ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ดันเจี้ยน: บ่อน้ำแห่งกาลเวลา(1)
ตอนนี้คณะเดินทางกู้เผ่าพันธุ์มนุษย์มีสามคนแล้ว (ใครยังหาไม่ครบแสดงว่าแอบข้ามตอนมาล่ะสิ)
หลังจากขี่ม้าสีฟ้าข้ามทุ่งกันอยู่วันสองวัน เดินทางไปพลางเก็บเลเว่ลไปพลาง เบื้องหน้าไกลลิบๆ ตาของพวกเขาก็ปรากฎแนวป่าสนสูงดำทะมึน...แม้แต่ท้องฟ้าที่นั้นก็ไม่ใช่สีฟ้าเหมือนแถบนี้...หากเป็นสีเทาหม่นๆ ดูหม่นหมองชอบกล เจ้าม้าสีฟ้าไม่กล้าเดินทางต่อ โซรอสจึงตัดสินใจลงเดินเท้าแล้วปล่อยให้พวกมันวิ่งกลับเมืองไปเอง
"นายแบกสิ" พระองค์หญิงชายน์ออกคำสั่งกับลูกทีมคนใหม่ ซึ่งเรสก็กุลีกุจอไปรับเป้สัมภาระมาแบกไว้บนบ่าแต่โดยดี
"เรส วางลง นายเจ้าหญิง นายนั่นแหละแบก" อัครเสนาบดีหันมาสั่ง แต่ชายน์ดื้อแพ่งไม่ยอมขยับตัว
"โซรอส ข้าเป็นเพียงเด็กเลี้ยงวัวต่ำต้อย ให้ข้าได้ช่วยแบกสัมภาระของพวกท่านไปเถอะ" เรสกล่าวอย่างถ่อมตัว...ชิ!
"บางครั้งเจ้าหญิงก็ไม่ได้หมายความว่าจะแข็งแกร่งกว่าเด็กเลี้ยงวัวเสมอไป" โซรอสว่า พลางเดินนำเข้าไปในป่า
แต่จนแล้วจนรอดเรสก็กลายเป็นเด็กแบกสัมภาระอยู่ดี เมื่อย่างเท้าเข้าสู่เขตป่าแห่งความเงียบงัน ทุกสิ่งก็พลันดูจะเงียบสงัด ไร้สุ้มเสียง บริเวณรอบๆ กลายเป็นสีหม่นๆ จางๆ เหมือนภาพถ่ายเก่าๆ โมโนโทน...ชายน์ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยสิ! เขาชอบบ้านเมืองที่เจริญรุ่งเรือง ท้องฟ้าสีคราม ทุ่งหญ้าสีเขียวที่มีสายลมพัดผ่านอย่างอบอุ่นตลอดเวลาอย่างที่แพนดอร่ามากกว่า
"ระวัง!" เสียงตะโกนจากเบื้องหลัง
กี๊ซซซซซ
ไม่ทันขาดคำลิงลมตัวผอมแห้งก็พุ่งเข้าจู่โจมคนที่ดูจะ่อ่อนแอที่สุด...ชายน์เบี่ยงตัวหลบ เจ้าลิงลมลงไปกองอยู่บนพื้นชักแหง่กๆๆ
"คิดจะโจมตีเจ้าหญิง luck เกินร้อยหรอ? ช้าไปมั๊งต๋อย" ชายน์เข่นเขี้ยว หยิบซากลิงลมขึ้นมา มันดิ้นพรากๆ อยู่ในมือ ส่ายหางหงิกๆ งอๆ ของมันไปมา
เธอปล่อยมันลงกับพื้น เจ้าลิงรีบวิ่งแจ้นกลับเข้าไปในป่า ทันใดที่มีดเงินบินหวือจากอัครเสนาบดีกลาโหม ปักเข้าที่กลางหลังของลิงลม มันล้มลงบนพื้นชักดิ้นๆ สิ้นชีวิตทันที
"ฆ่าไปก็เท่านั้น" ชายน์บ่น แต่ก็ไม่่วายเดินเข้าไปเก็บไอเทมที่ดรอปจากลิง
เดินลึกเข้าไปไม่มากนัก ก็ไปถึงยังบริเวณบ่อน้ำที่ระบุไว้ในแผนที่...มันเป็นทะเลสาบกว้าง...ผิวน้ำนิ่งสนิท ใสราวกับกระจก ชายน์ชะโงกหน้าลงไปมองเงาตัวเอง...ชื่นชมกับความงามของพระองค์หญิง
"ยังไม่รู้ว่าน้ำนั่นเป็นอะไร อย่าเพิ่งโดนล่ะ" โซรอสดักทาง เมื่อเห็นเธอกำลังจะก้มลงวักน้ำเบื้องหน้า เรสวางสัมภาระลงที่ลานแคบๆ ริมฝั่งน้ำ แล้วจัดแจงก่อกองไฟขึ้น
"คืนนี้เราพักก่อน แล้วค่อยสำรวจรอบๆ แอ่งน้ำนี้ดู"
"บางที...อาจจะต้องดำลงไปข้างล่าง" ชายน์ลุกขึ้นยืดแข้งยืดขา เตรียมถอดเสื้อผ้าโจนลงไปในน้ำ แต่ก็โดนเสื้อคลุมสีแดงตัวใหญ่คว้างเข้าใส่คลุมหน้าเธอไว้มิด
"นายองค์หญิง อย่าลืมสิว่านี่นายเล่นเป็นตัวผู้หญิงอยู่นะ ขืนแก้ผ้าตรงนี้มีหวัง..."
