ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เด็กรีดนมวัว (หรือว่าชีจะreturn!)
และดันเจี้ยนที่ชายน์ใช้พลัง lucky ขั้นบร๊ะเจ้าของเจ้าจิ้มลงไปนั่น...ก็คือ
บ่อน้ำแห่งกาลเวลา
ทั้งโซรอสและมหาสังฆราชหันมามองเขาอย่างตื่นตะลึง!
"อา...ทำไมข้าไม่เคยคิดถึงมาก่อนเลยนะ บ่อน้ำแห่งกาลเวลา" สังฆราชเลื่อนนิ้วอันสั่นเทาของเขาไปยังจุดหมายของดันเจี้ยนนั้น บ่อน้ำที่อยู่ลึกเข้าไปในเขตป่าแห่งความเงียบงัน "ตำนานโบราณบอกไว้ว่า...ยามเมื่อเจ้าเกิดจากดาราบนฟากฟ้า จุติมาสู่โลกมนุษย์ ผ่านบ่อน้ำแห่งการหลงลืม เจ้าดิ้นรนบนแผ่นดินมนุษย์จวบจนสิ้นเวรกรรมแล้วจึงกลับสู่สรวงสวรรค์ ดังนั้นเจ้าก็ต้องผ่านบ่อน้ำแห่งการหลงลืมเช่นเดียวกัน"
"อืม..." โซรอสครุ่นคิด "นั่นก็หมายถึง...บ่อน้ำ"
หัวหน้านักบวชชักกระตุก กระตุก ก่อนจะเบิกตากว้างหัวเราะสุดชีวิต "กาลเวลา...ใช่แล้ว! มนุษย์ทุกคนต่างต้องก้าวผ่านช่วงเวลาไป จากเป็นเด็ก เป็นผู้ใหญ่ ล่วงเข้าสู่วัยชรา ไม่มีใครหนีเส้นทางนี้พ้น ดังนั้นสมบัติชิ้นแรกอยู่ที่นี่แหละ บ่อน้ำแห่งกาลเวลา! พระองค์หญิงชายน์...ท่านสมเป็นแสงสว่างของพวกเราจริงๆ!"
"แค่นี้ยังน้อยๆ" พระองค์หญิงยืดอก ขณะที่โซรอสนึกหัวเราะ หึ หึ ในลำคอ
------------------
[อะแฮ่ม อะแฮ่ม คั่นเวลานิดนึง ใครเลือกเส้นทางนี้มาโดยการแก้ปริศนาด้วยตัวเองบ้างยกมือหน่อย! ฮ่าๆๆ เพราะดูท่าจะมีคนหลงไปทางอื่นเยอะเหมือนกัน]
-----------------
จุดหมายต่อไปสำหรับการเดินทางในเกม lnw online ของพระองค์หญิงชายน์นั่นก็คือดันเจี้ยนลึกลับที่อยู่เกือบสุดแผนที่ กินบริเวณเข้าไปในเขตของป่าแห่งความเงียบงัน...ที่ซึ่งเป็นชายแดนระหว่างดินแดนมนุษย์กับดินแดนเอลฟ์... นี่อาจจะไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับเสนาบดีกลาโหมอย่างโซรอสที่จะ โลดแล่นไปบนหลังม้าสีฟ้าบนทุ่งหญ้าสีเขียวชานเมืองแพนดอร่า หากสำหรับชายน์แล้ว...นี่นับเป็นประสบการณ์แรกที่บร๊ะเจ้าโจ๊กไปเลย!
"แต่ข้าว่า ตอนบินในเกมบินไปฟันไป มันยังสนุกกว่านี้เลยนะ" โซรอสออกความเห็น อันที่จริงก็ไม่ใช่ว่าชายน์ไม่เคยเล่นเกมนั้น...
