ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ร้ายนักยัยผู้ชายตัวแสบ

    ลำดับตอนที่ #2 : vitriolic* 2 *

    • อัปเดตล่าสุด 10 ก.ค. 50







    ............................................................................................






    แต่ตอนนี้ทำไมละ???
    เก็บของก่อนอะจิ  ถามได้ๆ * *

     

    ฉันก้เปิดประตูเล็กน้อยเพื่อจะมองว่ามีคนอยุ่ไหม
    มีอะ  ทำไงดี!!!

     


    ตึกๆ     

    ...........

     ตึกๆ  


       
    หัวใจกำลังเต้นและค่ะคนอ่านนน ^^"
    ตั้งสองคนแหนะที่เฝ้าหน้าห้องฉันอยุ่อะ

     

    คิดออกและ  โหะๆ
    ฉันเดินเปิดประตู  ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
    และสิ่งที่ฉันคิด  ก้เกิดขึ้น..

     

     

    'คุณหนูครับ  คุณไม่ให้ออกจากห้องนะครับ' แหนะรู้ทันฉันอีก แต่ฉันจะบอกว่าฉันไม่ยอมหรอกย่ะ

     

    'นายรู้ได้ไงว่าตอนนี้พ่อฉํนจะไม่ให้ออกห่ะ  ฉันคุยกับพ่อเรีบยร้อยแล้วฉันสามารถออกจากห้องได้แล้วไปไหนก้ได้ด้วย'

     

    ฉันพยายามทำเสียงแข็งๆ เชิดๆค่ะคุณๆ
    สู้ๆ สู้โว้ยย!

     

    'ครับๆ ผมขอโทษครับคุณหนู'โห้ยยย  โล่งอกที่นายพวกนั้นเชื่อ

     

    และฉันก้อรีบวิ่งๆๆๆๆๆ
    มาที่น้องพิงค์กี้ของฉันและขับออกไปทันที

     


    ////////////////////////////////////////


     


    โอ้ยย ค่อยยังชั่ว^o^~  อยุ่แต่ในห้องทั้งวัน
    น่าเบื่อจิงๆ  งะหิวด้วยอะ
    ก้จะไม่หิวได้ไง   ไม่ได้กินอะไรมาสามวันติดเลยอะ
    หิวววว  หิวโว้ยยยย

     

    ฉันขับมาเรื่อยๆ  ซึ่งก้ไม่รูเหมือนกันว่าไปถึงไหนแล้ว
    เพราะตอนที่ขับออกมาคิดแค่ว่าฉันต้องหนีให้ไกลจากบ้านของฉันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

     


    แล้วตอนนี้ฉันจะไปไหนดีละ  เนี่ยที่ไหนแล้วเนี่ยยย  - -"
    มันออกจะดูกัลดารไปไหม  มีเขาด้วย
    แต่ว่าไปที่นี่สวยดีนะ  ดูร่มรื่นดี   
    ฉันขับรถไปเรื่อยๆ   และก้ดุบรรกาศรอบๆรถ
    ดูแล้วสบายใจจังเลย ^^

     

    มันเปนเนินเขาที่มีต้มไม้สีเขียวขจี
    ล้อมรอบเขาทุกเขา  ฉันขับรถขึ้นไปเนินเขาหน่อยๆ
    กะจะไปจอดดุวิวเล่น

     

    แต่เอ๊ะ!!!!!!!!!!!

     

    คืด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด ด  ~

     


    ----.....................

     


    ตุบบบบบ!

     

    ตุบ

     

    ตุบ

     

     

    O_O ....  'ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก  ตุ๊ด ๆ ๆ ๆ'
    เห้ยยยย    อึ่งค่ะอึ่งคุณผู้อ่าน  รถฉันนนน~  น้องพิงค์กี้สุดรักสุดหวง
    เป็นอะไรไปซะแล้วละ  แง้ๆๆ  อย่าเป็นอะไรไปน๊าลูกรัก
    งะ   นั้นแหละเสียงรถของฉัน
    โอ้ยยยย   มันเกิดอะไรขึ้น   ทำไมชีวิตฉันมันซวยซ่ำซวยซ้อนอย่างนี้เนี่ยย
    ตายแหละ   ฉันเลยลงจากรถ  เพื่อไปดูตรงฝากระโปรงรถ
    ฉันเปิดมันขึ้น  

    ซู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

    วะ ว๊ายยยยยยย(><")("><)  ควันทั้งนั้นเลยอะ  ตายแหละๆๆๆ
    เสียโฉมหมด  อ๊ายย!!!(ฉันมัวแต่คิดอะไรเนี่ย -*- )

    แต่ไหนดูหน่อยซิว่ามันเป็นอะไร
    อยากร้องไห้   ก้ฉันขับเป็นอย่างเดียวนิน่า
    ใครเขาจะไปสนอะไรกับเครื่องยนต์กันเล่า(แต่คนอื่นก้สนนะ ห้วย!~)
    แล้วฉันจะทำไงดีเล่า   จะกลับไง คิดๆๆๆๆๆ
    ที่พักก้ไม่มี 

     

     


    สุดท้าย...

