คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ร่องรอย
"เวส ่วยออไปเินเล่นเป็นเพื่อนันทีสิ"อาแมนธาร์ล่าวึ้น หลัาที่พวเารับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว เวสึมอหิสาวอย่าแปลใ
"เธอิยัไเนี่ย ถึอยาออไปเินเล่น้านอ"เวสถาม อาแมนธาร์ึถอนหายใเบาๆ
"็ันอยาไปนี่นา ถ้าเวสไม่อยาไป็ไม่เป็นไร ันไปนเียว็ไ้"อาแมนธาร์พูึ่ประเล็น้อย ่อนะเินผ่านเวสไป แ่เวส็ไปว้าแนออาแมนธาร์มา
"ันไป้วยีว่า ้านอมันอันราย"เวสพู อาแมนธาร์ึหันมาแล้วยิ้มอย่าีใที่เวสไปเป็นเพื่อน พร้อมับที่เวสปล่อยแนออาแมนธาร์อย่าแผ่วเบา
ปราสาทอแวมไพร์
แวมไพร์สาวนหนึ่ ำลันั่เอาา้าหนึ่ พาไปอี้า่อนะูรอยบาแผลอน ทำให้สาวภายในปราสาทถึับใ
"ท่านเฟเรียน่า ไปโนอะไรมารึอรับ"เสียอายวัยลานล่าวึ้น ทำให้หิสาวถอนหายใออมา
"แ่ริเินระอๆอันนึหน่ะ"เฟเรียน่าล่าวึ้นพลาลุึ้นยืน
"แอนเรีย มานี่ับันหน่อยสิ"เฟเรียน่าเรียเพื่อนสาวอน ทำให้แอนเรียถึับสะุ้
"เอ.. ท้อเธอไปโนอะไรมาหน่ะ"แอนเรียถาม ทำให้เฟเรียน่ารู้สึรำา เพราะโนถาม้ำันสอรั้ิันอย่านี้
"ไว้อนันมีอารม์ ันะบอเธอละัน"เฟเรียน่าพู่อนะเินนำไปที่ห้ออน แอยเรียึเินามไป
เฟเรียน่า แอนเธนิ หิสาวที่มีสายเลือแวมไพร์บริสุทธิ์สีเิน เมื่ออยู่ภายในปราสาท เธอแ่าา้านอสิ้นเิ เมื่อเธออยู่ับเหล่าแวมไพร์้วยัน มีอะไรที่เธอ่วยไ้ เธอ็ะ่วยเสมอ เธอูเป็นนสนุสนานเสีย้วย้ำ แ่เมื่ออยู่้านอ เธอะ่ามนุษย์ทุน ที่เ้ามาทำร้ายเธอ เมื่ออนเธอเป็นเ็ พ่อและแม่อเธอ ปลูฝัให้เธอเลียัมนุษย์ ึ่ปัุบันเธอ็ไม่ไ้เลียอะไรมนุษย์นัหนา แ่ที่เธออย่ามนุษย์อยู่ ็เพราะว่า เหล่ามนุษย์ มาอยทำร้ายเหล่แวมไพร์อเธอ ็เท่านั้น
เฟเรียน่า มีผมสีำสนิ ยาวรลมาถึลาหลั แ่ปลายผมอเธอะหยัเป็นลอน ผิวอเธอาวอมมพู าม สีฟ้าปนน้ำเิน ปาสีแเรียวไ้รูป เ้าับหน้ารูปไ่อเธอ ร่าบาอรร วนหลใหล เธอไว้เล็บยาว ทา้วยสีำเ่นเียวับสีผมอเธอ ารแ่ัวอเธอมัเน้นโทนสีำเสมอ
แอนเรีย เพเรียน เพื่อนสนิทอเฟเรียน่า เธอมีผมสีทอยาวหยัศ ผิวาวเนียน าสีทอเ่นเียวับผม ปาสีออมพูระเรื่อ หน้าาวเนียนรูปไ่ ร่าบา เธอสูว่าเฟเรียน่านิหน่อย นูเหมือนเท่าๆัน้วย้ำ วันนี้ แอนเรีย ใส่เสื้อลูไม้สีาวแนุ๊า ระโปสีาวไม่ถึหัวเ่า ูน่ารั ึ่ปิ แอนเรีย็เป็นนน่ารัอยู่แล้ว