"อย่า พูดถึงเกมนั้นเลยน่า พูดแล้วเฮิร์ท" ชายน์ไม่อยากนึกถึงประสบการณ์บินหลังพระอาทิตย์ตกดินนั้นนัก...มันย้ำเตือน ความจริงที่ว่าเขาเพิ่งโดนแบนจากเกมนั้นเพราะไปเปิดบอทหาเงิน
"เอาล่ะ พักที่นี่ก่อน" จู่ๆ อัครเสนาบดีก็สั่งให้คณะเดินทางหยุดกระทันหัน ชักม้าเข้าไปยังโรงเตี้ยมข้างทางทันที
"อะไรกันโซรอส นี่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดินเลยจะไปกลัวอะไรนักหนา" ชายน์บ่นอุบ
"ดินแดนแถบนี้...ตอนใกล้ตะวันตกดินจะมีสัตว์ประหลาดออกอาละวาด ไม่เคยมีใครรอดชีวิตมาบอกได้สักคนว่ามันคือตัวอะไร" โซรอสว่าเสียงเบา จัดแจงผูกม้าสีฟ้าไว้ในโรงม้าก่อนจะเข้าไปในตัวโรงแรม
...หากเพลเยอร์เลเว่ลสูงโคตรๆ อย่างโซรอสยังคิดจะหลีกหนีแล้วล่ะก็...ชายน์ก็ควรจะทำตามเช่นเดียวกัน... พระองค์หญิงถอดเป้สัมภาระออกจากหลังม้าแล้วโยนให้เด็กคนงานที่วิ่งเข้ามารับห่อสัมภาระไปทันที
"อ้าว! เรส" โซรอสทักทายเมื่อเห็นเด็กชายเลี้ยงม้าเดินเข้าไปในเขตโรงแรม ชายน์ทำหน้าเหรอหรา...เพิ่งรู้ว่าอัครเสนาบดีกลาโหมอย่างเขารู้จักกับเด็กดูแลโรงเตี๊ยมอย่างนี้ด้วย!
"ท่านโซรอสสสสส" เด็กชายโผเข้ากอดอัครเสนาบดีอย่างหนักหน่วง...เหอะ! ทีชายน์ทำท่าจะกระโดดกอดบ้างล่ะโซรอสรีบขยับหนี "ท่านเองเดินทางมาถูกเวลามากเลย เควสรีดนมวัวหนึ่งล้านลิตรของข้ากำลังจะจบวันนี้พอดี ให้ข้าเดินทางไปกับท่านด้วยนะ!"
ชายน์รีบเขี่ยเรสลงไปจากตักของเสนาบดี ก่อนจ้องหน้าถามเขาเสียงแข็ง "โซรอส นี่นายคิดจะเอาเด็กแบบนี้ไปเป็นตัวถ่วงพวกเราหรือไง?"
ทว่าแค่ได้ยิน อัครเสนาบดีก็ระเบิดหัวเราะลั่น "นายเจ้าหญิง นายรอดูฝีมือการรีดนมวัวของเรสก่อนแล้วกัน แล้วนายจะได้รู้กัน ว่าใครกันแน่ที่เป็นตัวถ่วง!"
พระอาทิตย์กำลังจะตกดินแล้ว...
เด็กชายเรสเดินนำทุกคนไปยังลานหลังโรงแรม แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องให้เงาของเด็กชายดูตัวสูงสง่ากว่าตัวจริงซักห้าสิบเท่าได้ แล้วเขาก็หยุดลงที่เนินเขาหลังโรงแรม...ที่นั่นฝูงแม่วัวเนื้อแน่นนับสิบๆ ตัวกำลังแทะเล็มหญ้ากันอย่างสงบ
โซรอสเดินนำอ้อมไปนั่งยังเสาริมรั้วต้นหนึ่ง ถูมือไปมาอย่างสงบ รอชมเด็กชายหมวกคาวบอยผู้กำลังย่างไปยังฝูงวัว
ท่ามกลางสายลมพัดอ่อนๆ ทันใดที่เด็กชายคาวบอยโยนห่วงเชือกขึ้น ห่วงคล้องลงไปบนคอของแม่ัวัวลายแผนที่โลกตัวหนึ่งอย่างเหมาะเจาะ เขาออกแรงดึง พลันที่แม่วัวตัวนั้นส่งเสียงร้องลั่นเตือนภัย เรสอาศัยจังหวะนั้นกระโจนขึ้นไปนั่งบนหลังมันทันที!
