เซี้ยว ซ่า บ้า บอ มาเฟียหน้าหล่อแสบยกกำลังสาม

ลำดับตอนที่ #6 : แสบ ซ่า ยก : 5

      อ๊าย!!!!!!!    เราหายไปซะนาน คิดถึงกันบ้างรึปล่าวเอ่ย!!!

เพื่อนๆจ้า เม้นกันนิด โพสกันหน่อย  บ้างน่ะจ๊ะ   ผู้เขียนไม่มีกำลังใจแต่งเลยอ่ะ   ยิ่งช่วงนี้ก็ไม่ค่อยว่างอยู่ด้วยแต่เรายังอุตส่าหาเวลามาอัพ  อย่าลืมน่ะเม้นบ้างเนอะ ^^

PS.พบกันไหมตอนหน้ารับรองว่าสนุกแน่ ฮิฮิๆๆๆ

   T/\T  T\/T  T/\T  T\/T

     อยากรู้จังว่าตอนนี้หน้าของฉันกำลังเป็นแบบไหน กำลังจะร้องไห้หรือจะทำอะไรกันแน่   ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน | +_+! |  และแล้ววันนี้ก็มาถึง

     วันนี้เป็นวันที่ฉันจะเข้าไปอยู่โรงเรียนประจำและต้องย้ายเข้าหอพักไปอยู่ที่โรงเรียนประจำแล้วค่ะ T^T แงๆ แงๆ ไม่อยากไปเลยอ่ะ ใครก็ได้ช่วยฉันที Help me , please !!!!!!!!! 

    “ ป๊า  แม่  ยาโกะไม่ไปไม่ได้เหรอค่ะ ” ฉันงอแง

    “ ยาโกะไปขึ้นรถได้แล้ว  นี่ก็ใกล้เวลาหอปิดแล้ว เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก ” พี่เว็นเรียกฉันฉันที่ตอนนี้กำลังงอแงกอดแม่อยู่

    “ ยาโกะไปเถอะลูกอีกไม่นาน พอป๊าจักการเรื่องต่างๆเสร็จลูกก็จะได้เจอแม่กับป๊าแล้ว ” แม่ปลอบฉัน

    “ ยาโกะไปได้แล้ว ”  นั่นพี่เว็นเรียกฉันเสียงเข้ม

    “ ฮึ่ย!  ไปก็ได้  ”  ว่าแล้วฉันก็กระโดดขึ้นรถ  ฟึ่บ! ง๊ะ! ฉันเลือกนั่งที่ผิดอ่ะ T^T ไม่น่ามานั่งตรงนี้เลย ก็อีตาเฟียร์นี่กำลังนั่งข้างๆฉันอยู่น่ะซิ  หมอนี่จะฆ่าฉันไหมเนี่ย   แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หมอนั่นยังนั่งเงียบ

    “ เอ้า! นี่นายจะเงียบไปถึงไหนห๊ะ! ชวนฉันคุยมั้งซิ ”

    “ แล้วเธอจะให้ฉันพูดเรื่องอะไรล่ะ รู้จักกันก็ไม่นาน ”

    “ ก็เพราะรู้จักกันไม่นาน ฉันก็เลยอยากทำความรู้จักกับนายไง”

(-*-!) <-- หน้าตาหมอนั่น

(^-^) <-- หน้าตาฉัน

   รู้สึกว่าหมอนั่นต้องกำลังรำคาญฉันเต็มที่แน่ๆ แต่ฉันอยากกวนหมอนั่นนี่ ฮิฮิ มันหนุกดี

    “ อยากรู้จักฉันให้มากขึ้นงั้นเหรอ ”

(---)(___)(---) ฉันพยักหน้ารับเป็นเชิงว่า ใช่ 

    “ งั้นนี่เลย ”

    “ หือ! ”

   จุ๊บ! 0๐0

อ๊ายยย! อีตานั่นหอมแก้มฉัน อีตานั่นทำกับฉันอย่างนี้ได้ยังไง

    “ นี่นายกล้าดียังไง ถึงได้มาหอมแก้มฉัน ห๊ะ! >๐< ” ฉันหันไปหาหมอนั่นกะว่าจะด่าหมอนั่นให้แฉ่งเลย

