่อในท้องนิดหน่อยแต่ตอนนี้ปลอดภัยแล้วล่ะ"พี่ปิ๊งตอบทำให้คนแถวนั้นหันมามองว่าสรุปอีนี้มันเลี้ยงตัวอะไร เดี๋ยวก็รู้ค่า~
              "งั้นกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมครับ?"
              "ได้เลยจ๊ะ นั่นไงมีคนพาออกมาแล้ว"เมื่อพี่ปิ๊งพูดจบฉันก็วิ่งไปรับปอมเมอเรเนี่ยนหน้าหมีสีขาวในมือพี่คนหนึ่งมากอดไว้ทันทีมันคือ'สโนไวท์'หมาสุดที่รักของฉันเอง รักเว่อออออ>< ระหว่างที่ฉันกำลังเพ้ออยู่กับสโนไวท์ก็มีเสียงฮือฮาและตื่นตระหนกเกิดขึ้นทำให้ฉันพอจะเดาได้ทันทีว่าคนพวกนั้นตกใจอะไรฉันจึงหันไปมองเพนซ์ก็พบว่าเค้าถือกล่องใสขนาดกลางอยู่ในระดับสายตาและในนั้นก็คือ งู!!! ตัวเป็นๆสีดำสลับแดงดูน่าขนลุก! เลยกลายเป็นต้นเหตุให้คนตกใจไงมีใครที่ไหนบ้าพางูมาหาหมอหมาว่ะ -*- แต่ก็นั่นแหละฉันไม่เข้าใจสัตว์ในโลกมีเป็นร้อยสปีชี่แต่อีตานี้ดันเลือกงูมาเป็นสัตว์เลี้ยงถึงจะไม่มีพิษก็เถอะแต่เพนซ์ก็เคยโดนลูคัสฉกมาโดนถึงเขาจะหน้านิ่งบอกว่าไม่เจ็บก็เถอะแต่เลือดนี้อลังการมากนะ น่ากลัวที่สุด! สู้สโนไวท์น้อยของฉันก็ไม่ได้
               "ขอบคุณมากนะคะพี่ปิ๊ง"ฉันหันไปขอบคุณพี่ปิ๊งซึ่งเธอก็ยิ้มให้บางๆ
               "งั้นพวกผมกลับก่อนนะครับพี่ปิ๊ง"
               "จ้า ฝากความคิดถึงถึงพราวด้วยนะ"
               "ค่ะ ไปล่ะนะ"ฉันพูดแล้วจับมือสโนไวท์โบกมือให้พี่ปิ๊งก่อนจะเดินออกมาซึ่งเพนซ์ก็เดินนำออกไปก่อนแล้วแล้วนำลูคัสไว้ที่เบาะหลังดีแล้วล่ะ ฉันไม่อยากเห็นมันนักหรอก กลัวเหมือนกันนะ
               "ไปไหนต่อป่ะเนี่ยแพรอ่ะ?"
               "ไป"
               "ไปไหนอ่ะ ให้ไปเป็นเพื่อนไหม?"
               "ไม่ต้องหรอก แพรแค่จะไปซื้อขนมให้สโนไวท์แล้วก็ซื้อสลัดมากินด้วยเดี๋ยวส่งแพรที่ห้างก็พอแล้วบอกให้สมาร์มารับด้วยนะ"ฉันพูดก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าใส่สุนัขที่เบาะหลังซึ่งเมื่อหันไปก็สะดุ้งทันทีก็ลูคัสดันมองหน้าอยู่น่ะสิ ให้ตายเถอะ ไอ้งูบ้า! ฉันหยิบกระเป๋าใส่สุนัขสีฟ้าอ่อนมาก่อนจะอุ้มสโนไวท์เข้าไปและเมื่อเพนซ์จอดรถลงที่หน้าห้างฉันจึงเดินลงมาทันทีก่อนจะตรงไปยังร้านอาบน้ำตัดขนสุนัข
               "น้องแพร ไม่ได้มานานเลย สโนไวท์ว่าไงลูก?"พี่ช่างตัดขนสุนัขคนหนึ่งเดินเข้ามาทักฉันฉันจึงยิ้มให้เธอนิดหน่อย
               "สโนไวท์ไม่สบายนิดหน่อยน่ะค่ะ เลยไม่ได้มา วันนี้อาบน้ำแล้วก็ตัดขนที่เท้าด้วยนะคะ"
               "ได้เลยจ๊ะ อ้าว?! น้องแทนพาฟิลลิปมาอาบน้ำเหรอจ๊ะ เข้ามาเลยๆ"แทน?! คงไม่ใช่พี่แทนหรอกมั้ง ถ้าใช่โลกก็กลมเกิ๊นนน ฉันหันหลังไปมองผู้มาใหม่ก่อนจะอึ้งไปทันที พี่แทนจริงๆด้วย -0-
               "แพร?!"
