คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เริ่มแก้แค้น(2) 70%
“ันอเวลาสัสิบนาทีอาบน้ำแ่ัวไ้ไหม่ะ” ารินน้ำาไหลพราเมื่อไ้้มลมอเนินสาวเ็มไป้วยเลือสาวที่ไหลึมไม่ยอมหยุ ไหนะเนื้อัวอเธอ็เียว้ำเป็นรอย้ำๆเพราะมืออเา เธอนิ่วหน้าเ็บแสบแทบาใเมื่อยับัว้าวาลาเีย
“ห้านาที ไปทำานไม่ไ้ไปเินบนเวทีไม่ำเป็น้อสวยไปอวใร” วาสีเ้มเบิโพรมอเลือสาวเ็มที่นอน หัสินนิ่วหน้าเ็บปวแทนหิสาว เาใเ้นุบับๆหันไปมอร่าน้อยที่เินแถบะไม่ไหวเ้าห้อน้ำ…
วามเิมอนที่แล้ว
แปโมเ้า่อมา..
“สวย สวย..”
“มาแล้ว่ะนาย” สวย หรือสาวิรีเป็นนานที่หัสินไว้ใ เธอรีบวิ่ออมา้อนรับเ้านาย
“่วยพานานใหม่ไปทำาน้วย ให้เ็บแอบเปิ้ล่อน พอเสร็แล้วให้ไปล้าอม้านเียวห้ามให้ใร่วยและถ้าล้าอม้าเสร็ให้ไปพรวนินที่สวนผัสวนรัว” เสียำรามอหัสินทำให้ารินแหนหน้ามอเสี้ยวอเา นี่เาะ่าเธอให้ายเลยหรือถึไ้ให้เธอทำานไม่หยุ ทำั้แ่ีสามไม่ให้หยุพั อาหารเ้า็ยัไม่ไ้ิน
“่ะ” สาวิรีอ้าปา้าพลาำเลือมอนานใหม่ ‘โอ้ววว แม่เ้า ให้ผู้หิหน้าหวานๆัวบาแบบนี้นี่นะทำนเียวะไหวหรือ ูท่าทาไม่เป็นารเป็นานอะไรเอาะเลย ะรอไหมเนี่ย’ สาวิรีพูนเียวในใ
“ั้แ่วินาทีนี้ สวยะเป็นนวบุมและสอนานเธอ” หัสินบอาริน ึ่ารินที่มอหน้าอหัสินนั้น็รับหลบหันไปมอหน้าหิสาวรุ่นพี่ทีู่แล้วอายุราว 30ปี
“ิว่าไหวไหมสวย” หัสินถามหัวหน้านาน ึ่สาวิรีเอ็ทำสีหน้าล้ำลืนับานิ้นใหม่ที่หัสินมอบหมายให้
“ันะพยายาม่ะ” สาวิรีอบอย่าแบ่รับแบ่สู้
“ันให้เินเือนเธอเพิ่มหมื่นหนึ่ เอาไหม” สาวิรีาลุวาวทันทีเมื่อไ้ยินว่าเ้านายะเพิ่มเินให้เธอเป็นรีพิเศษ
“เอาสิะนายใระไม่เอา” สาววิรีรีบอบรับทันที
“พาเธอไปทำานไ้แล้ว ันอนุาให้เธอสอนานและใ้านนานใหม่ไ้เ็มที่นะ” สาวิรียิ่าลุวาว่าับารินที่ยืนปั้นหน้าฝืนยิ้มอย่ายาลำบา
“แล้วเธอื่ออะไระนาย” สาวิรีถาม
“เอ้า!..หูหนวรึไ หัวหน้าถามไม่ไ้ยินไ” เสียระอัน่าลัวทำให้ารินมอหน้าเา เธอเ็บทุๆวามรู้สึเอาไว้ในใ่อนะอบออไปเสียเบา
“าริน่ะ พี่สวยะเรียรินเยๆ็ไ้่ะ..”
“โอเ..ั้นันอัวพานานใหม่ไปทำานแล้วนะะนาย” สาวิรีพยัหน้ารับรู้ว่าหิสาวหน้าาสะสวยนี่ื่ออะไร แล้วหันไปพูับเ้านาย ึ่หัสิน็พยัหน้าโบมือไล่ให้สอสาวรีบไปทำาน…
“เินเร็วๆหน่อยเี๋ยวไม่ทันนอื่นเาหรอ” เมื่อไ้อยู่ันามลำพัสอ่อสอ สาวิรี็เริ่มานออำสั่เร่ให้ารินรีบเินามเธอที่อนนี้เินนำหน้าทิ้ระยะพอสมวร
“่ะ” ารินรีบวิ่ามไปนทัน สาวิรีพาารินมาถึุรที่นานหลายนำลัทำาน พวนานายหิ่าพาันหันไปมอสาวิรีและมอผู้หินใหม่ที่พวเาเยเห็นเมื่อวานนี้
“นั่นเ็ใหม่หรือสวย ื่ออะไรล่ะ” พนา ายหนุ่มรูปหล่อมเ้ม เาถามสาวิรีแ่สายาเป็นมิร้อารินอย่าไม่ละสายา
“าริน” สาวิรีอบเสียห้วน
“สวัสีรับ พี่ื่อพนานะ” พนาเินเ้าไปหาาริน เายิ้มให้เสียอเาไพเราะแนะนำัวเอ
“สวัสีะ” ารินยมือไหว้ายหนุ่ม
“ั้นพี่พนา็่วยสอนานน้อมันแทนันละันนะ” ภาพบาาบาใทำให้สาวิรีโยนวามรับผิอบให้พนา
“ไ้สิ” เายิบาให้ับสาวิรีอย่าอบุ แล้วหันไปยิ้มให้ับาริน
“พี่สวยะไปไหนะ” เมื่อสาวิรีเินหนี าริน็รีบเ้าไปวาทา เธอับมืออสาวิรีไว้แน่น แววามอหน้าสาวิรีอ้อนวอนหล่อนว่าอย่าทิ้เธอไว้ที่นี่นเียว
“ันะไปทำธุระ เธอไปทำานับพี่พนาล่ะัน พี่เาะเป็นนูและเธอแทนัน..”