"เฟเรียน่า ันว่าผู้ายนนั้นที่ฝาแผลมาให้ันเนี่ย ้อไม่ธรรมาแน่ๆ"แอนเรียพูึ้น แ่เฟเรียน่าลับส่ายหัวเบาๆ
"ไม่หรอ ันประหม่าเินไป"เฟเรียน่าพู พลามอที่ท้อัวเอ แผลเริ่มสมานันนลับมาเป็นเหมือนเิม ทำให้แอนเรียอิาเฟเรียน่าอยู่เล็ๆ
"แหม เฟเรียน่า เธอหุ่นีนน่าอิาเลยนะ"แอนเรียพูึ้น พลาหัวเราะเบาๆ เฟเรียหน้าึับำพูอแอนเรีย
"อะไรัน เธอหุ่นีว่าันเสียอี ยัทำมาพู"เฟเรียน่าพู แอนเรียึหัวเราะหนัว่าเิมทำเอาเฟเรียน่าพูไม่ออทันที
๊อ ๊อ ๊อ
เสียประูที่หน้าห้ออเธอันมาััหวะเสีย่อน เฟเรียน่าึลุึ้นไปเปิ
"มีอะไร"เฟเรียน่าถามเสียเรียบๆ ายวัยลานึอบ
"ือ ท่านเฟเรียน่ายัไม่ไ้รับประทานอะไรเลย ท่านะลไปทานอะไรไหมอรับ"เมื่อไ้ยินำถาม เฟเรียน่าึยิ้มที่มุมปา
"เี๋ยวันไปับแอนเรียีว่า"พูบพลาหันไปมอแอนเรียที่ยิ้มอย่าหิวระหายพลามีาสีแผ่านเ้ามาอยู่ในาั่วรู่
หิสาวสอนำลัเินทาลับบ้าน้วยัน แ่นแรลับไ้ยินเสียไหวๆที่บน้นไม้
"เอม ไ้ยินอะไรไหม"หิสาวนแรถาม
"ไม่หนิแอน"หิสาวอีนอบอย่าไม่สนใ
พรึ่บ!
อยู่ีๆ ็มีร่าสอร่า ระโลมาวาทาพวเาเอาไว้ ทำให้พวเาสะุ้อยู่มิใ่น้อย
"เอ..เฟเรียน่า เธอเอา้ายหรือวาหละ"แอนเรียถามึ้นท่ามลาวามมื เฟเรียน่าึียิ้มอย่าเลือเย็นไปให้สอสาว ทำเอาพวเานลุู่
"แล้ว เธออบนไหนมาว่าันหละ"เฟเรียน่าถามลับ แอนเรียึียิ้มบาๆ แ่มัน่าเป็นรอยยิ้มที่น่าลัวเหลือเิน
"ันอบน้าย"แอนเรียพูบ็ระโอย่ารวเร็ว ไปว้า้นอนทา้ายมาแล้วลมือัทันที ทำให้อีนหนึ่ ถอยหลัรูทันที พลามีีหน้าที่ี เมื่อเห็นเพื่อนอน เป็นเหยื่ออันโอะอเหล่าแวมไพร์นี่ะแล้ว
เฟเรียน่า ่อยๆเินเ้ามาหาหิสาวเราะห์ร้ายนั่น้าๆ ทำให้เา้อถอยหลัามพลามีสีหน้าที่ะร้อไห้ ่อนะล่าวออมา
"อย่าทำร้ายันเลยนะ ันลัวแล้ว..ฮึ..ฮือ.."หิสาวพูพลาสะอื้นแ่เฟเรียน่า็ไม่หยุเิน่อนะเ้ามาประิัว เมื่อหิสาวรู้ว่าไม่สามารถถอยไปไ้อี ึเอาแ่สะอื้น
"โถ ่าน่าสสารเสียยิ่ระไร แ่ในเมื่อแถวนี้ไม่มีนเินผ่านมา เธอ็้อสัเวยีวิอเธอให้ันะแล้วหละ"เฟเรียน่าพูบ ็เอามือ่อยเ้าที่ท้ออหิสาวผู้เราะห์ร้ายทันที ่อนะฝัเี้ยวลที่อแล้วูเลืออเธอ