               "พี่แทน"ฉันส่งยิ้มเจื่อนๆให้พี่แทนซึ่งเจ้าตัวก็ดูงงๆอยู่เหมือนกันวันนี้พี่แทนใส่แค่เสื้อยืดสีเทาสกรีนลายกราฟิคกับกางเกงขาสามส่วนสีดำซีดๆเป็นชุดสบายๆที่ฉันคิดว่าคงไม่ได้เห็นบ่อยๆนักหรอกและในมือของเขาก็มีเชือกจูงไปยังไซบีเรีย ฮัสกี้สีเทาตาฟ้าตัวหนึ่งอยู่ด้วย น่ารักอ่ะ >< ฉันจึงเดินเข้าไปหาเจ้าหมาตัวนั้นทันทีก่อนจะคุกเข่าลงไปซึ่งพี่แทนก็คุกเข่าลงมาตามฉันเหมือนกัน
               "กัดไหมคะ?"
               "ไม่กัดจ๊ะ จับได้"พี่แทนตอบเสียหวานแล้วส่งยิ้มให้ฉันนี้ฉันจะบอกว่าหมาน่ารักหรือคนน่ารักดีล่ะเนี่ย? >///<
               "น่ารักจังเลยยย ชื่ออะไรหรอคะ?"
               "ฟิลลิปจ๊ะ แล้วนี้แพรมาทำอะไรเหรอ?"
               "พาสโนไวท์มาอาบน้ำค่ะ"ฉันตอบแล้วอุ้มสโนไวท์ออกมาจากกระเป๋าซึ่งเมื่อพี่แทนเห็นเขาก็ขออุ้มทันทีก่อนจะยืนขึ้นเต็มความสูงและดูเหมือนว่าฟิลลิปจะอิจฉาสโนไวท์ซะแล้วเพราะมันลุกขึ้นยืนสองขาพิงไว้ที่พี่แทนและร้องหงิงๆใหญ่ ฉันจึงเอื้อมมือไปลูบหัวมันแทน
               "ฟิลลิปอิจฉาน้องหรอ ห่ะ?"
               "อิจฉาทำไมฟิลลิปเป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็ง"พี่แทนพูดแล้วอุ้มสโนไวท์ไปให้พี่ช่างตัดขนแทนฉันฉันจึงจูงฟิลลิปไปให้เขาเช่นกันแล้วพี่แทนก็เดินมาหาฉัน
               "เดี๋ยวแพรจะไปไหนต่อล่ะ?"
               "แพรจะไปซื้อสลัดน่ะค่ะ พี่แทนล่ะคะ?"
               "พี่ยังไม่มีที่ไปเลย พี่ไปกับแพรได้ไหม?"
               "ได้ค่ะ"ฉันตอบแล้วเดินออกมานอกร้านพร้อมพี่แทนก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้างเพื่อไปซื้อผักมาทำสลัดซึ่งมีพี่แทนเข็นรถเข็นเดินตามอยู่ข้างๆและที่น่าภูมิใจไปกว่านั้นคือพวกผู้หญิงที่มองพี่แทนแล้วทำท่าเคลิ้มจนน่าขำเนี่ยสิ ยอมรับเลยว่าพี่แทนขนาดอยู่ในชุดลำลองธรรมดาเขายังดูหล่อมากอยู่เลย
               "พี่แทนดูอะไรอยู่คะ?"
               "ผงฟูน่ะ"
               "ผงฟู? เอาไปทำอะไรคะ?" 
               "ทำเค้กจ๊ะ"
               "พี่แทนทำเค้กเป็นด้วยเหรอคะ?"
               "จ๊ะ แพรอยากกินไหม?"
               "พี่แทนทำให้แฟนหรือเปล่า?"
               "หืมม ทำให้แพรน่ะเหรอ?"
