รักวุ่นๆของยัยแสบซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอม

            "โอ้ย!!! ทำไมมันร้อนอย่างนี้เนี่ย"  

            เสียงเด็กสาวคนหนึ่งบ่นอย่างหงุดหงิด  ขณะที่เดินเข้าโรงเรียน  ด้วยอากาศที่ค่อนข้างร้อนอบอ้าว ทำให้ใบหน้าของเด็กสาวมีสีชมพูจางๆที่แก้ม ผมยาวประมาณบ่าที่ถูกรวบไว้อย่างเรียบๆ สะบัดไปตามจังหวะการเดินของหล่อน   แววตากลมโตสีดำมีแววหงุดหงิดจากอากาศร้อนอย่างเห็นได้ชัด จริงๆแล้วสาวน้อยคนนี้ก็ไม่ใช่ใครหรอก ฉันเอง น้ำหวาน ผู้ช่วยบรรณารักษ์สาวสุดซวย เอ้ย สุดสวยประจำห้องสมุดของโรงเรียนนี้ค่ะ จริงๆแล้วที่หงุดหงิดอย่างนี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ก็แค่วันนี้เป็นวันเปิดเทอม ม.5 ของฉันค่ะ T_T ฮือ~ เศร้าค่ะ ชีวิตแสนสบายได้จากไปแล้ว กระซิกๆ

            "หวาน  เฮ้! ยัยหวานรอชั้นด้วย..." 

            เสียงหวานออกทุ้มหน่อยๆ ดังขึ้นข้างหลัง ทำให้ฉันหยุดเดิน แล้วหันไปหาทางต้นเสียง ก็เห็นยัยส้ม หรือส้มโอนักกีฬาสาวของโรงเรียน แล้วก็เพื่อนสนิทฉันด้วย หุ หุ กำลังวิ่งมาหาฉัน  พอมาถึงเราสองคนก็ทักทายกันตามปกติ แล้วเราสองคนก็เดินไปที่ห้องเรียนใหม่ที่รออยู่แต่สายตาของฉันก็ไปเห็นกลุ่มสาวๆรุ่นพี่รุ่นน้อง กำลังวิ่งตามเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังพยายามฝ่ากลุ่มสาวๆที่ไปดักด้านหน้าอยู่ พร้อมกับที่บางคนส่งเสียงกรี้ดไปด้วย  แง่ง!! =_=^^ ช้านเกลียดเสียกรี้ดแสบหูอย่างนี้ที่สุดดดดด...

            "เฮ้ย! นั่นลาเต้ดาวโรงเรียนนี่"

           ส้มโอร้องขึ้นพร้อมกับทำโต แล้วก็ เฮ้ย!!! ยัยส้มเธอจะลากฉันเข้าไปทำม๊าย ไม่เอาชั้นยังไม่อยากตายTTOTT (เวอร์ไปย่ะยัยหวาน : ) แล้วยัยส้มก็คว้าโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาถ่ายรูปอีตานั่นอย่างเมามันจนปุ่มกดแทบจะทะลุออกไปอีกด้านแล้วนั่นน่ะ

            "แล้วเธอจะถ่ายรูปอีตานี่ทำไมล่ะ" ชั้นกระซิบถามยัยสส้ม

            
            "โห...เธอเนี่ยนะ นั่นลาเต้หนุ่มหล่อสุดฮอดดาวโรงเรียนอันดับหนึ่งจากสามคน แถมเป็นตันทีมฟุตบอลของโรงเรียนเราเชียวน้า~" ส้มโอพูดพร้อมกับมองเด็กหนุ่มด้วยสายตาที่เปล่งประกายระยิบระยับ

            "แล้ว...จะถ่ายอะไรกันนักกันหนา ถ้าเป็นโบราณสถาน  7 สิ่งมหัสจรรย์ของโลก หรือว่าของแปลกที่โลกไม่เคยมี ก็ว่าไปอย่าง ก็กะอีแค่ผู้ชายหน้าตาดีคนเดียว" ชั้นบ่นอุบอิบเมื่อเห็นยัยส้มโอกดปุ่มมือถือมือเป็นประวิง (เฮ้อ....สงสารปุ่มกดโทรศัพท์มือถือจริงๆเล้ย)

            "นี่  รูปเค้าขายได้ใบละ 100 เชียวนะ" ส้มโอเอ่ยทั้งๆที่ยังถ่ายรูเค้าอยู่เลย

            "ถ้าเธอจะถ่ายรูปอีตานี่ก็ถ่ายไปแล้วกัน ชั้นจะรอที่ห้อง" ชั้นพูดอย่างหงุดหงิดขึ้นมาเฉย ก็ไอ้รุ่นน้องบ้างบอที่ยืนอยู่ข้างๆนี่สิ  กรี้ดอยู่ได้ ครั้งเดียวไม่เท่าไหร่ แต่นี่มันสามทีติดแล้ว!!! ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงน้อง แล้วชั้นก็รีบแทรกกายไปตามช่องว่างด้านหลังที่มีน้อยนิดอย่างช้าๆ (โห~นึกว่าจาม่ายเอา)

