สะพรึง

เนื้อเรื่อง

บทนำ

_______________________________________

ฉันหยุดเดินทันที

เมื่อได้ยินเสียงดังแปลกๆออกมาจากห้องครัว

ฉันหันหลังกลับ เดินเข้าไปในห้องครัว

เบื้องหน้าของฉันคือกล่องใส่ตู้เย็นใบใหญ่

ฉันสะดุ้งสุดตัว

กล่องตู้เย็นนั้น ล้มตึงลงมาแทบเท้าฉัน

ฝากล่องถูกดันออก

มีมือยื่นออกมาจับข้อเท้าฉัน และลากเอาตัวฉันเข้าไป

ฉันกรีดร้องดังสุดเสียง

ฉันลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ

พลางนึกว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

ฉันนึกไม่ออก

แม้กระทั่งว่าตัวเองชื่ออะไรด้วยซ้ำ

ฉันก้มลงมองตัวเอง

และพบว่าตัวเองอาบน้ำทั้งเสื้อผ้า

ฉันรู้สึกแปลกใจ

นี่ฉันใส่เสื้อผ้าอาบน้ำอย่างนั้นหรือ

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ฉันเดินผ่านกระจกบานหนึ่ง

และส่องมองตัวเอง

กล่องตู้เย็นอยู่เบื้องหน้าของฉัน

ฉันผลักกล่องนั้นลงไปในหลุมที่ขุดเตรียมไว้แล้ว

จัดการเอาดินกลบฝังกล่องนั้นไว้

ฉันเดินกลับเข้าไปในห้องนอน

ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างเงียบเชียบ

และเดียวดาย

_______________________________________

1.