    “ ก็ไม่ไง ” หมอนั่นพูดแค่นั้นแล้วยักไหล่ให้ฉัน ^_^

    “ นี่นาย ” อ๊ายยย!!!!!! ฉันไม่พูดอะไรไม่ออกเลยง่ะ T^T

    “ หนะ..นาย ”  แล้วฉันก็พูดอะไรไม่ออกอีกตามเคย TT_TT หอมแก้มฉันแล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย

    “ นี่! สองคนนั้นน่ะ เบาเสียงหน่อยได้มั้ย ” น่าน! เสียงพี่เว็นตะโกนมาจากหน้ารถ

    “ ฮึ่ย! ” แล้วฉันก็สะบัดหน้าใส่พี่เว็นกะหมอนั่น ฮึ่ย! ทำไมใครๆถึงชอบขัดใจคนสวยอย่างฉันทุกทีน่ะ -*-

    เมื่อฉันกับหมอนั่นต่างคนต่างไม่สนใจกัน ความเงียบก็ได้บังเกิด พี่เว็นที่นั่งอยู่ข้างหน้าก้ไม่สนใจเราสองคน หันไปเปิดวิทยุฟังเพลง

    “ /หยดหนึ่งน้ำนมกิน  ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย /  ” เงะ! อะไรกัน

 เนี่ย เปิดหาเพลงแต่ดั๊นมาเจอเพลงค่าน้ำนมซะนี่ ดีน่ะที่จบพอดี -*- เฮ้อ! ไอ้เราก็อยากจะหัวเราะแต่ก็หัวเราะไม่ออกซะนี่ _^_!

    “ /ต่อไปจะเป็นการรายงานข่าว / ” <--- เสียงวิทยุ

    “ /รายงานข่าวสดจากสำนักงานข่าวเฉาก๊วยดำปี๋ซี้ม่องเท่ง / ” -*- แน่ะ! ดู

ชื่อสำนักงานข่าวสิ ประเทศไทยนี่ท่าจะติ๊งต๊องแฮะ

    “/ได้มีเหตุการณ์ปะทะกันระหว่างยากูซ่าของญี่ปุ่นสองแก็งที่คาดว่ามีแก็งหนึ่งได้หลบมากบดานที่ประเทศไทย ในเหตุการณ์ได้มีการดวลปืนกัน ทำให้ ซาเงกะ ทาโอชิ นักธุรกิจของญี่ปุ่นผู้เคราะห์ร้าย ได้รับบาดเจ็บ ถูกยิงที่ไหล่ซ้าย ขณะนี้ได้ทำการผ่าตัดที่ห้องผ่าตัดฉุกเฉินของโรงพยาบาล รอดเหล่มิรอดเหล่ตาแลตุงชุง มากันที่ข่าวต่อไป..../”

  0๐0 ห๊ะ! อะไรน่ะ ป๊าถูกยิงงั้นเหรอ ป๊าถูกยิงได้ไงนะ

    “ พะ..พี่เว็น ปะ..ป๊าถูกยิง ยาโกะหูเพี้ยนไปใช่ไหม? ”  ไม่จริงใช่ไหม Y_Y

    “ มะ..ไม่ผิดหรอก ยาโกะฟังไม่ได้ฟังผิด ” เสียงพี่เว็นตอยกลับมา ซึ่งยืนยันสิ่งที่ฉันได้ยินจากวิทยุว่าฉันฟังไม่ผิด

    “ ฮึกๆ ป๊าจะเป็นอะไรมั้ยพี่เว็น เลี้ยวรถกลับเถอะ ฮึกฮือ ยาโกะจะไปหาป๊า ฮือๆ ” ฉันพูดไปน้ำตาก็ไหลไปพลาง TY_YT