"อะไร...นายหึงหรอ?" ชายน์เลื่อนเสื้อออกจากใบหน้า ส่งมันคืนให้กับเสนาบดีหนุ่ม ค่อนๆ เลื่อนตัวเข้าไปใกล้ "อันที่จริงแล้วนายเองก็หล่อเหลา..."
พลันที่ร่างน้อยลอยละล่องออกไปด้วยฝ่าตีนของเสนาบดี "อย่ามาสำออย รีบๆ นอนได้แล้ว" เขาพลิกตัวหนี
ชายน์ลุกขึ้น คลำตูดป้อยๆ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง...สะใจจริงๆ ที่ได้เล่นตัวละครผู้หญิงแบบนี้...ไอ้โซรอสเอ๊ย...คอยดูชั้นจะปั่นหัวนายจนนายแทบอยากลบไอดีหนีเลยทีเดียว!...
แล้วชายก็เผลอคิดได้...นี่ตรู Y ไปรึเปล่าหว่า...
[ฮั่นแน่! ไม่ใช่ซุ้มให้เสียงเลยนะคนอ่าน! เดี๋ยวแม่งอนไม่อัพภาคเอลฟ์นะ 555]
[ใครมีความคิดเห็น เสนอแนะ ยังไง ก็บอกกันด้วย เราเองยังไมไ่ด้ไปนั่งอ่านตั้งแต่แรกสักเท่าไร ก็เลยยังไม่รู้ว่าเวลาอ่านจริงๆ แล้วมันให้ความรู้สึกยังไง]
[ใครอ่านไปถึงไหน มาแชร์ประสบการณ์กันได้จ้า เชื่อว่าหลายๆ คนน่าจะไม่เหมือนกันแน่นอน]
[ไปยังเนื้อหาต่อไป]
หลังจากขี่ม้าสีฟ้าข้ามทุ่งกันอยู่วันสองวัน เดินทางไปพลางเก็บเลเว่ลไปพลาง เบื้องหน้าไกลลิบๆ ตาของพวกเขาก็ปรากฎแนวป่าสนสูงดำทะมึน...แม้แต่ท้องฟ้าที่นั้นก็ไม่ใช่สีฟ้าเหมือนแถบนี้...หากเป็นสีเทาหม่นๆ ดูหม่นหมองชอบกล เจ้าม้าสีฟ้าไม่กล้าเดินทางต่อ โซรอสจึงตัดสินใจลงเดินเท้าแล้วปล่อยให้พวกมันวิ่งกลับเมืองไปเอง
"นายแบกสิ" พระองค์หญิงชายน์ออกคำสั่งกับลูกทีมคนใหม่ ซึ่งเรสก็กุลีกุจอไปรับเป้สัมภาระมาแบกไว้บนบ่าแต่โดยดี
"เรส วางลง นายเจ้าหญิง นายนั่นแหละแบก" อัครเสนาบดีหันมาสั่ง แต่ชายน์ดื้อแพ่งไม่ยอมขยับตัว
"โซรอส ข้าเป็นเพียงเด็กเลี้ยงวัวต่ำต้อย ให้ข้าได้ช่วยแบกสัมภาระของพวกท่านไปเถอะ" เรสกล่าวอย่างถ่อมตัว...ชิ!