     

     

    ฉันก้ต้องเอาของใช่ที่จำเปนและเสื้อผ้าใส่ที่หลังของฉันและทิ้งน้องพิงค์กี้เอาตรงนั้นก่อน
    จนกว่าวันนี้จะหาที่พักได้ 

     

    'น้องพิงค์กี้จ๋าา  อย่าโกรธเค้านะเค้าไม่มีทางเลือกจริงๆนะ'

     

    ฉันล่ำลาน้องพิงค์กี้ก่อนเดินจากไป
    ดีนะที่ขึ้นเขามาได้นิดเดียว
    ไม่งั้นตายแน่นเลยกว่าจะลงเขาได้
    แต่ .. นั้นมันบันไดลงไปข้างล่างนิน่า
    มันต้องมีบ้านคนบ้างน่าา
    ก้อต้องมีสิก้ฉันเห็นลางๆอะ

     

    !!


    แปะ แปะ


    (เอ๊ะ!  ฝน(><)ไม่น๊าาาาา)

     


    ซ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

     

    (ฝน)

    !!
    !!!!
    !!!!!!!
    !!!!!!!!!!
    !!!!!!!!!!!!!!
    !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    !!!!!!!!!!!!!!!!!!
    !!!!!!!!!!!!!!!
    !!!!!!!!!!!
    !!!!!!!!


    !!!!

    !!

    !

     

     

    อ๊ายยยยย ><"     จะทำไงเนี่ย
    วิ่งๆๆ  วิ่งสิค่ะ  คนอ่านช่วยฉันด้วย
    ฉันต้องเดินไม่สิวิ่งต่างหาก  เพื่อหลบฝน
    จนกระทั้งฉันเจอบ้านสองหลัง

     

    หลังหนึงเหมือนมีคนอยู่
    แต่อีกหลังดูเงียบๆ  น่าจะเป็นที่เก็บของ
    ขอฉันเข้าไปอยุ่สักคืนละกันน๊า


    ฉันรีบเดินเข้าไปที่บ้านหลังนั้นทันที
    เพื่อที่จะหนีฝน

     


    แอ๊ดด ~

     

    หนูกลัวคร๊าา(><a)
    แต่ฉันก้ต้องเดินเข้าไปอยู่ดี

     

    มีหมาตัวหนึ่งนอนอยุ่
    หวังว่ามันจะไม่ตื่น
    หมาตัวนี้มีรูปร่างใหญ่   สีดำ
    เขี้ยวเป็นเขึ้ยว   น่ากลัวซะมัดเลยอะ


    ฉํนเดินมาหลบอยุ่ตรงมุมห้อง
    หนาวสุดๆเลยอะ
    ทำไมในนี้หนาวยังนี้นะ
    ฉันยิบเสื้อแขนยาวในกระเป๋าออกมาก

     

    ซิบบบบบบบบบบบบบบบบ

     


    ------

     


    (เสียงรูทซิบของกระเป๋ษฉันเอง)


    ฉันไปอีกฝั้งเพื่อจะมองดูหมาตัวนั้น
    เห้ยหมาตื่นนนนนน
    ฉันตกใจมาก   หมาตัวนั้นหันมามองที่ฉํน
    และเริ่มเห่าเสียงดังง

     

    แง้ๆๆๆ  ฉันกลัวอ่าาาา
    หยุดเห่าซี้ๆๆๆ
    เด่วเค้าได้ยินหมด  เอ้ยยย แง้ๆ
    และอยุ่ดีๆเสียงประตะตรงหน้าก้ดังขึ้น

     

     

    แอ๊ดดด  (__งะ  จะน่ากลัวไปไหนนเนี่ยย)

     

    เห้ยผู้ชาย  ผู้ชายยย
    เห้ยยย ไม่ใช่   อย่าบ้าได้ไหมเนี่ยยย
    เค้าจะมาไล่เราออกจากที่นี้หรือเปล่าเรายังไม่รู้เลย
    นายนั้นมองหน้าฉันอย่าง งงๆ(>_O)"
    และนายนั้นก้พูดขึ้น

     

    'เธอเป็นใคร? มาทำอะไรที่บ้านของฉัน'
    นี่บ้านนายหรอเนี่ยย  ไม่น่าเลย -*- คนเรา!

     

    'ก้จะทำ มะ! ฉันจะอยุ่'
    ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันนะเนี่ยจะพูดแบบนั้นไปทำไมมม เพื่ออะไรรรร

     

    'มันบ้านหมานะเธอ -*- '
    เหอๆ  ก้เมิ้อกี้นายยังบอกบ้านนายเลยนิน่าาา





      (- -) . . . . .






    --------------------------------------------------------
    mook_cat


    สองตอนและ  55+
    เด่วเพื่อนก้จะมาแต่งต่อน๊า
    ไปและ

    ...


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×