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้น

เสียงแปลกๆดังกระทบหูฉัน

ฉันลุกออกจากเตียง

เมื่อแน่ใจแล้วว่าในห้องไม่มีอะไรผิดปกติ

จึงหยิบไฟฉายขึ้น และเดินออกไปจากห้องอย่างระมัดระวัง

ฉันเดินผ่านห้องน้ำ

ไม่มีอะไรในห้องน้ำ

ฉันเดินผ่านห้องครัว

ไม่มีอะไรในห้องครัวเช่นกัน

ด้านหน้าฉันเป็นห้องสุดท้าย

ห้องรับแขก

ฉันค่อยๆเดินไปที่ประตูห้องรับแขก

เสียงดังแปลกๆออกมาจากห้องครัว

ฉันหยุดเดินทันที

ฉันหันหลังกลับ เดินเข้าไปในห้องครัว

เบื้องหน้าของฉันคือกล่องใส่ตู้เย็นใบใหญ่

อะไรกัน เมื่อครู่ฉันไม่เห็นว่าจะมีอะไรในห้องนี้เลยนี่

ฉันสะดุ้งสุดตัว

กล่องตู้เย็นนั้น ล้มตึงลงมาแทบเท้าฉัน

ฝากล่องถูกดันออก

มีมือยื่นออกมาจับข้อเท้าฉัน และลากเอาตัวฉันเข้าไป

ฉันกรีดร้องดังสุดเสียง

เสียงออดประตูดังขึ้น

ฉันวิ่งไปเปิดประตู

ใครกันนะมา กดออดตอนสามสี่ทุ่ม

ฉันเปิดประตูออก

ลมเย็นเยียบพัดเข้าปะทะตัวฉัน

อยู่ๆฉันก็รู้สึกเสียวสันหลัง

ไม่มีใครอยู่ที่หน้าประตูเลย

คงเป็นใครมาแกล้งกดออดเล่นกระมัง

ฉันหันหลังกลับเข้าห้องนอน

ฉันเดินเข้าห้องนอนพลางล็อคประตู

มองไปรอบๆห้อง

ฉันเห็นห้องทั้งห้องเป็นสีแดง

เหมือนกับสีเลือด

ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ

ฉันเอื้อมมือกลับไปเปิดประตู

กลอนไม่ยอมขยับ

ฉันบิดมันแรงขึ้น

กลอนยังไม่ยอมขยับเช่นเดิม

ฉันเปลี่ยนมากระแทกประตูแทน

ฉันสะดุ้งอย่างแรง เมื่อได้ยินเสียงปังดังขึ้นที่ด้านหลัง

ฉันหันกลับไปมองอีกครั้ง

และต้องสะดุ้งอีก เมื่อสิ่งที่ฉันเห็นคือกล่องตู้เย็นใบใหญ่

ฉันได้ยินเสียงคนที่ฟังไม่ได้ศัพท์ดังออกมาจากข้างใน

เสียงนั้นฟังคุ้นหู

กล่องเหมือนถูกดันจากภายใน

และล้มลงในที่สุด

ฝากล่องถูกดันออก

ใครคนหนึ่งกำลังคืบคลานออกมาจากกล่อง

ตรงเข้ามาที่ฉันอย่างช้าๆ

ในที่สุดใครคนนั้นก็คว้าตัวฉันไว้ได้

สติสัมปชัญญะของฉันดับวูบลง

_______________________________________

2.

ฉันลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ

พลางนึกว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

ฉันนึกไม่ออก

แม้กระทั่งว่าตัวเองชื่ออะไรด้วยซ้ำ

ฉันก้มลงมองตัวเอง

และพบว่าตัวเองอาบน้ำทั้งเสื้อผ้า

ฉันรู้สึกแปลกใจ

นี่ฉันใส่เสื้อผ้าอาบน้ำอย่างนั้นหรือ

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ฉันเดินผ่านกระจกบานหนึ่ง

และส่องมองตัวเอง

คนที่ฉันเห็นในกระจกไม่ใช่ตัวฉัน

กลับกลายเป็นใครก็ไม่รู้

เธอเป็นผู้หญิง

น้ำตาไหลอาบทั่วทั้งหน้า

เธออ้าปากพูด

เสียงเล็ดลอดออกมาจากกระจกว่า

สวัสดี

ฉันตกใจ และกำลังวิ่งหนี

เธอบอกกับฉันว่าไม่ต้องตกใจ

เธอบอกว่าอยากเล่าเรื่องบางอย่างให้ฉันฟัง

เธอให้ฉันหลับตาลง

ฉันหลับตาลง และพลันล้มตึงลงในทันที

สวัสดี ฉันชื่อทิวา

ฉันเคยอยู่บ้านหลังนี้มาก่อนเธอ

และฉันอยากบอกอะไรเธออย่างหนึ่ง

อย่าตกใจนะ

บ้านหลังนี้มีคนตายมาแล้วสามคน

หนึ่งในนั้นคือฉัน

ฉันถูกฆ่าตาย

ฉันถูกฆ่าโดยผีตนหนึ่ง

และผีตนนี้ ก็น่าจะเคยตายที่บ้านหลังนี้เช่นกัน

ฉันตายในห้องนอน

ก่อนตายฉันเห็นกล่องใบใหญ่ใบหนึ่ง

เสียงของน้องสาวฉันดังออกมาจากกล่องใบนั้น

ฉันถูกลากเข้าไปในกล่อง และตายในกล่องนั่นล่ะ

น้องสาวฉันชื่อราตรี

เธอตายที่บ้านหลังนี้

เธอเป็นคนบอกฉันเอง บอกด้วยวิธีเดียวกัน กับที่ฉันบอกเธอนี่ล่ะ

เธอบอกว่าเธอตายที่ห้องครัว

ก่อนตายเธอก็เห็นกล่องใบใหญ่เหมือนกับฉัน

และเธอก็ถูกลากเข้าไปในกล่องเหมือนกัน

เธอยังบอกฉันอีกด้วยว่าก่อนตายเธอฝัน

เห็นผู้หญิงคนหนึ่งผลักกล่องใบใหญ่ลงไปในหลุม

และจัดการกลบดินฝัง

หลังจากที่เธอเล่าเรื่องให้ฉันฟังจบแล้ว เธอก็หายตัวไป

ตอนนี้ฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังแล้ว

ฉันขอให้เธอช่วยหาตัวคนที่ฝังกล่องใบนั้นให้ทีเถอะ

เพราะคนๆนั้นทำให้น้องและฉันต้องตายไปด้วย

ถ้าเป็นเธอแล้ว คงทำได้นะ

ฉันไม่ได้บังคับเธอนะ ถ้าเธอไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร

อย่างน้อยก็ขอบคุณแล้วกันที่รับฟังเรื่องของฉันและน้อง

ลาก่อนนะทั้งเธอ และโลกมนุษย์

_______________________________________

3.

