[Fiction] ณ สนามเด็กเล่น - TaoKacha

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 พี่ชาย

ณ สนามเด็กเล่น
ตอนที่1 พี่ชาย

นอกจากอากาศยามเช้าที่พ่อแม่พยายามบอกว่ามันดีนักหนาผมก็ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรน่าสนใจซักอย่าง สำหรับนักศึกษาที่นอกจากเรียนแล้วก็ต้องสังสรรค์คลายเครียดอย่างผม กว่าจะกลับถึงบ้านก็เกือบสว่างยังต้องตื่นมาเรียนเช้าตามที่อาจารย์นัดเมคอัพอีก มันไม่ใช่เรื่องง่ายนะครับ ถ้าไม่ติดว่าวันนี้มีควิซเก็บคะแนนอย่าหวังเลยว่าผมจะเข้าคาบเช้า

รองเท้าผ้าใบคู่เดิมจอดรอให้สวมใส่ ผมหิ้วมันไปประจำตรงม้านั่งในสวนเล็กหน้าบ้าน รับอากาศสดชื่นจากต้นไม้ใบหญ้าหวังให้มันช่วยบรรเทาอาการเวียนหัวได้บ้าง เสียงดังกรอบแกรบจากพุ่มไม้ชวนให้หันไปมองเสียก่อน

....ตรงหน้าผมคือเด็กผู้ชายในชุดนักเรียนพร้อมกระเป๋าเป้สีสดใสกำลังเขย่งเกาะรั้วมองมาทางผมด้วยดวงตาเป็นประกายวาวใส น่ารักจนต้องหันไปยีเส้นไหมสีดำสนิทเล่น

"พี่ชายทำอะไร?" เสียงใสร้องถาม

"ใส่รองเท้าครับ"

"ทำไมไม่ให้คุณแม่ใส่ให้อ่ะ?" ผมแอบขำท่าทางที่ยังพยายามเขย่งเพราะตัวสูงไม่เท่ารั้วไม้สีขาวทรงเตี้ย

"พี่โตแล้ว ใส่เองได้แล้ว"

"แล้วพี่จะไปไหน?" เด็กๆนี่มีคำถามไม่รู้จบจริงๆนะครับ

"ไปเรียนครับ" ผมย้ายตัวลงไปนั่งยองเกาะขอบรั้วคุยกับเจ้าตัวน้อยผ่านช่องแคบๆ อันที่จริงจะอุ้มมานั่งด้วยกันก็ได้ แต่ใต้ต้นไม้ที่ผมเพิ่งจากมาเมื่อครู่มีมดเดินกันประหนึ่งสวนสนาม กลัวตัวใดตัวหนึ่งมันจะเผลอไปกัดผิวเนื้อหอมๆเสียก่อน

"พี่อยู่ห้องไหน ทานตะวันหรือเปล่าครับ"

"พี่ไม่มีห้องแล้ว เรียนมหาวิทยาลัยครับ รู้จักไหม" เด็กน้อยส่ายหน้าจนผมปลิว

"แล้วพี่อยู่ชั้นไหน?" ผมมองนาฬิกาข้อมือ...ยังมีเวลา

"ปีหนึ่งครับ แล้วเราล่ะ อยู่ชั้นไหน"

"อนุบาล... ปีหนึ่งนี่เหมือนอนุบาลหนึ่งไหม?" สองมือเล็กกำรั้วแน่น ใบหน้าขาวใสแนบกับช่องว่างของรั้วไม่กลัวเลอะ ยื่นจมูกเล็กกับปากอิ่มมาหาพร้อมสายตาใคร่รู้

"ไม่เหมือนครับ เดี๋ยวโตก็รู้เองนะ" เขาทำเสียงจึ๊ในคอ

"แม่ก็ชอบบอกว่าเดี๋ยวโตก็รู้เอง ผู้ใหญ่พูดแบบนี้ตลอดเลย ไม่เห็นเข้าใจเลย" เขาบ่นงึมงำอยู่คนเดียวในขณะที่ผมยกมือขึ้นบังแสงแดดอ่อนๆให้

"แล้วพี่ชื่ออะไรครับ?"







"พี่.... ชื่อเต๋าครับ เราล่ะ ชื่ออะไร?"








ตลอดทางที่ขับรถผ่าน แม้มันจะชวนให้หงุดหงิดแต่วันนี้แปลกที่ผมกลับชอบให้รถค่อยๆเคลื่อนไปช้าๆเพราะผมจะได้สำรวจเด็กอนุบาลตลอดข้างทาง

เผื่อจะเจอเจ้าตัวเล็กที่รีบร้อนวิ่งตามเสียงไปหาผู้เป็นแม่ ถึงอย่างนั้นยังใจดีหันมาโบกมือลาพร้อมส่งยิ้มเต็มแก้มให้ผม







"คชา"



นั่นคือชื่อที่ผมได้ยินเมื่อเช้า




To be con.



TALK : 

สวัสดีค่ะ 
เปิดเรื่องแรกในการแต่งเต๋าคชามาด้วยฟิคโชตะซะเลย 
ชอบกันหรือเปล่าก็ไม่รู้ ตอนนี้ยังไม่รู้จะทอล์กอะไรดี 
ปั่นงานเครียดๆ ลงฟิคซะเลย (ชีวิตดี)
แล้วพบกันตอนหน้ากับ....."วาเลนไทน์" นะคะ


ด้วยรัก 
จาก...ณ