วัวตัวอื่นๆ เริ่มวิ่งกระจัดกระจายออกเป็นวงกว้าง มีอยู่สองสามตัวที่พุ่งมาทางชายน์กับโซรอส พระองค์หญิงแหกปากร้องเสียงหลงขณะที่โซรอสชักดาบจ๊าบโคตรออกมาเตรียมเข้าปะทะ
แม่วัวนม
lv 27
hp/mp 1250/25
dropped item นมวัว(จำนวนลิตรที่ได้แตกต่างกันไป) หนังวัว เขาวัว เขาควาย
เพียงแค่ตวัดดาบ ร่างใหญ่ยักษ์ของแม่วัวก็ถูกช้อนขึ้นลอยหวือกลางอากาศเหมือนตักข้าว ก่อนหลนตุบลงในคอกวัวผ่านหลังชายน์ไปเส้นยาแดงผ่าแปด ผืนดินไหวกัมปะนาท ชายน์กระโจนหลบแม่วัวอีกตัวที่พุ่งเข้าทำลายรั้วราบเป็นหน้ากลอง
"!@#$$%^&*(" ชายน์สบถไม่เป็นภาษา ตวัดตัวหลบหัวแม่วัวพิฆาตตัวนั้น ก่อนที่เืชือกยาวๆ จากเด็กชาวเลี้ยงวัวจะพุ่งตัดหน้าเขาไปคล้องแม่วัวตัวนั้น มันกรีดร้องเสียงหลงก่อนจะถูกเชือกเส้นหนาลากมันลงไปกองบนพื้น
โหดโคตร...
เมื่อจัดการวัวอีกตัวหนึ่งเสร็จ เรสก็เหวี่ยงบ่วงบาศก์ขึ้นเหนือศรีษะ คราวนี้ไม่ใช่วงเดียวแต่มีถึงห้า! เขาเหวี่ยงมันไปเบื้องหน้า คล้องหัวแม่วัวอีกห้าตัวอย่างเหมาะเจาะ
"หึ! คราวที่แล้วยังแค่สามนี่"
"ข้าเองก็ต้องพัฒนาบ้างท่าน...เพื่อให้คู่ควรกับคณะเดินทาง" เรสตอบกลับ ออกแรงกระชาก กล้ามเนื้อที่แขนเกร็งแน่น พลันที่แม่วัวทั้งหลายนั้นจะล้มตึงลงบนพื้น เรสออกแรงสาวเชือกง...ซากแม่วัวโดนลากกลับมาอย่างง่ายดาย นมไหลจากเต้าเป็นสาย...
"อีกสองตัว ข้ากับชายน์ขอแล้วกัน" โซรอสว่า กระโจนลงจากรั้วที่พังพินาศ "นายองค์หญิง นายเองก็เลเว่ลพอๆ กับวัวพวกนี้ จับกลับมาซักตัว ไม่งั้นคืนนี้ไม่ต้องเสนอหน้ากลับมา!"
พอออกคำสั่งเสร็จเขาก็พุ่งไปยังแม่วัวตัวที่อยู่ไม่ห่างออกไปนักทันที ยกดาบใหญ่ขึ้นเหนือศรีษะ ดาบนั้นสะ้ท้อนแสงอาทิตย์ยามอัศดงเป็นประกายวาบ
นี่สินะ...สาเหตุที่มันต้องใส่แว่นกันแดดตลอดเวลา...
กลับมาดูตัวเอง ชายน์ออกแรงวิ่งเหยาะๆ เหยาะๆ ไปตามเนิน เพื่อมองหาแม่วัวตัวสุดท้ายของเธอ หลังจากกวาดซ้ายแลขวาอยู่สักครู่ก็ได้พบกับร่างดำๆ ทะมึนๆ ที่กำลังเคี้ยวเอื้องอยู่ในดงพุ่มไม้้ข้างทาง
ชายน์ย่องเข้าไปใกล้...ดูจากวีรกรรมที่พวกมันได้ก่อเอาไว้แล้วแม่วัวพวกนี้ดูท่าจะโหดใช่ย่อย ชายน์ย่องไปด้านหลังของแม่วัว หมายจะกระโดดตะครุบคอมันจากด้านหลัง
แผล่ก!
หางวัวปัดเข้าเต็มๆ หน้าของพระองค์หญิง ทำเอาเธอลอยละล่องออกไปจากพุ่มไม้เหมือนลูกกอล์ฟ...นี่ขนาดแค่โดนหางวัวโจมตียังหนักหน่วงขนาดนี้! แล้วขืนโดนหัวหรือขา...สงสัยเธอได้พิการถาวร
แล้วความคิดสุดแสนวิเศษก็บรรเจิด...