“พี่สวย รอริน้วย..”
“ปล่อยไอ้สวยมันไปทำธุระอมันเถอะ ริน” พนาไ้ทีรีบเ้าไปัหน้าหิสาวไว้
“ปล่อยมือันเถอะ่ะ” ารินพยายามแะมืออพนาออา้อมืออเธอ
“เรียพี่พนา็ไ้นะ พี่ไม่ถือ” พนาไม่ฟัเสียประท้วอหิสาว เาูมือสาวน้อยเินไปามทาลูรัรเ้าไปในสวนแอบเปิ้ล และเมื่อมาถึ้นแอบเปิ้ลพนา็เริ่มสอนให้หิสาวทำาม
“นี่นะรับ้อเ็บแบบนี้นะ” พนาเินอ้อมไปยืน้านหลัอาริน เายืนโอบับมือหิสาว สอนวิธีเ็บผลแอบเปิ้ลที่ถู้อพร้อมับแอบสูลิ่นหอมาผมำยาวสลวยในระยะใล้ทำให้ารินรู้สึอึอัและลำบาใเพราะรู้สึเหมือนเาะหลอแ๊ะอั๊เธอ
“ไม่้อใล้นานั้น็ไ้มั้พนา” เสียเ้มเย็นเยือัมาในระยะใล้ ทำให้พนาสะุ้รีบผละออาหิสาวทันที
“ุหัสิน” ารินรู้สึโล่ใเมื่อพนาไ้ออห่าาัวเธอ และอยาอบุเาึ้นมาทันทีที่่วยเธอให้ออมาาพนา
“ไม่ทันไรเธอ็ยั่วยวนนานันะแล้วนะ ร่านริ” วาาร้ายๆที่ออมาาปาเาทำให้ทุนหันมามอารินเป็นุเียวัน
“ุหัสิน” ารินราเสียสั่น เธออยาะร้อไห้ที่ไปรไหน็ไม่พ้นำ่าให้เธอไ้อับอาย
“สวย เธออยู่ไหน” หัสินะโนเรียหาสาวิรี
“นายมีอะไรหรือะ?” สาวิรีรีบเินเ้ามาหาหัสิน
“ันให้เธอเป็นสอนานให้าริน ไม่ใ่ให้ไอ้พนามันสอน เธอัำสั่ันอยาโนไล่ออหรือไ” หัสินถามเสียหุหิ เาั้ใะพาเธอไปูห้อพัแ่ลับมาเห็นภาพเธอับพนาโอบอลอเลียร์ัน เห็นแล้วรู้สึหุหิใอย่าบอไม่ถู
“นายอย่าไล่ันออเลยนะ ่อไปนี้ันะอยูแลารินไม่ให้ลาสายาเลย่ะ” สาวิรีอร้อให้เ้านายยโทษให้
“พาารินไปูห้อพั ไป๊!” หัสินำรามสั่านทำให้สาวิรีรีบเินเ้ามาหาาริน เธอระิบเสียุบอให้ารินเินาม…
ิมันไ้นะะ นิยายือเรื่อมโน ึ่นัเียนไม่ไ้เอาหลัารวามริมาเียนอามีเรื่อที่ไม่ใ่เรื่อริในีวิเ้ามา
สปอย..
“อย่าหาว่าันอยารู้เรื่ออเธอเลยนะ เธอับนายเป็นอะไรันเหรอ” ำถามอสาวิรีทำเอาารินอ้ำอึ้ไม่รู้ว่าะอบยัไี ะอบว่าเธอเป็นนัโทษที่เายั้อหาารรให้็ะไม่มีใรเื่อ
“ว่ายัไละ ันถามไม่ไ้ยินหรือไ” สาวิรีเร่เร้าทำให้หิสาวรู้สึลำบาใที่ะอบ
“ือ..”
“สบายันรินะ” เสียอมัุราทำให้ารินสูบลมเ้าปอแล้วพ่นออมาอย่าโล่อ
“นาย” สาวิรีหน้าี เธอลัวะโนุและหัเินเือน
ความคิดเห็น