My brother รักนะคะพี่ชายสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #5 : My brother : ดรัมเมเยอร์

4
ดรัมเมเยอร์

 

              "ฮัลโหลค่ะ นั่นใครคะ?"
              [นั่นใช่เบอร์คนสวยหรือเปล่าครับ?]ใช่ค่ะ >< บ้า!
              "ฉันถามว่านั่นใคร?"
              [เดาดูสิ]
              "นี้ ถ้าเล่นมากจะวางแล้วนะ"ฉันพูดขึ้นทำให้ปลายสายเงียบไปทันทีก่อนจะพูดขึ้นมาเบาๆว่า..
              [พี่แทนเองครับ]พี่แทนเหรอออ? ตายล่ะ เหวี่ยงไปซะเยอะ T^T
              "พี่แทน! แพรขอโทษค่ะ"ฉันโพล่งออกไปทันที ทำให้ได้ยินเสียงปลายสายหัวเราะเบาๆ
              [ขอโทษพี่เรื่องอะไรคะ แพรไม่ผิดซะหน่อย พี่กวนตีนมากไปเท่านั้นเอง]
              "แพรเหวี่ยงไปซะเยอะเลย ขอโทษนะคะ"
              [ไม่เป็นไรจ๊ะ พึ่งจะรู้เหมือนกันว่าแพรเป็นคุณหนูจอมเหวี่ยงน่ะ]
              "พี่แทนอ่ะ ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกคะ?"
              [ก็พี่อยากแกล้งแพรไม่คิดว่าเกือบจะโดนตบ]
              "พี่แทน!"
              [ฮ่าๆๆๆๆ ทำอะไรอยู่จ๊ะ?]
              "แพรกำลังจะอาบน้ำน่ะค่ะ"ฉันพูดพร้อมทั้งเดินไปหยิบสายสมอร์ทอร์คมาเสียบแล้วนั่งลงบนเตียงก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวไปอาบน้ำ
              [ให้พี่ไปถูหลังให้ไหม?]
              "พี่แทนทะลึ่ง"
              [ฮ่าๆๆๆ แล้วนี้แพรถึงบ้านนานหรือยัง?]
              "สักพักแล้วล่ะค่ะ พี่แทนล่ะคะ?"
              [พี่ถึงนานแล้วล่ะ]
              "หรอคะ?เออใช่ พี่แทนลืมผงฟูไว้กับแพรอ่ะ"
              [อ้าว อยู่กับแพรเหรอ? พี่นึกว่าพี่ทำหล่นกลางทางซะอีก]
              "ค่ะ อยู่กับแพรพี่แทนจะมาเอาเมื่อไรคะ?"
              [เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปเอาที่โรงเรียนแพรแล้วกัน โอเคไหม?]
              "ได้ค่ะ ถ้ามาถึงแล้วพี่แทนก็โทรหาแพรแล้วกัน"
              [โอเคจ๊ะ แพรไปอาบน้ำก่อนไหม เสร็จแล้วยิงมา]
              "ปัง!"ฉันส่งเสียงเหมือนปืนออกไป แบบพยายามตบมุขสุดฤทธิ์แต่ดูเหมือนจะแป้ก -*-
              [แพรเล่นไรอ่ะ? -_-]
              "ไม่มีไรค่ะ ลมพัดเย็นดี -__-"ฉันตอบออกไปทำให้พี่แทนระเบิดหัวเราะออกมาทันที
              [ฮ่าๆๆ ไปอาบน้ำซะสาวน้อยแล้วเดี๋ยวพี่โทรไป]พี่แทนพูดจบก็วางสายไปทันทีฉันจึงเดินไปอาบน้ำแล้วไม่นานเมื่ออกมาจากห้องน้ำก็เจอเพนซ์ที่นั่งอยู่บนเตียง
              "เพนซ์มีอะไร?"
              "เมื่อกี้คุยกับใคร?"
              "ที่ไหน?"