    “ เถอะน่ะ ”  ฉันขอร้องพี่เว็นที่ตอนนี้ก็หน้าซีดไม่แพ้ฉัน

    “ อะ..เอ่อคงไม่ได้หรอกครับคุณหนู ประตูของหอโรงเรียนจะปิดตอนห้าโมงเย็น นี่ก็ใกล้ห้าโมงเย็นแล้วด้วยครับ ” เสียงตอบจากลุงคนขับรถที่อยู่ข้างหน้า                                                                                                                               

    “  น่า..นะ เลี้ยวรถกลับเถอะนะ ฮึกๆ ” ฉันขอร้องอีกครั้ง T^T

    “ ทำใจดีๆน่ะ พี่คิดว่าป๊าคงไม่เป็นอะไรมากหรอก ” เสียงพี่เว็นที่มาจากข้างหน้า ตะโกนมาปลอบใจฉัน ง๊ะ! ฉันอยากไปหาป๊าอ่ะ ฮือๆ เอ๊ะ! นั้นประตูอะไรน่ะ ใหญ่เชียว มีรั้งล้อมรอบด้วย ซึ่งประตูที่ฉันว่านั้นมีลักษณะใหญ่โตคาดว่าน่าจะทำจากไม้ชั้นดีมีสีนำตาลเข้ม แล้วก็มีห่วงเหล็กติดอยู่ที่ประตู และมีโซ่เหล็กอันเบอเร่อคล้องอยู่ที่ประตู พ่วงด้วยแม่กุญแจอันโตมโหฬารติดอยู่กับโซ่เหล็ก ทั้งนั้นยังมีรั้วสูงยาวยังกับเ-ป-ร-ต ที่มีปลายแหลมๆโผล่ออกมาอีกด้วย

   “ เสียใจด้วย เธอคงจะกลับไปหาพ่อเธอไม่ได้แล้วล่ะ เพราะตอนนี้เราผ่านประตูหอมาแล้ว ” เสียงของอีตาเฟียร์จอมเก๊กที่นั่งอยู่ข้างฉันดังออกมา แต่เอ๊ะ! เราผ่านประตูหอมาแล้วเหรอ ทำไมฉันไม่เห็นน่ะ เอ! ไหนกันประตูหอ -_-?

    “ ไม่ต้องสงสัยหรอก ก็ประตที่เราผ่านมาเมื่อกี้นั่นแหละคือประตูหอก่อนที่จะเข้าสู้โรงเรียนนี้ ที่นี่เขาเข้มงวดมาก เลยสร้างกำแพงล้อมรอบโรงเรียนทั้งหมด และใครก็ตามที่เรียนอยู่ที่นี้ต้องอยู่หอเท่านั้น ” เสียงของอีตาเฟียร์ อธิบายสิ่งที่ฉันกำลังสงสัยได้อย่างดี โห! โรงเรียนนี้ท่าทางจะเข้มงวดกันไม่ใช่เล่นดูแฮะ  ถึงได้สร้างรั้วสูงขนาดนั้น ถ้าคิดจะหนีออกจากโรงเรียนนี่คงต้องคิดให้มากหน่อยไม่งั้นก็คงจะพลัดตกลงจากรั้วหรือไม่ก็โดนเจ้าเสาแหลมๆนั้นเกี่ยวเอาเป็นแน่ เอาละไหนๆฉันก็กลับไปหาป๊าไม่ได้แล้ว ฉันก็ขอภาวนาให้ป๊าไม่เป็นไรมาก ตอนนี้ฉันขอสำรวจตรวจตราโรงเรียนใหม่แห่งนี้ก่อนละกัน แต่ถึงยังไงฉันก็ยังสงสัยว่าป๊ษทำยังไงถึงได้โดนยิง แต่ขอพักเรื่องนี้ไว้ก่อนละกัน ถ้าฉันยังคงเศร้าหรือเอาแต่คิดถึงเรื่องนี้ พี่เว็นก็คงไม่สบายใจเป็นแน่แท้ ดังนั้นฉันจะไม่ทำให้พี่เว็นหนักใจ

   10 นาทีผ่านไปที่รถขับผ่านทำไมทางมันยาวยังงี้น่ะ แล้วเมื่อไรมันจะถึงซักที-*-  
    “ นี่! พี่เว็นทำไมมันนานจังอ่ะ ยังไม่ถึงอีกเหรอ ” ฉันถาม ไอ้ทางเข้านี้ก็มัน

