คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5 ลาจาก
ตอน5 ลาจาก
ผมกำลังงี่เง่า เป็นผู้ใหญ่ที่แสนงี่เง่าและผิดสัญญาเพียงเพราะหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ก็ทำลายความหวังของน้องเสียหมดสิ้น เด็กดีไม่งอแงอยากเล่นเรือถีบ ไม่เอาแต่ใจเหมือนที่เคย เขาเดินตามผมต้อยๆไปที่รถเพียงเพราะคำสั่งที่ว่า
“พี่เต๋าจะไปส่งคชาที่บ้านเดี๋ยวนี้!”
ปิดประตูรถให้น้องได้ก็เดินอ้อมตัวรถมาอีกฝั่ง ยังไม่ทันได้เข้านั่งประจำที่เสียงกรีดร้องของเครื่องมือสื่อสารก็แผดเสียงดังเรียกร้องความสนใจเสียก่อน ผมหันหลังเอนกายพิงประตูไว้ กอดอกไม่มีอารมณ์จะคุยกับปลายสายที่ออกคำสั่งบังคับให้รีบกลับไปเพราะเกิดเรื่องกับหนึ่งในน้องชายของกลุ่ม
เรื่องใหญ่ขนาดที่ต้องหามส่งโรงพยายบาลแบบนี้ผมก็อยากไปฟังสาเหตุด้วยตัวเองมากกว่าผ่านสัญญาณขาดๆหายๆ กว่าจะกดวางสายได้หันกลับมาตั้งใจสตาร์ทรถแล้วผมก็ต้องเย็นเยียบไปทั้งร่าง อาการชาไล่ซับตั้งแต่ปลายเท้าจนทั่วกายเพียงเพราะพบความว่างเปล่าของเบาะข้างๆ!
น้องคชาของผมหายไปไหน! !
ไม่รู้จุดหมายแต่ผมก็วิ่งผ่านสวนสาธารณะออกสู่ถนนใหญ่เป็นที่แรก กลัวว่าน้องจะเกิดอันตรายแต่ก็พบเพียงรถที่แล่นผ่านไปมา คุณรู้ไหมครับอาการที่เรียกว่า “ห่วงจนแทบบ้า” เป็นยังไงเพิ่งรู้ซึ้งในวันนี้ ถามหาน้องจากร้านค้าข้างทางก็ไม่มีใครพบ ใจมันอ่อนแรงแต่กายไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยที่ต้องวิ่งไปมา
พระเจ้ายังพอสงสารผมอยู่บ้าง
เพราะหลังจากที่วิ่งกลับมาทางเดิมผมก็เจอน้องเดินก้มหน้าอยู่อีกฟากของถนน ปล่อยตัวเองให้ตัดผ่านรถที่บีบแตรเพราะความวู่วามอย่างไม่สนใจก่อนจะไปยืนหอบอยู่ตรงหน้าคชา
ไม่ใช่ว่าเหนื่อย
แต่แรงโทสะกำลังทะยานขึ้นสูง
อยากกอดพอๆกับที่อยากตีให้หลาบจำแต่ที่ทำคือแผดเสียงออกไปอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“คชา! ! ทำไมทำแบบนี้! พี่บอกให้นั่งอยู่ในรถ หนีออกมาทำไม ทำไมเป็นเด็กแบบนี้! ! ไม่น่ารักเลย!”
“พี่เต๋าโกรธอะไรน้องคชา...พี่เต๋าจะพาคชากลับบ้าน คชาไม่อยากกลับ อยากอยู่กับพี่เต๋า....” จบประโยคพอดีกับที่หยาดน้ำใสไหลอาบแก้มนวล เขากำลังกลั้นเสียงสะอื้นด้วยการใช้ฟันคมกัดเม้มปากตัวเองไว้แน่น
“แล้วหนีออกมาทำไม! หนีออกมาแสดงว่าไม่อยากอยู่กับพี่ กลับเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่เชื่อฟังกันอีกต่อไปนี้พี่จะไม่อยู่กับเด็กดื้อแล้ว!”
ผมหันหลังเดินจากมา...
ทิ้งเขาไว้เบื้องหลัง
ไม่จูงมือให้เดินข้างกันเหมือนที่เคย
ผู้ใหญ่แบบผมมันยิ่งกว่าแย่!