"บางครั้งเจ้าหญิงก็ไม่ได้หมายความว่าจะแข็งแกร่งกว่าเด็กเลี้ยงวัวเสมอไป" โซรอสว่า พลางเดินนำเข้าไปในป่า
แต่จนแล้วจนรอดเรสก็กลายเป็นเด็กแบกสัมภาระอยู่ดี เมื่อย่างเท้าเข้าสู่เขตป่าแห่งความเงียบงัน ทุกสิ่งก็พลันดูจะเงียบสงัด ไร้สุ้มเสียง บริเวณรอบๆ กลายเป็นสีหม่นๆ จางๆ เหมือนภาพถ่ายเก่าๆ โมโนโทน...ชายน์ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยสิ! เขาชอบบ้านเมืองที่เจริญรุ่งเรือง ท้องฟ้าสีคราม ทุ่งหญ้าสีเขียวที่มีสายลมพัดผ่านอย่างอบอุ่นตลอดเวลาอย่างที่แพนดอร่ามากกว่า
"ระวัง!" เสียงตะโกนจากเบื้องหลัง
กี๊ซซซซซ
ไม่ทันขาดคำลิงลมตัวผอมแห้งก็พุ่งเข้าจู่โจมคนที่ดูจะ่อ่อนแอที่สุด...ชายน์เบี่ยงตัวหลบ เจ้าลิงลมลงไปกองอยู่บนพื้นชักแหง่กๆๆ
"คิดจะโจมตีเจ้าหญิง luck เกินร้อยหรอ? ช้าไปมั๊งต๋อย" ชายน์เข่นเขี้ยว หยิบซากลิงลมขึ้นมา มันดิ้นพรากๆ อยู่ในมือ ส่ายหางหงิกๆ งอๆ ของมันไปมา
เธอปล่อยมันลงกับพื้น เจ้าลิงรีบวิ่งแจ้นกลับเข้าไปในป่า ทันใดที่มีดเงินบินหวือจากอัครเสนาบดีกลาโหม ปักเข้าที่กลางหลังของลิงลม มันล้มลงบนพื้นชักดิ้นๆ สิ้นชีวิตทันที
"ฆ่าไปก็เท่านั้น" ชายน์บ่น แต่ก็ไม่่วายเดินเข้าไปเก็บไอเทมที่ดรอปจากลิง
เดินลึกเข้าไปไม่มากนัก ก็ไปถึงยังบริเวณบ่อน้ำที่ระบุไว้ในแผนที่...มันเป็นทะเลสาบกว้าง...ผิวน้ำนิ่งสนิท ใสราวกับกระจก ชายน์ชะโงกหน้าลงไปมองเงาตัวเอง...ชื่นชมกับความงามของพระองค์หญิง
"ยังไม่รู้ว่าน้ำนั่นเป็นอะไร อย่าเพิ่งโดนล่ะ" โซรอสดักทาง เมื่อเห็นเธอกำลังจะก้มลงวักน้ำเบื้องหน้า เรสวางสัมภาระลงที่ลานแคบๆ ริมฝั่งน้ำ แล้วจัดแจงก่อกองไฟขึ้น
"คืนนี้เราพักก่อน แล้วค่อยสำรวจรอบๆ แอ่งน้ำนี้ดู"
"บางที...อาจจะต้องดำลงไปข้างล่าง" ชายน์ลุกขึ้นยืดแข้งยืดขา เตรียมถอดเสื้อผ้าโจนลงไปในน้ำ แต่ก็โดนเสื้อคลุมสีแดงตัวใหญ่คว้างเข้าใส่คลุมหน้าเธอไว้มิด
"นายองค์หญิง อย่าลืมสิว่านี่นายเล่นเป็นตัวผู้หญิงอยู่นะ ขืนแก้ผ้าตรงนี้มีหวัง..."
"อะไร...นายหึงหรอ?" ชายน์เลื่อนเสื้อออกจากใบหน้า ส่งมันคืนให้กับเสนาบดีหนุ่ม ค่อนๆ เลื่อนตัวเข้าไปใกล้ "อันที่จริงแล้วนายเองก็หล่อเหลา..."
พลันที่ร่างน้อยลอยละล่องออกไปด้วยฝ่าตีนของเสนาบดี "อย่ามาสำออย รีบๆ นอนได้แล้ว" เขาพลิกตัวหนี
ชายน์ลุกขึ้น คลำตูดป้อยๆ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง...สะใจจริงๆ ที่ได้เล่นตัวละครผู้หญิงแบบนี้...ไอ้โซรอสเอ๊ย...คอยดูชั้นจะปั่นหัวนายจนนายแทบอยากลบไอดีหนีเลยทีเดียว!...
แล้วชายก็เผลอคิดได้...นี่ตรู Y ไปรึเปล่าหว่า...
[ฮั่นแน่! ไม่ใช่ซุ้มให้เสียงเลยนะคนอ่าน! เดี๋ยวแม่งอนไม่อัพภาคเอลฟ์นะ 555]
[ใครมีความคิดเห็น เสนอแนะ ยังไง ก็บอกกันด้วย เราเองยังไมไ่ด้ไปนั่งอ่านตั้งแต่แรกสักเท่าไร ก็เลยยังไม่รู้ว่าเวลาอ่านจริงๆ แล้วมันให้ความรู้สึกยังไง]
[ใครอ่านไปถึงไหน มาแชร์ประสบการณ์กันได้จ้า เชื่อว่าหลายๆ คนน่าจะไม่เหมือนกันแน่นอน]
[ไปยังเนื้อหาต่อไป]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น