คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่1 ตอน"เด็กเส้น" 50%
“เปลวเทียน
เิสุวรร์” สาวน้อยวัย 22 ปี ร่าเล็ผิวาวนวล วาหวานเยิ้ม ผมสวยยาวมาถึเอวอถูมั้วยหนัยาสีำเป็นหาม้าไว้รท้ายทอย
เธออยู่ในุนัศึษาะทัรัพอีัว ระโปรยาวลุมเ่า หิสาวเินมาามถนนทาเิน
ผู้นมามาย่าเินันวัไว่เินสวนันไปมา ่าน่ารีบเร่เินเ้าทำานหรือิ้นรนหาินันไป
รถ็วิ่ันวัไว่ บีบแรไล่ันเสียั บาน็ร้อะโน่าว่าันเพราะ่าน่า้อรีบเร่
ีวิารแ่ันหาินอาวรุเทพมันแ่าาบ้านนอแถวบ้านเธอเหลือเิน
วันรถส่ลิ่นเหม็นเผสมับวามร้อนอแสแอนเ้าที่ส่อแสแยา
ทำให้หิสาวใ้แฟ้มเอสารที่เธออยึ้นบบัศีรษะไว้ มืออี้า็ปัป่ายไปมาเพราะเหม็นลิ่นวันรถ
หิสาวเินมาหยุยืนรหน้าโรแรม ที่มีป้ายนาให่ิและั้ระห่านอยู่้านหน้าึ
มีัวหนัสือเป็นภาษาอัฤษและภาษาไทยเียนิไว้รหน้าโรแรม ที่ออแบบเป็นสวนหย่อม
ประับ้วยน้ำพุ ไม้พุ่มเี้ย และมีอไม้ปลูรายรอบูสวยามลาสสิ ใบหน้านวลรูปไ่แหนึ้นไปมอึสูให่เสียฟ้ารหน้า
“โรแรมเอฟเวอร์”
เป็นโรแรมที่ให่ที่สุในประเทศฝรั่เศส โรแรมนี้ะแสาายายออไปลทุนในทุประเทศ
ประเทศไทย็เป็นอีประเทศที่โรแรมเอฟเวอร์เลือที่ะมาลทุน พร้อมับยายสาาไปสร้าที่หัวหิน
เียใหม่และอีหลายัหวั
สอเท้าเล็อหิสาวเินเ้าไปบริเวล็อบบี้อโรแรมหรู
ผู้นเินเ้าออันวัไว่ เธอหยุยืนมอวามามอโรแรมที่ออแบบูลาสสิลัว
แ่สไล์ยุโรป เป็นรั้แรที่หิสาวไ้เ้ามาในสถานที่ให่โแบบนี้ เธอมอไปรอบๆ
แล้วหัน้ายหันวาไม่รู้ะเินไปทาไหนี หิสาว้มหน้านวลมอูนาฬิาบน้อมืออัวเอ
เห็นเป็นเวลา 8.30 น เหลือเวลาอี 30 นาที
็ะถึเวลานัหมายับน้าสา เธอยืนรออยู่แบบนี้ไม่เป็นผลแน่ หิสาวัสินใ้าวเท้าเ้าไปามทาเล็ๆ
อโรแรม สายา็มอหาป้ายห้อน้ำ
“เอสัที
เินหาแทบายอยู่นี่เอ” หิสาวเอื้อมมือผลับานประูห้อน้ำที่มีป้ายบอว่าเป็นห้อน้ำผู้หิ
เินเ้าไปหยุยืมรบริเวลาอห้อ วาลมโเบิว้า เพราะใในวามให่โโออ่าอห้อน้ำ
ที่นี่มันให่และเย็นนหนาว มันให่ว่าห้อนอนบ้านเ่าอเธอเสียอี
เธอเินเ้าไปหยุยืนรหน้าอ่าล้ามือ้อมอัวเอในระบานให่ที่ถูแม่บ้านอโรแรมเ็ถูนใสและสะอาา
เธอ้อมอสำรวเาอัวเอเห็นใบหน้านวลแระเรื่อ หิสาวหยิบแท่ลิปลอสออาระเป๋าผ้าฝ้ายใบให่สีำสะพายสายยาวออมาแ่เิมทาลิปลอสสีมพูอ่อนๆให้ับริมฝีปาบา
หิสาวรีบเร่ร้อนรนเินออมาาห้อน้ำเพราะเลยเวลานัหมาย
สอแนยัอเอสาร่าๆ ที่อยู่ในแฟ้มสีาวแน่นแนบาย
สายาหวานเยิ้ม็ยั้มมอ้อมือเล็ที่มีนาฬิาเรือนน้อยๆ ใส่อยู่ เพราะลัวไม่ทันนัหมาย
“แย่แล้วยายเทียน...ป่านนี้น้าสามารอเราแล้วแน่ๆ...มาสมัรานวันแร็สายเลยนะเรา”
ปาบาเล็บ่นับัวเอ สายา็ับ้อมอูนาฬิาที่้อมือ
เท้า็รีบเร่เินไม่หยุ ไม่แม้ะเยหน้ามอทา
“ว้าย!!!...โอ๊ย!!!...” เสียอหิายสอนที่่าน่ารีบเร่เินนมานันอย่าัร้อึ้นพร้อมัน
เสียประสานันเป็นเสียเียว หิสาวใเไป้าหลั
เธอเือบหายหลัหรือไม่็ล้มลพื้นแน่ ถ้าไม่มีมือหนาว้าเอาเอวอมาอไว้
(อ่านแล้วอย่าลืมิมให้ำลัใัน้วยเน้อๆๆ)
ความคิดเห็น