               "ห่ะ?! -////-"เขาหมายถึงฉันเป็นแฟนเขาใช่ไหม? กรี๊ดดดดดด ><
               "ไว้พี่ทำแล้วจะเอาไปให้ที่โรงเรียน"พี่แทนหันมาบอกฉันแล้วหยิบผงฟูนั้นใส่รถเข็นแล้วเราก็เดินไปจ่ายเงิน
               "632 บาทค่ะ"
               "นี้ครับ"ฉันที่กำลังจะยื่นเงินไปให้แคชเชียร์ชะงักไปทันทีเมื่อแบงค์สีเทาจากมือหนาถูกยื่นไปจ่ายตัดหน้าไปซะก่อน
               "พี่แทนเดี๋ยวแพรจ่ายเอง"
               "ไม่เป็นไร มันมีของพี่ด้วย"
               "แต่ของแพรเยอะกว่านะคะ นี้ค่ะเอาคืนไปเลย"
               "ไม่เอา"พี่แทนพูดแล้วเดินถือของหนีฉันไปทันทีฉันจึงต้องรีบวิ่งตามร่างสูงไปทันที
               "พี่แทนไม่เอา เอาเงินคืนไปเลยนะ!"
               "ไม่เอา อย่าดื้อสิแพร"
               "พี่แทนนั่นแหละดื้อ เอาเงินคืนไปเลยยย"ฉันพูดแล้วเอื้อมมือไปดึงชายเสื้อพี่แทนเอาไว้ก่อนจะจับมือหนามาแล้วเอาเงินยัดลงไปทันทีซึ่งพี่แทนก็มองฉันยิ้มๆแล้วพูดขึ้นว่า
               "เอาเงินนี้ไปเลี้ยงเบอเกอร์พี่ดีกว่า หิวแล้ว"พี่แทนพูดแล้วคว้ามือฉันไปจับแล้วพาออกเดินทันที อันตรายเกินไปแล้วววว ><
               "เอาเบเกอร์หมูครับ แพรเอาอะไรไหม?"ฉันส่ายหน้าน้อยๆซึ่งพี่แทนก็คิ้วขมวดไปทันที
               "ไม่หิวเหรอ? จะบ่ายสามแล้วนะ"
               "แพรไม่กินข้าวเย็นค่ะ"
               "ทำไมอ่ะ?"
               "กลัวอ้วน"
               "หือออ?! ไม่อ้วนหรอก ผอมไปด้วยซ้ำ กินหน่อยน่า เฟรนฟรายแล้วกัน เอาเฟรนฟรายที่หนึ่งด้วยครับ"พี่แทนหันไปสั่งให้ฉันเสร็จสรรพก่อนที่ฉันจะค้านทันซะอีก เผด็จการอ่ะ -3-
               "ค่ะ ค่ะ"พนักงานสาวตอบอึกอักและหลบสายตาพี่แทนอยู่หลายครั้ง แหมม ก็เล่นมีผู้ชายหล่อๆมายืนมองหน้าเป็นฉันก็คงเขินเหมือนกันแหละแล้วพี่แทนก็เอาเงินของฉันไปจ่ายค่าเบอเกอร์ซึ่งก็ยังเหลืออยู่เค้าจึงยัดเงินคืนให้ฉันแล้วรับเบอเกอร์มาก่อนจะเดินนำไปที่โต๊ะ
               "พี่แทนเอาเงินไปสิคะ"
               "พี่ไม่เอา อย่าบังคับ"พี่แทนดุฉันทำให้ฉันต้องเงียบปากทันที ฉันเคยโดนแต่เพนซ์ดุพอมีผู้ชายคนอื่นนอกจากพ่อกับเพนซ์มาดุเล่นเอาประหม่าไปเลย T^T ฉันเลยต้องจำยอมเก็บเงินเข้ากระเป๋าไปพี่แทนยื่นเฟรนฟรายมาให้ฉันแล้วหันไปกัดเบอเกอร์ของตัวเองต่ออย่างเอร็ดอร่อยซึ่งปากเลอะไปเป็นแถบ
               "พี่แทนอยู่นิ่งๆนะคะ"ฉันพูดแล้วเอื้อมมือไปหยิบกระดาษเช็ดชู่มาเช็ดคราบซอสตรงมุมปากให้พี่แทนซึ่งเจ้าตัวก็จ้องหน้าฉันไม่วางตาแถมพวกผู้หญิงโต๊ะข้างๆก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ อายนะเว้ย >< ฉันที่กำลังจะดึงมือกลับกลับโดนพี่แทนจับไว้แล้วเขาก็เอามือฉันไปจูบเบาๆก่อนจะพูดขึ้น
               "ขอบคุณนะครับ" อ๊ายยยยยยยยย >//////<
      หลังจากที่ฉันและพี่แทนจัดการอาหารตรงหน้าจนเกลี้ยงแล้วเราก็เดินลงไปรับสุนัขสุดรักของตัวเองทันทีและพี่แทนก็ยังควักตังค์ซื้อขนมให้สโนไวท์อีกด้วย พ่อบุญทุ่มสุดๆแต่ว่าฉันรู้สึกเกรงใจพี่แทนยังไงไม่รู้ฉันจะคืนเงินให้กี่ทีเขาก็ไม่เอา บ่ายเบี่ยงจนลืมเลย -_-
              "พี่แทนจะกลับหรือยังคะ?"