              "ก็เมื่อกี้เพนซ์ได้ยินแพรคุยโทรศัพท์ คุยกับใคร?"เพนซ์ถามแล้วทำท่าจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ฉันฉันจึงเดินไปนั่งกั้นระหว่างเพนซ์กับโทรศัพท์ไว้ทันที รู้สึกเหมือนโดนแฟนจับได้ว่ามีกิ๊กเลย นี้มันพี่หรือสามีว่ะ?!
              "ก็คุยกับเพื่อนไง"
              "เพื่อนน่ะใคร?"
              "ไอ้มิ้ม มันโทรมาเล่าว่าวันนี้เจอผู้ชายมาขอเบอร์ จบไหม?"ฉันพูดแล้วมองหน้าเพนซ์ที่มองอยู่ก่อนแล้วก่อนจะเลิ่กคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามเขา
              "จบ ไปล่ะ"เพนซ์พูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันทีฉันเลยได้เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะปิดไฟแล้วกระโดดขึ้นเตียงหลังจากที่ฉันยิงไปหาพี่แทนไม่นานเจ้าตัวก็โทรมาเราเลยได้คุยกันยาวจนสุดท้ายฉันก็หลับคาโทรศัพท์ไป...

              "คุณหนูตื่นได้แล้วค่ะ"
              "ตืนแล้วจ๊ะ"ฉันตอบรับแล้วลุกขึ้นมานั่งสลึมสลืออยู่บนเตียง ง่วงโว๊ยยยย
              "ค่ะ อาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวนะคะ"ฉันพูดแล้วคลานลงจากเตียงกิริยาเดียวกับอีตาพี่เพนซ์นั่นแหละและเมื่อฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้องพร้อมกับเพนซ์พอดีซึ่งร่างสูงข้างๆก็หน้าง่วงไม่ต่างกัน
              "อรุณสาหวาดดดด"เพนซ์ทักขึ้นมาเสียงยานทั้งๆที่ตายังไม่ลืมขึ้นมาด้วยซ้ำแล้วเราสองพี่น้องก็เดินกอดคอกันไปที่โต๊ะอาหาร
              "คุณชายตื่นหรือยังคะน่ะ?"พี่นิ้งพูดขึ้นเมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นเพนซ์ก็อีตานี้นั่งอยู่ที่เก้าอี้แต่ตาก็ยังไม่ลืมขึ้นมาเลย ถามว่าง่วงไปนะ
              "ตื่นแล้ววว"เพนซ์ยังคงตอบเสียงยานคางและวันนี้เขาก็ไม่ได้มัดจุกขึ้นไปเหมือนทุกทีทำให้ผมหน้าลงมาปิดหน้าไปซะครึ่งฉันเลยต้องเดินไปหยิบยางรัดผมที่โต๊ะหน้าทีวีแล้วเดินมามัดจุกหลวมๆให้เพนซ์ที่ก็ยังคงมีสีหน้าง่วงสุดโต่งไม่เปลี่ยน
              "เพนซ์รีบกินเร็ว เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย"ฉันพูดแล้วสะกิดร่างสูงนิดหน่อย เขาลืมตาขึ้นนิดหน่อยก่อนจะตักข้าวต้มร้อนๆตรงหน้าเข้าปากคำโตโดยที่ฉันห้ามไม่ทันเมื่อข้าวต้มเข้าปากตาเพนซ์ก็ลุกโพล่งขึ้นมาทันที
              "ร้อนนนนนน"เพนซ์ร้องจ๊ากออกมาแล้วรีบหยิบน้ำไปดื่มทันที
              "บอกไม่ทันอ่ะ"ฉันพูดเบาๆแล้วเป่าข้าวต้มตัวเองต่อ
              "ตื่นแล้วใช่ไหมครับคุณชาย?"สมาร์พูดขึ้นยิ้มๆขณะที่กินข้าวต้มของตัวเองอยู่
              "เงียบปากไปเลยไอ้สมาร์"เพนซ์พูดขึ้นอย่างคาดโทษแล้วค่อยๆเป่าข้าวต้มตัวเองต่อคงเพราะไม่อยากปากลวกแล้วล่ะ
     หลังจากที่ฉัน เพนซ์และสมาร์กินข้าวเสร็จเราก็เดินไปขึ้นรถเพื่อไปโรงเรียนทันทีเมื่อเวลาผ่านไปประมาณ45นาทีเราก็มาถึงโรงเรียนโดยสวัสดิภาพ
              "ไอ้เพนซ์!"เมื่อเพนซ์ก้าวลงจากรถได้ไม่นานเขาก็โดนเพื่อนวิ่งเข้ามากอดคอทันที
              "มีไรว่ะ?"