         
   - พลัก โครม -

            "ว๊าย"  

            ชั้นร้องอย่างตกใจหลังจากถูกลูกหลงของพวกสาวๆที่พยายามวิ่งตามอีตาบ้านั่นที่กำลังเดินหนี แต่ชั้นนี่สิ อูย~เจ็บ เจ็บม๊ากมาก หัวเข่าครูดพื้นพอดีเลยด้วย ซีเมนต์ล้วนๆ TTOTT แล้วอยู่ๆก็มีมือขาวๆของใครก็ไม่รู้ยื่นมาตรงหน้า ชั้นเลยเงยหน้าขึ้นไปมอง O_O เฮือก! มืออีตานั่นนี่หว่า สงสัยร้องดังไปหน่อยมั้งเนี่ย แถมรอบๆก็มีแต่พวกแฟนคลับอีตานั่นเต็มไปหมด

            "เป็นอะไรหรือเปล่า" เค้าพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้ เล่นเอาพวกสาวๆรอบๆเคลิ้มไปมากัน (แหวะ...ชั้นไม่หลงเสน่ห์นายหรอกย่ะ)

            "ไม่เป็นไร"

            ชั้นตอบพร้อมกับลุกขึ้น ปัดชายกระโปรงที่เปื้อนดิน บอกก่อนนะว่าฉันไม่ได้จับมืออีตานี่หรอกนะ  ฉันเป็นผู้หญิงแกร่งเฟ้ย แค่นี้จิ๊บจ๊อยมาก แต่อีตานั่นกับคนรอบๆกับทำตาโต บางคนร้องอุทานอย่างตกใจ ฉันเลยก้มดูแผลที่หัวเข่าตัวเอง OoO โอ้~มายก็อด ทามมายมานแดงฉานขนาดนี้เนี้ย หละ..เลือด...เลือดทั้งนั้นเลย แถมรู้สึกว่าขาตัวเองจะเริ่มชาๆแล้วด้วย TTOTT

            "เฮ้ย! หวานเข่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า" ส้มโอร้องอย่างตกใจเมื่อแทรกตัวออกมาจากกลุ่มคนได้ พร้อมกับวิ่งปราดมาหาชั้น

            "มะ..ไม่เป็นไรมากหรอก แค่หกล้มนิดหน่อยเอง ไปทำแผลเดี๋ยวก็หาย ไปห้องพยาบาลกันเถอะ"
           
           ชั้นตอบแต่รู้สึกหน้าชั้นจะเริ่มขาดเลือดลงเรื่อยๆ ก่อนจะเริ่มเดิน แต่พอจะก้าวเดิน อยู่ดีเท้าทั้งสองข้างของชั้น ตัวชั้น.กะ..ก็ลอยขึ้นจากพื้น เฮ้ย!!! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ชั้นหันไปอีกด้านแล้วหัวชั้นก็ไปกระแทกกับแผ่นอกกว้างของใครบางคน เลยเงยหน้าขึ้นไป อ๊าก!!! อีตานั่นกำลังยิ้มโปร่ยเสน่ห์ให้ชั้นอยู่

            "เจ็บขนาดนี้ เธอคงเดินไม่ไหวหรอก" อีตาลาเต้กล่าวยิ้มๆไม่สนใจที่หน้าคนถูกอุ้มจากขาวชีดกลายเป็นแดงเป็นมะเขือเทศแล้ว

            "ดะ..เดินไหวซิ...ปะ..ปล่อยชั้นลงเดี๋ยวนี้นะ อีตาบ้า ปล่อยดิ ชั้นบอกให้ปล่อย!!!!" ชั้นร้องโวยวาย พร้อมกับดิ้นสุดชีวิต แต่อีตานั่นน่ะหรอ แค่ขยับอ้อมแขนให้สบายขึ้น แล้วเดินต่อ ชั้นเลยต้องหันไปขอความช่วยเหลือยัยส้มแต่ ยัยนั่นส่งยิ้มหวานให้ชั้นแถมโบกบายให้อีก T_T ดูเพื่อนช้านสิ

           
            “ฝากเพื่อนชั้นด้วยนะ ลาเต้” 

            ส้มพูดหร้อมกับยิ้มหวานให้อีตานั่น โดยที่อีตานั่นยิ้มรับ ส่วนชั้นตอนนี้น่ะหรอหน้าบอกบุญไม่รับสุดๆ ยัยส้ม!!! อ้ายเพื่อนทรยศ อ้ายเพื่อนไม่ร้ากดี ขอให้ชั้นรอดจาก

น้ำมืออีตานี่ไปก่อนเหอะ แกตายยยย ชั้นคิดอย่างอาคาดแค้น ก่อนจะร้องโวยวายพร้อมกับดิ้นต่อ เพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนของเค้า

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ดีค่า....นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของ n_n+nami ค่ะ  ^///^  ตอนแรกด้วย ช่วยติชมกันเยอะๆด้วยนะค้า... ^-^

แล้วจาขอบคุณมากๆ เลยค่ะ