              "จะกลับแล้วจ๊ะ แพรกลับยังไงเนี่ย? พี่ไปส่งไหม?"
              "ไม่เป็นไรค่ะ สมาร์ออกมาแล้ว"
              "สมาร์เนี่ยเป็นอะไรกับแพรเหรอ?"พี่แทนถามขึ้นระหว่างทางที่ฉันเดินไปส่งเขาที่รถ
              "เป็นบอดี้การ์ดน่ะค่ะ"
              "บอดี้การ์ด? แพรต้องมีบอดี้การ์ดด้วยเหรอ?"
              "คุณพ่อบอกว่าเพื่อความปลอดภัยน่ะค่ะ"
              "ถึงรถพี่แล้ว สมาร์มาถึงหรือยัง? ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนไหม?"
              "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ สมาร์คงใกล้ถึงแล้ว
              "เอางั้นเหรอจ๊ะ"
              "ค่ะ"ฉันโบกมือให้พี่แทนซึ่งพี่แทนก็โบกมือตอบมาก่อนจะขับรถพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วฉันจึงเดินออกไปยืนรอสมาร์หน้าห้างแล้วไม่นานบีเอ็มสีขาวก็ขับเข้ามาจอดเทียบฟุตบาท
              "รอนานไหมครับคุณหนู?"
              "ไม่นานหรอก ขอบใจที่มารับ"           
              "ผมต้องมารับคุณหนูอยู่แล้วครับ"สมาร์ตอบฉันจึงได้แต่พยักหน้าแล้วก้มมองถุงใส่ของในมือก่อนจะสะดุดกับถุงสีขาวคล้ายผงอะไรสักอย่าง ซึ่งมันคือ ผงฟู! ของพี่แทนนี้นา ทำไงล่ะที่นี้? สงสัยต้องโทรนัดให้เขามาเอาแล้วมั้งแล้วไม่นานเราก็ถึงบ้านฉันจึงอุ้มสโนไวท์ออกจากกระเป๋าซึ่งเมื่อเพนซ์เห็นก็เดินมาอุ้มไปเล่นทันทีฉันจึงเดินเอาของไปให้พี่นิ้งซึ่งเธอก็รับไปทำสลัดให้ฉันทันที
              "ซื้อขนมมาฝากหรือเปล่า?"
              "เปล่า"             
              "โห้ววว แพร โคตรใจร้ายอ่ะ -3-"
              "ไม่ได้ใจร้ายแต่ขี้เกียจซื้อ อยากกินก็ไปซื้อเอง"
              " เป็นแบบนี้ไง เชอะ"เพนซ์พูดแล้วสะบัดหน้าหนีไปแล้วเดินอุ้มสโนไวท์เข้าไปในห้องฉันแล้วเดินออกมา
              "ห่มผ้าให้สโนว์หรือเปล่า?"             
              "ห่มแล้ว กินผักอีกแล้ว ระวังปากเหม็นเขียวนะ"
              "เพนซ์นั่นแหละ ไม่กินผักระวังเป็นริซซี่"
              "ไม่เป็นหรอก อย่ามาโม้"เพนซ์พูดจบก็เดินเข้าห้องไปทันทีฉันจึงหันมากินสลัดของตัวเองต่อแล้วเมื่อสลัดหมดไปฉันจึงเดินเข้าห้องก็เห็นว่าสโนว์หลับไปแล้วแต่แล้วจู่ๆโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นเป็นเบอร์แปลก




 

Snowwhite

 

 

   
Philip



Lucas