กว่าจะรู้สึกว่าข้างกายมันว่างเปล่าก็ตอนที่หันกลับไปมองแล้วไม่เจอน้องดั่งหวัง ท่ามกลางกลุ่มคนมากมายผ่านไปมา น้องยังยืนอยู่ที่เดิม หน้าร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้าให้แสงของทีวีจอใหญ่เรียงรายสาดใส่แทนดวงอาทิตย์ที่กำลังคล้อยต่ำ เขายืนอยู่ตรงนั้น ก้มหน้ามองพื้นอิฐที่กำลังแผ่วงกว้างของหยดน้ำจากตาดวงกลมเนิ่นนาน
ผมถอนหายใจบางก่อนจะเดินย้อนกลับไป เสียงเพลงปัญญาอ่อนที่มีภาพผู้หญิงกำลังเต้นเอานิ้วเกี่ยวกันไปมามันอาจจะน่ารักถ้าไม่ได้อยู่ในอารมณ์นี้ เสียงเพลงต่างภาษาฟังไม่คุ้นเคยแต่ก็คุ้นหูเพราะกำลังฮิตกันทั่วบ้านทั่วเมืองให้ทำคลิปออกมาเกลื่อนไปหมด
คชาเมินผม...น้องหันไปมองภาพที่กำลังเคลื่อนไหวไปมาวนซ้ำไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบก่อนที่เขาจะหันกลับมา
หันกลับมาง้อผู้ใหญ่นิสัยไม่ดีอย่างผม
ถ้า 1+1 ของเขาไม่เท่ากับนิ้วก้อยของเราที่เกี่ยวกัน
ถ้า 2+2 ของเขาไม่เท่ากับนิ้วเล็กที่พยายามดันแก้มตัวเองให้ฝืนยิ้ม
ถ้า 3+3 ของเขาไม่เท่ากับหนวดแมวที่อยากให้ผมยิ้ม
ถ้า 4+4 ของเขาไม่เท่ากับหลังมือที่พยายามเช็ดน้ำตาของตัวเอง
ถ้า 5+5 ของเขาไม่เท่ากับมือน้อยที่ผลานกับมือของผมไว้
และ....
ถ้า 6+6 ของเขาไม่เท่ากับริมฝีปากแดงจัดจูบเบาๆลงบนนิ้วของผมจนครบจำนวน
ถ้าเพียงเขาไม่ทำแบบนั้น
ผมจะไม่ใจอ่อนยอมคุกเข่าลงตรงหน้าร้านเครื่องใช้ไฟฟ้าที่คนเดินผ่านไปมาแล้วดึงเขามากอดไว้แน่นแบบนี้
“พี่เต๋าขอโทษครับ...” น้องกอดตอบผม เขายอมสละไหล่เล็กให้ผมซุกหน้าลงไป
“พี่เต๋างี่เง่า พี่เต๋าเป็นผู้ใหญ่ไม่ดี คชายกโทษให้พี่นะครับ” น้องยังเงียบ ผมเลยผละออกมาเพื่อสบตาเขา เด็กน้อยของผมเพียงแค่มองตอบกลับมานิ่งนานจนใจหาย
“น้องคชายกโทษให้ก็ได้ ถ้าพี่เต๋าสัญญาว่าจะพาไปเล่นน้ำพรุ่งนี้”
“ได้สิครับ พี่เต๋าสัญญา”
เราเกี่ยวก้อยกันอีกครั้ง
และผม
กำลังจะผิดสัญญาอีกครั้ง
รถจอดเทียบหน้าบ้านที่คุณน้าบอกทางเอาไว้พาคชาลงจากรถด้วยรอยยิ้มของเราทั้งคู่ ลืมไปเสียสนิทว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น กำลังจะอยู่ทานข้าวตามคำชวนแล้วถ้ามือถือเครื่องเดิมไม่ส่งเสียงข้อความเตือนมาเสียก่อน
ข้อความสั้นๆเรียกร้องสิ่งที่ลืมเลือนไปเสียสนิทให้ย้ำกับตัวเองอีกครั้ง
เจมส์อยู่ไอซียู!
ผมสัญญาอีกครั้งได้ไหม...
สัญญาว่าผมจะกลับมาหาน้องพรุ่งนี้
เอ่ยกระซิบกับคุณน้าถึงสาเหตุที่ต้องรีบกลับ พร้อมกับที่ได้รับคำปลอบใจและแสดงความเข้าใจ คุณน้ารับปากว่าจะพาคชาขึ้นชั้นบนไปอาบน้ำอาบท่าก่อนให้ผมมีหนทางหลบออกมาเพราะถ้าบอกน้องตรงๆเขาต้องไม่ยอมแน่
นั่นหมายความว่า...
ผมต้องทิ้งน้องอีกแล้ว...