"มามะ...มามะ..."
เสียงจุ๊ปากเรียกให้แม่วัวลายแผนที่โลกละสายตาจากพุ่มไม้เบื้องหน้า หันไปก็พบกับพระองค์หญิงสภาพทรุดโทรมกำลังยื่นกองหญ้ามาทางมัน "มามะ...หญ้าเขียวๆ อร่อยๆ ชอบกินไหมล่า..."
แม่วัวสะบัดหน้าหนี ครั้นแล้วก็ตัดสินใจหันกลับ พุ่งเข้าหายายตัววุ่นวายทันที
แผล่ก!
ชายน์ลอยหวืออย่างโฮลอินวัน คราวนี้โดนหนักใช่ย่อย เพราะนอกจากเลือดจะลดแล้วยังมีไอเทมบางส่วนกระเด็นกระดอนออกมาอีกด้วย
ดูท่าแม่วัวจะไม่รักสงบด้วยแล้ว มันจ้องมองมาทางเธออย่างอาฆาตร้าย เท้าหน้าขุดดิน ขุดดิน หายใจฟรืดๆ
มอววววววววววววววววว
"แว๊กกกกกกกกกกก" ชายน์ร้องเสียงหลง คว้าอะไรก็ได้ที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดปาเข้าหาแม่วัว ทันใดที่แม่วัวชะงัก พ่นลมหายใจฟรืดใหญ่...ก่อนจะล้มตึงลงบนพื้นสนั่นหวั่นไหว
...สิ่งที่เป็นพิษต่อกระเพาะของแม่วัวมากที่สุด ก็คือเมือกของสไลม์เมือก...ซึ่งบังเอิญชายน์เก็บมาตอนที่ไปดันเจี้ยนเหมืองน้ำตาและลืมขายไป... เธอลุกขึ้นปัดฝุ่นตามเสื้อผ้า จ้องมองแม่วัวอีกครั้งถามหาความมั่นใจว่ามันสลบไปแล้วจริงๆ...
...บางที luck ของเขาอาจจะมีเกินร้อยก็ได้ ใครจะไปรู้...
[ไปยังเนื้อหาต่อไป]
บ่อน้ำแห่งกาลเวลา
ทั้งโซรอสและมหาสังฆราชหันมามองเขาอย่างตื่นตะลึง!
"อา...ทำไมข้าไม่เคยคิดถึงมาก่อนเลยนะ บ่อน้ำแห่งกาลเวลา" สังฆราชเลื่อนนิ้วอันสั่นเทาของเขาไปยังจุดหมายของดันเจี้ยนนั้น บ่อน้ำที่อยู่ลึกเข้าไปในเขตป่าแห่งความเงียบงัน "ตำนานโบราณบอกไว้ว่า...ยามเมื่อเจ้าเกิดจากดาราบนฟากฟ้า จุติมาสู่โลกมนุษย์ ผ่านบ่อน้ำแห่งการหลงลืม เจ้าดิ้นรนบนแผ่นดินมนุษย์จวบจนสิ้นเวรกรรมแล้วจึงกลับสู่สรวงสวรรค์ ดังนั้นเจ้าก็ต้องผ่านบ่อน้ำแห่งการหลงลืมเช่นเดียวกัน"
"อืม..." โซรอสครุ่นคิด "นั่นก็หมายถึง...บ่อน้ำ"
หัวหน้านักบวชชักกระตุก กระตุก ก่อนจะเบิกตากว้างหัวเราะสุดชีวิต "กาลเวลา...ใช่แล้ว! มนุษย์ทุกคนต่างต้องก้าวผ่านช่วงเวลาไป จากเป็นเด็ก เป็นผู้ใหญ่ ล่วงเข้าสู่วัยชรา ไม่มีใครหนีเส้นทางนี้พ้น ดังนั้นสมบัติชิ้นแรกอยู่ที่นี่แหละ บ่อน้ำแห่งกาลเวลา! พระองค์หญิงชายน์...ท่านสมเป็นแสงสว่างของพวกเราจริงๆ!"