สัพั เธอ็ปล่อยร่าอเหยื่อผู้เราะห์ร้ายลับพื้นอย่าไม่ไยี ่อนะทำให้ร่าทั้ร่า ลายเป็นธุลี หายไปับอาาศ
แอนเรียเินมา้าๆเฟเรียน่า พลาเอามืปาเลือออาปาอเธอ ทำให้เฟเรียน่าทำาม
"ไปันเถอะ"แอนเรียพู พลาระโึ้นลานภา แล้วปีสีำ็าออมาาหลัอเธอ เฟเรียน่ามอร่าที่เยอยู่รพื้น ่อนะโผบินึ้นสู่นภาอันมืมินี้บ้า
"เฮ้อ ่วั้แ่ลาืนเลย"แอนเรียพู พลาหาว ทำเอาเฟเรียน่าอำไม่ไ้
"ไปนอนสิ ัน็เริ่ม่วโยไร้สาเหุเหมือนัน"เฟเรียน่าบอ แอนเรียึพยัหน้า แ่ไม่ทันที่เธอะเินออาห้อ ร่าเธอ็ล้มลบนเียอเฟเรียน่า ถึหมอนพอิบพอี
"ิๆ แอนเรีย หลับะแล้ว เรานอนบ้าีว่า ฮ้าว!"เฟเรียน่าพู ่อนะล้มัวลนอน
"เวส เ้าไป้าในันเถอะ ัน่วแล้ว"อาแมนธาร์พู ไม่ทันที่ะไ้เิน่อร่าเธอ็ล้มมาพิเวสทันที
ทำเอาเวสเือบรับร่าบาไว้ไม่ทัน
"เฮ้อ"เวสถอนหายใ ่อนะ้อนร่าออาแมนธาร์ึ้น แล้วอุ้มเธอลับหมู่บ้าน
"หลับ่ายริๆ"พูพึมพำ พลามออาแมนธาร์อย่าเอ็นู
"เฮ้ยเวสๆ!"แม๊์เรียนน่าะเรียว่าะโนมาว่า
"มีอะไร"เวสถามอย่าไม่สบอารม์
"ไม่อยารู้หรอว่ะ เรื่อที่ันะบอเมื่อวาน"แม๊์ถาม เวสถึับาสว่าึ้นมาทันที
"ว่ามาสิ แ่ัน็พอรู้อะไรบ้าแล้วหละ"เวสพูึ้น ทำเอาแม๊์ไปทันที
"นายรู้?"แม๊์ถาม เวสึพยัหน้า
"เมื่อวานันเปิเอหนัสือเล่มนึ มันเียนเี่ยวับแวมไพร์สายเลือบริสุทธิ์สีเิน"เวสบอ แม๊์ึพยัหน้า
"ัน็พอรู้บ้าแล้วหละ แ่ที่ันะบอนายอีอย่า ือ เมื่อวานมีแวมไพร์เามาในหมู่บ้าน แล้วหายไปอย่าไร้ร่อรอย"แม๊์พูึ้น เวสถึับอึ้
'แสว่า ไอเมื่อวาน...'เวสิถึเสียประหลาที่อบหน้า่า ่อนะบอับแม๊์
"เมื่อวาน ันไ้ยินอะไรบาอย่าระทบับอบหน้า่าแล้วหายไปเยๆ"เวสบอ แม๊์ึสันนิานึ้นมา
"ันว่ามัน้อมาสืบหาอะไรในหมู่บ้านแน่ๆ"แม๊์พู แล้วเสียอีน็เ้ามาแทรึ้น
"แฮๆ แม๊์ เวส เมื่อึ้น...ลูสาวนในหมู่บ้าน...หายไป...สอน แฮๆๆ"เฟย์พู พลาหอบ เพราะเาวิ่มาาหน้าหมู่บ้านนมาถึุที่เวสยืนอยู่ มัน็ไม่ใ่ใล้ๆ
"เฮ้ย เมื่อี่นายว่าไนะ เฟย์"แม๊์ถาม
" เมื่อืนนี้ ลูสาวอนในหมู่บ้านหายัวไปสอน หายไปเยๆ ศพ็ไม่มี อะไร็ไม่มีเหลืออยู่"เฟย์พู เวสึ่อยๆเอาเรื่อมาปะิปะ่อัน
"ืนนี้ พวเราไปบุปราสาทแวมไพร์ันเถอะ"เวสพูึ้น ทำเอาอีสอหนุ่มพาันใให่
"ห๊า!"
ความคิดเห็น