โค-ต-รยาวไกลเลยล่ะ นั่งรถมาตั้งนานแล้วเมื่อยอ่ะ T^T เมื่อไหร่มันจะถึงเนี่ย
    “ อีกไม่นานก็คงจะถึงแล้ว เอาละเรามาพูดถึงเรื่องแผนการกันเถอะ ” พี่เว็นพูดออกมา แผนการ หือ! แผนการอะไรกัน นี่พี่เว็นกำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่นะ -_-?
    “ นี่! ไม่ต้องทำหน้างงหรอก ยัยเอ๋อ ” <---เสียงเฟียร์

    “ เอ๋อ! นายเรียกฉันว่ายัยเอ๋ออีกแล้วงั้นเหรอ ห๊ะ! ” <---เสียงฉัน

    “ ใช่! ก็ฉันอยากเรียกใครจะทำไม ”

    “ อ้าวเฮ้ย! พวกธอทั้งสองคนป็นอะไรกันเนี่ย เปิดปากพูดทีไรก็กัดกันทุกที เงียบแล้วฟังฉันก่อนได้ไหม ” คงเดากันได้ไม่ยากว่านี้เสียงใคร

    “ เออ เงียบกันแล้วใช่มั้ย แผนการที่ว่าคือ เราจะใช้ชื่อปลอมแล้วปลอมตัวเข้าไป อยู่ที่นี้ถึงจะมั่นใจว่าปลอดภัย แต่เราก็ไว้ใจใครไม่ได้ ดังนั้นเราจึงต้องปลอมตัว เฟียร์ ยาโกะทั้งสองคนอย่าทะเลาะกันจนเสียเรื่องละ ”

    “ ฉันไม่ทำเสียเรื่องหรอกนา น้องนายต่างหากที่ควรระวังไว้ ” <- เฟียร์

    “ นายต่างหากที่จะทำเสียเรื่อง มาใช่ฉันซะหน่อย ” <- ฉัน

    “ เอ้า! ทะเลาะกันอีกละ ยังงี้ไงที่มันจะทำให้เสียแผน ” <-พี่เว็น

    “ เอาละ! ฟังต่อน่ะ ฉันจะให้เฟียร์กับยาโกะปลอมเป็นญาติห่างๆของตระกูลซาเง-กะ โดยพวกเธอทั้งสองคนเป็นพี่น้องกัน ” ห๊ะ! จะให้ฉันกับอีตานี่เป็นพี่น้องกัน ยังไงฉันก็ไม่ยอมหรอก

     “ ยาโกะอย่าดื้อนา ” พี่เว็นรู้ได้ไงอ่ะว่าฉันไม่ยอม แล้วพี่เว็นก็หรี่ตาขมวดคิ้วมาทางฉัน แล้วฉันก็ต้องยอมไปโดยปริยาย

     “ ส่วนพี่ ” พี่เว็นชี้มาที่ตัวเอง
     “ พี่ก็จะเป็นญาติห่างๆของตระกูลคิม ส่วนเรื่องชื่อเฟียร์นายชื่อซาเงกะ คิตาชิโอะ ส่วนยาโกะ ก็ ซาเงกะ ยากูซะ ”

     “ แล้วชื่อพี่ละ ” ฉันถาม

     “ ชื่อพี่ก็คือ คิมวูเซน ”

     “ คุณๆครับใกล้ถึงหอแล้วครับ ” เสียงบอกกล่าวของลุงคนขับรถดังมา ใกล้ถึงแล้วเหรอ เย้! ดีใจจังเลยฉันอยากออกไปยืดเส้น ยืดสายซะหน่อย

     “ จำชื่อปลอมๆของตัวเองไว้ให้ดีละ อย่าทำแผนแตกก็แล้วกัน ” เสียงของพี่เว็นเตือนขึ้นมาอีกครั้ง

     “ อือ ” เสียงของฉันกับอีตานั่นขานรับพร้อมกัน

     “ ถึงหอแล้วครับคุณๆทั้งหลาย ”