"แค่นี้ยังน้อยๆ" พระองค์หญิงยืดอก ขณะที่โซรอสนึกหัวเราะ หึ หึ ในลำคอ
------------------
[อะแฮ่ม อะแฮ่ม คั่นเวลานิดนึง ใครเลือกเส้นทางนี้มาโดยการแก้ปริศนาด้วยตัวเองบ้างยกมือหน่อย! ฮ่าๆๆ เพราะดูท่าจะมีคนหลงไปทางอื่นเยอะเหมือนกัน]
-----------------
จุดหมายต่อไปสำหรับการเดินทางในเกม lnw online ของพระองค์หญิงชายน์นั่นก็คือดันเจี้ยนลึกลับที่อยู่เกือบสุดแผนที่ กินบริเวณเข้าไปในเขตของป่าแห่งความเงียบงัน...ที่ซึ่งเป็นชายแดนระหว่างดินแดนมนุษย์กับดินแดนเอลฟ์... นี่อาจจะไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับเสนาบดีกลาโหมอย่างโซรอสที่จะ โลดแล่นไปบนหลังม้าสีฟ้าบนทุ่งหญ้าสีเขียวชานเมืองแพนดอร่า หากสำหรับชายน์แล้ว...นี่นับเป็นประสบการณ์แรกที่บร๊ะเจ้าโจ๊กไปเลย!
"แต่ข้าว่า ตอนบินในเกมบินไปฟันไป มันยังสนุกกว่านี้เลยนะ" โซรอสออกความเห็น อันที่จริงก็ไม่ใช่ว่าชายน์ไม่เคยเล่นเกมนั้น...
"อย่า พูดถึงเกมนั้นเลยน่า พูดแล้วเฮิร์ท" ชายน์ไม่อยากนึกถึงประสบการณ์บินหลังพระอาทิตย์ตกดินนั้นนัก...มันย้ำเตือน ความจริงที่ว่าเขาเพิ่งโดนแบนจากเกมนั้นเพราะไปเปิดบอทหาเงิน
"เอาล่ะ พักที่นี่ก่อน" จู่ๆ อัครเสนาบดีก็สั่งให้คณะเดินทางหยุดกระทันหัน ชักม้าเข้าไปยังโรงเตี้ยมข้างทางทันที
"อะไรกันโซรอส นี่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดินเลยจะไปกลัวอะไรนักหนา" ชายน์บ่นอุบ
"ดินแดนแถบนี้...ตอนใกล้ตะวันตกดินจะมีสัตว์ประหลาดออกอาละวาด ไม่เคยมีใครรอดชีวิตมาบอกได้สักคนว่ามันคือตัวอะไร" โซรอสว่าเสียงเบา จัดแจงผูกม้าสีฟ้าไว้ในโรงม้าก่อนจะเข้าไปในตัวโรงแรม
...หากเพลเยอร์เลเว่ลสูงโคตรๆ อย่างโซรอสยังคิดจะหลีกหนีแล้วล่ะก็...ชายน์ก็ควรจะทำตามเช่นเดียวกัน... พระองค์หญิงถอดเป้สัมภาระออกจากหลังม้าแล้วโยนให้เด็กคนงานที่วิ่งเข้ามารับห่อสัมภาระไปทันที
"อ้าว! เรส" โซรอสทักทายเมื่อเห็นเด็กชายเลี้ยงม้าเดินเข้าไปในเขตโรงแรม ชายน์ทำหน้าเหรอหรา...เพิ่งรู้ว่าอัครเสนาบดีกลาโหมอย่างเขารู้จักกับเด็กดูแลโรงเตี๊ยมอย่างนี้ด้วย!
"ท่านโซรอสสสสส" เด็กชายโผเข้ากอดอัครเสนาบดีอย่างหนักหน่วง...เหอะ! ทีชายน์ทำท่าจะกระโดดกอดบ้างล่ะโซรอสรีบขยับหนี "ท่านเองเดินทางมาถูกเวลามากเลย เควสรีดนมวัวหนึ่งล้านลิตรของข้ากำลังจะจบวันนี้พอดี ให้ข้าเดินทางไปกับท่านด้วยนะ!"
ชายน์รีบเขี่ยเรสลงไปจากตักของเสนาบดี ก่อนจ้องหน้าถามเขาเสียงแข็ง "โซรอส นี่นายคิดจะเอาเด็กแบบนี้ไปเป็นตัวถ่วงพวกเราหรือไง?"
