-รวมเล่ม- 14 th ☀ㅣ#vga

ลำดับตอนที่ #1 : APR ; BLACK DAY

14^th APRIL

มินยุนกิไม่เคยสนใจเทศกาลของเหล่าคู่รัก เขารู้สึกว่ามันงี่เง่าสิ้นดีที่ประเทศนี้คลั่งไคล้เทศกาลแบบนี้กันเหลือเกิน

ในความคิดของเขาน่ะ เวลาที่เอาไปทำกิจกรรมคู่อย่างการเดท ดูหนัง หรือเดินเล่น สู้เอาไปทำงาน แต่งเพลงที่ค้างไว้เพื่อหาเงินใช้ชีวิตยังดีกว่ากันตั้งเยอะ

และเขาก็คิดแบบนี้ทุกเทศกาล ไม่เว้นแม้แต่ Black Day อย่างวันนี้

สีโปรดของมินยุนกิคือสีดำ

เขาชอบมันเพราะว่ามันเข้าได้กับสีอื่นๆทุกสี ไม่ว่าจะขาว เหลือง หรือแดง ทำให้ไอเท็มของเขาเกือบทุกอย่างรวมไปถึงเสื้อผ้ามีแต่สีดำสนิท

และนั่นทำให้เขาใส่ชุดสีดำรวมถึงมาส์กปิดปากสีดำออกมาเดินในย่านการค้าใน Black Day แบบนี้แม้จะไม่ได้ต้องการป่าวประกาศบอกทุกคนว่าโสดเหมือนคนอื่นๆที่ใส่มันก็ตาม

ด้วยความที่ร่างเล็กเพิ่งจะแต่งเพลงให้วงใหม่ของค่ายยักษ์ใหญ่ค่ายหนึ่งเสร็จ ยุนกิเลยมีเวลาออกมาเดินเล่นเรื่อยเปื่อยโดยไม่ต้องเครียดกับอะไรอีกเหมือนอย่างช่วงที่ผ่านมา

กลุ่มนักศึกษา หรือเด็กนักเรียนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างใส่เสื้อผ้าสีดำสนิทกันหมดให้เข้ากับวัน ยกเว้นก็แต่เหล่าคู่รักที่จะใส่ชุดหลากสีเพื่อประกาศว่ามีแฟนแล้ว และกันไม่ให้คนอื่นมาจีบเพราะเข้าใจผิดว่ายังไม่มีแฟน

มินยุนกิไม่ได้สนใจบรรยากาศเหล่านั้นเลยสักนิด...

คนตัวเล็กสนใจเพียงว่า เขาจะหาร้านกินบะหมี่ดำ หรือจาจังมยอนได้ที่ไหน

ไม่ เขาไม่ได้อยากกินเพราะมันเป็นธรรมเนียมว่าคนโสดจะต้องกินบะหมี่ดำในวันนี้แต่อย่างใด เขาอยากกิน แค่เพราะว่าเขาอยากกิน อยากกินมานานแล้วตั้งแต่ช่วงที่ฝังตัวอยู่ในห้องอัดเพลง

อา... แต่วันนี้ ทุกร้านที่ขายจาจังมยอน กลับไม่มีที่ว่างให้เขาเลยแม้สักที่ จนสุดท้ายแล้วเขาก็ต้องไปซื้อแบบเทคโฮมมานั่งกินที่เก้าอี้ในสวนสาธารณะแถวนั้นคนเดียว

อากาศช่วงนี้ค่อนข้างเย็นรวมถึงลมที่พัดมาเอื่อยๆ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะกินไป และกระชับเสื้อโค้ทนุ่มๆของตัวเองไป แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาก็อารมณ์ดีเกินกว่าจะมาใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเหล่านี้

งานที่เสร็จแล้วส่งไปโดยไม่ได้รับการตีกลับมา อาหารที่อยากกิน บรรยากาศดีๆรอบตัว...

บอกได้เลยว่า ไม่ได้มีโอกาสง่ายๆนักหรอกที่มินยุนกิจะอารมณ์ดีขนาดนี้ และเขาก็อยากจะให้ช่วงเวลานี้อยู่ต่อไปอีกนานๆเลยน่ะน—

“หนาวเหรอครับ?”