              "เปล่า"
              "อ้าว ไอ้เหี้ยนี้ ไรมึงเนี่ย?"
              "กูจะมาหาแพร"
              "มาหาทำไม? ถ้าจะจีบกูเตะ"เพนซ์พูดแล้วดันเพื่อนเขาออกไปฉันเลยได้แต่มองทั้งสองงงๆสมาร์ที่เดินเข้ามาสมทบก็มองสองคนนั้นงงๆเช่นกัน
              "เออ กูไม่จีบน้องมึงหรอก"
              "แล้วมีอะไรกับแพร"
              "พวกสภานักเรียนลงมติว่าจะให้แพรเป็นดรัมเมเยอร์โรงเรียนปีนี้น่ะ แพรว่าไง?"เมื่อเพื่อนของเพนซ์พูดจบเพนซ์ก็ตาโตไปทันทีไม่เว้นแม้แต่ฉัน
              "ไอ้ต้ามึงหาเรื่องให้กูอีกแล้วนะ ปีที่แล้วเป็นแค่ดรัมฯสีแพรมีคนโทรเข้ามือถือวันล่ะสามหนนี้เป็นดรัมฯโรงเรียนไม่ต้องนั่งรับกันทุกๆห้านาทีหรือไงว่ะ?!!"เพนซ์ตะคอกออกมาเสียงดังทำให้คนแถวนั้นหันมามองเป็นแถบๆแค่อีตาพี่เพนซ์มันยืนเฉยๆคนก็มองกันมากพอแล้วนี้มันยังจะเสียงดังขึ้นมาอี๊กกก
              "เพนซ์เบาๆดิ"ฉันปรามขึ้นเบาๆซึ่งร่างสูงก็หันมามองนิดหน่อยแต่หน้ามุ่ยไม่เปลี่ยน
              "เพนซ์มึงมีแฝดสวยน่าจะภูมิใจนะเว้ย! กูสนับสนุนสุดๆเลย"
              "แต่กูไม่ แค่ต้องคอยกันไอ้พวกที่เข้ามาจีบกูก็เพลียจะแย่ พอเลยมึง"เพนซ์พูดแล้วดึงมือฉันให้ออกเดิน ใจจริงฉันอยากเป็นนะ ผู้หญิงที่ไหนไม่อยากเป็นดรัมเมเยอร์บ้างว่ะ T^T
              "เพนซ์แพรอยากเป็นดรัมฯอ่ะ"เมื่อฉันพูดจบขายาวข้างหน้าก็หยุดชะงักทันทีก่อนที่ร่างสูงจะหันมามองฉันทำให้ต้ากับสมาร์ที่วิ่งตามมาต้องหยุดวิ่งไปตามๆกัน
              "ว่าไงนะ?"
              "แพรอยากเป็นดรัมฯอ่ะ"ฉันพูดทำให้ต้าวิ่งเข้ามาหาทันที
              "แพรก็อยากเป็นใช่ไหม? เห็นไหมกูบอกแล้วถ้าแพรเป็นเด็ดมาก"ต้าสนับสนุนฉันทันทีส่วนเพนซ์ก็ทำหน้าตาน่ากลัวเหมือนเดิมแล้วจู่ๆเพื่อนทั้งสามของฉันก็วิ่งเข้ามา
              "แพรรรร แกจะเป็นดรัมฯโรงเรียนไหมอ่ะ?"
