ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7 : เฮอร์ไมโอนี่เสียขวัญ
Chapter 7: เฮอร์ไมโอนี่เสียขวัญ
เฮอร์ไมโอนี่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า
เธอนั่งกอดเข่าตัวสั่นด้วยความกลัวเมื่อคิดว่าถ้ารอนกับแฮรี่รู้เรื่อง
พวกเขาคงไม่ลังเลใจที่จะฆ่ามัลฟอย เธอไม่ได้ห่วงมัลฟอยหรอก อยากให้เขาตายด้วยซ้ำไป
แต่เพื่อนของเธอจะกลายเป็นฆาตกร
‘วันนี้เป็นวันเสาร์ คงมีเวลาพอให้สงบใจบ้างละน่า’เฮอร์ไมโอนี่คิด แล้วเดินลงไปในห้องนั่งเล่น
เธอเจอรอนกับแฮรี่ที่มารออยู่แล้ว
“เร็วเข้า ไปทานข้าวกันเถอะ วันนี้ไม่เรียนก็เหมือนเรียนแหละ การบ้านเรามีเป็นตั่งเลยน่ะ”รอนพูด
“แล้วตอนบ่าย 3 ชั้นกับรอนก็ยังต้องไปซ้อมควิดดิชอีก” แฮรี่พูด
ทั้งหมดตรงไปห้องโถงเพื่อทานอาหารเช้า เฮอร์ไมโอนี่รีบทานจนอิ่ม
“ชั้นไปรอในห้องสมุดก่อนน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่พูด
เธอเดินออกจากห้องโถงและตรงไปที่ห้องสมุด เฮอร์ไมโอนี่เดินอย่างรวดเร็วไปที่มุมโปรดของเธอ
วันนี้เธอมาถึงเป็นคนแรก แม้แต่มาดามพินช์ยังไม่มา เฮอร์ไมโอนี่เริ่มต้นหาหนังสือ
ทันใดนั้นริมฝีปากร้อนผ่าวก็ซุกไซ้ลำคอเธอจากด้านหลัง เขาดึงเธอลงนอนกับพื้นใช้มือตรึงแขนเธอไว้กับพื้น
และเริ่มซุกไซ้ต่อ
“มัลฟอย!”เฮอร์ไมโอนี่ร้อง
“ไง ร้องสิเกรนเจอร์” เขาท้าทาย แล้วจูบเธออย่างบ้าคลั่งทั่วทั้งหน้าและซอกคอของเธอ
ขณะที่เฮอร์ไมโอนี่อ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างเขา
“เฮอร์ไมโอนี่ เธออยู่ไหนน่ะ” รอนตะโกนถามได้เพราะมาดามพินช์ยังไม่มา
‘ไม่น่ะ!!!’เฮอร์ไมโอนี่คิด
“โอ้...บอดี้การ์ดเธอมาแล้ว” มัลฟอยพูด เฮอร์ไมโอนี่รวบรวมกำลังสะบัดเขาหลุด
และวิ่งออกมาหาแฮรี่กับรอน
“เฮอร์ไมโอนี่ หนีอะไรมาน่ะ”แฮรี่ถาม
“แมลงสาบน่ะ ยี้...ตัวเบ้อเริ่มเลย น่าเกลียดชะมัด” เธอโกหกพลางหอบหายใจ
‘หนอย ด่าชั้นเป็นแมลงสาบเหรอ ยัยนี่’มัลฟอยคำรามในใจ
“ไปกันเถอะ รอน แฮรี่ ยี้” เฮอร์ไมโอนี่พูด
“แล้วเธอไม่ดูหนังสือแล้วเหรอ” แฮรี่ถาม
“ไม่เอาแล้วล่ะ”เฮอร์ไมโอนี่พูดและรีบเดินออกไป
“อ้าว...แล้วการบ้านล่ะ”แฮรี่ถาม
“ไปทำที่ห้องนั่งเล่นดีกว่า”เฮอร์ไมโอนี่ตอบ แล้วพวกเขาก็เดินออกไป
“ชั้นไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือชั้นไปได้หรอก”เขาพึมพำ ก่อนจะเดินออกไป
หอพักกริฟฟินดอร์
“เดี๋ยวชั้นไปเอาการบ้านลงมาก่อนน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่บอก และเดินขึ้นไปบนหอนอนหญิง
สักพักก็เดินกลับมาพร้อมการบ้าน และลงมือทำ
“นี่...เธอจะทำให้หมดวันนี้เลยรึไง”รอนร้อง
“อืม...ก็ดีนี่รอน เราจะได้ลอกเร็วๆไงล่ะ” แฮรี่พูด
“นี่...พวกนาย ตั้งใจทำกันหน่อยสิ” เฮอร์ไมโอนี่แหวใส่
เมื่อถึงบ่าย 3 รอนกับแฮรี่ก็ลงไปซ้อมควิดดิช โดยที่เฮอร์ไมโอนี่ขออยู่ทำการบ้านที่หอพัก
แต่ความจริงเธอพยายามคิดเรื่องการบ้าน ไม่ให้จิตใจว่างเพราะมันทำให้เธอคิดถึงเหตุการ์ณนั้น