เสียงทุ้มแปลกปลอมดังขึ้นเหนือหัว เรียกให้ยุนกิเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็พบกับชายร่างสูงคนหนึ่งที่ผมสีเดียวกับขนเจ้าร่างต้นของโปเกมอนที่ชื่ออีวุยที่ถูกสวมทับด้วยหมวกเบเร่ต์สีดำ ดวงตาคม จมูกเป็นสัน ทุกอย่างประกอบกันทำให้ชายคนนี้หน้าตาดีมากเลยทีเดียว

“ถ้าคุณหนาว ทำไมไม่เข้าไปนั่งในร้านล่ะ?” ถามเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคำถาม ทั้งๆที่คำถามเดิมยังไม่ได้รับคำตอบ ยุนกิหรี่ตา พร้อมกับขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้

เข้าหนาว ใช่ แล้วทำไมคนๆนี้จะต้องมายุ่งอะไรกับเขาด้วย?

คนตัวเล็กมองร่างตรงหน้าหัวจรดเท้าอย่างไม่ได้สนใจว่ามันจะเป็นการเสียมารยาทหรืออะไร ก็มายุ่งกับเขาก่อนเอง นี่มันก็เป็นแค่การสำรวจเล็กน้อยเท่านั้นแหละ

นอกจากผมสีสวยเหมือนโปเกมอนที่เขาเพิ่งฟักไข่ได้ในโปเกมอนโกเมื่อวันก่อน กับใบหน้าหล่อคมที่หาได้ยากแล้ว สิ่งที่เขาสังเกตเห็นก็คือ... คนๆนี้ใส่เสื้อสีดำสนิท ทับด้วยแจ็คเก็ทหนังสีเดียวกัน กับริปยีนส์สีน้ำเงินเข้ม

เสื้อสีดำในวันแบบนี้...?

หรือว่าจะโสด แล้วออกมาหาคนโสดด้วยกันในวัน Black Day?

“นี่คุณ สรุปว่าทำไมไม่เข้าไปในร้านดีๆ” เสียงทุ้มนั้นยังคงถามซ้ำมาอีก พร้อมกับมองเขาด้วยสายตายิ้มๆที่เขาเห็นแล้วรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

หมดกันวันดีๆของเขา

“ไม่เห็นเหรอว่ามันไม่มีที่นั่ง...” ตอบกลับไปด้วยเสียงเนือยๆ พลางเหลือบตาไปมองร้านจาจังมยอนที่ใกล้ที่สุดที่เขาไปได้ถ้วยในมือมา

“แต่ข้างนอกมันหนาวนะครับ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” มินยุนกิวางถ้วยจาจังมยอนลงข้างตัว ก่อนจะยกมือขึ้นมากอดอก ใจจริงอยากจะถามออกไปเหลือเกิน ว่าจะมายุ่งอะไรกับเขานักหนา แต่ก็ขี้เกียจเกินกว่าจะเปิดปากถามออกไป

“ฉันไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่...”

“แต่คุณกระชับเสื้อกันหนาวหลายรอบแล้วนะ” เสียงนั้นยังคงพูดต่อ และคราวนี้ไม่ได้แค่พูด แต่เจ้าคนหัวสีเหมือนอีวุยนี่ถือวิสาสะนั่งลงข้างเขาโดยที่ไม่ถามอะไรทั้งนั้น

“นั่น... ก็อาจจะเป็นเรื่องของฉันหรือเปล่า?” ถามติดห้วนหมายจะให้อีกคนลุกหนีไปซะ แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อคนฟังทำเพียงแค่หัวเราะเบาๆในลำคอแล้วถอดเสื้อแจ็คเก็ทหนังออกมาห่มให้เขา

“ถ้าคุณอยากนั่งข้างนอก... งั้นผมไปซื้อบะหมี่มานั่งกินกับคุณดีกว่า” พูดจบก็ไม่ได้รอให้เขาตอบอะไร ร่างสูงลุกขึ้นเดินไปทางร้านขายบะหมี่โดยที่ยังทิ้งแจ็คเก็ทที่เขาไม่ได้ต้องการเอาไว้

จะลุกหนีไปเลยโดยที่วางแจ็คเก็ทนี้ทิ้งไว้ก็ไม่กล้า เพราะดูแล้วน่าจะราคาแพงพอสมควร วางทิ้งไว้เฉยๆก็คงไม่ดี ถ้ามันหายไปจะกลายเป็นว่าเขาไปขโมยของคนอื่นมาอีก

แต่จะให้อยู่รอคนๆนั้นกลับมากินด้วยมันก็ไม่ใช่มั้ย...

