ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“ัน...อยาเลิับเา่ะ...”
“ทำไมเธอถึไม่บอเลิ้วยัวเธอเอหละ ไม่เห็นะ้อให้ัน่วยเลย เสียเวลาริๆ..”หิสาวที่ำลัะเินออาห้อไป ลับูเ็สาวที่อยู่ในุมัธยม้นอโรเรียนแห่หนึ่ ึไว้เสีย่อน
“เี๋ยว่ะ...”เ็สาวรั้เธอไว้ เธอึยอมอยู่่ออย่า่วยไม่ไ้
“เพราะัน...เยบอเลิับเาหลายหน....แ่เา็ไม่ยอม...”
“ทำไมถึอยาเลิับนนั้นหละ”
“็เพราะ...เามีนอื่น...”
“ั้นหรอ...”หิสาวพูึ้น พลามอออไปหน้า่า ่อนะี้ลไป้าล่า
“นนั้นหละสิ”
“อะ-เอ๋! ทำไมถึรู้หละ!”เธอถามึ้นอย่าประหลาใ เพราะเธอยัไม่ไ้บอนรหน้าเลยสันิ ว่าบุลนๆนั้นเป็นใร
“ใรๆ็รู้ แววาเธอมันฟ้อ แถมเธอยัอยมอออไปนอหน้า่าเป็นระยะๆ...”หิสาวหยุพู ่อนะเินไปที่โ๊ะอเ็สาว พลาลูบโ๊ะไม้นั่นอย่าเบามือ
“ที่เลือนั่รนี้เพราะะไ้มอเห็นเาลอใ่ไหมหละ”เธอถามอย่ารู้ทัน
“เอ่อ....่ะ”เ็สาวสารภาพ
“เธอแน่ใหรอ ว่า้อารเลิับเา”หิสาวถามย้ำอีรั้ ทำเอาเธอเริ่มพูไม่ออ เพราะริๆเธอยัมีใให้เาอยู่บ้า
“เอ่อ....”
“ันให้โอาสเธอเปลี่ยนใไ้นะ”หิสาวย้ำอีรั้หนึ่ แู่เหมือนเ็สาวำลััสินใามวามรู้สึโรธมาว่าะแล้วเมื่อนึถึหน้าอเา
“ไม่่ะ ันไม่เปลี่ยนใ...”
“ี...แล้วำไว้นะ ว่าันไม่เยทำานให้ใรฟรีๆ...”หิสาวล่าว พลาหลับาั่วรู่ ่อนะีนิ้ว
เปาะ!
ระแสลมพัวูบ เพียแ่เสี้ยววินาทีเท่านั้น ทำให้เ็สาว เพราะทุๆอย่าูเหมือนะไม่มีอะไรเปลี่ยน
“เธอลอไปหาเาสิ...”หิสาวพู พลายิ้มที่มุมปา ่อนเ็สาวะว้าระเป๋าออาห้อเรียนไปอย่ารวเร็ว
“เมส์...”เธอลอเรียเาเบาๆ ่อนเาะหันมา้วยท่าทีแปลๆ
“เอ่อ...ุมีธุระอะไรับผมหรอ...”ายหนุ่มรหน้าถามอย่าแปลใ ที่อยู่ๆ็มีใรไม่รู้มาทั แ่เ็สาว็มออย่าๆ
“อะไรัน ันเป็น...เอ่อ...แฟนเธอนะ ้อมีอะไร้วยหรอ”เ็สาวถาม
“แฟน?...ผมเยเป็นแฟนับุอนไหน”เมส์ถามเธอ ทำให้เธอพอเ้าใว่าำออเธอะเป็นริแล้ว
“เอ่อ...สสัยันะำผิน...อโทษนะ...”แล้วเธอ็รีบวิ่ออมาารนั้นทันที แ่เธอันสะุาัวเอล้มล ทำให้ระเป๋าระแทลพื้น อระายออมา
“โอ๊ย! เ็บั...”เธอร้อ พลายัทุอย่าใส่ระเป๋า แล้วเธอ็เห็นระาษแผ่นหนึ่เล็ๆแพลมออมา เธอึหยิบออมาู
อโทษ....าเมส์...
เ็สาวปล่อยโฮทันที เพราะริๆแล้ว เธอแ่้อารำว่าอโทษาเมส์แ่นั้น แ่เาไม่เยพูับเธอสัรั้ ไม่ว่าเ้าะทำให้เธอเ็บแ่ไหน อนนี้เธอรู้สึผิะแล้ว ไม่รู้ว่าทำอะไรลไป ทำไปเพราะอะไรันแน่
‘ันไม่เยทำานให้ใรฟรี’
แล้วประโยๆหนึ่็ผุึ้นมาในหัวอเธอ ทำให้เธอเ้าใเรื่อทั้หม…
“ารที่ถูนที่รัลืมัวเอ เป็นสิ่ที่เ็บปวที่สุ ันอรับมันเป็น่าอบแทนแล้วัน...”เสียอหิสาวผู้นั้นมาับสายลม ทิ้ไว้เพียเ็สาวที่ำลัร้อไห้อระเป๋าอย่าน่าเวทนา...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น