ยืนทบทวนอะไรอยู่ชั่วครู่ก็ตัดใจพาตัวเองเข้าไปสตาร์ทรถ ในระหว่างที่แตะคันเร่งออกตัวก็ต้องเหยียบเบรคจนมิด หัวใจเหมือนจะหยุดเต้น แค่นิดเดียว เพียงเสี้ยววินาทีถ้าตั้งสติไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นกับน้องที่รีบวิ่งออกมาจากบ้านผมไม่อยากคิด เสียงคุณน้ากรีดร้องเพราะความตกใจยังดังก้องอยู่ในหู เพียงแต่ตอนนี้มันถูกกลบทับด้วยเสียงร้องไห้แบบที่ผมไม่เคยได้ยินและไม่อยากได้ยินมากที่สุด
น้องร้องไห้แผดเสียงสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดผู้เป็นแม่เพื่อวิ่งเข้ามาหา
สองแขนเล็กกอดขาของผมเอาไว้ เขาเขย่าไปมาพร้อมกับปากที่พร่ำพูดขอให้พี่เต๋าอุ้ม เสียงเล็กที่กำลังร้องไห้มันเสียดเข้ามาในใจจนจุกไปทั้งหน้าอก
“ฮึก....พี่เต๋า อุ้ม อุ้มน้องคชา ฮืออออ พี่เต๋าสัญญาแล้วว่าพรุ่งนี้จะพาคชาไปว่ายน้ำ พี่เต๋าจะไปไหน น้องคชาจะไปด้วย” น้ำตาของเขามันซึมผ่านเนื้อผ้าเข้ามาต้องผิวเนื้อของผม
ตัดสินใจย่อตัวลงคุกเข่าตรงหน้าเขาให้ระดับสายตาของเราเสมอกัน
“พรุ่งนี้พี่เต๋าจะกลับมา นะครับ อย่าร้องนะคนดี พี่เต๋าจะกลับมา พาน้องคชาไปว่ายน้ำ ไปทุกที่เลยที่น้องคชาอยากไป”
“พี่เต๋าโกหก! พี่เต๋ายังโกรธน้องคชาอยู่ พี่เต๋าไม่รักคชาแล้ว! ! ไม่รักคชาแล้ว! ! พี่เต๋าจะทิ้งคชา! !” เขายังร้องไห้หนัก สะบัดตัวอย่างแรงออกจากผู้เป็นแม่ที่ตรงเข้ามาหาพยายามแกะมือเขาที่โอบกอดรอบคอผมไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว
คุณรู้ไหม...ผมเจ็บแค่ไหน
เจ็บจนแทบทนไม่ไหวตอนที่ต้องเป็นคนแกะเรียวแขนเล็กนั้นออกเอง
ผมต้องผลักไสน้องออกไปเอง
น้ำตามากมายของเขากลบทับรอยยิ้มที่มีให้ผมเสมอ ดวงหน้าขาวใสแดงก่ำ คอเล็กไอถี่จากการแผดเสียง ผมเคลื่อนรถออกมายังเห็นเขาที่พยายามวิ่งตามมีคุณน้าคอยดึงแขนไว้
จนลับตา...
ภาพตรงหน้าคือถนนกว้าง
แต่ภาพที่ฝังอยู่ในใจผมคือใบหน้าอาบน้ำตาดูทุกข์ทรมานกับเสียงหวีดร้องของน้อง
ผมเอง...เพราะผมเอง
พี่ชายที่สัญญาจะดูแลน้องให้ดีที่สุด
ผมหันพวงมาลัยหลบเข้าข้างทาง
เอนศีรษะพิงกระจกใส
แล้วปล่อยให้น้ำตาของตัวเองไหลออกมาเงียบๆ
To be con.
ตอนที่ 6
Talk : สวัสดีคนอ่านที่น่ารักทุกท่านค่ะ กลับมาอีกแล้ววววว เบื่อกันยังงงงง ตอนนี้เป็นตอนเบรคอารมณ์สุด ...หรือเปล่า? ปล่อยให้น่ารักน่าฟัดหวานๆมาเยอะแล้ว ตอนนี้ก็มาโหมดเศร้ากันบ้างอะไรบ้าง เดี๋ยวฟิคจะไร้สีสีน ฮ่าๆๆๆ
มีอะไรจะบอก เราอยากเล่นแฟนทอล์คพี่เต๋ากับน้องคชาแหล่ะ ใครอยากถามอะไรคอมเม้นท์ถามไว้ได้เลยนะคะ พาร์ทหน้าจะพาพี่ชายกับน้องตัวน้อยมาตอบด้วยตัวเองเลย
แล้วพบกันตอนที่6 ค่ะ
ขอให้สนุกกับการอ่านฟิคนะคะ
ด้วยรัก
จาก...ณ
ความคิดเห็น