อยากจะบ้าตาย

“คนเยอะอย่างที่คุณบอกเลย นี่แค่ต่อแถวซื้อแบบกล่องมากินยังนานขนาดนี้ คุณคิดถูกมากเลยที่ไม่กินในร้านน่ะ”

มินยุนกิเงยหน้าฟังประโยคเหล่านั้นด้วยสีหน้านิ่งเฉย ถอดเสื้อที่คลุมไหล่อยู่แล้วยื่นคืนให้ ร่างเล็กถอนหายใจออกมายาวเหยียดก่อนจะเริ่มต้นพูด

“ฟังนะ ฉันไม่ได้ใส่เสื้อสีดำเพราะว่าจะประกาศตัวว่าโสดในวันนี้ ฉันใส่ เพราะฉันชอบใส่ และที่กินบะหมี่นี่ ก็เพราะอยากกินมาหลายวันแล้ว เพราะฉะนั้น... ถ้านายจะมาจีบฉันเพราะว่าฉันใส่เสื้อสีดำ หรือเพราะกินจาจังมยอน ก็ล้มเลิกความคิดนั้นไปได้เลย” ร่างเล็กยืนขึ้นหลังจากพูดจบ ก่อนจะถอนหายใจเมื่อเห็นว่าที่ตัวเองเข้าใจนั้นไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย เพราะใบหน้าหล่อตรงหน้านั้นสลดลงทันที ดวงตาคมมองมาที่เขาอย่างผิดหวังจนเห็นได้ชัด

ให้ตายเถอะ

ทำไมเขาต้องตกเป็นเหยื่อการจีบของผู้ชายคนอื่นด้วยเนี่ย... เขาเองก็เป็นผู้ชายนะ

“เดี๋ยว... คุณ” และก่อนที่ยุนกิจะได้เดินไป ก็โดนคนตัวสูงคว้าแขนเอาไว้ก่อน ซึ่งนี่เรียกสีหน้าหงุดหงิดจากคนโดนจับได้ไม่ยาก

“คุณใส่เสื้อดำเพราะชอบ กินจาจังเพราะอยากกิน... แล้ว... จริงๆคุณมีแฟนหรือยังครับ” ด้วยความที่มินยุนกิหงุดหงิด ทำให้เผลอตอบไปโดยไม่ได้คิดเพราะจะได้รีบๆกลับห้อง หรือไม่ก็หนีคนๆนี้ให้พ้นเสียที

“ยังไม่มี”

พอตอบไป... ก็เพิ่งมาคิดได้... ว่าทำไมถึงไม่โกหกไปว่ามีแฟนแล้ว และยิ่งโทษตัวเองเข้าไปอีกเมื่อเห็นใบหน้าเหมือนลูกหมานั่นกำลังดีใจ ยิ้มกว้างจนปากเป็นรูปสี่เหลี่ยม และเขาสาบานว่า ถ้าคนตรงหน้ามีหาง ก็คงสะบัดหางอย่างร่าเริงไปแล้ว

ให้ ตาย เถอะ มิน ยุน กิ

“ถ้ายังไม่มี... งั้น... ผมขอจีบคุณนะครับ”

“ไม่ได้!” และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่ยุนกิตอบออกไปโดยไม่คิด แต่เหมือนอีกคนก็ไม่ได้ต้องการคำตอบหรืออะไร เพราะร่างสูงหยัดตัวลุกขึ้นมาแล้วคว้ามือขาวไปจับโดยไม่ได้ถามไถ่อะไรอีกแล้ว

“ผมไม่ได้ให้คุณตอบครับ ผมบอกเฉยๆ...

งั้น... ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมชื่อคิมแทฮยอง ขอจีบคุณนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนะครับ!”

หมดกันชีวิตอันแสนสุขของมินยุนกิ

กลับบ้านไปเปลี่ยนสีเสื้อตอนนี้ทันไหม(วะ)!?

…

สวัสดีค่ะทุกท่าน นี่เป็นฟิคบังทันเรื่องแรกที่ลงแอคนี้เลยเนาะ 555555555555 ปกติจะหายไปลงบล็อกค่ะ /หัวเราะแห้ง

จริงๆอยากทำสักพักแล้วค่ะ แต่ว่าไม่อยากเปิดฟิคมาด้วยวาเลนไทน์ ก็เลยรอมาเรื่อยๆ จนมีคนกดดันให้แต่งนี่แหละค่ะ /โป้งชี้ก้อย

บทความนี้เป็นฟิคที่จะอัพทุกวันที่ 14 ของเดือนนะคะ เพราะงั้น เจอกันเดือนละครั้งเด้อ

นอกจากวีก้าอันนี้แล้วยังมีจีกุกที่มาในธีมเดียวกัน ใครรักใครชิปเรือใครก็ไปตำกัลได้นะคร้

>> จิ้มเรยคร้

ฝากฟิคนี้ด้วยนะคะ แล้วก็ฝากแท็ก #วีก้า14 ด้วยนาจา

(จะไม่บอกว่าข้อความข้างบนก็อปมาส่วนใหญ่เรย เริ้บนร้ (♡°▽°♡))

B
E
R
L
I
N
❀