คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : "ความรัก..ความแค้น(2) 80%
พยาบาลสาวพัราภา
“เอ่อ..ุเอิ่มแล้วเหรอรับ?” สิรเยหน้ามอสีหน้าท่าทาเ็บปวล้ายนผิหวัอหัใล้ายอย่าไรอย่านั้น..เารับรู้ไ้ว่าผู้หิในรูปนี่้อเป็นนรัและสำัมาแน่นอนสำหรับอัรเ“ุสิห์ทานเถอะรับ..ผมอิ่มละ” อัรเปรับเสียและสีหน้าให้เป็นปริ..เา้มลมอใ้โ๊ะแล้วยิ้มเยาะไอ้แมวน้อยผู้ภัีมันยัลอเลียอยู่ปลายเท้าอเา..ายหนุ่มึอุ้มมันึ้นมาอแล้วเทน้ำใส่านาวให้มันิน
“ั้นทานยาแ้อัเสบนะรับ” สิรมอเ้าแมวนปุยมันร้อเมียวอยู่ในอ้อมออายหนุ่ม้วยวามสสัยนั้นอีแหละ
“ะสสัยอะไรนัว่ะ” เาบ่นึมำอยู่ในใยมือเาหัวอัวเอแล้วลุึ้นยืนัเ็บาน้าว้อนันสอใบเอาไปเ็บไว้ในห้อรัวแล้วเินย้อนลับมาพร้อมทั้แ้วน้ำและถายา
“อบุรับ” อัรเยิ้มอย่าเ็บปว้มมอแผลรราวนมเลือในายไหลึมออมานทำให้เสื้อยืสีาวลายเป็นสีแ แ่่าแปลทำไมเาไม่รู้สึเ็บเลยสันิแ่ลับรู้สึเ็บปวแผลเน่าลวโลรั้วหัวใมาว่าแผลสเย็บสิบเ็มเป็นร้อยเท่า
“รับ” หมอำเป็นอย่าสิรไ้แ่พยัหน้ารับทั้ที่ยัมอเสี้ยวหน้าอายหนุ่มที่เอาแ่ใส่ใมอแมวนปุยัวน้อย
สิรยอมเป็นหมอประำัวและหมอรัษาแผลรราวนมและแผล้านลึอหัวใอายหนุ่มที่พูัท้อประประันวามรัอันลวโล เาไ้แ่นั่ฟั่อยๆถอนหายใ้มมอภาพสาวสวยยิ้มหวานใบหน้ารูปไ่แพรนายาวอนปุมวาสุประายำำู่นั้น นี่นานแ่รูปยัสวยหวานปานน้ำผึ้ถ้าัวริะนานไหน..สิรสะบัศีรษะที่ยัมึนเมาลุ่มหลรูปภาพเาเหลือบสายามออัรเที่ะนี้็ับ้อภาพนั้นอยู่เหมือนัน..ถอนหายใแผ่วเบาถึวามสสัยมีเยอะแ่็ไม่อยาะถามเรื่อในอีอเาไ้แ่หวัว่าสัวันหิสาวในรูปนี่ะลับมาหาายหนุ่ม…
สอวัน่อมา..
อัรเนั่ร่อมมอเอร์ไ์แววาแ่ำุเพรา่อนอยู่ภายใ้ระหมวันน็อนั้นมอป้ายื่ออโรพยายบาลเอนที่เมียใั่วมาทำานที่นี่..เาบิันเร่เ้าไปอรถมอเอร์ไ์ไว้ที่ลานอถอหมวันน็อออวาไว้บนถัน้ำมันาหนาทรพลั้าวออาารนั่ร่อมมายืนอยู่้ารถเามอผู้นที่เินวัไว่..นัวโไม่รอ้าเินอย่าเร่รีบเ้าไปยัห้อโถมุ่หน้ารไปยัหน้าเาเอร์ประาสัมพันธ์สอบถามหาใรนหนึ่ที่นุสบาะพูถึและนับถือมาที่สุ
“ะ..ใุ่ไหมะที่้อารพบัน?” พัราภาลัเลใว่าะทำอย่าไรี..เธอเินมาถึที่นันพบนานแล้วแ่ไม่ล้าเอ่ยทั ร่าบาในุพยาบาลยืนนิ่วาลมโ็พยายามมอแผ่นหลัอันว้าอายหนุ่มที่ยืนรออยู่เบื่อหน้า..เธอเปรยเสียะุะัถามเพราะเาไม่ยอมหันหน้ามาสัที
“ุือ..ุพัราภาใ่ไหมรับ?” ่อนที่เาะหันไปหาหิสาว..อัรเ็อัูเอาวนสีเทาามวนบุหรี่เ้าปอทีหนึ่แล้วโยนมันทิ้ลบนินใ้ปลายเท้าที่ห่อหุ้มรอเท้าผ้าใบู่เ่ายี่เปลวไฟบน้นบุหรี่ให้ับ..เาึหันหน้ามาเผิับหิสาว
“ะ..ใ่่ะ..ันพัราภา..ุ้อารพบันมีเรื่ออะไรเหรอะ?” มอผู้ายรหน้าอย่าแปลใเาเป็นใรนึสสัยว่าายร่าโนี่รู้ัเธอไ้อย่าไร
“สวัสีรับ..ผมอัรเเป็นสามีอนุสบารับ..”