เฮอร์ไมโอนี่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า
เธอนั่งกอดเข่าตัวสั่นด้วยความกลัวเมื่อคิดว่าถ้ารอนกับแฮรี่รู้เรื่อง
พวกเขาคงไม่ลังเลใจที่จะฆ่ามัลฟอย เธอไม่ได้ห่วงมัลฟอยหรอก อยากให้เขาตายด้วยซ้ำไป
แต่เพื่อนของเธอจะกลายเป็นฆาตกร
‘วันนี้เป็นวันเสาร์ คงมีเวลาพอให้สงบใจบ้างละน่า’เฮอร์ไมโอนี่คิด แล้วเดินลงไปในห้องนั่งเล่น
เธอเจอรอนกับแฮรี่ที่มารออยู่แล้ว
“เร็วเข้า ไปทานข้าวกันเถอะ วันนี้ไม่เรียนก็เหมือนเรียนแหละ การบ้านเรามีเป็นตั่งเลยน่ะ”รอนพูด
“แล้วตอนบ่าย 3 ชั้นกับรอนก็ยังต้องไปซ้อมควิดดิชอีก” แฮรี่พูด
ทั้งหมดตรงไปห้องโถงเพื่อทานอาหารเช้า เฮอร์ไมโอนี่รีบทานจนอิ่ม
“ชั้นไปรอในห้องสมุดก่อนน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่พูด
เธอเดินออกจากห้องโถงและตรงไปที่ห้องสมุด เฮอร์ไมโอนี่เดินอย่างรวดเร็วไปที่มุมโปรดของเธอ
วันนี้เธอมาถึงเป็นคนแรก แม้แต่มาดามพินช์ยังไม่มา เฮอร์ไมโอนี่เริ่มต้นหาหนังสือ
ทันใดนั้นริมฝีปากร้อนผ่าวก็ซุกไซ้ลำคอเธอจากด้านหลัง เขาดึงเธอลงนอนกับพื้นใช้มือตรึงแขนเธอไว้กับพื้น
และเริ่มซุกไซ้ต่อ
“มัลฟอย!”เฮอร์ไมโอนี่ร้อง
“ไง ร้องสิเกรนเจอร์” เขาท้าทาย แล้วจูบเธออย่างบ้าคลั่งทั่วทั้งหน้าและซอกคอของเธอ
ขณะที่เฮอร์ไมโอนี่อ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างเขา
“เฮอร์ไมโอนี่ เธออยู่ไหนน่ะ” รอนตะโกนถามได้เพราะมาดามพินช์ยังไม่มา
‘ไม่น่ะ!!!’เฮอร์ไมโอนี่คิด
“โอ้...บอดี้การ์ดเธอมาแล้ว” มัลฟอยพูด เฮอร์ไมโอนี่รวบรวมกำลังสะบัดเขาหลุด
และวิ่งออกมาหาแฮรี่กับรอน
“เฮอร์ไมโอนี่ หนีอะไรมาน่ะ”แฮรี่ถาม
“แมลงสาบน่ะ ยี้...ตัวเบ้อเริ่มเลย น่าเกลียดชะมัด” เธอโกหกพลางหอบหายใจ
‘หนอย ด่าชั้นเป็นแมลงสาบเหรอ ยัยนี่’มัลฟอยคำรามในใจ
“ไปกันเถอะ รอน แฮรี่ ยี้” เฮอร์ไมโอนี่พูด
“แล้วเธอไม่ดูหนังสือแล้วเหรอ” แฮรี่ถาม
“ไม่เอาแล้วล่ะ”เฮอร์ไมโอนี่พูดและรีบเดินออกไป
“อ้าว...แล้วการบ้านล่ะ”แฮรี่ถาม
“ไปทำที่ห้องนั่งเล่นดีกว่า”เฮอร์ไมโอนี่ตอบ แล้วพวกเขาก็เดินออกไป
“ชั้นไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือชั้นไปได้หรอก”เขาพึมพำ ก่อนจะเดินออกไป
หอพักกริฟฟินดอร์
“เดี๋ยวชั้นไปเอาการบ้านลงมาก่อนน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่บอก และเดินขึ้นไปบนหอนอนหญิง
สักพักก็เดินกลับมาพร้อมการบ้าน และลงมือทำ
“นี่...เธอจะทำให้หมดวันนี้เลยรึไง”รอนร้อง
“อืม...ก็ดีนี่รอน เราจะได้ลอกเร็วๆไงล่ะ” แฮรี่พูด
“นี่...พวกนาย ตั้งใจทำกันหน่อยสิ” เฮอร์ไมโอนี่แหวใส่
เมื่อถึงบ่าย 3 รอนกับแฮรี่ก็ลงไปซ้อมควิดดิช โดยที่เฮอร์ไมโอนี่ขออยู่ทำการบ้านที่หอพัก
แต่ความจริงเธอพยายามคิดเรื่องการบ้าน ไม่ให้จิตใจว่างเพราะมันทำให้เธอคิดถึงเหตุการ์ณนั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น