ทว่าแค่ได้ยิน อัครเสนาบดีก็ระเบิดหัวเราะลั่น "นายเจ้าหญิง นายรอดูฝีมือการรีดนมวัวของเรสก่อนแล้วกัน แล้วนายจะได้รู้กัน ว่าใครกันแน่ที่เป็นตัวถ่วง!"
พระอาทิตย์กำลังจะตกดินแล้ว...
เด็กชายเรสเดินนำทุกคนไปยังลานหลังโรงแรม แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องให้เงาของเด็กชายดูตัวสูงสง่ากว่าตัวจริงซักห้าสิบเท่าได้ แล้วเขาก็หยุดลงที่เนินเขาหลังโรงแรม...ที่นั่นฝูงแม่วัวเนื้อแน่นนับสิบๆ ตัวกำลังแทะเล็มหญ้ากันอย่างสงบ
โซรอสเดินนำอ้อมไปนั่งยังเสาริมรั้วต้นหนึ่ง ถูมือไปมาอย่างสงบ รอชมเด็กชายหมวกคาวบอยผู้กำลังย่างไปยังฝูงวัว
ท่ามกลางสายลมพัดอ่อนๆ ทันใดที่เด็กชายคาวบอยโยนห่วงเชือกขึ้น ห่วงคล้องลงไปบนคอของแม่ัวัวลายแผนที่โลกตัวหนึ่งอย่างเหมาะเจาะ เขาออกแรงดึง พลันที่แม่วัวตัวนั้นส่งเสียงร้องลั่นเตือนภัย เรสอาศัยจังหวะนั้นกระโจนขึ้นไปนั่งบนหลังมันทันที!
วัวตัวอื่นๆ เริ่มวิ่งกระจัดกระจายออกเป็นวงกว้าง มีอยู่สองสามตัวที่พุ่งมาทางชายน์กับโซรอส พระองค์หญิงแหกปากร้องเสียงหลงขณะที่โซรอสชักดาบจ๊าบโคตรออกมาเตรียมเข้าปะทะ
แม่วัวนม
lv 27
hp/mp 1250/25
dropped item นมวัว(จำนวนลิตรที่ได้แตกต่างกันไป) หนังวัว เขาวัว เขาควาย
เพียงแค่ตวัดดาบ ร่างใหญ่ยักษ์ของแม่วัวก็ถูกช้อนขึ้นลอยหวือกลางอากาศเหมือนตักข้าว ก่อนหลนตุบลงในคอกวัวผ่านหลังชายน์ไปเส้นยาแดงผ่าแปด ผืนดินไหวกัมปะนาท ชายน์กระโจนหลบแม่วัวอีกตัวที่พุ่งเข้าทำลายรั้วราบเป็นหน้ากลอง
"!@#$$%^&*(" ชายน์สบถไม่เป็นภาษา ตวัดตัวหลบหัวแม่วัวพิฆาตตัวนั้น ก่อนที่เืชือกยาวๆ จากเด็กชาวเลี้ยงวัวจะพุ่งตัดหน้าเขาไปคล้องแม่วัวตัวนั้น มันกรีดร้องเสียงหลงก่อนจะถูกเชือกเส้นหนาลากมันลงไปกองบนพื้น
โหดโคตร...
เมื่อจัดการวัวอีกตัวหนึ่งเสร็จ เรสก็เหวี่ยงบ่วงบาศก์ขึ้นเหนือศรีษะ คราวนี้ไม่ใช่วงเดียวแต่มีถึงห้า! เขาเหวี่ยงมันไปเบื้องหน้า คล้องหัวแม่วัวอีกห้าตัวอย่างเหมาะเจาะ
"หึ! คราวที่แล้วยังแค่สามนี่"
"ข้าเองก็ต้องพัฒนาบ้างท่าน...เพื่อให้คู่ควรกับคณะเดินทาง" เรสตอบกลับ ออกแรงกระชาก กล้ามเนื้อที่แขนเกร็งแน่น พลันที่แม่วัวทั้งหลายนั้นจะล้มตึงลงบนพื้น เรสออกแรงสาวเชือกง...ซากแม่วัวโดนลากกลับมาอย่างง่ายดาย นมไหลจากเต้าเป็นสาย...