“สวัสี่ะ..ุอัรเมีอะไรให้ัน่วยะ?” ใเล็น้อยไม่ิเลยว่าอัรเะมาถามหานุสบาาเธอริๆ พัราภาไ้แ่ทำใีหายใเ้าออแผ่วเบา
“ผมมาามหานุรับ หลายอาทิย์่อนนั้นเธอหนีออาบ้าน” อัรเพูเสียนุ่มทุ้มแ่แฝไป้วยวามเ็บเา้อารอยารู้วามริาปาอหิสาวรหน้าหวัว่าเ้าหล่อนะรู้ว่าเมียาีอเาไปอยู่ที่ไหน
“นุเหรอ่ะหายัวไป!” พัราภาแล้ทำเสียใ วาลมโ็แอบมอสำรวร่าายอายหนุ่มรหน้า เาสูให่ผิวเ้มใบหน้านิ่รึมแ่มีวามหล่อเหล่าแบบายไทยูอบอุ่นสุุมเมื่ออยู่้วย มิน่าละนุสบาถึใะายามาไปอยู่แนไล..พัราภาแอบทอนหายใแผ่วเบาไม่ล้าที่ะแสอะไรเป็นพิรุธให้ายหนุ่มรหน้าับไ้
“รับ..ุพอะทราบไหมรับว่าเธอหนีไปไหนอยู่ลับใรและอยู่ที่ไหน?” วาสีนิล้อมอใบหน้าเรียวรูปไ่ มอเพื่อ้อารำอบ
“ะ..ันไม่ทราบ่ะ” อบทั้ที่ไม่ไ้มอหน้าเา..พัราภาลัวเหลือเินว่าายรหน้าะับพิรุธาเธอไ้
“ุพอะรู้ไหมรับ่วที่เธอทำานที่นี่เธอมีใรมาหามั่?” ใบหน้าเ้มแำึ้นมาเมื่อเอ่ยถึผู้ายที่เป็นู้ับเมียาี
“ันไม่ทราบริๆ่ะ..นี่นุไม่ไ้มาทำานหลายวันแล้ว้วย..ันิว่าเธอไม่สบายเสียอี” พัราภารีบหลบสายาสีนิลเธอไม่ล้าที่ะทน้อมอให้ายหนุ่มสำรวและนหาวามริาแววาอเธอึแล้ทำเป็นหันไปมอทาอื่นที่ไม่ใ่วหน้าสีแทนนั้น
หมออินทั
“โอเรับ นี่เบอร์โทรอผม ถ้านุสบาิ่อุหรือเธอลับมาทำาน่วยโทรบอผม้วยนะรับ” อัรเเียนเบอร์โทรใส่ในระาษแล้วยื่นให้หิสาวรหน้า
“่ะ..ถ้าันเอนุันะโทรบอุทันที ไ้เวลาเ้าานแล้วันอัวนะะ..”
“รับ..อบุมานะรับ” ยมือึ้นรับไหว้แ่เาลับไม่ยับัวเินไปไหนยัยืน้อมอามแผ่นหลัอหิสาวที่เินเ้าไปยัสวนย่อม้าึ
พัราภายมือไหว้ายร่าโแล้ว้าวเินอย่าเร่รีบไม่ล้าที่ะหันหลัลับไปมอรับรู้วามร้อนที่มันำลัแผลเผาแผ่นหลัอเธอ้วยสายาน่าลัวู่นั้น..เธอไม่อยาะยืนอยู่เผิหน้าและโหเา ร่าบอบบารีบเินรไปยัห้อน้ำหวัำระล้าราบเม็เหื่อบนใบหน้า ทุอิริยาบถาร้าวเินอหิสาวอยู่ในสายามุเหยี่ยวอายหนุ่มอีที่ยืนมอลมาาั้นบนสุอัวึสูเียฟ้า..เาเห็นพัราภายืนุยอยู่ับอัรเสามีอนุสบา อยาะรู้ริๆ
“ปั!..เธอายแน่พัราภา” หมออินทััฟันนรามหนาเป็นนูนเ้นเสียเ้มุันาโทษเอาวามผิาหิสาว..มือำแน่นเ้าหาันแล้วทุบลไปบนอบเหล็อบานระเลื่อนเพื่อระบายวามแ้น ร่าโผลัออารหน้า่าบานให่เินเ้าไปยัห้อนั่เล่นพร้อมทั้ยโทรศัพท์่อสายหาแม่บ้านให้ามัวพัราภามาพบเา่วน…
อ่านให้สนุนะะ
ความคิดเห็น