              "ก็ถามเพนซ์อยู่อ่ะ? แล้วพวกแกเป็นอะไรเนี่ย?"ฉันถามเพื่อนทั้งสามซึ่งพวกเธอก็ยิ้มหวานส่งมาให้ก่อนที่พายจะพูดขึ้น
              "ฉันเป็นดรัมเมเยอร์สีอ่ะ"พาย
              "ฉันเป็นหลีด ><"กุ๊งกิ๊ง
              "ฉันถือป้ายโรงเรียนน >3<"มิ้ม
              "โห้วว สาวๆกลุ่มนี้นี่แจ่มอ่ะ"ต้าพูดขึ้นแล้วทำตาเป็นประกายสดใสเลย ลืมบอกไปเลยว่าไอ้มิ้มก็แอบปลื้มๆต้าอยู่หน่อยๆด้วย
              "พวกแกนี้ เร็วจริงๆเลยนะ"
              "ก็สภานักเรียนมาหาถึงห้อง เพื่อนในห้องก็โหวตพวกฉันก็รับสิย่ะ งานแบบนี้ ชอบ ><"พายพูดขึ้น
              "ว่าแต่แกเถอะ จะเป็นป่ะเนี่ย? ดรัมฯโรงเรียนอ่ะ ไม้หนึ่งเลยนะเว้ยย ใครๆก็อยากได้"ไอ้กิ๊งพูดขึ้นบ้างก่อนตบท้ายด้วยไอ้มิ้ม
              "ใช่เลย ฉันเห็นยัยวาววาวจ้องจะเป็นอยู่แต่สภานักเรียนเลือกแกก่อนแต่ถ้าแกไม่เป็นวาววาวที่เป็นไม้สองก็จะขึ้นมาแทน แต่พวกฉันอยากให้แกเป็นนะเว้ย!"
              "งั้นพวกแกก็ขอเพนซ์ให้ฉันสิ อีตานี้ไม่ยอมให้เป็น"เมื่อฉันพูดจบเพื่อนสาวของฉันก็หันขวับไปหาเพนซ์ทันทีและเพนซ์ที่เป็นพวกแพ้ผู้หญิงสวยก็หน้าตึงไปทันทีก็เพื่อนฉันน่ะไม่ธรรมดาสักคน
              "เพนซ์ให้แพรเป็นดิ!"ทั้งสามพูดขึ้นพร้อมกันฉันเลยยิ้มขึ้นมาหน่อยๆซึ่งเพนซ์ก็ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกจนต้าต้องมาพูดด้วยอีกคน
              "มึงก็ให้แพรเป็นไปดิว่ะ ชีวิตนี้มึงกะจะให้แพรอยู่กับมึงคนเดียวหรือไง?"
              "โอ๊ยยยย เออๆ เป็นก็เป็น"
              "เย้!!"แล้วทั้งฉันและเพื่อนก็กระโดดตัวลอยขึ้นมาทันที
              "ไปสภานักเรียนกันแก"มิ้มพูดก่อนจะดึงมือฉันให้ออกวิ่งทันทีส่วนเพื่อนอีกสองคนก็วิ่งตามมาติดๆแล้วไม่นานเราก็มาถึงสภานักเรียนและเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เจอพวกกรรมการนักเรียนกับประธานนักเรียนนั่งประชุมกันอยู่และเมื่อพวกเขาหันมาเห็นฉันกับเพื่อนก็ทำหน้างงๆก่อนที่ประธานนักเรียนจะถามขึ้น
              "แพรตกลงเป็นดรัมฯโรงเรียนใช่ไหม?"ประธานนักเรียนพูดขึ้นเหมือนรู้ทัน
              "แหมมม ประธานรู้ดีจังนะ"ฉันพูดก่อนจะเดินเข้าไปหากรรมการนักเรียนคนหนึ่งที่ยื่นกระดาษลงชื่อมาให้
              "นี้วาววาวเป็นดรัมฯไม้สองหรอ?"
              "ใช่ แพรไม่ถูกกับวาวเหรอ?"
              "เปล่า ถามดู"ฉันพูดแล้วลงชื่อซึ่งประธานก็ยิ้มๆแล้วพูดขึ้น
              "เย็นนี้มาซ้อมด้วยนะแพร"ฉันพยักหน้านิดหน่อยแล้วเดินออกมาจากห้องเพื่อกลับห้องตัวเอง ซึ่งข่าวเรื่องที่ฉันเป็นดรัมเมเยอร์โรงเรียนก็แพร่ไปอย่างรวดเร็วหลังจากฉันไปลงชื่อยืนยัน...