"อีกสองตัว ข้ากับชายน์ขอแล้วกัน" โซรอสว่า กระโจนลงจากรั้วที่พังพินาศ "นายองค์หญิง นายเองก็เลเว่ลพอๆ กับวัวพวกนี้ จับกลับมาซักตัว ไม่งั้นคืนนี้ไม่ต้องเสนอหน้ากลับมา!"
พอออกคำสั่งเสร็จเขาก็พุ่งไปยังแม่วัวตัวที่อยู่ไม่ห่างออกไปนักทันที ยกดาบใหญ่ขึ้นเหนือศรีษะ ดาบนั้นสะ้ท้อนแสงอาทิตย์ยามอัศดงเป็นประกายวาบ
นี่สินะ...สาเหตุที่มันต้องใส่แว่นกันแดดตลอดเวลา...
กลับมาดูตัวเอง ชายน์ออกแรงวิ่งเหยาะๆ เหยาะๆ ไปตามเนิน เพื่อมองหาแม่วัวตัวสุดท้ายของเธอ หลังจากกวาดซ้ายแลขวาอยู่สักครู่ก็ได้พบกับร่างดำๆ ทะมึนๆ ที่กำลังเคี้ยวเอื้องอยู่ในดงพุ่มไม้้ข้างทาง
ชายน์ย่องเข้าไปใกล้...ดูจากวีรกรรมที่พวกมันได้ก่อเอาไว้แล้วแม่วัวพวกนี้ดูท่าจะโหดใช่ย่อย ชายน์ย่องไปด้านหลังของแม่วัว หมายจะกระโดดตะครุบคอมันจากด้านหลัง
แผล่ก!
หางวัวปัดเข้าเต็มๆ หน้าของพระองค์หญิง ทำเอาเธอลอยละล่องออกไปจากพุ่มไม้เหมือนลูกกอล์ฟ...นี่ขนาดแค่โดนหางวัวโจมตียังหนักหน่วงขนาดนี้! แล้วขืนโดนหัวหรือขา...สงสัยเธอได้พิการถาวร
แล้วความคิดสุดแสนวิเศษก็บรรเจิด...
"มามะ...มามะ..."
เสียงจุ๊ปากเรียกให้แม่วัวลายแผนที่โลกละสายตาจากพุ่มไม้เบื้องหน้า หันไปก็พบกับพระองค์หญิงสภาพทรุดโทรมกำลังยื่นกองหญ้ามาทางมัน "มามะ...หญ้าเขียวๆ อร่อยๆ ชอบกินไหมล่า..."
แม่วัวสะบัดหน้าหนี ครั้นแล้วก็ตัดสินใจหันกลับ พุ่งเข้าหายายตัววุ่นวายทันที
แผล่ก!
ชายน์ลอยหวืออย่างโฮลอินวัน คราวนี้โดนหนักใช่ย่อย เพราะนอกจากเลือดจะลดแล้วยังมีไอเทมบางส่วนกระเด็นกระดอนออกมาอีกด้วย
ดูท่าแม่วัวจะไม่รักสงบด้วยแล้ว มันจ้องมองมาทางเธออย่างอาฆาตร้าย เท้าหน้าขุดดิน ขุดดิน หายใจฟรืดๆ
มอววววววววววววววววว
"แว๊กกกกกกกกกกก" ชายน์ร้องเสียงหลง คว้าอะไรก็ได้ที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดปาเข้าหาแม่วัว ทันใดที่แม่วัวชะงัก พ่นลมหายใจฟรืดใหญ่...ก่อนจะล้มตึงลงบนพื้นสนั่นหวั่นไหว
...สิ่งที่เป็นพิษต่อกระเพาะของแม่วัวมากที่สุด ก็คือเมือกของสไลม์เมือก...ซึ่งบังเอิญชายน์เก็บมาตอนที่ไปดันเจี้ยนเหมืองน้ำตาและลืมขายไป... เธอลุกขึ้นปัดฝุ่นตามเสื้อผ้า จ้องมองแม่วัวอีกครั้งถามหาความมั่นใจว่ามันสลบไปแล้วจริงๆ...
...บางที luck ของเขาอาจจะมีเกินร้อยก็ได้ ใครจะไปรู้...
[ไปยังเนื้อหาต่อไป]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น