ฉันลืมตาตื่นขึ้น

พลางนึกถึงเรื่องราวเมื่อครู่

มันเป็นเรื่องจริงหรือแค่ฉันฝันไปกันนะ

ฉันได้ยินเสียงดังแปลกๆมาจากหลังบ้าน

ฉันคว้ามีดในครัวและเดินออกไปดู

วัตถุแปลกๆอยู่เบื้องหน้าฉัน

มันส่งเสียงดังตึงตังออกมาจากข้างใน

เมื่อเพ่งมองแล้วก็รู้ว่า นั่นคือกล่องใส่ตู้เย็นใบใหญ่

ฉันนึกถึงเรื่องที่ผู้หญิงคนนั้นเล่าให้ฟัง

นี่มันเรื่องจริงหรือนี่

กล่องล้มลง ฝากล่องถูกดันออก

ใครคนหนึ่งคืบคลานออกมา

ฉันกำมีดในมือแน่น

ใครคนนั้นลุกขึ้นยืน

ในหน้าของเขาต้องกับแสงจันทร์

ความทรงจำของฉันกลับคืนมา

ฉันย้อนนึกไปถึงคืนๆหนึ่ง

ฉันคว้าท่อนไม้ใกล้ตัวขึ้นมา

และกระหน่ำฟาดใส่เขาอย่างรุนแรงหลายครั้ง

เลือดสีแดงสดของเขากระเด็นใส่ตัวฉันมากมาย

เขาแน่นิ่งไปในที่สุด

ฉันค้นตัวเขา

พบเงินสองพันบาทในกระเป๋าสตางค์ของเขา

ฉันเก็บมันเข้ากระเป๋า

และใช้ท่อนไม้ทุบเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก

จนฉันแน่ใจว่าเขาตายแล้วจริงๆ

ฉันจึงอุ้มเขาออกจากกองเลือด

แล้วยัดเขาเข้าไปในกล่องใส่ตู้เย็นใบใหญ่

ผลักกล่องนั้นลงไปในหลุมที่เตรียมไว้แล้ว

จัดการกลบดินฝังกล่องนั้นไว้

หลังจากนั้นฉันก็ขึ้นไปหลบซ่อนตัวบนหลังคาบ้าน

และได้ยินเสียงตึงตังลงมาจากด้านล่าง

เสียงนั้นดังอยู่นานประมาณสามถึงสี่วัน

จนฉันแน่ใจว่าเสียงเงียบไปแล้ว

จึงลงมาจากหลังคา

และเข้าไปอาบน้ำ ล้างเอาคราบเลือดออก

ฉันจำได้ว่าฉันลื่นล้มในอ่างอาบน้ำ

และเพิ่งตื่นขึ้นเมื่อครู่นี้

เขาเดินใกล้ฉันเข้ามาเรื่อยๆ

ฉันเห็นท่อนไม้ในมือของเขา

ฉันยกมีดในมือขึ้นมา

เขาเงื้อท่อนไม้ขึ้น

และกระหน่ำฟาดใส่ฉัน

มีดในมือของฉันหล่นลงพื้น

ฉันล้มลง

เขายังไม่หยุดทุบฉัน

ฉันดิ้นกระตุกตามแรงทุบ

ฉันเริ่มดิ้นช้าลง

ช้าลง

ช้าลง

เขาหยุดทุบฉันแล้ว

ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าถูกโยนลงไปในหลุมลึก

ฉันเห็นเขาอยู่เบื้องบน กำลังโยนดินลงมากลบหลุม ฝังฉันให้สนิท

สติสัมปชัญญะของฉันค่อยๆดับวูบลงอย่างช้าๆ

จนในที่สุดฉันก็ไม่รู้สึกตัวอีกต่อไป

_______________________________________